Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 366/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Elżbieta Gembicka

Protokolant:

sekr. sądowy Anna Soboń-Kuklińska

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 r. w Nidzicy

sprawy z powództwa K. A.

przeciwko T. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. (...)z siedzibą w W. na rzecz powoda K. A. kwotę 6000 zł (słownie: sześć tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.12.2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego T. (...)z siedzibą w W. na rzecz powoda K. A. kwotę 1817 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego T. (...)z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Nidzicy kwotę 242,30 zł (słownie: dwieście czterdzieści dwa złote i trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt. 366/15

UZASADNIENIE

Powód K. A. wniósł pozew przeciwko pozwanemu T. (...)w W. o zapłatę kwoty 6 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wyrokowania do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 2 kwietnia 2015 roku uczestniczył w kolizji drogowej, w wyniku której doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa.

Od chwili zdarzenia powód odczuwa ból odcinka szyjnego kręgosłupa, cierpi na notoryczne bóle głowy, drętwieją mu ręce, stał się drażliwy. Nosił kołnierz ortopedyczny. Wykonywał zalecone ćwiczenia przez lekarza w domu i prywatnie masaże. Powód otrzymał zadośćuczynienie w procesie likwidacyjnym w kwocie 2 000 zł, która nie odzwierciedliła całości negatywnych skutków wydarzenia z dnia 2 kwietnia 2015 roku. Dlatego dodatkowa kwota 6 000 zł z dotychczas wypłaconą będzie kwotą odpowiednią.

Pozwany T. (...)z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany kwestionował roszczenie powoda zarówno co do wysokości jak i co do zasady. W uzasadnieniu pozwany podał, że podstawą do przyznania zadośćuczynienia nie jest samo zaistnienie zdarzenia, ale cierpienie , które pozwany będzie odczuwał w związku z zaistniałym zdarzeniem. Wymagane jest zaistnienie rozstroju zdrowia, przy czym za równoczesne z rozstrojem zdrowia nie mogą być uznane ujemne przeżycia czy nawet stres.

Mając powyższe na uwadze brak jest podstaw do uznania , że na skutek zdarzenia z dnia 2 kwietnia 2015 roku doszło do powstania obrażeń ciała skutkujących koniecznością prowadzenia długotrwałego leczenia, jak również mających wpływ na przyszłe rokowania zdrowotne powoda.

Z dokumentacji lekarskiej wynika, że poszkodowany w wyniku wypadku doznał powierzchownych obrażeń odcinka kręgosłupa szyjnego oraz lędźwiowego i nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie był hospitalizowany, ani tez nie wymagał długotrwałego zaawansowanego leczenia szpitalnego. Badania lekarskie obrazowe wykazały istnienie zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, które niewątpliwie mogły dać dolegliwości bólowe. W związku z tym, że choroba ta miała swój początek jeszcze przed zdarzeniem z dnia 2 kwietnia 2015 roku nie może on ponosić odpowiedzialności za jej występowania. Dlatego dochodzona przez powoda kwota 6 000 z tytułem zadośćuczynienia, w związku z wypadkiem komunikacyjnym przedstawia wartość nadmierną w stosunku do stopnia doznanej przez powoda krzywdy i okoliczności zaistniałych w niniejszej sprawie.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 2 kwietnia 2015 roku w N. na ul. (...) powód K. A. uczestniczył w kolizji drogowej. Sprawcą zdarzenia był M. G., który kierując pojazdem marki O. ,który był ubezpieczony w T. (...) nr polisy (...) nie zachował bezpiecznej odległości od poprzedzającego go pojazdu i najechał na tył pojazdu marki S., w którym znajdował się K. A.. Sprawca został ukarany mandatem karnym kredytowym.

Powód uderzył tyłem głowy w zagłówek. Kręciło mu się w głowie i był skołowany. Jednakże na pytanie Policji czy wezwać karetkę, powód powiedział, że boli go tylko kark. Wieczorem powód zaczął wymiotować i żona zawiozła go do szpitala. W szpitalu stwierdzono wykręcenie kręgosłupa szyjnego z następowym zespołem bólowym i zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego, który powód nosił przez około pięć miesięcy. Dalsze leczenie ambulatoryjne prowadzone było w poradni ortopedycznej . Wykonany był m.in.rezonans magnetyczny. Od lekarza rodzinnego otrzymał skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne, którym zaraz po zdjęciu kołnierza nie poddał się, gdyż czas oczekiwania na zabiegi wynosił cztery miesiące, a po zakończeniu zwolnienia lekarskiego powód musiał wrócić do pracy, jako operator maszyn ciężkich. Pracował z bólem, który był tak silny, że musiał zwolnić się z pracy. Poddał się wówczas zabiegom fizykoterapeutycznym Jednakże ból nie ustąpił i powód do dnia dzisiejszego zażywa środki przeciwbólowe K., B. i T.. Zespół bólowy występuje cały czas, ale najczęściej w nocy. Powód ma zalecenia aby poddawał się rehabilitacji raz na rok.

