Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Anna Glijerska - Socha

Protokolant: Anna Mendelska

po rozpoznaniu dnia 31 maja 2017r

sprawy D. W.

syna J., N.z domu K.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

w dniu 10 lutego 2017 roku około godziny 17.30 w U. na ul. (...), woj. (...) kierował pojazdem marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu przy stwierdzonej jego zawartości w wydychanym powietrzu I badanie: 0,11mg/l , II badanie: 0,09 mg/l, III badanie 0,08 mg/l,

tj . o popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 kw,

I. obwinionego D. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego wykroczenie z art. 87 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 87 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 zł (stu złotych),

II. na podstawie art. 87 § 3 kw orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) miesięcy,

III. na podstawie art. 29 §4 kw zalicza na poczet orzeczonego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) od dnia 10.02.2017 r do dnia 07.03.2017 r,

IV na podstawie art. 29 § 3 kw zobowiązuje obwinionego do zwrotu dokumentu prawa jazdy o nr (...) wydanego przez Starostę (...) do Starostwa Powiatowego w W. , Wydział Komunikacji,

V. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 30 zł tytułem opłaty.

Sygnatura akt III W 108/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony D. W. w dniu 10 lutego 2017r. około godziny 17:30 kierował swoim samochodem marki A. (...) nr rej. (...) ulicą (...) w U.. Po zatrzymaniu do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w W. obwiniony został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badania obwinionego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem A. I. o nr (...) zostały przeprowadzone trzykrotnie tj. o godz. o godz. 17:34 z wynikiem 0, 11 mg/ l , o godz. 17:51 z wynikiem 0, 08 mg/l, i o godz. 17: 52 . Do protokołu z przebiegu badania obwiniony podał, że w ciągu 24 godzin nie spożywał alkoholu .

Dowód:

protokół z przebiegu badania trzeźwości urządzeniem elektronicznym wraz z wydrukami /k- 3/

wyjaśnienia obwinionego D. W. /k- 39-10 wraz z nagraniem z rozprawy na płycie k- 45

Urządzenie A. I. o nr (...), którym przeprowadzono w dniu 10 lutego 2017r. badanie wobec obwinionego D. W. posiada świadectwo wzorcowania wydane w dniu 29 września 2016r.w ramach porozumienia (...) w zakresie wzorcowania potwierdzające spójność wyników pomiarów z wzorcami utrzymywanymi w Głównym Urzędzie Miar ważne do dnia 28 marca 2017r. Niepewność pomiaru urządzenia A. I. o nr (...) przy wartości wielkości zmierzonej 0, 10 mg/l wynosi 0, 01 mg/l , przy czym niepewność pomiaru tego urządzenia stanowią niepewności rozszerzone przy prawdopodobieństwie rozszerzenia ok. 95% i współczynniku rozszerzenia k=2

Dowód:

świadectwo wzorcowania /k- 31

Obwiniony D. W. słuchany w Komendzie Miejskiej Policji w W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień . Przed Sądem podtrzymał swoje stanowisko procesowe co do zarzutu i wyjaśnił, że w dniu 10 lutego 2017r. pracował do godz. 17:00 i otrzymał od jednej z pań odchodzących z pracy bombonierkę o wadze 250 -300 gram zawierającą czekoladki wiśniowe . Obwiniony podał, że będąc na czczo wraz z kolegą spożył całe opakowanie czekoladek wiśniowych / każdy po około połowie/ następnie zapalił papierosa i wsiadł do samochodu. Na pytanie Sądu obwiniony podał, że czuł zawartość alkoholu w czekoladkach, ale nie czytał składu tego produktu. Obwiniony podał, że był karany mandatem dwukrotnie za przekroczenie prędkości i raz za brak dokumentów.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył co następuje:

Sprawstwo i wina obwinionego D. W. co do popełnienia czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie nie może budzić żadnych wątpliwości. Na powyższe wskazują dowody z dokumentów w postaci notatki urzędowej z dnia 10.02.2017r., protokołu z przebiegu badania urządzeniem elektronicznym wraz z wydrukami, świadectwo wzorcowania i częściowo wyjaśnienia samego obwinionego, który przyznał, że kierował pojazdem A. (...) w dniu 10 lutego 2017r. w U. przy ul. (...) i że został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami , które wskazuje protokół użycia urządzenia A. I. i załączone do niego wydruki . Obwiniony przed Sądem przyznał, że podpisał protokół użycia tego urządzenia nie wnosząc do niego żadnych uwag. Wersja obwinionego o spożyciu na czczo czekoladek zawierających alkohol oraz zapaleniu papierosa bezpośrednio przed kierowaniem pojazdem pojawiła się dopiero w toku przesłuchania przed Sądem, przy czym obwiniony nie był w stanie racjonalnie wytłumaczyć dlaczego do protokołu użycia alcomatu tych okoliczności nie wskazał a jedynie podał, że alkoholu nie spożywał, choć przecież oświadczenie o ewentualnym spożyciu produktu spożywczego zawierającego alkohol w takiej sytuacji jako niewątpliwie istotna dla obwinionego okoliczność winno znaleźć odzwierciedlenie w protokole. Osoba, która nie spożywała alkoholu w jakiejkolwiek postaci, a której okazuje się wyniki 3 badań wskazujących na zawartość alkoholu może i powinna je zakwestionować a przynajmniej zażądać przeprowadzenia badań krwi czego obwiniony nie uczynił podpisując protokół z użycia wskazanego urządzenia bez zastrzeżeń pod treścią oświadczenia, że nie żąda przeprowadzenia badań krwi . Obwiniony nie był także w stanie podać przyczyn, dla których podczas przesłuchania w dniu 15.02.2017r. w Komendzie Miejskiej Policji w W. w obecności swojego obrońcy apl. adw. M. M. na takie okoliczności nie wskazywał rezygnując z prawa do składania wyjaśnień , mimo, że jak podał Policjanci przekazali mu , że wobec takich wyników badań zatrzymane mu w dniu 10.02.2017r. prawo jazdy zostanie na pewno po przesłuchaniu zwrócone. Zdaniem Sądu wersja obwinionego o spożyciu czekoladek wiśniowych z alkoholem oraz zapaleniu papierosów została ustalona i specjalnie przygotowana już po przesłuchaniu w K. w W. na potrzeby przesłuchania przed Sądem, po to by w obliczu wyników badań zakwestionować sprawstwo co do popełnienia czynu i uniknąć odpowiedzialności za zarzucany czyn a przede wszystkim by uniknąć orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów na co wskazuje kwestionowanie rozstrzygnięcia z dnia 20 lutego 2017r. o zatrzymaniu prawa jazdy oraz treść wyjaśnień złożonych przed Sądem. Nawet gdyby uznać wersję obwinionego za prawdopodobną to wskazać należy, że obwiniony przed Sądem podał, że mimo, że miał świadomość, że produkt spożywczy, który zjadł zawiera alkohol, jak podał czuł alkohol po spożyciu czekoladek , a jak stwierdził spożył je w dość dużej ilości i dodatkowo na pusty żołądek a mimo to nie weryfikował składu tego produktu pod kątem procentowej zawartości alkoholu /podanie składu produktu na opakowaniu jest obowiązkiem producenta/ i niezwłocznie po jego spożyciu zdążył jeszcze zapalić papierosa, po czym wsiadł do auta, a zatem przy przyjęciu tej najkorzystniejszej dla obwinionego wersji, należałoby uznać, że obwiniony przewidując możliwość kierowania pojazdem w stanie po użyciu alkoholu na to się godził, co wskazuje na działanie umyślne z zamiarem ewentualnym.

Obwiniony D. W. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona wykroczenia z art. 87§1 kw. Stan po użyciu alkoholu będący ustawowym znamieniem wyżej wymienionego czynu został określony w ustawie z dnia 26.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Przepis art. 46 ust 2 ustawy z dnia 26.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi, że stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0, 2% do 0, 55 albo obecności w wydychanym powietrzu od 0, 1 mg do 0, 25 mg alkoholu w 1 dm 3 . W tym miejscu ponownie wskazać należy, że urządzenie A. I. o nr (...), którym przeprowadzono w dniu 10 lutego 2017r. badanie wobec obwinionego D. W. posiada ważne świadectwo wzorcowania wydane w dniu 29 września 2016r. potwierdzające spójność wyników pomiarów z wzorcami utrzymywanymi w Głównym Urzędzie Miar oraz , że niepewność pomiaru urządzenia A. I. o nr (...) przy wartości wielkości zmierzonej 0, 10 mg/l wynosi 0, 01 mg/l , przy czym niepewność pomiaru tego urządzenia stanowią niepewności rozszerzone przy prawdopodobieństwie rozszerzenia ok. 95% i współczynniku rozszerzenia k=2. A zatem przy uwzględnieniu niepewności rozszerzonej tego pomiaru wynoszącej 0,01 mg/l przy wartości 0, 10mg/l wynik badania przeprowadzonego w czasie najbliższym do czasu prowadzenia pojazdu bo o godz. 17:34 nawet przy uwzględnieniu błędu pomiarowego wynosiłby co najmniej 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejne badania przeprowadzone w odstępie 17 i 18 minut potwierdzają wynik pierwszego badania wskazują bowiem, że zawartość alkoholu w organizmie obwinionego prowadziła do takiej jego obecności w wydychanym powietrzu , która została określona w pierwszym badaniu. W tej sytuacji pierwszy z wyników badań a zatem najbliższy w czasie kierowania przez obwinionego pojazdem wskazuje jednoznacznie na taką obecność alkoholu w organizmie obwinionego, która jest określana jako stan po użyciu alkoholu w rozumieniu art. 46 ust 2 wskazanej ustawy, zgodnie z którą zachodzi on wówczas gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0, 25 mg alkoholu w 1 dm 3 .

