Pełny tekst orzeczenia

I Ns 551/14

POSTANOWIENIE

Dnia 13 lipca 2017r.

Sąd Rejonowy w Wyszkowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Iwona Długoborska

Protokolant: sekr. sąd. Aleksandra Kulesza

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017r. w Wyszkowie

na rozprawie

sprawy z wniosku G. S.

z udziałem A. S.

o podział majątku dorobkowego

postanawia:

I. ustalić, że w skład majątku dorobkowego G. S. i A. S. wchodzą:

1.  prawo własności do zabudowanej nieruchomości położonej w Hucie (...), gmina S., powiat (...) o powierzchni 2400 m 2 oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), dla której w Wydziale Ksiąg Wieczystych SR w Wyszkowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...) - o wartości (...) ((...)) złotych,

2.  ruchomości stanowiące wyposażenie domu mieszkalnego znajdującego się na nieruchomości szczegółowo opisanej w pkt I ppkt 1 niniejszego orzeczenia w postaci:

a)  płyty gazowej marki A. o wartości 100 zł,

b)  wyciągu nad kuchenką marki M. o wartości 50 zł,

c)  stołu kuchennego marki I. o wartości 150 zł,

d)  materaca sprężynowego marki I. (...) cm x (...) cm o wartości 50 zł,

e)  sofy rozkładanej 1,8 m x 3,0 m o wartości 1200 zł,

f)  krzesła obrotowego do komputera koloru czerwonego o wartości 20 zł,

g)  fotela F. o wartości 80 zł,

h)  szafki dla legwana o wartości 0 zł,

i)  lustra łazienkowego zwykłego o wartości 50 zł,

j)  stołu ogrodowego metalowego z parasolem i szklanym blatem o wartości 150 zł,

k)  monitora (...) 17 cali do komputera o wartości 50 zł,

l)  łamarki do gałęzi marki B. o wartości 350 zł,

m)  kosiarki o wartości 200 zł,

n)  taczki o wartości 50 zł,

3.  środki finansowe uzyskane ze sprzedaży samochodu osobowego marki J. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2001r., nr nadwozia (...) - w kwocie 8000 (osiem tysięcy) złotych,

4.  środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych prowadzonych przez (...) SA z siedzibą w W. na rzecz G. S. w łącznej kwocie 857,41 (osiemset pięćdziesiąt siedem, 41/100) złotych,

5.  środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym przez (...) SA z siedzibą w W. na rzecz A. S. w kwocie 30,96 (trzydzieści, 96/100) złotych,

6.  środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego prowadzonego przez (...) SA z siedzibą w W. na rzecz uczestniczki A. S. w ilości 1300, (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...),(...)

7.  środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego prowadzonego przez (...) SA z siedzibą w W. na rzecz wnioskodawcy G. S. w ilości (...), (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...) (...) złotych,

8.  dochody uzyskane z tytułu najmu mieszkania stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy G. S. w wysokości (...) (...)) złotych,

9.  samochód osobowy marki H. (...) o nr rej. (...) o wartości 8400 (osiem tysięcy czterysta) złotych,

II. dokonać podziału majątku dorobkowego stron w ten sposób, że:

1. zarządzić sprzedaż nieruchomości i ruchomości szczegółowo opisanych w pkt I ppkt 1 i 2 niniejszego orzeczenia stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego i dokonać podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży po potraceniu kosztów egzekucji po połowie na rzecz G. S. i A. S.,

2. zasadzić od wnioskodawcy G. S. na rzecz uczestniczki A. S. kwotę 4000 zł z tytułu kwoty uzyskanej za sprzedaży samochodu szczegółowo opisanego w pkt I ppkt 3 niniejszego orzeczenia,

3. podzielić w naturze w równych częściach środki zgromadzone na rachunku bankowym szczegółowo opisane w pkt I ppkt 4 niniejszego orzeczenia i z tego tytułu zasądzić od wnioskodawcy G. S. na rzecz uczestniczki A. S. kwotę 428,70 (czterysta dwadzieścia osiem, 70/100) złotych,

4. podzielić w naturze w równych częściach środki zgromadzone na rachunku bankowym szczegółowo opisane w pkt I ppkt 5 niniejszego orzeczenia i z tego tytułu zasądzić od uczestniczki A. S. na rzecz wnioskodawcy G. S. kwotę 15,48 (piętnaście, 48/100) złotych,

5. podzielić w naturze w równych częściach środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego szczegółowo opisane w pkt I ppkt 7 niniejszego orzeczenia i z tego tytułu przyznać uczestniczce A. S. 547, (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...),(...)) złotych,

6. podzielić w naturze w równych częściach środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego szczegółowo opisane w pkt I ppkt 6 niniejszego orzeczenia i z tego tytułu przyznać wnioskodawcy G. S. 650, (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...),(...)) złotych,

7. podzielić w naturze w równych częściach dochody szczegółowo opisane w pkt I ppkt 8 niniejszego orzeczenia i z tego tytułu zasądzić od wnioskodawcy G. S. na rzecz uczestniczki A. S. kwotę (...) ((...)) złotych;

8. przyznać na wyłączną własność uczestniczce A. S. samochód osobowy szczegółowo opisany w pkt I. ppkt 9 niniejszego orzeczenia;

III. tytułem dopłaty zasądzić od uczestniczki A. S. na rzecz wnioskodawcy G. S. kwotę 4200 (cztery tysiące dwieście) złotych;

IV. ustalić, że uczestniczka A. S. poniosła wydatki z majątku osobistego na majątek wspólny w wysokości (...),52 (dziewięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt pięć, 52/100) złotych i zasądzić z tytułu zwrotu wydatków od G. S. na rzecz A. S. kwotę (...),76 (cztery tysiące siedemset trzydzieści dwa, 76/100) złotych;

V. oddalić roszczenia wnioskodawcy G. S. w pozostałym zakresie;

VI. oddalić roszczenia uczestniczki A. S. w pozostałym zakresie;

VII. zasądzić od uczestniczki A. S. na rzecz wnioskodawcy G. S. kwotę 500 (pięćset) złotych z tytułu zwrotu opłaty sądowej od wniosku;

VIII. nakazać pobrać na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu) z tytułu niepokrytych wydatków:

- od wnioskodawcy G. S. kwotę 484,64 (czterysta osiemdziesiąt cztery, 64/100) złotych ,

- od uczestniczki A. S. kwotę 484,64 (czterysta osiemdziesiąt cztery, 64/100) złotych;

IX. stwierdzić, że w pozostałym zakresie zainteresowani ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie;

Sygn. akt I Ns 551/14

UZASADNIENIE

Wnioskodawca G. S. wniósł o dokonanie podziału majątku dorobkowego jego i uczestniczki A. S.. Wskazał, że w skład tego majątku wchodzi:

10.  prawo własności do zabudowanej nieruchomości położonej w Hucie (...), gmina S., powiat (...) o powierzchni 2400 m 2 oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), dla której w Wydziale Ksiąg Wieczystych SR w Wyszkowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...),

11.  środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych wnioskodawcy w łącznej kwocie 3328,96 zł,

12.  środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych uczestniczki prowadzonych przez (...) SA z siedzibą w W.,

13.  środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego prowadzonego na rzecz wnioskodawcy przez (...) SA z siedzibą w W. ,

14.  środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego prowadzonego na rzecz uczestniczki przez (...) SA z siedzibą w W.,

15.  aktywa zgromadzone przez uczestniczkę w:

(...) Banku (...) SA z siedzibą w W.,

(...) SA w likwidacji z siedzibą w W.,

I. Fundusze Otwarte Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA z siedzibą w W.,

(...) SA z siedzibą w W.,

(...) SA z siedzibą w W.

16.  ruchomości:

- kolekcja kart D. T.,

- kolekcja książek science fiction oraz kolekcja komiksów,

- 3 kolekcje srebrnych monet Mennicy Polskiej:

S. (...) sztuk,

D. – 8 sztuk,

S. (...) – 11 sztuk;

17.  samochody osobowe marki:

- H. (...), rok produkcji 2003,

- J. (...), rok produkcji 2001.

Wnioskodawca wniósł również o rozliczenie nakładów poczynionych przez niego z majątku osobistego na majątek wspólny stron, tj. na nieruchomość położoną w Hucie (...) i z tego tytułu wniósł o zasądzenie od uczestniczki na swoją rzecz kwoty 150000 zł.

Ostatecznie, wnioskodawca wniósł o dokonanie podziału majątku dorobkowego poprzez sprzedaż licytacyjną zabudowanej nieruchomości, przyznanie jemu na wyłączną własność ruchomości w postaci kolekcji kart D. T. oraz kolekcji książek science fiction i kolekcji komiksów, rozliczenie - w trybie dopłat - środków i aktywów zgromadzonych na rachunkach stron, stosownie do wysokości przypadających im udziałów w majątku dorobkowym. Wnioskodawca nie zajął stanowiska w przedmiocie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży samochodu osobowego marki J. (...), czego dokonał w toku postępowania w sprawie, nie negując tego faktu. Wniósł o przyznanie uczestniczce samochodu osobowego marki H. (...) oraz kolekcji srebrnych monet Mennicy Polskiej. Wskazał, że kolekcja kart D. T., kolekcja książek science fiction i kolekcja komiksów znajdują się w posiadaniu uczestniczki. Wniósł o zobowiązanie uczestniczki do wydania tych ruchomości.

