Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Agnieszka Troć

Protokolant st.sekr.sąd. Katarzyna Łęczycka

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2017 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od M. R. na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. kwotę 7200 (siedem tysięcy dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1374/16

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24 października 2016 r. skierowanym przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. M. R. wniosła o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach wydanego w sprawie o sygn. akt I C 428/12 z dnia 6 listopada 2012 r., utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie sygn. akt I ACa 149/13 z dnia 27 listopada 2014 r.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że tytuł wykonawczy powstał w związku z zawarciem umowy powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 3 sierpnia 2011 r. pomiędzy wierzycielką powódki U. K. (1), a pozwaną. Z wniosku pozwanej, na podstawie tego tytułu wykonawczego, prowadzone jest postępowanie egzekucyjne przeciwko powódce. W dniu 20 czerwca 2016 r. powódka zawarła z U. K. (1) ugodę, mocą której wierzytelność, której podstawą był wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach sygn. akt I C 428/12, wygasła (k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana spółka wskazała, że bezspornym pomiędzy stronami pozostaje, że w dniu 3 sierpnia 2011 r. pozwana zawarła z U. K. (1) umowę przelewu wierzytelności przysługującej U. K. (1) wobec powódki, a wynikającej z aktu notarialnego Rep. A nr (...). Pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. powód poinformował pozwaną w trybie art. 512 k.c. o dokonanej cesji wierzytelności, które pozwana otrzymała dnia 11 sierpnia 2011 r. Nadto pozwana uzyskała tytuł wykonawczy, w rozumieniu art. 776 k.p.c., w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie sygn. akt I C 428/12, utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 149/13, oddalającym apelację powódki. W postępowaniu tym U. K. (1) nie brała udziału w jakimkolwiek charakterze. Zatem, powódka już od dnia 11 sierpnia 2011 r. miała świadomość cesji obciążającej ją wierzytelności. Wobec powyższego, ustalenia poczynione pomiędzy U. K. (1) a powódką są bezskuteczne wobec pozwanej. Umowa cesji wierzytelności jest w dalszym ciągu wiążąca, nie zaszły też inne zdarzenia pomiędzy stronami procesu, które mogłyby skutkować pozbawieniem wykonalności tytułu wykonawczego (k. 71-72).

Na rozprawie w dniu 5 czerwca 2017 r. powódka poparła powództwo, pozwana zaś nie stawiła się na termin rozprawy.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 1 czerwca 2011 r. M. R. i U. K. (1) zawarły przed notariuszem A. M. w formie aktu notarialnego umowę działu spadku i zniesienia współwłasności. W myśl § 2 przedmiotowej umowy U. K. (1) i M. R. dokonały działu spadku i zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że własność nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), oznaczonej w ewidencji gruntów nr (...), nabyła powódka zobowiązując się jednocześnie do dokonania spłaty na rzecz U. K. (1) w kwocie 126 875 zł w terminie do 10 czerwca 2011 r. Jednocześnie w § 3 umowy U. K. (1) oświadczyła, że część przysługującej jej spłaty, tj. kwotę 5000 złotych, otrzymała od pozwanej w dniu zawarcia umowy. Stawające ustaliły również, że pozostała część spłaty przewidzianej w § 2 zostanie zapłacona U. K. (1) przez M. R. w terminie określonym w § 2 umowy bądź też zostanie dokonane potrącenie wierzytelności U. K. (1) z tytułu pozostałej części spłaty z wierzytelnościami przysługującymi M. R. wobec U. K. (1) (umowa k.80-85).