Obwinionemu należy przypisać winę albowiem okoliczności ją wyłączające nie zachodzą. Wymierzając karę obwinionemu Sąd uwzględnił stężenie alkoholu w organizmie obwinionego natomiast jako okoliczność obciążającą uznał to, że obwiniony jak wynika z treści wniosku o ukaranie oraz oświadczenia samego obwinionego był karany w styczniu 2017r. /tj. w dniu 3.01.2017r.i w dniu 30.01.2017r./ mandatami za wykroczenia z art. 92a kw i z art. 90 kw a zatem czyn zarzucony obwinionemu nie był incydentalnym wykroczeniem przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji, ale wykroczeniem kolejnym popełnionym w krótkim czasie po nałożeniu mandatów za opisane wyżej wykroczenia. Okoliczności łagodzących Sąd się nie dopatrzył. Orzeczona kara jest współmierna do stopnia zawinienia jak i społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia zapobiegawcze i wychowawcze cele kary, stopień winy oraz właściwości i warunki osobiste sprawcy. Na dolegliwość kary wpływa także orzeczenie wydane stosownie do art. 87§3 kw w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, które jest obligatoryjne w wypadku sprawcy czynu z art. 87§1 kw. Sąd orzekł ten środek karny uwzględniając zawartość alkoholu w organizmie obwinionego na minimalny przewidziany przez ustawodawcę okres 6 miesięcy. Odnosząc się do wniosku obrońcy obwinionego o odstąpienie od orzeczenia tego środka karnego wskazać należy, że przepis art. 39§1 kw przewiduje możliwość odstąpienia od orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji nadzwyczajnej , w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy. Taka szczególna sytuacja zdaniem Sądu nie zachodzi w niniejszej sprawie choćby z tego powodu , że zachowanie obwinionego opisane we wniosku o ukaranie nie było z jego strony incydentalnym naruszeniem przepisów kodeksu wykroczeń dotyczących bezpieczeństwa i porządku w komunikacji albowiem obwiniony w samym styczniu 2017r. był trzykrotnie karany mandatami za wykroczenia opisane w tym rozdziale. Odstąpienie od orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów byłoby zatem w tej sytuacji rodzajem nieuzasadnionej dla obwinionego premii . Funkcją orzeczonego środka karnego jest nie tylko funkcja represyjna, ale także prewencyjna zarówno w aspekcie prewencji indywidualnej jak i w aspekcie kształtowania świadomości prawnej innych użytkowników ruchu drogowego. Zarówno obwiniony jak i każdy inny kierowca pojazdu mechanicznego winien mieć świadomość , że kierowanie takim pojazdem w stanie po użyciu alkoholu będzie wiązało się z czasowym zakazałem prowadzenia takiego pojazdu, co nierzadko jest dla sprawcy wykroczenia z art. 87§1 kw znacznie bardziej dolegliwe niż orzeczona za ten czyn kara. Na poczet orzeczonego zakazu zaliczono zatrzymanie prawa jazdy, które miało miejsce okresie od 10.02.2017r. do dnia 7.03.2017r. kiedy to dokument prawa jazdy został obwinionemu zwrócony co wynika z pokwitowania odbioru k- 22. Jako, że obwiniony aktualnie posiada dokument prawa jazdy wobec orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zobowiązano obwinionego na podstawie art. 29§3 kw do zwrotu dokumentu prawa jazdy Starostwu Powiatowemu w W. – Wydział Komunikacji . O wydatkach postepowania orzeczono po myśli art. 118 §1i 4 kpw w zw. z §1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zaś o opłacie stosownie do treści art. 21 pkt. 2 w zw. z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych .