Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 441 / 17

UZASADNIENIE

Sąd odwoławczy nie podzielił ani zarzutu o rażącej niewspółmierności ( łagodności ) wymierzonej oskarżonemu kary, ani też o takiej samej niewspółmierności orzeczonego wobec niego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Nie sposób tu pominąć poczynionych przez sąd I instancji ustaleń co do okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu, a przede wszystkim tego, że przybrał on jedynie formę usiłowania występku z art. 178a § 4 kk, ograniczoną do próby odpalenia motoroweru „ na popych ” na przestrzeni kilku metrów, na mało uczęszczanej drodze, w godzinach wieczornych, na terenie wiejskim, przy znikomym natężeniu ruchu. Zagrożenie bezpieczeństwa w tym ruchu ( dobro chronione przez występek z art. 178a § 4 kk ) było praktycznie żadne. Stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu nieznacznie tylko przekraczało próg 0,25 mg/1dm 3, poniżej którego ustawodawca kierowanie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej kwalifikuje w kategoriach wykroczenia. Te okoliczności uprawniały sąd I instancji zarówno do tego, by zastosować wobec oskarżonego dobrodziejstwo wynikające z art. 37a kk i orzec karę rodzajowo łagodniejszą, aniżeli ta wynikająca z sankcji art. 178a § 4 kk, jak i przyjąć, że zachodzi wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami, o jakim mowa w art. 42 § 3 kk, uzasadniający odstąpienie od orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Dotychczasowa karalność oskarżonego za przestępstwa podobne, którą eksponuje w apelacji oskarżyciel, została przy wymiarze kary i wspomnianego zakazu uwzględniona w sposób należyty. Przy czym podnieść należy za sądem I instancji, iż od ostatniego skazania upłynął już znaczny okres czasu. Rozmiar kary i środków karnych zawiera rozsądny balans pomiędzy opisanymi wyżej okolicznościami działającymi na korzyść oskarżonego, jak i tymi go obciążającymi, na które powołuje się w apelacji prokurator. Podkreślić w końcu należy, iż za czyn ten orzeczono również świadczenie pieniężne w kwocie 10000 złotych, które samo w sobie stanowi już wystarczającą dolegliwość, jeśli się zważy na okoliczności jego popełnienia oraz sytuację materialną oskarżonego