Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

Przewodniczący: SSO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko S. S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 4 listopada 2014 roku, sygn. akt I C 599/14

1  zmienia zaskarżony wyrok nadając mu treść:

I.  zasądza od pozwanego S. S. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 6096,60 zł (sześć tysięcy dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 marca 2014 roku,

II.  w pozostałej części oddala powództwo,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1153 (tysiąc sto pięćdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów procesu,

2. w pozostałej części oddala apelację,

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 684 (sześćset osiemdziesiąt

cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 4 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Świnoujściu oddalił powództwo (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko S. S. o zapłatę.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła powód i zaskarżając wyrok w całości wniósł o jego zmianę poprzez zasądzenie od pozwanego S. S. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty kwoty 7984.93 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20 marca 2014 roku do dnia zapłaty; zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za postępowanie przed Sądem I instancji oraz za postępowanie apelacyjne; ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Ponadto na podstawie art. 382 kpc skarżący wniósł o zobowiązanie poprzednika prawnego powoda, tj. Banku (...) S.A., na mocy art. 248 § 1 kpc do przedstawienia tabelarycznego rozliczenia spłaty kredytu wynikającego z umowy karty kredytowej o numerze (...), obejmującego zestawienie wpłat/wypłat, a także sposobu naliczania odsetek oraz innych należności ubocznych, a następnie przeprowadzenie dowodu z tego dokumentu na okoliczność wysokości i zasadności roszczenia powoda.

Skarżący zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 § 1 kpc w związku z art. 227 kpc polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy, ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w uznaniu, że powód nie wskazał żadnych okoliczności ani nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów wskazujących na powstanie i istnienie zadłużenia pozwanego podczas gdy przedstawione przez powoda dowody były wystarczające do stwierdzenia istnienia zadłużenia pozwanego względem powoda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się częściowo zasadna.

Powód w pozwie podnosił, iż na skutek dokonania przelewu wierzytelności wynikających z umowy o kartę kredytową z dnia 24 września 2009 roku, zawartej przez pozwanego S. S. z (...) Bankiem S.A. w G., stał się wierzycielem pozwanego.

Sąd pierwszej instancji nie zakwestionował tak okoliczności zawarcia samej ww. umowy o kartę kredytową, jak i umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 grudnia 2013 roku i nabycia w jej drodze przez powoda wierzytelności tytułu tej pierwszej umowy. Wskazał natomiast, że powziął uzasadnione wątpliwości, w trybie art. 339 § 2 kpc, co do istnienia i wysokości zobowiązania pozwanego, co stanowiło podstawę do oddalenia powództwa.

Zgodnie z art. 339 § 2 kpc, jeżeli pozwany nie stawi się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W tym stanie rzeczy rozważyć należało, czy twierdzenia powoda co do istnienia i zakresu objętych ww. umową cesji wierzytelności, nie budzą uzasadnionych wątpliwości, co do ich zgodności z prawdą w świetle art. 339 § 2 kpc.

Sytuacja taka zachodzi w odniesieniu do wierzytelności mających wynikać z umowy o kartę kredytową z dnia 24 września 2009 roku, co do jej podstawowej części.

Podkreślenia wymaga, że samo zawarcie takiej umowy nie rodziło zobowiązania pozwanego w jakiejkolwiek kwocie i takie powstać mogło dopiero wraz z dokonywaniem przez tego ostatniego przy pomocy wydanej mu karty kredytowej transakcji gotówkowych i bezgotówkowych. Strona powodowa tymczasem nie przedstawiła żadnych dokumentów odzwierciedlających dokonywanie takich transakcji. Brak jest, zatem możliwości jakiejkolwiek weryfikacji przypisywanego pozwanemu zadłużenia w aktualnie analizowanym zakresie tak co do kwoty głównej, jak i odsetek umownych i wreszcie za opóźnienie.

W niniejszej sprawie podnieść należy, iż powód jest profesjonalistą, korzystającym z fachowej obsługi prawnej, a zatem należy od niego oczekiwać należytej staranności w prowadzeniu własnych spraw, w tym sądowych. Wątpliwości co zasadności twierdzeń pozwu zostały w niniejszej sprawie już formalnie stwierdzone postanowieniem z dnia 31 marca 2014 roku, sygn. akt VI Nc–e 369721/14, którym stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazano sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Świnoujściu. Orzeczenie to nie wywołało jednak żadnej reakcji po stronie powodowej, która już wówczas winna była przedłożyć wszelkie dokumenty pozwalające na weryfikację istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności.

W tej sytuacji zgłoszenie przez powoda wniosków dowodowych na te okoliczności dopiero w apelacji musi być uznane za spóźnione w rozumieniu i ze skutkiem normowanymi w art. 381 kpc. Dlatego też wnioski te zostały pominięte przez Sąd Okręgowy.

Sąd okręgowy zważył jednak, że dogłębna analiza treści umowy z dnia 24 września 2009 roku, wskazuje, że nie była to standardowa umowa o kartę kredytową, gdyż jak wynika z jej punktu V już w dniu zawarcia tej umowy, co nastąpiło w sklepie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., odnotowano, w ciężar karty kredytowej wydanej pozwanemu operację sprzedaży na promocyjnych warunkach - „Lekki kredyt” sprzętu rtv marki S. za kwotę 3928 zł. W umowie określono, że kwota ta zostanie przez pozwanego spłacona w 30 miesięcznych ratach po 203,22 zł. Ze względu na datę zawarcia ww. umowy przyjąć należy, że wszystkie te raty są już wymagalne. Suma tych rat daje kwotę 6096,60 zł.

Skoro pozwany nie ustosunkował się do pozwu, a tym samym nie podnosił, że zapłacił którąkolwiek z tych rat, to istniały podstawy do przyjęcia, że roszczenie strony powodowej nie budzi wątpliwości co do takiej właśnie kwoty.

Jednocześnie skoro powód nie przedstawił żadnego rozliczenia dochodzonych przez siebie skapitalizowanych odsetek zarówno umownych, jak i ustawowych, to brak było możliwości przyjęcia, że w ich zakresie twierdzenia pozwu nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z prawdą.

Jednak przy uwzględnieniu, że ww. kwota 6096,60 zł była już wymagalna przed datą wniesienia pozwu, na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc oraz art. 482 § 1 kc, zaistniały podstawy do zasądzenia od tej kwoty odsetek ustawowych zgodnie z żądaniem pozwu - od dnia 20 marca 2014 roku, przy uwzględnieniu, że pozew został wniesiony w dniu 19 marca 2014 roku.

Reasumując, na podstawie art. 386 § 1 kpc, należało orzec jak w punkcie 1 sentencji wyroku, przy czym orzeczenie o kosztach postępowania przed Sądem pierwszej instancji, znajdujące swą podstawę w art. 108 § 1 kpc i art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 100 kpc, zapadło przy uwzględnieniu, że powód wygrał sprawę w około 76 % i poniósł koszty procesu w wysokości 1517 zł.

W pozostałej części apelacja podlegała oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 385 kpc.

Wreszcie orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego, zawarte w punkcie 3 sentencji wyroku, wydane na podstawie art. 108 § 1 kpc i art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 100 kpc, uwzględnia wygranie przez powoda procesu w tym postępowaniu w tych samych 76 % i wysokość poniesionych przezeń kosztów procesu – 900 zł.