Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 r. w Nidzicy

sprawy z powództwa Bank (...) S.A. w W.

przeciwko R. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. M. na rzecz powoda Bank (...) S.A. w W. kwotę 5.478,08 zł (pięć tysięcy czterysta siedemdziesiąt osiem złotych 08/100),

II.  zasądza po pozwanego R. M. na rzecz powoda Bank (...) S.A. w W. kwotę 1.358,50 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt osiem złotych 50/100) tytułem kosztów postępowania sądowego,

III.  umarza postępowanie co do kwoty 1.800 zł.

Sygn. akt IC 456/16upr

UZASADNIENIE

Powód- Bank (...) S.A. w W. pozwem w postępowaniu elektronicznym domagał się zasądzenia od R. M. kwoty 7.878,08 zł oraz kosztów procesu.

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejowego w N. powód wyjaśnił, że pozew w postępowaniu elektronicznym został sporządzony o stan faktyczny z dnia 4 sierpnia 2016 r. Podał, że wobec wpłat na poczet zadłużenia w łącznych kwotach 1.800 zł dokonanych po wniesieniu pozwu, należy pozew o te kwoty ograniczyć. Mając to na uwadze cofnął pozew o kwotę 1.800 zł w pozostałym zakresie powództwo utrzymując.

Pozwany uznał powództwo, podnosząc, że zawarł z powodem ugodę w sprawie spłaty.

Sąd ustalił co następuje:

Powód jest wierzycielem pozwanego z umowy kredytu gotówkowego na łączną kwotę 7.878,08 zł.

/ dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych banku k.14, uznanie powództwa przez pozwanego k. 43/

Pozew przeciwko pozwanemu z tytułu powyższego zadłużenia w postępowano elektronicznym został złożony w dniu 8 sierpnia 2016 r.

/ dowód: k.2/

Powód pismem z dnia 17 listopada 2016 r. cofnął pozew co do kwoty 1.800 zł z powody spłaty przez pozwanego tejże kwoty. Kwota ta została spłacona w trzech miesięcznych ratach po 600 zł każda. Ostatnia w dniu 31 października 2016 r. Pozwany dokonywał tychże spłat na rachunek bankowy o numerze (...) wskazując numer umowy: (...).

/ dowód: pismo powoda k.10, 33, wyciąg bankowy z rachunku pozwanego k.42/.

W dniu 1 grudnia 2016 r. pozwany dokonał kolejnej spłaty zadłużenia wobec powoda w wysokości 610 zł na rachunek bankowy o numerze (...) wskazując numer umowy: (...).

/ dowód: wyciąg bankowy k.40/.

Sąd zważył co następuje

Stan faktyczny w sprawie ustalono na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów w postaci dokumentów. Jako, że pozwany uznał powództwo co do zasady kwestie związane z zawarciem umowy w oparciu o którą powód wywodzi roszczenie o zapłatę, nie podlegały głębszej analizie. Okoliczności te jako przyznane stanowiły punkt założenia, że roszczenie było słuszne co do samej zasady.

Wobec cofnięcia pozwu co do kwoty 1.800 zł Sąd umorzył postepowanie w tym zakresie na podstawie art. 355 § 1 kpc.

Okoliczności związane z cofnięciem powództwa we wskazanym zakresie miały znaczenie dla uwzględnienia powództwa w pozostałej części. Otóż powód podnosił, że pozwany dokonywał spłat po 600 zł w miesięcznych odstępach. Okoliczności te potwierdził pozwany, dowodząc temu poprzez przedstawienie wyciągu z rachunku bakowego. Wyciąg ten wskazuje rachunek na jaki dokonywano wpłat oraz ich tytuł. Wpłaty te korelują ze stanowiskiem powoda o spłacie zadłużenia w wysokości 1.800 zł.

Powód na rozprawie w dnu 16 grudnia 2016 r. wskazał dodatkowo, że w dniu 1 grudnia 2016 r. dokonał kolejnej wpłaty, przedstawiając na tę okoliczność wyciąg z rachunku bankowego. Przelew ten dokonany został na tożsamy rachunek bankowy co poprzednie spłaty w łącznej wysokości 1.800 zł. Dowodzi zatem, że istotnie powód pomniejszył swój dług względem powoda. Wobec powyższego kwotę ostatecznie dochodzonego roszczenie pomniejszonego o kwotę cofniętego powództwa to jest wysokości 6.078,08 zł należało pomniejszym o kolejną wpłatę w wysokości 600 zł. W wyniku czego ostatecznie zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.478,08 zł.

W pozostałym zakresie powództwo winno zostać oddalone jako niezasadne. Sąd jednakże z wyniku niezasadnego pominięcia nie zawarł rozstrzygnięcia w tym przedmiocie. Zważywszy na treść art. 351 kpc Sąd nie może z urzędu uzupełnić wyroku w omawianym zakresie.

Co do kosztów postępowania Sąd uznał, że samo uznanie powództwa nie przesądzało o konieczności obciążenia pozwanego całością postępowania. Wniosek taki Sąd wywiódł z art. 102 kpc, w myśl którego w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd uznał, że w sprawie pozwanego należało obciążyć polowa kosztów poniesionych przez powoda. Otóż, istotnie z formalnego punktu widzenia pozwany zaczął spłacać zadłużenie po wytoczeniu przez powoda powództwa. Pierwsza spłata miała miejsce w dniu 31 sierpnia 2016 r. a pozew został złożony w dniu 8 sierpnia 2016 r. Jednakże pierwotnie pozew został złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Tak złożony pozew powoduje, że postępowanie zmierza do wydania nakazu zapłaty poza wiedzą pozwanego. Ten dowiaduje się o wytoczonym powództwie dopiero z chwilą doręczenia mu nakazu zapłaty. W sprawie nie znaleziono podstaw do wydania nakazu, sprawa została przekazana do postępowania uproszczonego w Sądzie Rejonowym w Nidzicy. Wobec tego trudno przyjmować, że pozwany dopiero na skutek wytoczenia powództwa zaczął spłacać zadłużenie. Akta wskazują jedynie, że pozwany po raz pierwszy dowiedział się o wytyczeniu powództwa z chwilą zawiadomienia go o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 16 grudnia 2016 r ( k.39) to jest w dniu 25 listopada 2016 r. Miało to zatem miejsce już po uiszczeniu przez pozwanego trzech rat zadłużenia. Te okoliczności przemawiają za uznaniem, że choć zasadniczo pozwany jest przegrywającym sprawę to należy go obciążyć połową kosztów postępowania poniesionych przez pozwanego to jest kwotą 1.358,50 zł na podstawie art. 102 kpc.