Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 395/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant st. sekr. sądowy Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. w Kaliszu

odwołania L. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 16 marca 2017 r. Nr (...)

w sprawie L. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 16 marca 2017 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje L. K. emeryturę od 01 lutego 2017 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.03.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił L. K. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 01.01.1999 r., odmówiono mu bowiem zaliczenia pracy w okresie od 1.09.1988 r. do 31.12.1998 r., gdyż nie przedstawił na tę okoliczność właściwego dokumentu.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu L. K. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, powołując się, że w spornym okresie był kierowcą samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton., na dowód czego wskazał zeznania świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Według danych ZUS L. K., urodzony (...)na dzień 1.01.1999 r. udowodnił łącznie 27 lat l miesiąc i 11 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Ze świadectwa pracy w szczególnych warunkach wydanego w dniu 08.02.2017 r. przez Fabrykę (...) S.A.w K.wynika, że odwołujący się jest tam zatrudniony od 01.11.1977 r. jako kierowca. Druk świadectwa zawiera adnotację o wykonywaniu przez niego pracy w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy pojazdu ciężarowego powyżej 3,5 ton, w okresie od 1.11.1977 r. do 31.08.1988 r., co zakwalifikowano jako prace na stanowisku wymienionym w wykazie A dział VIII poz 2 pkt l rozporządzenia Rady ministrów z 07.02.1983 r. w sprawie wielu emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach.

Potwierdzono też ,że tak samo zakwalifikowaną pracę wykonywał w okresie od 1.09.1988 r. do 31.12.1998 r., ale te okoliczności ustalono w oparciu o zeznania świadków, gdyż akta osobowe nie zawierają jednoznacznie określonego stanowiska pracy.

(dowód: świadectwo k 7 akt emerytalnych ZUS)

Z akt osobowych odwołującego się wynika, że jego zawodem wyuczonym w (...) Szkole Zawodowejw Z., ukończonej dnia (...) jest kierowca-mechanik. Pracę w Fabryce,, (...)w K., która wówczas nosiła nazwę Fabryka (...)podjął od l5.08.1974r. na stanowisku kierowcy w dziale transportu.

(umowa o pracę w aktach osobowych).

W okresie od 29.10.1975r. do 13.10.1977r. odbywał zasadniczą służbę wojskową,

(k 3 akt kapitałowych)

Zawodowe prawo jazdy posiada: od 26.06.1974r. kategorii C, od 17.02.1979r. kategorii CE, a od 11.07.1979r. kategorii D. (k 16)

Po wojsku, L. K. powrócił na stanowisko pracy kierowcy do fabryki (...).

Organ rentowy uwzględnił mu jako pracę w szczególnych warunkach tylko okres od 1.11.1977r. do 31.08.1988 r. wynoszący 10 lat i 10 miesięcy.

Jest to okres rozpoczynający się od adnotacji na angażu z tego dnia, a skierowanym do L. K.jako kierowcy samochodu Ż.o powierzeniu mu obowiązków kierowcy samochodu S.. Z angażu płacowego od 1.02.1985r. wynika, że był kierowcą samochodu K.. W dalszych angażach brak danych o rodzaju pojazdu, ale w piśmie z dnia 3.10.1988 r. kierownik działu transportu zwracał się o obniżenie stawki wynagrodzenia od 1.09.1988 r. z powołaniem na to, że obecnie odwołujący się jest kierowcą samochodu N.. W późniejszych angażach płacowych ponownie nie ma danych o pojeździe.

W oparciu o zeznania świadka J. M., który jako kierownik transportu w zakładach,, (...)był przełożonym odwołującego się Sąd ustalił, że powierzenie mu pracy na samochodzie „ N." było tylko przejściowe, trwało najwyżej kilka miesięcy.

Odwołujący się potem ponownie był kierowcą samochodu ciężarowego K., który był mu powierzony na stałe. Okresowo miał też powierzany samochód L., (gdy K. był w naprawie), a na wyjazdy za granicę korzystał z samochodu S., specjalnie w tym celu nabytego przez zakład.

W ostatnim czasie, gdy w 1998 r. zakład wyzbył się samochodów ciężarowych odwołujący się był kierowcą ciągnika.

Zawsze, poza okresem paru miesięcy kierowania samochodem dostawczym N., był kierowcą samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Taką pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód-zeznania świadka J. M. nagranie z rozprawy 21.06.2017 r. od 11 do 20 minuty)

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust. l ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz. U. Nr 2016 poz. 887 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12. I948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34,39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999 r.) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2) okres składkowy i nieskładkowych, o którym mowa w art.27

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych na dochody budżetu państwa za pośrednictwem ZUS.

Stosownie do treści art.32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało Prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art. 184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się- jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. - (w dniu 12.02.1956.) powinien warunki stażowe tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykazać na dzień wejścia w życie ustawy tj. na 1.01.1999 r.

Poza sporem jest, że odwołujący się nie przystąpił do OFE. Według danych ZIJS na dzień 1.01.1999 r. udowodnił wymagany 25 letni składkowy i nieskładkowy (ponad 27 lat). Stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton ujęte jest w dziale VIII pkt. 2 wykazu A stanowiącego załącznik przytoczonego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). Definicję ustawową „pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znaczne1 szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

Praca na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton jest pracą w szczególnych warunkach, a odwołujący się taką pracę wykonywał w przedsiębiorstwie (...) łącznie z okresem już zaliczonym przez ponad 15 lat. Odwołujący się spełnia zatem wszystkie warunki stażowe do emerytury z art.184 cyt. ustawy.

L. K.wiek 60 lat ukończył w dniu (...)r. spełnił ostatni z warunków do emerytury w obniżonym wieku.

Wniosek o emeryturę złożył jednak dopiero w dniu 15.02.2017 r., zatem stosowanie do art. 129 § l cyt ustawy prawo do świadczenia nabył od miesiąca złożenia wniosku Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 14 § 2 kpc orzeczono jak w wyroku.