Powódka nie uiściła na rzecz U. K. (1) w przewidzianym umową terminie pozostałej części spłaty w wysokości 121 875 złotych. W związku z tym w dniu 3 sierpnia 2011 r. U. K. (2) zawarła z pozwaną (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. umowę powierniczego przelewu wierzytelności, na mocy której przeniosła na pozwaną przysługującą jej wobec powódki wierzytelność z tytułu pozostałej części spłaty w kwocie 121 875 złotych wraz z odsetkami zgodnie z postanowieniami umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności z dnia 1 czerwca 2011 r. wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami. U. K. (1) oświadczyła nadto, że w dniu przelewu wierzytelności nie posiada wobec dłużnika żadnych zobowiązań, które mogłyby być przedmiotem wzajemnych potrąceń. Strony ustaliły, że w przypadku zapłacenia wierzytelności przez dłużnika lub stronę trzecią bezpośrednio na rzecz cedenta lub wskazanego przez niego podmiotu, cedent niezwłocznie zawiadomi o tym zdarzeniu i przeleje w ciągu 3 dni na rachunek bankowy powiernika umówione wynagrodzenie. Jak wynika z treści § 6 umowy strony uzgodniły, że umowa wygaśnie z chwilą zwindykowania wierzytelności i wypłacenia cedentowi należności lub oświadczenia powiernika, że nie jest on w stanie jej zwindykować (umowa powierniczego przelewu k.7-8). Pismem z tej samej daty Spółka (...) zawiadomiła powódkę o dokonanym przelewie wierzytelności i poinformowała, że zobowiązana jest spełnić świadczenie objęte umową cesji na jego rzecz, które to pismo pozwana otrzymała w dniu 11 sierpnia 2011 r. (pismo i potwierdzenie odbioru k.88, 90).

W dniu 16 stycznia 2012 r. spółka (...) wystąpiła przeciwko M. R. z powództwem o zapłatę kwoty 121 875 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty. Sąd Okręgowy w Siedlcach na wniosek powódki wydał w sprawie I Nc 2/12 nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, od którego M. R. w ustawowym terminie wniosła zarzuty. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 6 listopada 2012 r. w sprawie I C 428/12 powyższy nakaz zapłaty został utrzymany w mocy w części, tj. co do kwoty 91 977 złotych należności głównej i odsetek od tej kwoty. M. R. powoływała się w toku procesu między innymi na zarzut potrącenia wierzytelności jej przysługującej oraz zarzut częściowego spełnienia świadczenia. Do potrącenia M. R. zgłosiła wierzytelności - w kwocie 6 000 zł, 40 000 zł, 24 658,97 zł, 8 114,16 zł, 137,34 zł, 4 750,50 zł wraz z odsetkami od dnia 1 czerwca a 2011 r. Wskazywała też na wpłaty na rzecz U. K. (1) w kwotach 1000 zł, 16 100 zł, 10 000 zł. Sąd Okręgowy uznał za skuteczny zarzut potrącenia w zakresie kwot 27 187,50 zł, 1 710,50 zł oraz w zakresie spełnienia świadczenia do kwoty 1 000 zł (wyrok SO w Siedlcach w wraz z uzasadnieniem w aktach I C 428/12 k.293-298v). Apelacja M. R. od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27 listopada 2014 r. wydanym w sprawie I ACa 149/13 (wyrok k.354 akt I C 428/12).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Powódka, występując z powództwem o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 6 listopada 2012 r. sygn. akt I C 428/12 i podnosząc, że wierzytelność objęta wyrokiem wygasła, opierała swoje roszczenie na treści art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. Przepis ten przewiduje, że dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub w części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane. Dodatkowo, gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne.

Powódka wnosząc o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w całości, powołała się na ugodę zawartą pomiędzy powódką a U. K. (1) w dniu 20 czerwca 2016 r., jako na zdarzenie powodujące wygaśnięcie wierzytelności. Przedstawiła dokument ugody z dnia 20 czerwca 2016 r., zgodnie z treścią którego M. R. i U. K. (1), oświadczyły, że przysługują im wzajemne wierzytelności: M. R. w kwocie 155 055,88 zł opisane i wyszczególnione w wezwaniu z dnia 15 grudnia 2014 r., a U. K. (1) w kwocie 91 977 zł wynikające z aktu notarialnego z 1 czerwca 2011 r. i potwierdzone wyrokami Sądu Okręgowego w Siedlcach i Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawach I C 428/12 i I ACa 149/13. Strony ugody dalej oświadczyły, że w celu polubownego załatwienia sporu M. R. zapłaciła w dniu ugody U. K. (1) kwotę 5 000 zł, a zapłata tej kwoty w całości zaspokaja wszelkie roszczenia pomiędzy stronami. U. K. (1) zobowiązała się powiadomić spółkę (...) o wygaśnięciu wierzytelności (ugoda k.11).

