Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR D. Smejda

Protokolant: st. sekr. sąd. A. Pabiś

w obecności Prokuratorów Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie – B. Góralskiej, M. Rorat oraz przedstawiciela (...) Urzędu (...) w Ł. – B. H.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 9 maja, 17 lipca, 21 sierpnia 2017 r.

sprawy A. U. , syna S. i B. z domu K., urodzonego (...) w O.,

oskarżonego o to, że:

I.

1. w okresie od dnia 06.05.2014 r. do dnia 16.09.2014 roku w lokalu przy ul. (...) w B., urządzał i prowadził gry na automacie H. (...) (...), wbrew art. 3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540),

2. w okresie od dnia 06.05.2014 r. do dnia 30.09.2014 roku w lokalu na Osiedlu (...) w B., urządzał i prowadził gry na automatach H. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) - (...) oraz H. (...) nr (...) H., wbrew art. 3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540),

3. w okresie od dnia 01.07.2014 r. do dnia 18.11.2014 roku w lokalu przy ul. (...) w R., urządzał i prowadził gry na automatach H. (...) nr (...) (...), U. (...) nr (...) - (...), H. (...) nr (...) (...) oraz H. (...) nr (...)-H., wbrew art. 3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540),

4. od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 18.11.2014 r. do dnia 13.01.2015 roku w lokalu przy ul. (...) w R., urządzał i prowadził gry na automatach (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) H., wbrew art. 3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540),

5. od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 13.01.2015 roku do dnia 11.05.2015 roku w lokalu przy ul. (...) w R., urządzał i prowadził gry na automatach H. (...) nr (...) (...), (...) nr (...), B. (...) nr (...) oraz (...) nr (...), wbrew art. 3 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540),

tj. o to, że popełnił w/w przestępstwa skarbowe zanim zapadł wyrok, odnośnie któregokolwiek z w/w czynów, tj. o przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks,

II.

1. poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym dniu nie później niż 16.09.2014 roku na zewnątrz lokalu przy ul. (...) w B. banerów reklamowych z symbolami graficznymi związanymi z grami na automatach, tj. „ (...)” oraz napisem (...) H. (...) prowadził reklamę gier na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

2. poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym dniu nie później niż 30.09.2014 roku na zewnątrz lokalu na Osiedlu (...) w B. banera reklamowego z symbolem graficznym (...) „ (...)” i napisem (...) oraz umieszczenie na drzwiach wejściowych w/w lokalu kartki z napisem „ Salon (...) !!! (...)”, prowadził reklamę gier na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

3. poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym dniu nie później niż 18.11.2014 roku do dnia 11.05.2015 r. na zewnątrz lokalu przy ul. (...) w R. napisów J. (...), (...), H. (...), prowadził reklamę gier na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

tj. o to, że popełnił w/w przestępstwa skarbowe zanim zapadł wyrok, odnośnie któregokolwiek z w/w czynów, tj. o przestępstwa skarbowe z art. 110a § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

1. uznaje oskarżonego A. U. w miejsce czynów opisanych w punktach: I.1, I.2, I.3, I.4, I.5 za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) urządzał, a następnie prowadził:

- w okresie od dnia 06.05.2014 roku do dnia 16.09.2014 roku w lokalu przy ulicy (...) w B. gry na automacie H. (...) nr (...),

- w okresie od dnia 06.05.2014 roku do dnia 30.09.2014 roku w lokalu na Osiedlu (...) w B. gry na automatach: H. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) - (...) oraz H. (...) nr(...),

- w okresie od dnia 01.07.2014 roku do dnia 18.11.2014 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: H. (...) nr (...) (...), U. (...) nr (...) - (...), H. (...) nr (...) (...) oraz H. (...) nr (...)-H.,

- od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 18.11.2014 roku do dnia 13.01.2015 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) H.,

- od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 13.01.2015 roku do dnia 11.05.2015 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: H. (...) nr (...) (...), (...) nr (...), B. (...) nr (...) (...) oraz (...) nr (...) (...),

w ten sposób, że na podstawie umów o najem powierzchni zawartych z właścicielami w/w lokali udostępniał w/w automaty do gry do eksploatacji w nich, pomimo nie posiadania przez Spółkę (...) koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks i za tak przypisany czyn na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza oskarżonemu A. U. karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

2. uznaje oskarżonego A. U. w miejsce czynów opisanych w punktach: II.1, II.2, II.3 za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.), prowadził reklamę gier na automatach poprzez umieszczenie:

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 16.09.2014 roku, na zewnątrz lokalu przy ulicy (...) w B. banerów reklamowych z symbolami graficznymi związanymi z grami na automatach, tj. „ (...)” oraz napisem (...),

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 30.09.2014 roku, na zewnątrz lokalu na Osiedlu (...) w B. banera reklamowego z symbolem graficznym (...) „ (...)” i napisem (...) oraz umieszczenie na drzwiach wejściowych w/w lokalu kartki z napisem „ Salon (...) !!! (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 18.11.2014 roku, na zewnątrz lokalu przy ulicy (...) w R. napisów (...), (...), (...),