Uczestniczka A. S. przyłączyła się do wniosku. Wskazała, że oprócz majątku wskazanego przez wnioskodawcę, w jego skład wchodzi:

1.  guad kupiony w 2010r.,

2.  ruchomości stanowiące wyposażenie budynku mieszkalnego na nieruchomości objętej wnioskiem w sprawie, w tym sprzęt AGD-RTV wyszczególnione w pkt I. 4 lit a i b odpowiedzi na wniosek (k. 272-274),

3.  ruchomości stanowiące wyposażenie mieszkania położonego na ul. (...) w W., stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy, wyszczególnione w pkt I.5 odpowiedzi na wniosek (k.274),

4.  dochody uzyskane z tytułu najmu mieszkania stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy, położonego na ul. (...) w W. w okresie od 01.09.2010r. do 17.04.2013r.

5.  środki finansowe uzyskane ze sprzedaży samochodu osobowego marki J. (...) - w kwocie 8000 zł,

Uczestniczka zaprzeczyła, aby w jej posiadaniu znajdowały się ruchomości w postaci: kolekcji srebrnych monet Mennicy Polskiej, kolekcji kart D. T. oraz kolekcji książek i komiksów. Przyznała, że w okresie trwania małżeństwa posiadała rachunki bankowe w mBanku. Wskazała, że na dzień ustania wspólności majątkowej stan środków na tych rachunkach wynosił 30,96 zł (odpowiedź na wniosek – k.287).

Odnośnie sposobu podziału majątku dorobkowego uczestniczka wniosła ostatecznie o dokonanie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, przyznanie wnioskodawcy quada oraz ruchomości stanowiących wyposażenie domu znajdującego się na tej nieruchomości, będących w jego posiadaniu (wyszczególnionych w pkt I. 4 lit a) i ruchomości znajdujących się w jego mieszkaniu na ul. (...) w W., a także kolekcji monet Mennicy Polskiej oraz kolekcji płyt i książek. Uczestniczka wniosła o zasądzenie na jej rzecz dopłaty uwzględniającej równowartość majątku ruchomego przyznanego stronom – wskazała przy tym, że ruchomości znajdujące się w jej posiadaniu uległy naturalnemu zużyciu lub zniszczeniu. Uczestniczka wniosła również o rozliczenie środków uzyskanych przez wnioskodawcę ze sprzedaży ich wspólnego samochodu marki J. (...) i dochodu uzyskanego przez wnioskodawcę z tytułu najmu mieszkania stanowiącego jego majątek odrębny, położonego na ul. (...) w W. w okresie trwania wspólności majątkowej. Ponadto, uczestniczka wniosła o rozliczenie wydatków poniesionych przez nią na wspólną nieruchomość i na samochód osobowy marki H. (...) w okresie po ustaniu wspólności majątkowej do dnia zamknięcia rozprawy w sprawie. Wskazała, że dotyczą one wydatków z tytułu opłat eksploatacyjnych (za prąd i gaz), ubezpieczenia samochodu, kosztów jego przeglądu technicznego, wymiany butli (...) (pkt III. 4 odpowiedzi na wniosek – k.280, pkt 5 pisma procesowego z dnia 08.03.2017r. – k.806-807, pismo procesowe z dnia 05.06.2017r. – k.1245, pismo procesowe z dnia 19.06.2017r. – k.1255). Uczestniczka wniosła również o zasądzenie na jej rzecz:

- wynagrodzenia w kwocie po 800 zł miesięcznie z tytułu wyłącznego korzystania przez wnioskodawcę z nieruchomości wspólnej w okresie od września 2010r. do września 2013r. (pkt IV odpowiedzi na wniosek – k.282),

- odszkodowania w kwocie 25616 zł z tytułu uniemożliwienia jej korzystania z domu na wspólnej nieruchomości w okresie od kwietnia 2012r. do sierpnia 2014r. (pismo procesowe z dnia 03.04.2017r. – k.1140-1141).

Uczestniczka zaprzeczyła, aby wnioskodawca dokonał nakładów z majątku osobistego na nieruchomość wchodzącą w skład majątku dorobkowego stron. Wniosła o oddalenie jego wniosku o zasądzenie z tego tytułu kwoty 150000 zł (pkt III. 5 odpowiedzi na wniosek – k.281).

Uczestniczka zaprzeczyła również, aby oprócz środków zgromadzonych na otwartym rachunku emerytalnym (...) SA z siedzibą w W. posiadała inne środki, czy aktywa majątkowe.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Strony zawarły związek małżeński w dniu 15 czerwca 2002r. (wyrok rozwodowy – k. 797). Ze związku tego posiadają małoletniego syna M. S. (pkt 2 i 3 wyroku rozwodowego – k.797).

W trakcie małżeństwa strony nabyły prawo własności do zabudowanej nieruchomości położonej w Hucie (...), gmina S., powiat (...) o powierzchni 2400 m 2 oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), dla której w Wydziale Ksiąg Wieczystych SR w Wyszkowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...) (akt notarialny z dnia 14.08.2002r. zapisany w rep. A za nr (...) - k. 27-31, odpis z księgi wieczystej - k.32-39). Rozpoczęły na niej budowę domu mieszkalnego z poddaszem użytkowym, w systemie gospodarczym, angażując w to zgromadzone środki i bieżące oszczędności. Budowa trwała kilka lat. Prace wykończeniowe w budynku zostały zakończone na poziomie parteru. Poddasze użytkowe nadal nie jest wykończone. Na tym poziomie prac wykończeniowych wymagają pokoje i przedpokój, dodatkowo - schody klatki schodowej z parteru na poddasze (opinia biegłego rzeczoznawcy majątkowego J. T. - k.721v). Taki stan istniał w dacie zniesienia wspólności majątkowej między stronami i trwa nadal. Ogólnie - budynek znajduje się w średnim stanie technicznym.

Strony zamieszkiwały na wspólnej nieruchomości do września 2010r. Od tego czasu pozostawały w nieformalnej separacji wywołanej wyprowadzeniem się uczestniczki ze wspólnego domu w Hucie (...). Początkowo zamieszkiwała ona z synem u swoich rodziców, potem oddzielnie w wynajętym lokalu (uzasadnienie wyroku SA w Warszawie w sprawie sygn. akt VI ACa 1728/12 – k. 19, wyjaśnienia uczestniczki – k. 1250-1251).

W trakcie trwania małżeństwa między stronami panował ustrój wspólności ustawowej.

W dniu 10 października 2012r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie sygn. akt XXV C 29/11 rozwiązał przez rozwód związek małżeński zawarty między stronami bez orzekania o winie (k.797).

Orzeczenie rozwodu nie spowodowało wyciszenia emocji między stronami, nie doprowadziło do racjonalnego postrzegania przeszłości związanej z małżeństwem. Pomimo znacznego upływu czasu relacje między stronami nie uległy poprawie. Strony nadal pozostają w ostrym konflikcie. Na jego tle dochodzi do eskalacji wzajemnych oskarżeń i wysuwania roszczeń o charakterze majątkowym.

Wnioskodawca mieszka w W., pracuje jako doradca, nie był w stanie sprecyzować wysokości miesięcznych dochodów (wyjaśnienia wnioskodawcy – k. 1250). Płaci alimenty na syna w wysokości 1000 zł miesięcznie (pkt 3 wyroku rozwodowego – k.797).

Uczestniczka mieszka w W. w lokalu, który nabyła po ustaniu wspólności majątkowej. Pracuje w instytucji finansowej w W., zarabia ok. 10000 zł brutto miesięcznie (wyjaśnienia uczestniczki – k. 1250).

Strony nie posiadają innych źródeł dochodu ani majątku oprócz tego, który był przedmiotem podziału w niniejszej sprawie.

Podstawę prawną wniosku stanowi art. 31 § 1 krio, art. 43 § 1 i 46 krio oraz art. 567 kpc.

Zgodnie z art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Pojęciem majątku wspólnego należy przy tym obejmować nie tylko aktywa, które potocznie są utożsamiane z majątkiem, ale także pasywa, które z woli małżonków stały się elementem dorobku.

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 § 1 kpc).

Orzeczenie rozwodu powoduje ustanie małżeństwa i powstanie między małżonkami rozdzielności majątkowej. W sprawie niniejszej Sąd dokonał tego wyrokiem z dnia 10 października 2012r. (k.797), który uprawomocnił się w dniu 17.04.2013r. (stwierdzenie prawomocności – k.797v). Od tej chwili istnieje rozdzielność majątkowa między stronami.

Zasadą jest, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Stanowi o tym wprost art. 43 § 1 krio.

Wysokość udziałów stron w majątku dorobkowym nie stanowiła przedmiotu sporu w sprawie.

Sąd ustalił, że w trakcie trwania wspólności ustawowej strony wspólnie nabyły prawo własności do zabudowanej nieruchomości położonej w Hucie (...), gmina S., powiat (...) o powierzchni 2400 m 2 oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), dla której w Wydziale Ksiąg Wieczystych SR w Wyszkowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...). Jej wartość Sąd ustalił na kwotę 556775 zł w oparciu o ostateczny operat biegłego rzeczoznawcy majątkowego J. T. (k.753-754), uwzględniający uwagi i zastrzeżenia stron do opinii głównej (k. 720-729). W tym zakresie nie był on kwestionowany przez strony (k.771).

Ponadto, w skład majątku dorobkowego stron wchodzą ruchomości znajdujące się w budynku mieszkalnym na nieruchomości w Hucie (...). Część z nich stanowi wyposażenie tego budynku (wyciąg nad kuchenką, płyta gazowa marki A., wyciąg nad kuchenką marki M., stół kuchenny marki I., materac sprężynowy marki I. (...) cm x 200 cm, sofa rozkładana 1,8 m x 3,0 m, krzesło obrotowe do komputera koloru czerwonego, fotel F., szafka dla legwana, lustro łazienkowe zwykłe, stół ogrodowe metalowy z parasolem i szklanym blatem, monitor (...) 17 cali do komputera), inne służą do prac ogrodowych (łamarka do gałęzi marki B., kosiarka, taczka). Są to ruchomości kilkuletnie, znajdują się one w stanie użytkowym, co odzwierciedla dokumentacja fotograficzna zawarta w opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego J. T. (k.726-728v). Ich wartość Sąd ustalił na sumę 2500 zł w oparciu o tę opinię. Składają się na nią wartości poszczególnych ruchomości. Strony nie kwestionowały opinii biegłego w tym zakresie (pismo uczestniczki z dnia 25.11.2015r. – k.739).

Z ruchomości, wchodzących w skład majątku dorobkowego stron, należy wskazać również samochód osobowy marki H. (...) o nr rej. (...) o wartości 8400 złotych (opinia biegłego rzeczoznawcy J. T. – k. 754 v). Strony nie kwestionowały jego wartości.

Sąd podzielił opinię biegłego i zawarte w niej wnioski. Stanowi ona obiektywny, wyczerpujący i jedyny dowód w sprawie na okoliczność wartości poszczególnych składników majątku dorobkowego stron, objętych wyceną. Sporządzona została w oparciu o ich oględziny, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, fachową wiedzę i doświadczenie zawodowe biegłego. Była przydatna dla ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie.

Ponadto, w skład majątku dorobkowego stron wchodzą środki pieniężne zgromadzone na ich rachunkach bankowych. W dacie ustania wspólności majątkowej na rachunkach wnioskodawcy prowadzonych przez (...) SA z siedzibą w W. pozostały środki w łącznej kwocie 857,41 zł (850,43 zł + 0,68 zł + 6,30 zł, zaświadczenie bankowe - k.549), a na rachunku uczestniczki prowadzonym przez ten sam bank zgromadzone były środki w kwocie 30,96 zł (zaświadczenie bankowe – k.461 i 649). Strony nie wykazały, aby w dacie ustania wspólności majątkowej pozostały inne środki finansowe lub aktywa majątkowe w funduszach wskazanych przez strony (we wniosku – k. 1-4 i w odpowiedzi na wniosek – k. 276-277). Zakrojone na szeroką skalę - z wniosku obu stron - postępowanie dowodowe w zakresie poszukiwania tego rodzaju majątku nie doprowadziło do oczekiwanych przez nie rezultatów (pismo i wyciągi: (...) SA z siedzibą w W. – k.442, Banku (...) SA z siedzibą w W. – k.444, (...) SA z siedzibą w W. – k.446, (...) SA w W. – k.451, (...) SA z siedzibą w W. – k.453, (...) SA w W. – k.455, Banku (...) SA z siedzibą w W. – k.457, Banku (...) SA w W. – k.459, (...) SA z siedzibą w W. – k.461, Banku (...) SA z siedzibą we W. – k.471 i 523 oraz 683-693, (...) SA w W. – k.494, (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA z siedzibą w W. Zarządzające Funduszami (...) – k.541, Millennium Fundusze Inwestycyjne – k.545, (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA z siedzibą w P. – k.547, (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA w W. – k. 574 i 575, (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA z siedzibą w W. – k.547 i 548, (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych – k. 582, (...) SA w W. – k.585, (...) SA w W. – k.606-624, 639-647, (...) SA w W. – k.649, 651-653).

Identycznie należało ocenić aktywa zgromadzone na rachunku wnioskodawcy w funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez (...) SA z siedzibą w W.. W dacie powstania wspólności majątkowej między stronami na rachunku tym zgromadzonych było już 60,774 jednostek uczestnictwa (zaświadczenie – k.532). Ich wysokość nie uległa zmianie w dacie ustania tej wspólności. Jednocześnie, w okresie jej istnienia na rachunku wnioskodawcy nie zostały przeprowadzone żadne transakcje. Oznacza to, że w okresie istnienia wspólności majątkowej strony nie zgromadziły w w/w funduszu żadnych aktywów, które należało objąć ich majątkiem dorobkowym.

Na podstawie art. 31 § 2 pkt 3 krio w skład majątku dorobkowego stron wchodzą natomiast środki zgromadzone na rachunkach otwartego funduszu emerytalnego prowadzonego przez:

1.  (...) SA z siedzibą w W. na rzecz wnioskodawcy G. S. w ilości (...), (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...),(...)) złotych (informacja (...) SA z siedzibą w W. – k. 489),

2.  (...) SA z siedzibą w W. na rzecz uczestniczki A. S. w ilości 1300, (...) jednostek rozrachunkowych o wartości (...) (...)) złotych (informacja (...) SA z siedzibą w W. z dnia 21.06.2017r. – k.1268).

Wysokość środków Sąd ustalił w oparciu o informacje i dane uzyskane od podmiotów prowadzących rachunki stron, uwzględniając zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych, jakie nastąpiły na podstawie art. 23 ustawy z dnia 06.12.2013r. o zmianie niektórych ustaw w związku z określeniem zasad wypłaty emerytur ze środków zgromadzonych w otwartych funduszach emerytalnych i obowiązują od dnia 3 lutego 2014. Na tej podstawie doszło do umorzenia znacznej części jednostek rozrachunkowych zapisanych na rachunkach otwartego funduszu emerytalnego stron. Ostatecznie pozostały na nich środki w wysokości ustalonej przez Sąd w pkt I.6 i 7 postanowienia. Ich wartość Sąd ustalił w oparciu o notowania jednostek poszczególnych funduszy, obowiązujące w dacie orzekania o podziale (wartość jednostek w tej dacie tożsama z wartością obowiązującą w dacie zamknięcia rozprawy). O ile bowiem skład majątku dorobkowego Sąd ustala na dzień ustania wspólności majątkowej małżonków, to ustalenie jego wartości następuje według cen z chwili orzekania o podziale, na podstawie art. 567 § 3 kpc w zw z art. 684 kpc i art. 688 kpc i art. 618 § 2 i 3 kpc (vide: uchwały pełnego składu Izby Cywilnej SN z 15.12.1969r., III CZP 12/69, OSNCP 1970, nr 3, poz. 39). Dla jednostek (...) SA z siedzibą w W. była to kwota 42,08 zł, a dla jednostek (...) SA z siedzibą w W. – kwota 44,32 zł. Prowadziło to do oszacowania wartości jednostek zgromadzonych na rachunku wnioskodawcy na sumę 46075,55 zł ( (...), (...).u. x 42,08 zł), a na rachunku uczestniczki na sumę 57639,02 zł (1300, (...).u. x 44,32 zł).

Zgodnie z art. 31 § 2 pkt 2 krio do majątku wspólnego należą również dochody z majątku osobistego każdego z małżonków. Należą do niego dochody pobrane w czasie trwania wspólności ustawowej. Dochodami takimi są pożytki naturalne i cywilne rzeczy oraz pożytki prawa w rozumieniu art. 53 i 54 kc. Pożytki cywilne rzeczy to dochody, które rzecz przynosi na podstawie stosunku prawnego (art. 53 § 2 kc), np. czynsz z najmu czy dzierżawy.

Do majątku wspólnego wchodzi tylko tzw. czysty dochód z majątku osobistego każdego z małżonków, tzn. dochód pozostały po odliczeniu wydatków (np. z tytułu należnego i uiszczonego podatku).

Mając na uwadze powyższe Sąd ustalił, że do majątku dorobkowego stron wchodzą dochody uzyskane z tytułu najmu mieszkania stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy w wysokości 27450 złotych. Nie przeczył on, że w okresie istnienia wspólności majątkowej wynajmował mieszkanie przy ul (...) w W.. Bezsporną była również okoliczność, że stanowi ono majątek osobisty wnioskodawcy (umowa sprzedaży – akt notarialny z dnia 11.07.2005r. zapisany w rep. A za nr (...) – k.59-62). Wbrew twierdzeniom uczestniczki, w okresie od września 2010r. do dnia 17.04.2013r. lokal ten nie był stale, lecz okresowo wynajmowany przez wnioskodawcę. Z ustaleń Sądu wynika, że w okresie tym dochód wnioskodawcy z tytułu najmu wyniósł 27450 zł (za rok 2010 – 21960 zł, za rok 2011 – 5490 zł), na co wskazuje dokumentacja skarbowa (PIT 28 – k.1275-1280). Wnioskodawca nie wykazał przy tym, aby zużył go lub przeznaczył na zaspokojenie swoich bieżących potrzeb lub potrzeb swojej rodziny. Zarzut taki podniósł w toku postępowania w sprawie, broniąc się przed roszczeniem uczestniczki o ustalenie, że przedmiotowy dochód wchodzi w skład majątku dorobkowego stron i jego podział. Oceniając zasadność tego zarzutu należało mieć na uwadze, że w w/w okresie strony pozostawały już w separacji faktycznej, wywołanej wyprowadzeniem się uczestniczki ze wspólnego domu we wrześniu 2010r. oraz, że w okresie poprzedzającym to zdarzenie stosunki między stronami nie układały się dobrze, że dochodziło między nimi do licznych kłótni i awantur, kończących się czasem rękoczynami (uzasadnienie wyroku z dnia 17.04.2013r. – k. 18v). Obowiązkiem wnioskodawcy było wykazanie, że pomimo egzystowania w takich warunkach, dzielił się z uczestniczką dochodem uzyskiwanym z tytułu najmu swojego mieszkania albo, że przeznaczył go na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny lub swoich potrzeb. Nic na to nie wskazuje. Zgodnie z ogólną regułą, wyrażoną w art. 6 kc i art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Wskazana zasada oznacza, że wnioskodawca, podnosząc zarzut zużycia przedmiotowego dochodu na zaspokojenie potrzeb rodziny lub własnych powinien udowodnić prawdziwość swoich twierdzeń w tym zakresie. Ciężar dowodzenia wynikający z dyspozycji wskazanych przepisów nie został przez wnioskodawcę wypełniony. Nie zaoferował on żadnych dowodów na okoliczność, że dochód uzyskiwany z najmu mieszkania został zużyty we wskazany sposób. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do takiego uznania. Z wyjaśnień stron oraz dokumentacji bankowej wynika, że w okresie dotyczącym przedmiotowego dochodu wnioskodawca pracował i z tego tytułu uzyskiwał stały i znaczny dochód oraz, że dokonywał on szeregu transakcji finansowych, w tym lokat bankowych. Zdaniem Sądu, możliwości majątkowe wnioskodawcy w tym okresie nie wymagały posiłkowania się dochodem z tytułu najmu mieszkania na zaspokojenie bieżących potrzeb (własnych czy rodziny). Tym bardziej, że w bieżącym alimentowaniu małoletniego dziecka stron uczestniczyła również jego matka E. S., na co wskazują dowody w postaci elektronicznego zestawienia operacji dokonanych w ramach jej rachunku bankowego (k.518). Wnioskodawca nie kwestionował treści tego dokumentu.

Stosownie do art. 45 § 1 krio zdania trzeciego, z obowiązku rozliczeń wyłączone są wydatki i nakłady poniesione w wyniku wykonania przez małżonka jego obowiązków określonych w art. 23 i 27, zużyte w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Przesłanka „zużyte” odwołuje się do faktycznego wykorzystania wydatków i nakładów. Obowiązkiem wnioskodawcy było wykazanie spełnienia tej przesłanki w okolicznościach stanu faktycznego sprawy, czego nie uczynił. Twierdzenia wnioskodawcy o zużyciu dochodu osiągniętego z najmu mieszkania okazały się gołosłowne i niczym nieudowodnione.

Dodać należy, że z art. 23 i 27 k.r.o. wynika wzajemny obowiązek małżonków udzielania sobie pomocy i przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny. Konsekwencją nałożenia na małżonków tego obowiązku jest przewidziane w art. 45 § 1 zdanie trzecie k.r.o. wyłączenie co do zasady możliwości wzajemnego żądania przez byłych małżonków przy podziale majątku wspólnego zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Od zasady tej wymieniony przepis dopuszcza wyjątek jedynie co do tych wydatków i nakładów, które zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. W sprawie niniejszej wnioskodawca nie wykazał, aby przedmiotowy dochód zużył lub przeznaczył na zaspokojenie potrzeb określonych w art. 45 § 1 k.r.o., chociażby ich części. Prowadziło to do zaliczenia dochodu uzyskanego przez wnioskodawcę z tytułu najmu mieszkania na ul. (...) w W. do majątku dorobkowego stron.

Pożytki i inne przychody z rzeczy i praw, które były objęte wspólnością ustawową, przypadają małżonkom w stosunku do wielkości ich udziałów w majątku wspólnym (art. 207 kc). Z tych też względów Sąd podzielił przedmiotowy dochód w naturze, w równych częściach, uwzględniając ich równe udziały w majątku dorobkowym. Z tego tytułu Sąd zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwotę 13725 zł, jak w pkt II.7 postanowienia.

Poza sporem w sprawie była okoliczność, że w skład majątku dorobkowego stron wchodził również samochód osobowy marki J. (...), rok produkcji 2001. Został on zbyty przez wnioskodawcę bez wiedzy i zgody uczestniczki po ustaniu wspólności majątkowej między stronami za cenę 8000 zł (§ 3 umowy kupna – sprzedaży z dnia 15.12.2014r. – k.1169). Środki uzyskane ze sprzedaży tego samochodu należą do majątku wspólnego. Jest to korzyść uzyskana przez wnioskodawcę ze zbycia pojazdu. Podlega ona rozliczeniu w niniejszym postępowaniu na podstawie art. 567 § 1 kpc, według zasad określonych w art. 45 krio. Uczestniczce należy się połowa tej kwoty, stosownie do wielkości jej udziału w majątku wspólnym. Wobec tego Sąd postanowił jak w pkt II.2 orzeczenia.

Sposób podziału majątku dorobkowego determinowały częściowo zgodne stanowiska stron - w odniesieniu do nieruchomości wniosły one o dokonanie jej sprzedaży stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego, a w odniesieniu do samochodu osobowego marki H. (...) wniosły o jego przyznanie uczestniczce postępowania. Fakt wyłącznego korzystania przez nią z tego samochodu po ustaniu wspólności majątkowej przemawiał za takim rozwiązaniem. Od tego czasu tylko uczestniczka korzysta z tego pojazdu i ponosi wszelkie wydatki związane z jego utrzymaniem. Mając to na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt II.1 i II.8 postanowienia.

Odnośnie ruchomości znajdujących się na nieruchomości, oszacowanych przez biegłego, strony nie zajęły stanowiska w sprawie. W toku postępowania warunkowały ich przyznanie tej stronie, która otrzyma nieruchomość. W chwili orzekania w sprawie stanowisko stron w tym zakresie straciło na aktualności z uwagi na ich ostateczne stanowisko w przedmiocie sposobu podziału zasadniczego składnika majątku dorobkowego, tj. nieruchomości. Strony kategorycznie wniosły o dokonanie jej podziału przez sprzedaż licytacyjną. Z uwagi na brak zgodnych stanowisk stron, Sąd w taki sam sposób postanowił podzielić znajdujące się na niej ruchomości, wymienione w pkt I.2 orzeczenia. Strony nie wykazywały nimi żadnego zainteresowania, nie wnosiły o ich przyznanie na swoją rzecz. Sąd zarządził więc ich sprzedaż stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego i podzielenie pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży między małżonkami w częściach równych. Wobec tego orzeczono jak w pkt II.1 orzeczenia.

Środki zgromadzone przez strony na rachunkach bankowych Sąd podzielił w naturze, uwzględniając ich równe udziały w majątku wspólnym. Za takim podziałem przemawiał charakter tych składników. Sposób ich podziału nakłada na strony obowiązek dokonania rozliczeń, stosownie do wysokości ich udziałów w majątku dorobkowym, czemu Sąd dał wyraz w pkt II.3 i II.4. orzeczenia.

Dokonując podziału środków zgromadzonych przez strony na rachunkach otwartego funduszu emerytalnego Sąd miał na względzie przepisy art. 31 ust. 2 pkt 3 krio i art. 126 – 130 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 189). Co do zasady - zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 3 krio do majątku wspólnego należą środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków. Cytowana ustawa ustaliła z kolei zasady podziału środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym w związku z rozwodem lub unieważnieniem małżeństwa. Zgodnie z art. 126 ustawy, który znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, jeżeli małżeństwo członka otwartego funduszu uległo rozwiązaniu przez rozwód lub zostało unieważnione, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, są przekazywane w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu. Wypłata środków zgromadzonych na rachunku członka pracowniczego funduszu, które były objęte małżeńską wspólnością majątkową, w przypadku rozwiązania małżeństwa przez rozwód lub unieważnienia małżeństwa, następuje bezpośrednio na rzecz jego byłego współmałżonka w terminie 1 miesiąca od dnia przedstawienia funduszowi dowodu, że środki te przypadły byłemu współmałżonkowi (art. 130 ustawy).

Podziałowi podlegają wyłącznie te środki, które zostały zgromadzone podczas trwania wspólności majątkowej. Rozliczenie zgromadzonych przez małżonka środków oraz sposób przekazania należnej części drugiemu z małżonków następuje na podstawie zasad określonych w przytoczonych przepisach cytowanej ustawy. Sprowadza się to do ich podziału w naturze, stosownie do wysokości udziałów przypadających małżonkom w majątku wspólnym. W sprawie niniejszej były one równe, co skutkowało podziałem środków zgromadzonych przez strony na ich rachunkach w równych częściach. Tym bardziej, że suma jednostek uczestnictwa zgromadzonych na poszczególnych rachunkach była różna. Różna była też ich wartość. Przemawiało to za ich podziałem w naturze. Tylko taki sposób podziału zapewnia przyznanie każdej stronie środków zgromadzonych na ich rachunkach w OFE w równym stopniu.

W wyniku dokonanego podziału uczestniczka uzyskała majątek o wartości przewyższającej jej udział o 4200 zł. Jest to skutek przyznania uczestniczce na wyłączną własność samochodu osobowego marki H. (...) o wartości 8400 zł. Pozostałe składniki majątku dorobkowego Sąd podzielił w naturze lub poprzez sprzedaż licytacyjną, uwzględniając równe udziały stron w majątku dorobkowym.

Na podstawie art. 567 § 3 kpc w zw z art. 688 kpc, art. 623 kpc i art. 212 § 1 kpc wartość udziału należnego wnioskodawcy polegała wyrównaniu przez dopłatę pieniężną. Uwzględniając udział wnioskodawcy w majątku dorobkowym Sąd ustalił, że wynosi ona 4200 zł (połowa wartości samochodu Hyunday Sonata). Wobec tego Sąd postanowił jak w pkt III orzeczenia.

Sąd oddalił wniosek stron o ustalenie, że w skład ich majątku dorobkowego wchodzi:

1.  z wniosku wnioskodawcy:

- kolekcja kart D. T.,

- kolekcja książek science fiction oraz kolekcja komiksów,

- 3 kolekcje srebrnych monet Mennicy Polskiej:

S. (...) sztuk,

D. – 8 sztuk,

Symbole Przyrody – 11 sztuk;

2.  z wniosku uczestniczki:

- ruchomości znajdujące się na wspólnej nieruchomości stron (sprzęt AGD, RTV, wyposażenie domu - k. 272), w tym quoad, nie uwzględnione w pkt I.2 postanowienia,

- ruchomości znajdujące się w lokalu przy ul. (...), stanowiącym majątek odrębny uczestnika (k. 274).

O ile uczestniczka nie kwestionowała, że majątek dorobkowy obejmował kolekcję kart D. T. oraz kolekcję monet Mennicy Polskiej, to kategorycznie zaprzeczyła, aby kiedykolwiek znajdowały się one w jej posiadaniu. Wprost wskazała, że znajdują się one w posiadaniu wnioskodawcy, czemu wnioskodawca zaprzeczył. To samo dotyczy ruchomości wymienionych przez uczestniczkę jako znajdujących się na wspólnej nieruchomości stron w Hucie (...). W zasadniczej części dotyczą one standardowego wyposażenia domu, sprzętów AGD i RTV, czy sprzętów ogrodniczych. Doświadczenie życiowe podpowiada, że w XXI wieku większość rodzin dysponuje takimi ruchomościami; składają się one na cywilizacyjną część życia społeczeństwa. Trudno też sobie wyobrazić, aby było inaczej w przypadku stron w niniejszym postępowaniu. Tym bardziej, że strony były dobrze sytuowane, ich standard życiowy od schodził poniżej poziomu, na jakim egzystuje większość społeczeństwa. Problem w sprawie sprowadzał się jednak do ustalenia, czy sporne przedmioty wchodziły w skład majątku dorobkowego stron w dacie ustania wspólności majątkowej między nimi, co nastąpiło w dniu 17.04.2013r. Stosownie do przepisów art. 567 § 3 kpc w zw z art. 684 kpc, skład i wartość majątku podlegającego podziałowi ustala Sąd. Na podstawie tych przepisów, podział majątku wspólnego obejmuje przedmioty majątkowe, które były składnikami majątku wspólnego w chwili ustania wspólności i które istnieją w chwili dokonywania podziału. Inicjatywa dowodowa podjęta w tym zakresie przez strony była nieudolna, nie doprowadziła ona do wniosków oczekiwanych przez strony. Postępowanie dowodowe sprowadzało się do wyjaśnień stron, wzajemnie się wykluczających oraz zeznań świadków zawnioskowanych przez strony: E. S. (k. 1224-1226) i A. A. (k.677-680) o diametralnie różnej treści. Zeznania świadków sprowadzały się w zasadzie do potwierdzenia wersji tej strony, która świadka zawnioskowała. Wydaje się to zrozumiałe zważywszy na fakt bliskości świadków ze stronami – świadek E. S. jest matką wnioskodawcy, a świadek A. A. rodzoną siostrą uczestniczki. Zauważalne było przy tym osobiste zaangażowanie świadków w konflikt istniejący między stronami, usprawiedliwione ich bliskością ze stroną, sprowadzające się do wzajemnych oskarżeń o przywłaszczenie przedmiotów należących do majątku wspólnego, nie okazanych biegłemu do oględzin. Wskazać przy tym należy, że wiedza świadków o istnieniu takich przedmiotów była ogólnikowa i sprowadzała się do potwierdzenia ich istnienia. Świadkowie nie byli w stanie wyszczególnić tych przedmiotów pomimo tego, że przebywali na wspólnej nieruchomości stron w czasie istnienia wspólności majątkowej między nimi. Przy braku obiektywnych dowodów Sąd nie był w stanie ustalić, czy sporne ruchomości wchodziły w skład majątku dorobkowego stron w chwili ustania wspólności majątkowej, a tym bardziej w chwili dokonywania podziału. W toku postępowania w sprawie strony konsekwentnie utrzymywały, że przedmioty te zostały zabrane przez stronę przeciwną i odpierały wzajemne zarzuty, aby znajdowały się u niej. Do pozytywnych ustaleń w tym zakresie nie mógł doprowadzić wniosek dowodowy uczestniczki żądającej okazania przez wnioskodawcę i jego matkę lokalu przy ul. (...) w W. oraz piwnicy i garażu przynależnych do lokalu w celu dokonania oględzin przez biegłego (pkt 7 pisma procesowego z dnia 21.06.2016r. – k.773). Zgłaszając ten wniosek uczestniczka zdaje się nie dostrzegać, że nawet gdyby sporne ruchomości znajdowały się w tych pomieszczeniach, to ich usunięcie przed wyznaczonym terminem oględzin byłoby równie łatwe, jak ich usunięcie ze wspólnej nieruchomości stron.

Dowodu na okoliczność, że sporne ruchomości wchodziły w skład majątku dorobkowego stron w dacie ustania wspólności majątkowej między nimi nie stanowi zestawienie tych ruchomości sporządzone przez uczestniczkę w odpowiedzi na wniosek (k.272-274), dołączona do niej dokumentacja fotograficzna (k.296 – zdjęcie quada), ani nawet wyjaśnienia wnioskodawcy, który nie przeczył, że strony dysponowały większością tych przedmiotów w czasie istnienia wspólności majątkowej (k.496-498). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dawał podstawę jedynie do ustaleń, że przedmioty te nie znajdują się na nieruchomości w Hucie (...), że zostały stamtąd usunięte, choć nie wiadomo przez kogo. Nie było żadnych podstaw do ustalenia, która strona tego dokonała. Doświadczenie życiowe podpowiada, że majątek ruchomy został samowolnie podzielony przez strony, że każda z nich zabrała potrzebne jej rzeczy. Niewykluczone, że nastąpiło to jeszcze przed ustaniem wspólności majątkowej między stronami. Tym bardziej, że w okresie poprzedzającym orzeczenie Sądu o rozwodzie strony pozostawały w separacji, trwała ona 3 lata (od 2010r. do 2013r.). Przez ten czas strony pozostawały w ostrym i pogłębiającym się konflikcie. Nie jest też prawdą, że przez cały ten okres uczestniczka nie miała dostępu do wspólnej nieruchomości. Nie korzystała z niej bezpośrednio po jej opuszczeniu, co miało miejsce we wrześniu 2010r. Złożona przez wnioskodawcę dokumentacja fotograficzna, której uczestniczka nie kwestionowała, zdaje się przeczyć twierdzeniom uczestniczki o utrudnieniach w korzystaniu przez nią z nieruchomości i znajdującego się na niej domu, w czasie nieodległym od wyprowadzki (sierpień 2011r. - k. 1176-1178). Reasumując - nie było żadnych przeszkód do podziału wspólnych ruchomości w sposób dowolnie dokonany przez strony. Ustalenie w niniejszym postępowaniu, które z nich znajdują się u której strony okazało się niemożliwe. Równie niemożliwym było oszacowanie ich wartości, czemu biegły dał wyraz uzasadniając przyczynę niewykonania opinii w tym zakresie (k. 725-725v). Sąd podzielił stanowisko biegłego w tym zakresie.

Oddaleniu podlegał również wniosek w części dotyczącej ustalenia, że w skład majątku dorobkowego wchodzi kolekcja książek science fiction oraz kolekcja komiksów. Był to wniosek na tyle ogólny, że uczestniczka ograniczyła swoje stanowisko w tym zakresie do zarzutu, iż kolekcja ta znajduje się w posiadaniu wnioskodawcy, czego zresztą nie wykazała. Także wnioskodawca nie wykazał, aby przedmioty te znajdowały się w posiadaniu uczestniczki. Skutkowało to oddaleniem roszczeń z tego tytułu, jak w pkt V postanowienia.

Sąd oddalił również wniosek o ustalenie, że wnioskodawca dokonał nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny stron o równowartości 150000 zł i ich rozliczenie. Uzasadniając to roszczenie wnioskodawca podniósł, że posiadał on w swoim majątku osobistym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...), usytuowanego w budynku przy ul. (...) w W., które nabył w wyniku spadkobrania po swojej babce. Wnioskodawca podniósł ponadto, że zbył prawo do tego lokalu w 2005r. za cenę 370000 zł, a z ceny uzyskanej ze sprzedaży nabył do majątku osobistego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszalnego nr (...), znajdującego się przy ul. (...) w W. za cenę 230000 zł. Podniósł, że kwotę pozostałą ze sprzedaży lokalu przy ul. (...) przeznaczył na prace wykończeniowe budynku na nieruchomości stron w Hucie (...) i jego wyposażenie.

Uczestniczka zaprzeczyła tym twierdzeniom. Podniosła, że z kwoty żądanej przez wnioskodawcę pokrył on koszty generalnego remontu nabywanego do majątku osobistego mieszkania przy ul. (...), koszty notarialne zawarcia umowy zakupu tego mieszkania oraz koszty remontu mieszkania przy ul. (...) przed jego sprzedażą. Podniosła również, że z kwoty tej wnioskodawca opłacił prowizję należną agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami w wysokości po ok. 3% + Vat od wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot transakcji, należne od obu zawartych umów, tj. sprzedaży mieszkania przy ul. (...) oraz nabycia mieszkania przy ul. (...). Uczestniczka podniosła ponadto, że pozostałą część kwoty wnioskodawca wpłacił na lokatę bankową. Zaprzeczyła, aby środki te przeznaczył na zaspokojenie potrzeb rodziny, czy na budowę domu na wspólnej nieruchomości.

Podstawę prawną roszczenia o zwrot nakładów stanowi przepis art. 45 § 1 krio, zgodnie z którym każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności.

Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego (art. 45 § 2 krio).

Roszczenie o zwrot nakładów poczynionych z majątków osobistych na majątek wspólny ma charakter roszczenia o zapłatę konkretnej sumy pieniężnej. Uczestnik występujący z tym roszczeniem winien je udowodnić co do zasady i co do wysokości. Zauważyć należy, że wartość nakładów podlegających ewentualnemu rozliczeniu nie jest równoznaczna z wyłożonymi na ten cel kwotami pieniężnymi (vide: uzasadnienie uchwały SN z dnia 20.08.1973r., III CZP 17/73). Chodzi tu nie tyle o zwrot nakładów, ale o zwrot wartości tych nakładów, tj. o wartość o jaką nakłady zwiększają wartość elementu majątku wspólnego na datę ustania wspólności. Alternatywnie rozważyć można innych sposób ustalenia wartości nakładów, tj. ustalenie stosunku ułamkowego nakładów z majątku osobistego do wszystkich kosztów, a następnie odnieść to do wartości z daty podziału (podobny sposób zaaprobował Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12.04.1989r., III CZP 31/89 przy rozliczaniu nakładów z majątku wspólnego przeznaczonych na zakup nieruchomości).