W przedmiocie skuteczności tej umowy wobec pozwanej spółki Sąd Okręgowy wypowiedział się już w uzasadnieniu postanowienia z dnia 5 stycznia 2017 r. w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia. Stwierdzenia te są w dalszym ciągu aktualne. Powódka w toku dalszego toku procesu nie przedstawiła żadnych nowych dowodów, które powodowałyby odmienną ocenę jej powództwa o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. Na rozprawie w dniu 5 czerwca 2017 r. pełnomocnik powódki oświadczył jedynie, że wierzytelności M. R. objęte ugodą to wierzytelności z tytułu nakładów na dom, nie rozliczone w poprzednich sprawach. Wniósł również o dopuszczenie dowodu z dokumentów z załączonej sprawy I C 428/12.

Powtórzyć należy, że umową powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 3 sierpnia 2011 r. U. K. (1) będąca wierzycielką M. R., jako cedentka zbyła na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. wierzytelność przysługującą jej wobec M. R.. Jak niewątpliwie wynika z § 2 umowy U. K. (1) przeniosła na powiernika przysługującą jej wierzytelność wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami. Okoliczność, że od daty umowy to pozwany był dysponentem przedmiotowej wierzytelności, potwierdza również postanowienie umowy w § 3, zgodnie z którym w ramach wykonywania czynności powierniczych powiernik może zbywać wierzytelności na rzecz osób trzecich. Strony umowy podpisały również dokument zatytułowany: „przelew wierzytelności (cesja)”. Także z treści zawiadomienia o przelewie wierzytelności wynika, że nowym wierzycielem M. R. stała się spółka (...).

Z powyższego wynika jednoznacznie, że przedmiotowa wierzytelność, od daty zawarcia umowy przelewu, nie przysługiwała już U. K. (1). Tym samym, zawarta przez nią ugoda w zakresie, w jakim dysponuje ona przedmiotową wierzytelnością, nie mogła odnieść skutku względem pozwanej spółki w postaci wygaśnięcia wierzytelności. Strona powodowa nie wykazała, że umowa przelewu wygasła, że wierzytelność na datę ugody ponownie przysługiwała U. K. (1). Tak więc powódka nie wykazała, że wierzytelność wygasła na skutek potrącenia.

Sąd analizował również okoliczność, czy wierzytelność nie wygasła na skutek częściowej jej realizacji, gdyż jak wynika z dokumentu ugody M. R. świadczyła na rzecz U. K. (1) kwotę 5 000 zł. Jednakże w kontekście postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie Sąd uznał, że okoliczność ta nie została przez stronę powodową bezsprzecznie wykazana. Z umowy przelewu wynika przecież, że U. K. (1) stała na stanowisku, iż na datę jej zawarcia nie przysługiwały M. R. wobec niej żadne wierzytelności. Nie wiadomo więc dlaczego obecnie miałaby uznawać za istniejące roszczenia, jak oświadczył pełnomocnik powódki, o nakłady na dom, który od dnia działu spadku i zniesienia współwłasności nie stanowi jej własności. Ponadto wysokość wskazanych w ugodzie wierzytelności wskazuje, że wierzytelność M. R. jej wyższa, gdyż opisana wierzytelność U. K. (1) na dzień ugody wraz z odsetkami wyniosłaby 144 842,35 zł. Ponownie nie wiadomo więc dlaczego, to M. R. miałaby świadczyć na rzecz U. K. (1) kwotę 5 000 zł. Zwrócić uwagę należy też na zapis umowy przelewu wierzytelności, że w przypadku świadczenia na rzecz cedenta był on zobowiązany do powiadomienia o tym powiernika i stosownego z nim rozliczenia. Strona powodowa nie zaproponowała w sprawie dowodu z zeznań U. K. (1), ani też nie wykazała, że zawiadomiła ona stosownie do umowy przelewu wierzytelności pozwaną spółkę o uzyskanej wpłacie. Dlatego też Sąd uznał, że powódka nie wykazała, że jej świadczenie nastąpiło, że było ono realizacją wierzytelności objętej przedmiotowym tytułem wykonawczym oraz że było wobec pozwanej spółki skuteczne.

Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w wyroku.

O kosztach orzekł Sąd na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. w brzmieniu obowiązującym na datę wniesienia powództwa.