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 110a § 1 kks w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks i za tak przypisany czyn na podstawie art. 110a § 1 kks wymierza oskarżonemu A. U. karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

3. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 2 kk w zw. z art. 20 § 2 kks i art. 39 § 1 kks łączy wymierzone oskarżonemu A. U. jednostkowe kary grzywny i jako karę łączną wymierza mu karę grzywny w ilości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

4. na podstawie art. 30 § 5 kks w zw. z art. 31 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i nakazuje zniszczyć dowody rzeczowe:

- szczegółowo opisane pod poz. 1 – 5 na karcie 75 akt (zbiór A), zaksięgowane w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 889 – 893/15;

- szczegółowo opisane pod poz. 1 – 6 na karcie 136 akt (zbiór A), zaksięgowane w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 894 – 899/15;

5. wymierza oskarżonemu A. U. 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 6.044 (sześć tysięcy czterdzieści cztery) złote tytułem wydatków.

Sygn. akt II K 1009/15

UZASADNIENIE

A. U. był prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B.. Przedmiotem działalności spółki była m.in. działalność związana z grami losowymi i zakładami wzajemnymi.

/odpis z KRS k. 24-26/

W dniu 16 września 2014r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P. M. T., G. B., P. R. i P. K. przeprowadzili czynności kontrolne w lokalu znajdującym się przy ul. (...) w B. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały dwa urządzenia do gier z czego tylko jedno o nazwie H. (...) nr (...), było włączone. Pracownik lokalu B. T. nie przedstawiła kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach występował element losowości, a uzyskane wyniki gry są nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Poza tym B. T. wypłacała wygrane do kwoty 300 zł. Pieniądze otrzymywała od A. U. lub od innego pracownika tej spółki.

/protokół kontroli k. 1-3, płyta k. 4, dokumentacja fotograficzna k. 6-9, karta rozliczenia środków pieniężnych k. 5, protokół oględzin urządzeń do gier k. 10-11, protokół zatrzymania automatu k. 12-14, zeznania B. T. k. 407odw.-408, M. T. k. 477odw.-478, G. B. k. 478, P. R. k. 478, P. K. k. 478/

Poza tym na zewnątrz lokalu na ul. (...) w B. ujawniono banery reklamowe z symbolami graficznymi związanymi z grami na automatach, tj. „ (...)” oraz napisem (...) H. (...).

/protokół kontroli k. 1-3, dokumentacja fotograficzna k. 6-9/

Oznaczenia znajdujące się na lokalu przy ulicy (...) w B. wskazywały, iż wewnątrz pomieszczenia znajdują się automaty do gier. Grający na nich nie mieli wpływu na wynik gry.

/zeznania M. K. k. 408-408 odwrót, 3 odwrót w zbiorze C/

Do wymienionego lokalu (ulica (...) w B.) wskazany automat został wstawiony na mocy umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 06 maja 2014r. pomiędzy najemcą (...) Spółka z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu A. U., a wynajmującym Z. M.. Wynajmujący oddawał w najem najemcy powierzchnie użytkowe znajdujące się w nieruchomości w B. przy ul. (...) o pow. 62 m ² z niezależnym wyjściem.

/kserokopia umowy najmu k. 17-20/

W dniu 30 września 2014r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P. M. T., G. B., P. R. i J. M. przeprowadzili czynności kontrolne w lokalu znajdującym się na osiedlu (...) w B. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały cztery urządzenia do gier o nazwie H. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) - (...) oraz H. (...) nr (...) H.. Urządzenia o nazwie H. (...) nr (...), (...) nr (...) były podłączone do sieci a pozostałe dwa były wyłączone z powodu awarii. Pracownik lokalu Ż. P. nie przedstawiła kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach występował element losowości, a uzyskane wyniki gry są nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Ujawniono także kartkę z zapiskami dotyczącymi wypłat wygranych.

/protokół kontroli k. 46-50, płyta k. 51, dokumentacja fotograficzna 53-38, karta rozliczenia środków pieniężnych k. 65, protokół oględzin urządzeń do gier k. 59-61, protokół zatrzymania automatów k. 62-64, zeznania M. T. k. 477odw.-478, G. B. k. 478, P. R. k. 478, J. M. k. 478-478 odw./

Poza tym na zewnątrz lokalu usytuowanego na Osiedlu (...) w B. ujawniono baner reklamowy z symbolem graficznym (...) ,. (...)" i napisem (...) oraz na drzwiach wejściowych w/w lokalu umieszczono kartkę z napisem „ Salon (...) !!! (...)”

/protokół kontroli 46-50, dokumentacja fotograficzna 53-38/

Do wymienionego lokalu (Osiedle (...) w B.) wskazane powyżej automaty zostały wstawione na mocy umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 06 maja 2014r. pomiędzy najemcą (...) Spółka z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu A. U., a wynajmującym Z. C., A. B., H. M.. Wynajmujący oddawał w najem najemcy powierzchnie użytkowe znajdujące się w nieruchomości w B. przy ul. (...) osiedlu (...) o pow. 23 m ² z niezależnym wyjściem.

/kserokopia umowy najmu k. 71-74, zeznania E. L. k. 408 odwrót/

Automaty zatrzymane w lokalu na Osiedlu (...) w B. służyły do celów komercyjnych. Warunkiem uruchomienia owych automatów było zakredytowanie ich przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier. Na automatach rozgrywane były gry losowe, w których uzyskane wygrane punktowe pozwalały na przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, jak również dawały możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze (art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych Gry rozgrywane na wskazanych automatach spełniały kryteria do gier na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych i w związku z tym powinny spełniać wymogi stawiane im przepisami wymienionej ustawy.

/opinia biegłego R. R. k. 96-111a/

W dniu 18 listopada 2014r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P. M. T., P. K., B. M. i J. M. przeprowadzili czynności kontrolne w lokalu znajdującym się przy ul. (...) w R. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały cztery urządzenia do gier o nazwie H. (...) nr (...)/(...), U. (...) nr (...) - (...), H. (...) nr (...) (...) oraz H. (...) nr (...)-H.. Automaty były podłączone do sieci i gotowe do użycia. Pracownik lokalu E. R. nie przedstawiła kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach występował element losowości, a uzyskane wyniki gry są nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. E. R. wygrane zapisywała na kartce i wówczas A. U. miał dostarczyć pieniądze na ich wypłatę.

/protokół kontroli k. 114-118, płyta 119, dokumentacja fotograficzna k. 120-126, protokół oględzin urządzeń do gier k. 127-128, protokół zatrzymania automatów k. 129-131, zeznania E. R. k 408odw.-409, k. 248-249, k. 7-8 odw. w zbiorze C, M. T. k. 477odw.-478, J. M. k. 478-478 odw., P. K. k. 478/

Poza tym na zewnątrz lokalu na ul. (...) w R. funkcjonariusze (...) w P. ujawnili napisy J. (...), (...), H. (...), które reklamowały prowadzoną działalność.

/protokół kontroli k. 114-118, płyta 119, dokumentacja fotograficzna k. 120-126/

Do wymienionego lokalu (ulica (...) w R.) wskazane powyżej automaty zostały wstawione na mocy umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 1 lipca 2014r. pomiędzy najemcą (...) Spółka z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu A. U., a wynajmującym R. B.. Wynajmujący oddawał w najem najemcy powierzchnie użytkowe znajdujące się w nieruchomości w R. na ul. (...) o pow. 42 m ².

Przed podpisaniem umowy najmu R. B. zapytała A. U., czy prowadzona przez niego działalność jest legalna, albowiem w mediach słyszała o ustawie o grach hazardowych. A. U. zapewnił słownie wynajmującą, że prowadzona przez niego działalność jest legalna i że posiada on koncesję.

Przed dniem 1 lipca 2014 roku R. B. nie wynajmowała należącego do niej (...) lokalu innej osobie na działalność związaną z grami na automatach. Naklejki z napisami J. (...), (...), H. (...) pojawiły się na owym lokalu, gdy dysponował nim A. U..

/kserokopia umowy najmu k. 143-146, zeznania R. B. k. 477-477 odw./

Automaty zatrzymane w lokalu na ulicy (...) w R. (oznaczone jako H. (...) nr (...)/(...), U. (...) nr (...) - (...), H. (...) nr (...) (...) oraz H. (...) nr (...)-H.) służyły do celów komercyjnych. Warunkiem uruchomienia automatu było zakredytowanie go przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier. Na automatach rozgrywane były gry losowe, w których uzyskane wygrane punktowe pozwalały na przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze jak również dawały możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze (art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych). Gry rozgrywane na wskazanych automatach spełniały kryteria do gier na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych i w związku z tym powinny spełniać wymogi stawiane im przepisami wymienionej ustawy.

/opinia biegłego R. R. k. 163-178a/

W dniu 13 stycznia 2015r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P. P. R., P. K., B. M. i M. T. przeprowadzili ponownie czynności kontrolne w lokalu znajdującym się przy ul. (...) w R. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały urządzenia do gier o nazwie (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...). H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) H.. Automaty były podłączone do sieci i gotowe do użycia. Pracownik lokalu E. R. nie przedstawiła kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach występował element losowości, a uzyskane wyniki gry są nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Ujawniono także kartkę z zapiskami dotyczącymi wypłat wygranych.

/protokół kontroli k. 181-186, płyta k. 187, dokumentacja fotograficzna k. 188-198, protokół oględzin urządzeń do gier k. 200-202, protokół zatrzymania automatów k. 203-205, zeznania M. T. k. 477odw.-478, P. R. k. 478, P. K. k. 478, zeznania E. R. k 408odw.-409, k. 248-249, k. 7-8odw. w zbiorze C /

Na zewnątrz lokalu usytuowanego przy ul. (...) w R. w dalszym ciągu znajdowały się napisy J. (...), (...), H. (...), które ujawnili funkcjonariusze (...) w P..

/protokół kontroli k. 181-186, dokumentacja fotograficzna k. 188-198/

Do wymienionego lokalu wskazane automaty zostały wstawione na mocy wymienionej wcześniej umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 1 lipca 2014r. pomiędzy najemcą (...) Spółka z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu A. U., a wynajmującym R. B..

/kserokopia umowy najmu k. 143-146/

W dniu 11 maja 2015r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P. M. T., P. R., G. B. i P. K. po raz kolejny przeprowadzili czynności kontrolne w lokalu znajdującym się przy ul. (...) w R. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały wówczas urządzenia do gier o nazwie H. (...) nr (...) (...), (...) nr (...). B. (...) nr (...) (...) oraz (...) nr (...) (...). Automaty były podłączone do sieci i gotowe do użycia. Pracownik lokalu E. R. w dalszym ciągu nie przedstawiła kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach występował element losowości, a uzyskane wyniki gry są nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Ujawniono także kartkę z zapiskami dotyczącymi wypłat wygranych.

/protokół kontroli k. 225-230, płyta k. 231-232, dokumentacja fotograficzna k. 233-238, protokół oględzin urządzeń do gier k. 244-245, protokół zatrzymania automatów k. 240-243, zeznania M. T. k. 477odw.-478, G. B. k. 478, P. R. k. 478, P. K. k. 478, zeznania E. R. k 408odw.-409, k. 248-249, k. 7-8odw. w zbiorze C /

Na zewnątrz lokalu na ul. (...) w R. w dalszym ciągu znajdowały się napisy J. (...), (...), H. (...).

/protokół kontroli k. 225-230, płyta k. 231-232, dokumentacja fotograficzna k. 233-238/

Wskazane urządzenia w dalszym ciągu były wstawiane do lokalu przy ul. (...) w R. na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 1 lipca 2014 r. pomiędzy najemcą (...) Spółka z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu A. U., a wynajmującym R. B..

/kserokopia umowy najmu k. 143-146/

A. U. ma 32 lata. Posiada wykształcenie wyższe. Jest prezesem spółki (...) oraz prezesem spółki G. z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 2500zł netto miesięcznie (do czasu wygaszenia spółki). Jest żonaty. Na utrzymaniu ma dwoje małoletnich dzieci. Nie posiada majątku.

/oświadczenie oskarżonego k. 405odw./

A. U. w dacie zarzucanych mu czynów był osobą niekaraną.

Na dzień wyrokowania w przedmiotowej sprawie dane o karalności oskarżonego zawierają informację o (...) wyrokach skazujących z art. 107 § 1 kks.

/karta karna k. 261, k. 430-432/

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Wyjaśnił, że w 2014r. pełnił funkcję prezesa zarządu w spółce (...) Sp. z o.o. z siedziba w B.. Zapoznawał się z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2012r. oraz stanowiskiem Ministerstwa Gospodarki, które jednoznacznie wskazywały, że przepisy techniczne nie poddane obowiązkowi notyfikacji, nie mogę być stosowane. Poza tym oskarżony wyjaśnił, że zapoznawał się również z innymi opiniami, wyrokami uniewinniającymi za czyny z art. 107 kks oraz 110a kks. Orzeczenia te wskazywały na techniczny charakter przepisów z art. 6 i 14 ustawy o grach hazardowych. Opinia prof. G. wskazywała zaś na techniczny charakter przepisu art. 2 tej ustawy. A. U. wyjaśnił, iż w stosunku do jego osoby toczyło się przez Sądem Najwyższym postępowanie kasacyjne wniesione przez (...) w K., jednak kasacja została oddalona jako bezzasadna. Na okres zarzucanych mu czynów był przekonany, iż przepisami technicznymi ustawy o grach hazardowych jest jej art. 6 i art. 14. Był przekonany, że działalność spółki (...) jest legalna. Prokuratorzy nie zatwierdzali zatrzymań automatów, a także dokonywano ich zwrotu. Nie posiadał nigdy koncesji ani zezwolenia na prowadzenie gier. Nigdy nie uzyskał decyzji Ministra Finansów w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie gier hazardowych. Jako prezes spółki (...) nie występował o opinię co do automatów. Był w pełni przekonany, że prowadzona przez niego działalność jest legalna. Nigdy też nie rejestrował posiadanych automatów za pośrednictwem naczelnika (...). Z wiedzy, jaką posiadał, nie można było złożyć skutecznie wniosku o zarejestrowanie urządzenia do naczelnika (...) Oskarżony wyjaśnił, iż z tego co sobie przypomina, nie można było skompletować wszystkich dokumentów. Spółka płaciła podatek od każdego zgłoszonego urządzenia do urzędu skarbowego. Nie był on zwracany, ani też kwestionowany. Co do banerów, nie wie kto je umieszczał, gdyż czasami spółka przejmowała lokal po innej firmie prowadzącej tego typu działalność. „ (...)” to ciąg cyfr. (...) H. S. oznacza otwarty Internet. J. H. to natomiast nazwa własna. Według oskarżonego żadne z powyższych oznaczeń nie jest związane z działalnością hazardową. Oskarżony dodatkowo wyjaśnił, że spółka (...) płaciła podatki a zgodnie z prawem, podatki płaci się od działalności legalnej. Wpłacone kwoty nie zostały mu zwrócone, wobec czego jego zdaniem uprawnione jest twierdzenie, iż działalność spółki jest legalna. W spółce zatrudnionych było około 300 osób. Poza tym wyjaśnił on, że spółka nie zapewniała nikogo jakoby posiadała koncesję (k. 406-407, k. 490-491).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Wyjaśnień oskarżonego A. U. złożonych w niniejszej sprawie nie sposób uznać za wiarygodne wobec pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego.

Z protokołów kontroli przeprowadzonych przez funkcjonariuszy celnych (...) w P. (wraz z dokumentacją fotograficzną oraz protokołami oględzin automatów do gry), a także z zeznań funkcjonariuszy przeprowadzających eksperymenty, tj. M. T., G. B., P. R., P. K., J. M. (które to zeznania – jako spójne i wzajemnie się uzupełniające - Sąd uznał za zgodne z prawdą), wynika że wszystkie kontrolowane automaty objęte zarzutem aktu oskarżenia umożliwiały prowadzenie gier w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W przeprowadzanych grach padały bowiem wygrane rzeczowe w postaci punktów, za które grający mógł kontynuować grę bez wpłaty środków pieniężnych. Ponadto - jak wynika z wiarygodnych zeznań pracowników lokali B. T. i E. R., a także ujawnionych na miejscu zapisów z liczbami punktów oraz kwotami - zdobycz punktową można było zamienić na wygraną pieniężną.

Powyższe w odniesieniu do automatów zatrzymanych w lokalu na Osiedlu (...) w B. oraz zatrzymanych w dniu 18 listopada 2014 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. potwierdził w swoich opiniach również biegły R. R. (2). Wynika z nich jednoznacznie, że przedmiotowe urządzenia służyły do celów komercyjnych. Warunkiem uruchomienia ich było zakredytowanie ich przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier. Na automatach rozgrywane były gry losowe, w których uzyskane wygrane punktowe pozwalały na przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, jak również dawały możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze (art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009r.). Gry rozgrywane na wskazanych automatach spełniały kryteria do gier na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych i w związku z tym powinny spełniać wymogi stawiane im przepisami wymienionej ustawy.

Opracowania biegłego R. R. (2) są pełne i jasne. Opinie owe zatem - jako zupełne, fachowe i rzetelne - Sąd uznał za wiarygodne.

W ocenie Sądu przymiot wiarygodności posiadają również jednoznaczne w swej wymowie zeznania R. B., wynajmującej oskarżonemu lokal w R.. Co prawda w wypowiedziach wskazanego świadka pojawiła się pewna nieścisłość (k. 477), niemniej jednak R. B. w sposób przekonujący wyjaśniła przyczynę jej zaistnienia. Zwrócić należy uwagę na okoliczność, iż z wypowiedzi owego świadka jasno wynika, że przed podpisaniem umowy najmu R. B. zapytała A. U., czy prowadzona przez niego działalność jest legalna, albowiem w mediach słyszała o ustawie o grach hazardowych. A. U. zapewnił słownie wynajmującą, że prowadzona przez niego działalność jest legalna i że posiada on koncesję. Tymczasem – jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń – takowej koncesji nie posiadał oskarżony.

W ocenie Sądu A. U. doskonale zdawał sobie zatem sprawę, iż do prowadzenia wykonywanej przez niego działalności wymagane jest posiadanie koncesji, a co za tym idzie prezentowana przez niego linia obrony - jakoby działał on w nieświadomości co do ciążących na nim w przedmiotowym zakresie wymogów prawnych – nie mogła stanowić dla Sądu podstawy do uniewinnienia oskarżonego.

Sąd stoi na stanowisku, że za wiarygodne winny być uznane również – jak generalnie spójne i konsekwentne - zeznania M. K. oraz E. L.. W szczególności z wypowiedzi M. K. wynika, iż oznaczenia znajdujące się na lokalu przy ulicy (...) w B. wskazywały, iż wewnątrz pomieszczenia znajdują się automaty do gier, zaś grający na nich nie mieli wpływu na wynik gry

Wymienione wyżej dowody są spójne i konsekwentne, dlatego stanowią wiarygodny obraz zaistniałych okoliczności, niwecząc wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w zakresie legalności prowadzonej przez niego działalności. Oskarżony bowiem nie kwestionował, iż spółka (...) umieszczała w wynajmowanych lokalach automaty do gry.

Ponadto z dokumentacji fotograficznej załączonej do protokołów kontroli wynika, iż na zewnątrz lokali, które podlegały kontroli w niniejszej sprawie, tj. przy ulicy (...) w B., na Osiedlu (...) w B. oraz przy ulicy (...) w R., zamieszczone zostały przez oskarżonego banery reklamowe z symbolami graficznymi związanymi z grami na automatach, tj. w pierwszym z wymienionych lokali: „ (...)” oraz napisem (...), w kolejnym lokalu - z symbolem graficznym (...) „ (...)” i napisem (...) oraz umieszczenie na drzwiach wejściowych w/w lokalu kartki z napisem „ Salon (...) !!! (...)”, a w ostatnim z wymienionych lokali - napisów (...), (...), (...). W szczególności z zeznań osoby wynajmującej lokal w R., tj. R. B., wynika, iż naklejki znalazły się na lokalu po tym, jak został on wynajęty przez A. U..