W sprawie niniejszej wnioskodawca zgłosił roszczenie o zwrotu nakładów w postaci środków pieniężnych przeznaczonych na budowę wspólnego domu, które miały pochodzić z jego majątku osobistego. Określił je na kwotę 150000 zł. Zdaniem Sądu, roszczenie to nie zostało jednak udowodnione. Nie ma żadnych dowodów pozwalających ustalić, że kwota 150000 zł została przeznaczona na budowę domu na wspólnej nieruchomości stron. Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy - wniosku takiego nie da się wyprowadzić z faktu, że wnioskodawca posiadał majątek odrębny (prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (...)), który zbył, a suma, jaką uzyskał z tego tytułu (370000 zł) tylko w części (230000 zł) została przeznaczona na nabycie innego lokalu mieszkalnego (przy ul. (...)), który wszedł do majątku odrębnego wnioskodawcy. Roszczenie wnioskodawcy zdaje się opierać na prostym założeniu, że skoro różnica między ceną zbycia i nabycia składników majątkowych objętych jego majątkiem osobistym wynosi 150000 zł, to odpowiada ona równowartości nakładów przeznaczonych na budowę domu na wspólnej nieruchomości stron. Nic bardziej mylnego. O ile bezsporną w sprawie była okoliczność zbycia i nabycia przez wnioskodawcę przedmiotowych lokali mieszkalnych, cena tych transakcji oraz fakt, że stanowiły one majątek osobisty wnioskodawcy to nie zdołał on zaprzeczyć zarzutom podniesionym przez uczestniczkę, że ze spornej kwoty 150000 zł wnioskodawca przeprowadził remont mieszkania na ul. (...), opłacił prowizję + VAT należne agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami od obu zawartych umów, uiścił koszty notarialne zawarcia umowy zakupu mieszkania przy ul. (...) i założył lokatę bankową. W celu weryfikacji tych zarzutów, na wniosek uczestniczki wnioskodawca był zobowiązany do złożenia dokumentów dotyczących zawartych umów (sprzedaży i kupna lokali - protokół rozprawy - k.501, pkt 8 postanowienia Sądu). Nie uczynił tego, narażając się na ujemne skutki procesowe prowadzące do uznania za wiarygodne twierdzenia uczestniczki o przeznaczeniu przez wnioskodawcę części środków z kwoty 150000 zł na pokrycie w/w wydatków. Ponadto, z dokumentacji skarbowej wynika, że w latach 2003-2004 i 2005 wnioskodawca poniósł wydatki na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, w tym w 2005r. na remont lokalu przy ul. (...) (PIT – 37 - 699, decyzja Naczelnika US W. - M. z dnia 14.12.2006r. - k.699, notatka służbowa - k. 699, wykaz faktur i wartości – k.699, wniosek o zwrot niektórych wydatków - k.699). W latach 2003-2004 wyniosły one 11411,85 zł, a w 2005r. - 22833,32 zł. Nie są to kwoty małe. Wydatki poniesione przez wnioskodawcę na remont lokali stanowiły podstawę do skorzystania przez niego z ulgi podatkowej (decyzja j.w. - k.699, PIT – 37 - k. 699). Analiza treści dokumentacji skarbowej wskazuje również na zakres remontu przeprowadzonego przez wnioskodawcę w lokalu przy ul. (...), czyniąc wiarygodnym twierdzenia uczestniczki, że był to remont generalny. Wskazują na to dokumenty w postaci zaświadczenia ze Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. z dnia 05.07.2005r. i notatka służbowa z dnia 08.12.2006r. (k.699). Wynika z nich, że remont tego lokalu wnioskodawca rozpoczął ze względu na jego bardzo zły stan techniczny oraz, że dotyczył on zasadniczych robót wykończeniowych, jakie muszą być przeprowadzone w celu użytkowania lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem (wymiana tablicy bezpiecznikowej instalacji elektrycznej, wymiana urządzeń sanitarnych w łazience i w.c., wymiana glazury i terakoty w łazience, w.c. i kuchni, remont podłóg i posadzek, modernizacja przewodów wentylacyjnych, wykonanie nowej instalacji gazowej, wymiana tapet oraz malowanie sufitów i ścian, cyklinowanie podłóg (zaświadczenie (...) w W. – k. 699, wniosek o zwrot niektórych wydatków z 11.07.2006r. - k. 699). Sam wnioskodawca określił ówczesny stan tego lokalu jako tragiczny, a przeprowadzony w nim remont jako kapitalny (oświadczenie z dnia 08.12. (...). – k.699). Wnioskodawca nie wykazał przy tym, aby wydatki, jakie poniósł w związku z remontem mieszkalnia przy ul. (...) pokrył z innych środków, aniżeli pochodzących ze sprzedaży mieszkania przy ul. (...). Wydaje się to mało prawdopodobne zważywszy na zbieżność dat zbycia i nabycia tych lokali (odpowiednio: 24.06.2005r. - k.55 i 11.07.2005 – k.59) oraz fakt, że w tym samym czasie trwała budowa wspólnego domu stron na nieruchomości w Hucie (...). Te fakty i dokumenty wskazują na źródło pochodzenia środków na remont lokalu wnioskodawcy przy ul. (...). Jednocześnie, wobec braku obiektywnych dowodów niemożliwym było uznanie, że wnioskodawca przeznaczył kwotę 150000 zł na budowę wspólnego domu stron.

Dowodu na okoliczność poczynienia przez wnioskodawcę nakładów na budowę tego domu nie stanowią luźne zapiski (k.40-44,46,47) oraz rachunki i faktury dołączone do wniosku (k.45,48,49,50-53,54). Te pierwsze mają walor co najwyżej dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 kc. Problem w tym, że z ich treści nie wynika nawet, kto je sporządził. Stanowią więc dowód tego, że zawierają treść, jaką zawierają. Z kolei dokumenty z faktur i rachunków dowodzą wysokości wydatków należnych za materiały lub usługi od wnioskodawcy. Dotyczą one okresu budowy domu na nieruchomości w Hucie (...), co czyni wiarygodnym, że wydatki w takiej wysokości zostały poniesione przez strony. Niektóre z nich wprost wskazują na tę nieruchomość jako miejsce inwestycji. Wskazać jednak należy, że wszystkie rachunki i faktury wystawione zostały w 2003r., natomiast zbycie lokalu przy ul. (...) w W., stanowiącego majątek odrębny wnioskodawcy, miało miejsce w 2005r. (umowa sprzedaży – k.55). W sposób oczywisty podważa to twierdzenia wnioskodawcy o przeznaczeniu na budowę wspólnego domu stron kwoty 150000 zł jako pochodzącej ze sprzedaży tego lokalu, z jego majątku odrębnego. Wniosków takich nie da się również wyprowadzić z potwierdzeń przelewów (k.86-256). Obrazują one szereg transakcji dokonywanych przez wnioskodawcę w ramach rachunku bankowego, którego dotyczą, w tym lokat bankowych, a nawet zasilenia finansowego własnego konta czy między kontami stron. Odzwierciedlają również niezłą kondycję finansową stron, która w okresie istnienia wspólności majątkowej z pewnością nie wymagała wsparcia ze strony osób trzecich (np. rodziców). Wreszcie, w połączeniu z zaświadczeniami wystawionymi na potrzeby niniejszego postępowania przez instytucje finansowe (k.k.639, 640, 658-673, 683 – 689, ) świadczą one o dość zaawansowanej wiedzy wnioskodawcy o dostępnych na rynku kapitałowym produktach umożliwiających inwestowanie i pomnażanie środków (potwierdzenie przelewu - k.105 - 109). W ich świetle wnioskodawca jawi się jako osoba aktywnie inwestująca kapitał.

Z faktu dokonywania przez wnioskodawcę zakupów w marketach budowlanych czy przelewów środków finansowych na poczet należności z faktur opisanych w tych przelewach nie wynika, że zostały one sfinansowane przez wnioskodawcę z jego majątku osobistego, z kwoty 150000 zł. Tym bardziej, że w tym samym czasie przeprowadzony był remont lokalu wnioskodawcy przy ul. (...) w W.. Nie należy też tracić z pola widzenia okoliczności bezspornej w sprawie, że w okresie istnienia wspólności majątkowej strony zarobkowały i z tego tytułu uzyskiwały stały dochód na znacznym poziomie (ok. 10000 zł - wyjaśnienia wnioskodawcy, protokół rozprawy - k.561) oraz, że obracały gotówką na poziomie kilkudziesięciu tysięcy złotych, co obrazuje zgromadzona w sprawie dokumentacja bankowa (k. 532, 575, 578, 580, 585, 608-622, 624, 641, 651, 653, 658, 659, 660, 661, 701, 710, 299-374, 889-1130). Wreszcie, nie jest bez znaczenia, że od rozpoczęcia budowy budynku mieszkalnego do daty ustania wspólności upłynął znaczny okres czasu. Obowiązkiem wnioskodawcy było wskazanie konkretnych robót i wydatków, jakie -według własnych twierdzeń - sfinansował ze środków pochodzących z jego majątku osobistego. Tym bardziej, że nawet przy pozytywnym dla wnioskodawcy przyjęciu, że dokonał on nakładów na wspólną nieruchomość stron, upływ czasu spowodował, że uległy one częściowej amortyzacji, a tym samym wartość, o jaką ewentualnie zwiększają one wartość nieruchomości jest mniejsza niż w momencie ich czynienia. Dotyczy to w szczególności nakładów czynionych najwcześniej. Bezsporną w sprawie była okoliczność, że dom był budowany w długim okresie czasu, w systemie gospodarczym i nie wskazano globalnej sumy kosztów poniesionych w związku z budową (ustalenie tej sumy aktualnie nawet nie jest możliwe). Wznoszony budynek pomimo, że nie został ukończony to jednak już w pewnym stopniu też się zużył.