Dowód: notatka Policji, historia choroby, dokumenty likwidacji z akt szkodowych k.35, dokumentacja medyczna k. 43,56, zeznania powoda k. 121.

Powołany biegły sądowy z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii wydał opinię po zbadaniu powoda i analizie dokumentacji medycznej i stwierdził, że przebyte wykręcenie kręgosłupa szyjnego z następowym zespołem bólowym spowodowało powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Stan powoda bezpośrednio po wypadku był nacechowany dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniami bólowymi ruchomości kręgosłupa szyjnego. Aktualny stan zdrowia powoda jest zadawalający.

Dowód: opinia biegłego k. 63.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanego T. (...)z siedzibą w W. za skutki zdarzenia z dnia 2 kwietnia 2015 roku, w następstwie którego powód doznał wykręcenia kręgosłupa szyjnego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%.

Pozwany nie zaprzeczał, że sprawca zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w jego towarzystwie ubezpieczeniowym. W następstwie przeprowadzonego przez niego postepowania likwidacyjnego przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 2 000 zł.

Powyższe w sposób zdecydowany jest sprzeczne z twierdzeniem w odpowiedzi na pozew, że pozwany kwestionuje roszczenie powoda co do zasady.

Kwestią sporną, zdaniem Sądu jest zatem wysokość dochodzonego przez powoda zadośćuczynienia w tym czy wypłacona dotąd przez ubezpieczyciela do rąk powoda kwota z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę jest wystarczająca (odpowiednia) i czyni zadość doznanej krzywdzie, czy też powinna zostać powiększona o kwotę żądaną przez powoda.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 czerwca 1996 roku w sprawie II UKN 681/98 przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę należy uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym

Przekładając treść powyższego orzeczenia na grunt niniejszej sprawy, Sąd rozstrzygając kwestię zadośćuczynienia miał przede wszystkim na uwadze przepisy art. 445kc i uwzględnił takie okoliczności jak doznany przez powoda K. A. długotrwały uszczerbek na zdrowiu – określony przez powołanego do sprawy biegłego sądowego , przebieg procesu leczenia i realnie odczuwany przez powoda ból i cierpienie, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, a także rokowania co do odzyskania przez powoda pełnej sprawności. Doznane przez powoda obrażenia podczas kolizji miały bowiem wpływ na jego późniejsze życie. Ich skutki odczuwa do dnia dzisiejszego, bowiem winien on podjąć dalszą rehabilitację.

Sąd podzielił w całości wnioski wypływające z opinii powołanego w sprawie biegłego uznając, iż opinia sporządzona została w sposób rzetelny i zgodny z zasadami wiedzy fachowej, szczegółowo odpowiadając na postawione mu pytania.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż wypłacona dotychczas przez pozwanego ubezpieczyciela kwota na rzecz K. A. w wysokości 2 000 zł tytułem zadośćuczynienia nie rekompensuje w pełni doznanych przez niego w następstwie wypadku krzywd, a w związku z tym nie jest kwotą odpowiednią, o jakiej mowa w art. 445 kc.

Suma ,,odpowiednia’’ w rozumieniu art. 445 kc nie oznacza przy tym sumy dowolnej, określonej wyłącznie według uznania sądu, gdyż jej prawidłowe ustalenie wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, mogących mieć w danym przypadku znaczenie. Zadośćuczynienie powinno mieć charakter kompensacyjny, a więc przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość i być tak ukształtowane, by stanowić

,,ekwiwalent wycierpianego bólu’’. Z drugiej strony istnieje potrzeba utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, co nie może podważać kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia (wyrok SA w Poznaniu I ACa 77613).

Mając na uwadze wszystkie przedstawione wyżej okoliczności sprawy Sad zasądził od pozwanego na rzecz powoda K. A. kwotę 6 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wyrokowania , zgodnie z żądaniem.

W ocenie Sądu taka właśnie kwota, obok przyznanej wcześniej od ubezpieczyciela jest kwotą adekwatną do doznanych przez powoda krzywd, w pełni zrekompensuje przy tym odczuwany przez niego ból i cierpienie oraz dolegliwości fizyczne i psychiczne, nie przekraczając przy tym granicy kwoty odpowiedniej.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, w oparciu o przepisy art. 359§1 i 2 kc oraz art. 481§1 i 2 kc.

O kosztach postępowania Sąd orzekł stosownie do wyniku sprawy na podstawie art. 98§ 1 i 2 kc w zw.z §6 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu a ponadto w oparciu o art.113ust.1 ustawy o kosztach sądowych.

ZARZĄDZENIE

1.odnotować,

2.odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu.

3.za 14 dniu lub przedłożyć z apelacją.

N. dnia 11.01.2017r.