Sąd uznał za całkowicie zgodny z prawdą nieosobowy materiał dowodowy w postaci danych o karalności oskarżonego, odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego (...) Sp. z o.o. w B., a także w postaci umów zawieranych przez oskarżonego z wynajmującymi lokale. Powyższe dowody bowiem nie były kwestionowane przez strony i Sąd nie doszukał się żadnych okoliczności budzących wątpliwości co do ich wiarygodności.

Sąd nie poddawał ocenie zeznań B. M. oraz K. K., albowiem osoby owe nie posiadały wiedzy istotnej dla rozstrzygnięcia w sprawie.

W ocenie Sądu, A. U. miał świadomość tego, iż prowadzona przez niego działalność nie jest legalna. Spółka (...) nie posiadała bowiem koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach oraz niewykonywania monopolu państwa, a także automaty nie były mimo obowiązku wynikającego z ustawy zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Tego faktu nie kwestionował oskarżony, powołując się jednak na rozbieżności w co do obowiązujących przepisów, a mianowicie co do tego, czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych stanowią tzw. przepisy techniczne w rozumieniu do niedawna jeszcze obowiązującej dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.6.1998 r., ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego. Twierdził on, iż były to „przepisy techniczne” aktu prawnego i wobec nienotyfikowania tych przepisów Komisji Europejskiej, sądy karne w sprawach o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks są uprawnione do odmowy ich stosowania jako niezgodnych z prawem unijnym. Wskazane wątpliwości zostały jednak rozstrzygnięte w orzeczeniu (...) w sprawie C-305/15 wydanym w dniu 13 października 2016 roku, zgodnie z którym przepis taki jak art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. W tych okolicznościach nie ma konieczności badania skutków naruszenia obowiązku zgłoszenia przepisów technicznych. (...) wskazał, iż art. 1 dyrektywy 98/34 należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu. Natomiast notyfikowany został art. 14 ust. 1 - 3 ustawy o grach hazardowych (w brzmieniu nadanym mu nowelą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych).

Oskarżony, zdaniem Sądu, również nie pozostawał w usprawiedliwionej nieświadomości karalności zarzucanych mu czynów. Podnosił on bowiem, że zasięgał opinii profesorów prawa i czytał orzeczenia sądów w spornych kwestiach, dotyczących działalności związanej z prowadzeniem gier na automatach. Podnosił również, że spółka płaciła podatek, a z wiedzy, jaką posiada, może on być pobierany tylko od działalności legalnej.

Kodeks karny skarbowy posługuje się w art. 10 § 4 kks pojęciem "nieświadomości karalności czynu". Nieświadomość karalności czynu polega na przekonaniu sprawcy, że dane zachowanie nie jest penalizowane. Od odpowiedzialności karnej uwalnia go tylko usprawiedliwiona nieświadomość karalności. Z ustaleń faktów poczynionych przez sąd musi zatem wynikać, że sprawca podjął starania, w wyniku których uzyskał pewne informacje, że jego czyn nie podlega odpowiedzialności karno-skarbowej. Badając formułę usprawiedliwienia, należy przecież odwoływać się do wzorca osobowego zachowania przeciętnego obywatela. W wypadku prawa karnego skarbowego często jednak w grę wchodzić będzie model osobowy o podwyższonym standardzie wymagań. Taka też musi być miara dla profesjonalisty w obrocie gospodarczym, który dla zarobku zamierza prowadzić działalność ze świadomością jej reglamentowania przez państwo. Im zaś wyższe oczekiwania od sprawcy, tym możliwość wystąpienia błędu usprawiedliwionego mniejsza (wyrok SN z dnia 3 lutego 1997 r., II KKN 124/96, OSNKW 1997/5-6/46).

Oskarżony nie znajdował się w błędzie co do karalności czynu. A. U., jak sam wskazywał, znał ustawę o grach hazardowych. Wiedział również, że jej naruszenie jest karane przez Kodeks karny skarbowy. Poza tym sam podnosił, iż widział o istnieniu rozbieżnej linii orzeczniczej. Podkreślić trzeba, iż właśnie tę okoliczność wykorzystywał on, trudniąc się swoją działalnością. Powyższe było dla niego wysoce opłacalne, bowiem dzięki temu zarabiał pieniądze. Na uwagę zasługuje również fakt umieszczenia przez niego automatów w miejscowościach z dala od własnego miejsca zamieszkania. Powyższe potwierdza, iż miał on świadomość swojego nielegalnego działania. Nie wynajmował on lokali w dużych miastach i nie prowadził reklamy swojej działalności na szeroką skalę, a jedynie umieszczając charakterystyczne oznaczenia na wynajmowanych lokalach. Poza tym fakt odprowadzania podatku dochodowego nie może stanowić o legalności prowadzonej przez niego działalności. Istnieją bowiem automaty do gier, tzw. automaty zabawowe, które nie podlegają restrykcjom ustawy o grach hazardowych, tymczasem automaty użytkowane przez spółkę (...) nie miały takiego charakteru.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych, w tym komputerowych, zawierające element losowości. Status gier na automatach posiadają również gry na takich urządzeniach, organizowane w celach komercyjnych, o charakterze losowym, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej (art. 2 ust. 5 w/w ustawy). Niewątpliwie w niniejszej sprawie mamy do czynienia z automatami w rozumieniu art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