Reasumując - wyjaśnienia wnioskodawcy o dokonaniu nakładów na wspólną nieruchomość stron Sąd uznał za niewiarygodne. Dowody z przelewów z rachunku wnioskodawcy to za mało do uznania, że sporna kwota została przeznaczona na budowę domu. Gołosłowne twierdzenia wnioskodawcy w tym zakresie nie są wystarczające. Prowadziło to do oddalenia roszczenia wnioskodawcy o zwrot nakładów, jak w pkt V postanowienia.

Oddaleniu podlegało również roszczenie uczestniczki o wynagrodzenie za wyłączne korzystanie przez wnioskodawcę ze wspólnej nieruchomości stron w okresie od września 2010r. do września 2013r. w wysokości po 800 zł miesięcznie i zasądzenie z tego tytułu sumy 28800 zł (odpowiedź na wniosek str. 12, pkt IV – k.282 akt sprawy). Uzasadniając to roszczenie uczestniczka podniosła, że wyprowadziła się z synem ze wspólnego domu we wrześniu 2010r. zabierając ze sobą jedynie kilka podstawowych rzeczy codziennego użytku oraz rzeczy osobistych własnych i syna. Podniosła również, że od tego czasu jest ona praktycznie pozbawiona możliwości korzystania z domu, nie posiada do niego kluczy, a wnioskodawca uniemożliwiał jej dostęp do domu. Przyznała, że w okresie objętym roszczeniem wnioskodawca nie korzystał z domu i nieruchomości. Oceniła, że działania wnioskodawcy polegające na kilkukrotnym uszkodzeniu zamków, cofnięciu upoważnienia do dokonywania zleceń i odwoływania alarmów w firmie ochroniarskiej, zmianie umowy i haseł dostępu miały na celu uniemożliwienie jej korzystania ze wspólnej nieruchomości (k.291).

Ocena powyższego roszczenia uczestniczki wymaga przytoczenia unormowań regulujących stosunki pomiędzy współwłaścicielami w częściach ułamkowych (art. 195 i nast. kc). W judykaturze nie budzi wątpliwości, że w zakresie nie unormowanym przepisami krio, do wspólności małżeńskiej należy stosować właśnie wyżej wymienione regulacje. Z przepisów tych największe znaczenie przypisać należy art. 206 oraz 207 kc. Zakres ich zastosowania ogranicza się jednakże wyłącznie do przypadków, gdy nieruchomość/lokal wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków.

Zdarza się, że jeden małżonek (często razem ze wspólnymi dziećmi) samodzielnie korzysta z mieszkania, nie osiągając z tego tytułu pożytków lub innych przychodów. Często też wyłącznie na tym małżonku spoczywają obowiązki związane z utrzymaniem lokalu.

W sytuacji, gdy drugi małżonek nie osiąga przychodów z posiadania lokalu, ewentualną podstawą prawną roszczeń pieniężnych mogłaby być instytucja tzw. „posiadania bezprofitowego – ponad udział”, regulowanego przez art. 206 kc. Rozstrzygnięcie w kwestii zastosowania tej instytucji sprowadza się do rozstrzygnięcia zagadnienia czy współwłaściciel korzystający z rzeczy z wyłączeniem innych współwłaścicieli w sposób „bezprofitowy” (bez osiągania pożytków/przychodów w postaci np.: pobranego czynszu) obowiązany jest do zapłaty z tego tytułu stosownego wynagrodzenia pozostałym współwłaścicielom.

Zagadnienie powyższe było żywo dyskutowane w doktrynie oraz wywoływało spory w orzecznictwie sądów. Pojawiające się rozbieżności doprowadziły do podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały z dnia 10 maja 2006 r. (III CZP 9/06) o rodzaju roszczeń w stosunkach pomiędzy współwłaścicielami. Jednakże, zastosowanie powyższego rozwiązania wprost do stosunków pomiędzy małżonkami nie wydaje się zasadne. Zauważyć należy, że art. 206 kc może być stosowany do wspólności małżeńskiej wyłącznie odpowiednio, a więc z modyfikacjami koniecznymi ze względu na właściwość danego stosunku prawnego.

Wspólność małżeńska – w przeciwieństwie do typowej współwłasności – nie służy realizacji interesów gospodarczych poszczególnych małżonków, ale zapewnieniu należytego funkcjonowania małżeństwa i założonej rodziny jako całości. Wyłączne posiadanie mieszkania przez jednego z małżonków co do zasady nie będzie wiązało się z uzyskiwaniem przez niego jakichkolwiek korzyści, mało tego, często będzie stanowiło realizację podstawowych potrzeb rodziny, do czego ustawa wprost upoważnia (art. 28 1 krio). Podobne stanowisko zdaje się dominować w doktrynie.

Reasumując, małżonek wyzuty z posiadania wspólnego mieszkania przez drugiego małżonka, zasadniczo będzie mógł dochodzić roszczeń pieniężnych, w oparciu o przepisy regulujące stosunki pomiędzy współwłaścicielami, tylko w sytuacji gdyby drugi z małżonków osiągał pożytki lub inne przychody ze wspólnego lokalu.

W sytuacji tzw. „posiadania bezprofitowego”, wszelkie roszczenia majątkowe są zasadniczo bezskuteczne.

Ponadto, wbrew twierdzeniom uczestniczki, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był niewystarczający do uznania, że została ona zmuszona do opuszczenia wspólnej nieruchomości na skutek nagannego zachowania wnioskodawcy. Dowodu na tę okoliczność nie stanowi przywoływane przez uczestniczkę postanowienie SO w Warszawie z dnia 08.06.2011r. w sprawie sygn. akt XXV C 29/11 – k.375, zmienione zresztą postanowieniem SA w Warszawie z dnia 16.09.2011r. w sprawie sygn. VI Acz 1393/11. Z treści tych dokumentów można wyprowadzić jedynie wniosek, że uczestniczka opuściła wspólną nieruchomość w Hucie (...) oraz, że w dacie wydania orzeczenia przez sąd odwoławczy żaden z małżonków S. nie zajmował już domu na tej nieruchomości. Ponadto, jak wynika z treści uzasadnienia postanowienia wydanego w sprawie VI Acz 1393/11, uczestniczka została pouczona przez Sąd o możliwości dochodzenia praw właścicielskich przez wystąpienie ze stosownym roszczeniem na zasadach ogólnych. Nic nie wskazuje, aby uczestniczka wystąpiła z takim żądaniem.

Z ustaleń dokonanych przez Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie rozwodowej, jaka toczyła się między stronami pod sygn. akt XXV C 29/11 również nie wynika, aby uczestniczka została zmuszona do opuszczenia domu przez naganne zachowanie wnioskodawcy. Podzielił je SA w W. rozpoznając apelację od wyroku orzekającego rozwód stron (k.18-26v). Z uzasadnienia wyroku wydanego przez SA w W. wprost wynika, że „w małżeństwie stron (…) od 2004r. dochodziło coraz częściej do nieporozumień, między innymi na skutek odmiennego postrzegania przez nich podziału obowiązków domowych i opiekuńczych oraz kwestii finansowych. Awantury między stronami kończyły się czasem rękoczynami, przy czym strony wzajemnie zarzucają sobie agresję, w tym agresję czynną. Od września 2010r. strony pozostają w nieformalnej separacji wywołanej wyprowadzeniem się pozwanej ze wspólnego domu stron w P., początkowo pozwana wraz z synem mieszkała u swoich rodziców, następnie zamieszkała oddzielnie” (k.18v – 19). Również z orzeczenia wydanego w dniu 16.09.2011r. przez SA w W. w sprawie sygn. VI Acz 1393/11 na skutek rozpoznania zażalenia wnioskodawcy od postanowienia zabezpieczającego powództwo w sprawie o rozwód nie da się wyprowadzić wniosku, że uczestniczka opuściła dom w Hucie (...) na skutek nagannego zachowania wnioskodawcy (k.376-377v). Dowodu na tę okoliczność nie stanowi też postanowienie SO w Warszawie w sprawie sygn. XXV C 29/11, udzielające zabezpieczenia uczestniczce w zakresie sposobu korzystania ze wspólnego domu stron, bo zostało one zmienione przez sąd odwoławczy w ten sposób, że wniosek o zabezpieczenie został oddalony. W konsekwencji - zabezpieczenie upadło.

Ponadto, dowodu na utrudnienia ze strony wnioskodawcy w swobodnym korzystaniu przez uczestniczkę ze wspólnej nieruchomości nie mogły stanowić zeznania świadka A. A.. Z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu Sąd odmówił im obiektywizmu. Tym bardziej, że do odmiennych wniosków, w tym w zakresie możliwości korzystania przez strony ze wspólnej nieruchomości, prowadzą zeznania świadka E. S.. Strony i ich świadkowie przedstawili diametralnie odmienne wersje przyczyn opuszczenia domu przez uczestniczkę, możliwości korzystania przez nią z domu i losu, jakie podzieliły ruchomości znajdujące się na wspólnej nieruchomości stron. Strony wzajemnie zarzucały sobie ich przywłaszczenie i niewłaściwe zachowanie w okresie po opuszczeniu domu przez uczestniczkę. Świadkowie potwierdzili ich wyjaśnienia, co przy wyjątkowo rozbieżnym stanowisku stron odbiera ich zeznaniom cechę obiektywizmu. Wobec braku obiektywnych dowodów nie było podstaw do uznania, że uczestniczka została zmuszona do opuszczenia domu na skutek nagannego zachowania wnioskodawcy, a w konsekwencji - że z tego właśnie powodu nie mogła z niego korzystać w późniejszym okresie. Przeszkody do korzystania z domu nie stanowiły też nieznajomość hasła dostępu do alarmu, czasowy brak kluczy, a nawet zepsuty zamek drzwiach. Wskazywane przez uczestniczkę utrudnienia miały incydentalny, krótkotrwały charakter, z którymi uczestniczka sobie poradziła. Wymagały one podjęcia konkretnych czynności, co uczestniczka uczyniła (interwencja w firmie ochroniarskiej – k.381, awaryjne otwarcie drzwi i wymiana zamka - k. 382, 383, 384, 385 i 386). Nie stanowiły one jednak przeszkody do korzystania przez uczestniczkę z domu przez cały okres objęty spornym roszczeniem (od września 2010r. do września 2013r.). Szczególnie, że - wbrew twierdzeniom uczestniczki - w okresie tym dysponowała ona kluczami do domu, na co wskazuje uzasadnienie postanowienia o umorzeniu śledztwa z dnia 11.12.2001r. (k.390).

