Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 357/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce w składzie:

Przewodniczący: SSO Michał Pieńkowski

Protokolant: Marlena Achcińska

przy udziale oskarżyciela posiłkowego – S. N.

po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2013 r.

sprawy: E. Ż. obwinionej o czyn z art. 9 ustawy z dnia 28 marca 1933 roku o grobach i cmentarzach wojennych

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 18 września 2013 roku

sygn. II W 812/12

orzeka:

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy uznając apelację za bezzasadną,

II.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego S. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II Ka 357/13

UZASADNIENIE

Komenda Miejska Policji w P. oskarżyła E. Ż. o to, że: w dniu 17 maja 2012 roku na cmentarzu parafialnym w miejscowości K. woj. (...) przeprowadziła roboty ziemne na grobie wojennym bez wymaganego zezwolenia wojewody,

to jest o czyn z art. 9 ustawy z dnia 28.03.1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych.

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 18 września 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. II W 812/12 uniewinnił obwinioną E. Ż. od popełnienia zarzuconego jej czynu kosztami postepowania obciążając Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżyciel posiłkowy S. N., który wskazał, że E. Ż. popełniła przestępstwo gdyż dokonała pochówku swojego brata w grobie wojennym, w którym jest pochowanych osiem osób zamordowanych przez niemieckich faszystów w dniu 2.05.1944 r., w tym również jego ojciec D. N.. On poinformował o tym także wojewodę (...). Oskarżyciel posiłkowy wniósł ponadto o odszkodowanie na jego rzecz od obwinionej w kwocie 20.000 złotych za profanację i znieważenie grobu jego ojca oraz o nakazanie ekshumacji zwłok W. N. i przeniesienie go w inne miejsce.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżyciela posiłkowego okazała się nie zasadna w stopniu oczywistym. Zasadniczą i jedyna kwestią jaką należało ustalić w niniejszej sprawie jest okoliczność czy grób, w którym pochowany był D. N. był grobem wojennym w rozumieniu ustawy z dnia 28 marca 1933 roku o grobach i cmentarzach wojennych. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż grób na cmentarzu parafialnym w miejscowości K., w którym pochowany był D. N. nie ma statusu grobu wojennego. Fakt ten potwierdza zaświadczenie Urzędu Gminy w K., podpisane przez Wójta Gminy, z którego wynika, że mogiła D. N. nie figuruje w ewidencji mogił wojennych (pismo k. 36). Również z pisma Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wynika, iż mogiła w K. nie figuruje w ewidencji Rady (...) (pismo k. 42). Status grobu wojennego jednoznacznie określa ustawa z dnia 28 marca 1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych. W myśl art. 1 ust. 2 tejże ustawy groby rodzinne, chociażby w nich były umieszczone zwłoki osób, wymienionych w ust. 1 (osób, które straciły życie w wyniku represji okupanta niemieckiego), nie są grobami wojennymi. Jak wynika zaś z wyjaśnień obwinionej jak również z zeznań oskarżyciela posiłkowego D. N. został rozstrzelany przez Niemców w dniu 2.05.1944 r. i początkowo pochowany był z grobie zbiorowym w K.. Dopiero w 1945 r. zwłoki D. N. zostały przez najbliższą rodzinę przeniesione na cmentarz parafialny.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż grób rodzinny, w którym pochowany był D. N. nie ma statusu grobu wojennego. Zatem obwiniona E. Ż. dokonując pochówku w tym grobie swojego brata W. N. nie musiała dysponować stosowną zgodą wojewody, a zatem zachowaniem swoim nie wypełniła znamiona wykroczenia z art. 9 ustawy z dnia 28.03.1933 r. o grobach i cmentarzach wojennych.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 109 § 2 k.p.w. w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. nie uwzględnił apelacji S. N. i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 119 k.p.w. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k., a o opłacie na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.