Stosownie natomiast do treści art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy, działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ugruntowanie się w ostatnim czasie w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiska, iż art. 107 § 1 kks sankcjonuje naruszenie zakazu gier bez koncesji, co oznacza, że art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych stanowi dopełnienie przepisu o charakterze karno – skarbowym (min. wyrok SN z 29 marca 2017 r., IV KK 396/16, LEX nr 2281267; wyrok SN z 22 lutego 2017 r., IV KK 225/15, LEX nr 2258047; wyrok SN z 22 lutego 2017 r., IV KK 304/16, LEX nr 2248735). Istotne jest przy tym to, iż przepis art. 6 ust. 1 powołanej ustawy nie ma charakteru technicznego (wyrok SN z 24 marca 2017 r., V KK 23/17, LEX nr 2261755; wyrok SN z 24 marca 2017 r., V KK 24/17, LEX nr 2270906).

Sąd na gruncie analizowanej sprawy jest zatem w pełni uprawniony do stosowania art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, jako dopełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks (na co pozwala w szczególności wyrok SN z 16 lutego 2017 r., II KK 342/16, LEX nr 2241387).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał A. U. w miejsce zarzucanych mu czynów opisanych w punktach: I.1, I.2, I.3, I.4, I.5 za winnego tego, że będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) urządzał, a następnie prowadził:

- w okresie od dnia 06.05.2014 roku do dnia 16.09.2014 roku w lokalu przy ulicy (...) w B. gry na automacie H. (...) nr (...),

- w okresie od dnia 06.05.2014 roku do dnia 30.09.2014 roku w lokalu na Osiedlu (...) w B. gry na automatach: H. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) - (...) oraz H. (...) nr (...) H.,

- w okresie od dnia 01.07.2014 roku do dnia 18.11.2014 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: H. (...) nr (...) (...), U. (...) nr (...) - (...), H. (...) nr (...) (...) oraz H. (...) nr (...)-H.,

- od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 18.11.2014 roku do dnia 13.01.2015 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) H.,

- od bliżej nieokreślonego czasu, nie wcześniej niż od dnia 13.01.2015 roku do dnia 11.05.2015 roku w lokalu przy ulicy (...) w R. gry na automatach: H. (...) nr (...) (...), (...) nr (...), B. (...) nr (...) (...) oraz (...) nr (...) (...),

w ten sposób, że na podstawie umów o najem powierzchni zawartych z właścicielami w/w lokali udostępniał w/w automaty do gry do eksploatacji w nich, pomimo nie posiadania przez Spółkę (...) koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks.

Sąd dokonał zmiany opisu czynów oraz ich kwalifikacji prawnej, by odpowiadały one zaistniałemu stanowi faktycznemu i były zgodny z obowiązującymi przepisami, w szczególności okoliczności sprawy jednoznacznie wskazywały, iż w odniesieniu do zachowań A. U. zaistniał czyn ciągły, a nie ciąg przestępstw. Dlatego też w miejsce konstrukcji oznaczonych przez oskarżyciela w akcie oskarżenia jako zarzut I oraz zarzut II przyjąć należało konstrukcję czynu ciągłego (art. 6 § 2 kks).

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 107 § 1 kk w zw. art. 6 § 2 kks, bowiem działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 2015 poz. 612 ze zm.) udostępniał we wskazanych wyżej okresach automaty do gry wymienione w zarzutach, na podstawie umów o najem powierzchni zawieranych z właścicielami wskazanych lokali, pomimo nie posiadania przez ww. Spółkę koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach oraz niewykonywania monopolu państwa, a także bez ich zarejestrowania przez naczelnika urzędu celnego.

A. U. swoim zachowaniem wyczerpał także dyspozycję art. 110a § 1 kks w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks. Art. 110a § 1 kks reguluje sytuację, w której odpowiedzialność karnoskarbową ponosi ten, kto, wbrew przepisom ustawy, zleca lub prowadzi reklamę lub promocję gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach, umieszcza reklamę takich gier lub zakładów lub informuje o sponsorowaniu przez podmiot prowadzący działalność w zakresie takich gier lub zakładów. Przepis art . 110a § 1 kks jest przepisem o dyspozycji blankietowej, jako że zawiera ogólne ramy zachowania zabronionego, a jego treść wypełniają zapisy przepisu innej ustawy, tj. art . 29 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych .

Zgodnie natomiast z art . 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych zabroniona jest reklama i promocja gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych oraz gier na automatach. Zakaz określony w ust. 1 dotyczy osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które zlecają lub prowadzą czynności, o których mowa w ust. 1 i 2 , umieszczają reklamę lub informację albo czerpią korzyści z takich czynności. (art . 29 ust. 4 ustawy o grach hazardowych ).