Marginalnie wskazać jedynie należy, że roszczenie o wynagrodzenie za wyłączne korzystanie przez wnioskodawcę ze wspólnej nieruchomości stron było bezzasadne z tego chociażby względu, że już w 2011r. wnioskodawca w ogóle nie korzystał z tej nieruchomości; nie mieszkał w domu, jaki się na niej znajduje. Wskazują na to uzasadnienia sporządzone przez sąd w sprawach sygn. VI ACa 1728/12 (k.18) i VI Acz 1393/11 (k376).

Reasumując, uczestniczka nie wykazała, że została pozbawiona posiadania nieruchomości w Hucie (...) na skutek bezprawnego zachowania wnioskodawcy, ani też, że wyłącznie wnioskodawca z niej korzystał. Wobec tego Sąd postanowił jak w pkt VI orzeczenia.

Powyższe motywy legły też u podstaw oddalenia roszczenia uczestniczki o odszkodowanie. Wniosła ona o zasądzenie od wnioskodawcy kwoty 25616 zł z tytułu naprawienia wyrządzonej jej szkody, wynikłej z uniemożliwienia jej korzystania ze wspólnego domu w okresie od kwietnia 2012r. do sierpnia 2014r. Na dowód wysokości poniesionej szkody złożyła potwierdzenia przelewów bankowych na w/w sumę. Podała, że dotyczą one opłat za wynajem mieszkania w W. (k.1142-1165), co potwierdza treść tych dokumentów (zawarty w nich opis tytułu przelewu). Obowiązkiem uczestniczki, żądającej odszkodowania było jednak wykazanie, że została ona pozbawiona posiadania, możliwości korzystania i zamieszkiwania w domu przez cały sporny okres na skutek bezprawnego zachowania wnioskodawcy oraz, że między takim jego zachowaniem o szkodą istnieje normalny związek przyczynowy. Nic na to nie wskazuje. Wniosków takich nie da się wyprowadzić z dowodów omówionych w uzasadnieniu przy okazji roszczenia uczestniczki o wynagrodzenie. Nie należy też tracić z pola widzenia aktualnego stanowiska uczestniczki w przedmiocie podziału majątku dorobkowego. Od dłuższego czasu nie jest ona zainteresowana wchodzącą w jego skład nieruchomością, co dodatkowo podważa wiarygodność jej twierdzeń o wynajmie mieszkania w W. jako skutku zachowania wnioskodawcy. Biorąc to wszystko pod uwagę Sąd oddalił roszczenie uczestniczki o odszkodowanie, jak w pkt VI postanowienia.

Na częściowe uwzględnienie zasługiwał natomiast wniosek uczestniczki o rozliczenie nakładów i wydatków, jakie poniosła ona z majątku osobistego na majątek wspólny stron po ustaniu wspólności majątkowej. Wskazała, że dotyczą one wydatków z tytułu opłat eksploatacyjnych (za prąd i gaz), ubezpieczenia oc samochodu, kosztów jego przeglądu technicznego, wymiany butli (...) (pkt III. 4 odpowiedzi na wniosek – k.280, pkt 5 pisma procesowego z dnia 08.03.2017r. – k.806-807, pismo procesowe z dnia 05.06.2017r. – k.1245, pismo procesowe z dnia 19.06.2017r. – k.1255). Podstawę do dokonania takich rozliczeń w niniejszym postępowaniu stanowił przepis art. 45 § 1 krio w zw z art. 567 § 1 kpc, cytowany w uzasadnieniu. Rozstrzygnięcie o tych roszczeniach nie należy do istoty postępowania o podział majątku dorobkowego, lecz następuje przy okazji tego postępowania, w celu ostatecznego zakończenia wszystkich kwestii wiążących się z podziałem majątku wspólnego między byłymi małżonkami.

W związku z powyższym Sąd ustalił, że w okresie od ustania wspólności majątkowej uczestniczka poniosła wydatki w wysokości 9465,52 zł z tytułu:

1.  ubezpieczenia samochodu Hyunday Sonata (933 zł - k.1266, 472 zł - k.811, 419,00 zł – k.812 i 539 zł – k.813),

2.  przeglądu technicznego samochodu j.w. (162 zł – k.1259),

3.  opłat za gaz (53,27 zł, 53,14 zł, 53,14 zł, 100,49 zł, 55,11 zł, 114,46 zł, 54,96 zł, 56,85 zł, 54,54 zł, 58,60 zł, 151,34 zł, 122 zł, 67,22 zł, 130,07 zł, 57,86 zł, 93,59 zł, 116,72 zł, 56,18 zł, 59,95 zł, 155,93 zł, 210 zł, 113,12 zł, 113,12 zł, 58,42 zł, 57,23 zł, 104,34 zł, 56,60 zł, 55 zł - k.851, 852, 864, 865, 866-885, 352, 354, 356, 358, 360, 362, 365, 366, 367, 368, 371, 1246),

4.  opłat za energię elektryczną (38,43 zł, 94,28 zł, 65,58 zł, 216,48 zł, 117,38 zł, 38,46 zł, 38,70 zł, 71 zł, 38,47 zł, 44,68 zł, 78,64 zł, 139,96 zł, 40,44 zł, 140,71 zł, 38,52 zł, 100 zł, 506,72 zł, 86,69 zł, 181,33 zł, 641,84 zł, 120,32 zł, 83,22 zł, 66,11 zł, 90,40 zł, 66,50 zł, 66,11 zł, 79,93 zł, 164,52 zł, 59,60 zł, 100 zł i 204,36 zł, 77,03 - k.825 – 830, 831 – 849, 1247).

Nie ulega wątpliwości, że poniesione wydatki miały charakter koniecznych. Zostały one poniesione przez uczestniczkę na utrzymanie wspólnego majątku. Małżonkowie ponoszą wydatki i ciężary z tym związane stosownie do wielkości ich udziałów w majątku wspólnym (art. 207 kc), które w sprawie niniejszej były równe. Z tych też względów Sąd orzekł jak w pkt IV postanowienia.

Pozostałe wydatki, jako pozbawione takiego charakteru (wymiana butli (...) w samochodzie na kwotę 470 zł - k.1240, naprawa samochodu na kwotę 2040 zł i 184,50 zł - k.809 i 810) lub poniesione przez uczestniczkę w okresie wspólności majątkowej (opłata za gaz w kwocie 115 zł – przelew z dnia 08.04.2013r.), nie podlegały rozliczeniu w niniejszym postępowaniu. Powyższe wydatki na samochód związane były z jego eksploatacją i użytkowaniem. Bezsporna była przy tym okoliczność, że od chwili ustania wspólności majątkowej między stronami z samochodu tego korzysta wyłącznie uczestniczka. Znajduje się on w jej wyłącznym posiadaniu. Nie było więc podstaw do obciążania wnioskodawcy tą częścią wydatków, o wyłącznie eksploatacyjnym charakterze.

Wnioskodawca nie wykazał, aby po ustaniu wspólności majątkowej poniósł wydatki na majątek wspólny. Wskazane przez niego przelewy bankowe nie dotyczą tego okresu (k.1189-1199, 1219-1221) lub zostały dokonane przez inną osobę (matkę wnioskodawcy - k.1200-1202).

O kosztach postępowania w części dotyczącej opłaty od wniosku i wydatków w sprawie Sąd postanowił na podstawie art. 520 § 2 kpc biorąc pod uwagę fakt, że rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie w równym stopniu dotyczyło obu stron. Stronom przysługiwały równe udziały w majątku podlegającym podziałowi. Skoro w sprawie o podział majątku dorobkowego skład i wartość tego majątku ustala Sąd (art. 567 § 3 kpc w zw z art. 684 kpc), to w przypadku braku zgodnych stanowisk stron co do wartości majątku wspólnego wydatki wynikające z przeprowadzenia dowodu na tę okoliczność obciążają strony w równym stopniu. Dotyczy to również dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego, co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca uiścił opłatę stałą od wniosku w kwocie 1000 zł. Połową opłaty należało obciążyć uczestniczkę, adekwatnie do udziałów stron w majątku podlegającym podziałowi Wobec tego Sąd postanowił jak w pkt VII orzeczenia.

O niepokrytych wydatkach Sąd orzekł na podstawie art. 83 ust 2 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. jedn. Dz.U. z 2010r., Nr 90, poz. 594 ze zmianami) i art. 102 kpc. Powstały one w związku z opinią biegłego i pozyskaniem informacji bankowych. W równym stopniu obciążają strony, co daje kwotę 484,64 zł od każdej z nich. Wobec tego Sąd postanowił jak w pkt VIII orzeczenia.

O pozostałych kosztach postępowania poniesionych przez strony, tj. kosztach zastępstwa procesowego (wynagrodzenie pełnomocnika i opłata skarbowa od pełnomocnictwa) Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 kpc jak w pkt IX postanowienia.