Prowadzenie reklamy lub promocji gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach polega na wykonywaniu czynności reklamowania i promowania. Zgodnie z definicją zawartą w art . 29 ust. 6 ustawy o grach hazardowych , przez reklamę gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych lub symboli graficznych i innych oznaczeń z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych podmiotów prowadzących działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach oraz informacji o miejscach, w których takie gry lub zakłady są urządzane, i możliwościach uczestnictwa. Z kolei w przypadku promocji gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych lub gier na automatach chodzi o publiczną prezentację tych gier lub zakładów, rozdawanie rekwizytów z nimi związanych, wręczanie żetonów lub dowodów uczestnictwa w tych grach albo ich sprzedaż w miejscach publicznych, a także inne formy publicznego zachęcania do uczestnictwa w nich lub przekonywania o ich zaletach bądź zachęcania do wstępu do kasyn gry lub punktów przyjmowania zakładów wzajemnych (art . 29 ust. 7 ustawy o grach hazardowych ).

W związku z powyższym Sąd uznał A. U. w miejsce czynów opisanych w punktach: II.1, II.2, II.3 za winnego tego, że będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.), prowadził reklamę gier na automatach poprzez umieszczenie:

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 16.09.2014 roku, na zewnątrz lokalu przy ulicy (...) w B. banerów reklamowych z symbolami graficznymi związanymi z grami na automatach, tj. „ (...)” oraz napisem (...),

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 30.09.2014 roku, na zewnątrz lokalu na Osiedlu (...) w B. banera reklamowego z symbolem graficznym (...) „ (...)” i napisem (...) oraz umieszczenie na drzwiach wejściowych w/w lokalu kartki z napisem „ Salon (...) !!! (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu, nie później niż 18.11.2014 roku, na zewnątrz lokalu przy ulicy (...) w R. napisów (...), (...), (...),

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 110a § 1 kks w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks.

Oskarżony wyczerpał dyspozycję art. 110a § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks bowiem działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności na zewnątrz wynajmowanych lokali umieścił symbole i oznaczenia, które kojarzone są powszechnie z grami na automatach, co odnieść trzeba do symbolu (...) oraz oznaczeń typu J. (...), H. (...), (...) H. (...), (...). Odwołując się do wykładni systemowej ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, uznać należy, iż tego rodzaju reklama, prowadzonej przez oskarżonego działalności, była nielegalna. Umieszczone bowiem przez A. U. na lokalach wskazanych w punkcie drugim sentencji wyroku oznaczenia obiektywnie służyły celom reklamowym. Były to bowiem symbole graficzne związane z grami hazardowymi (wedle kryteriów obiektywnych). Służyły temu, by wpłynąć na ewentualnego gracza. Miały one tym samym wydźwięk perswazyjny oraz agitacyjny.

Obydwa czyny przypisane A. U. wyczerpywały także znamiona art. 9 § 3 kks, ponieważ popełnił on je będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej. To on bowiem podpisywał umowy z najemcami osobiście i zajmował się organizacją działalności.

Przypisane oskarżonemu czyny miały charakter zawiniony. A. U. w ustalonym stanie faktycznym mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto czyny oskarżonego były bezprawne, a stopień ich społecznej szkodliwości był znacznie wyższy niż znikomy.

Przy wymiarze kary wobec oskarżonego Sąd wziął pod uwagę - na jego niekorzyść -wielość przestępczych zachowań.

Na korzyść sprawcy przemawiało z kolei prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia oraz niekaralność sądowa w dacie przypisanych czynów.

W przekonaniu Sądu grzywny wymierzone oskarżonemu: za czyn opisany w punkcie pierwszym sentencji wyroku - w wymiarze 100 stawek dziennych po 100 złotych oraz za czyn opisany w punkcie drugim sentencji wyroku - w ilości 50 stawek dziennych po 100 złotych odpowiadają przede wszystkim stopniowi jego winy oraz społecznej szkodliwości czynów. Podkreślić bowiem trzeba, że A. U. działał umyślnie z zamiarem kierunkowym (w celu osiągnięcia korzyści), ale przede wszystkim zwrócić uwagę trzeba na to, iż jako osoba wykształcona organizował działalność spółki (...) tak, by wykorzystywać rozbieżności występujące w doktrynie prawa skarbowego.

W oparciu o dochody oskarżonego, jego sytuację rodzinną i majątkową, a także możliwości zarobkowe, Sąd ustalił wysokość stawki dziennej na kwotę 100 złotych.

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 2 kk w zw. z art. 20 § 2 kks i art. 39 § 1 kks połączono wymierzone A. U. jednostkowe kary grzywny i jako karę łączną wymierza mu karę grzywny w ilości 120 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 złotych

Zgodnie z dyspozycją art. 30 § 5 kks w zw. z art. 31 § 5 kks Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych pod poz. 1 – 5 na karcie 75 akt (zbiór A), zaksięgowanych w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 889 – 893/15 oraz szczegółowo opisanych pod poz. 1 – 6 na karcie 136 akt (zbiór A), zaksięgowanych w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 894 – 899/15.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, wymierzając oskarżonemu kwotę 1.200 złotych tytułem opłaty. Ponadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6.044 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.