Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 136/17


WYROK
z dnia 2 lutego 2017 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Izabela Niedziałek-Bujak
Członkowie: Agata Mikołajczyk
Aneta Mlącka
Protokolant: Aneta Górniak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 20 stycznia 2017 r. przez Wykonawcę P.K.S.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przy (...) w postępowaniu
prowadzonym przez Zamawiającego – Gminę Szydłowo, (...)
przy udziale
Wykonawcy W.T.P.L.G.L. Spółka Jawna z siedzibą w W. przy (...), zgłaszającego
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego

orzeka:
1 Oddala odwołanie.
2.1 Kosztami postępowania obciąża Wykonawcę P.K.S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. i zalicza w
poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7.500 zł 00 gr. (słownie: siedem
tysięcy pięćset złotych, zero groszy) uiszczoną przez Wykonawcę P.K.S. Sp. z o.o. z
siedzibą w P., tytułem wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Poznaniu.

Przewodniczący: ………………………………



Członkowie: ………………………………



……………………………….

Sygn. Akt: KIO 136/17

U z a s a d n i e n i e
W postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego – Gminę Szydłowo w trybie przetargu
nieograniczonego na dowożenie i odwożenie dzieci szkół podstawowych i gimnazjów w
Gminie Szydłowo w ramach komunikacji regularnej specjalnej lub regularnej (zakup biletów
miesięcznych) (nr sprawy OK.271.62.2016), ogłoszonym w Biuletynie Zamówień Publicznych
w dniu 9 grudnia 2016 r., poz. 363404, Wykonawca P.K.S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. wniósł
w dniu 19 stycznia 2017 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO
136/17). Odwołanie dotyczy czynności wyboru oferty najkorzystniejszej dokonanej w dniu 13
stycznia 2017 r., tj. oferty Wykonawcy W.T.P.L.G.L. Sp.j. (dalej jako WTP).
Przedmiotem zarzutów objęto czynność wyboru oferty najkorzystniejszej, jako sprzecznej z
art. 91 ust. 1 i ust. 2d, art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 3a, art. 36 ust. 1 pkt 7 i 17, art. 36 ust. 2 pkt 8a
lit. a-c Ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz.
U. z 2015 r., poz. 2164).
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu unieważnienie
czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz nakazanie powtórzenia czynności badania i
oceny złożonych ofert.
W ocenie Odwołującego to jego oferta jest najkorzystniejsza w ramach kryteriów oceny ofert
określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia i powinna być wybrana, co
wskazuje na istnienie interesu po stronie Odwołującego w uzyskaniu zamówienia oraz
możliwość poniesienia przez niego szkody na skutek podjętych przez Zamawiającego
czynności.
Zamawiający w dniu 16 stycznia 2017 r. poinformował Odwołującego o unieważnieniu
czynności wykluczenia wykonawcy WTP z postępowania, powtórzeniu czynności oceny ofert
i wyborze oferty najkorzystniejszej. WTP otrzymało łącznie 90 pkt, w tym 50 za cenę, 30 za
średnioważony wiek autobusów i 10 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego.
Odwołujący (PKS) otrzymał łącznie 73,39 punktów, w tym 60 pkt za cenę, 8,39 pkt za
średnioważony wiek autobusów i 5 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego.
W ocenie Odwołującego punkty za spełnienie kryteriów pozacenowych zostały naliczone
nieprawidłowo, skutkiem czego dokonano wyboru oferty, która faktycznie nie była
najkorzystniejsza.
WTP w wykazie niezbędnych do wykonania zamówienia autobusów dopuszczonych do
ruchu po drogach publicznych przewidzianych do realizacji zamówienia (załącznik nr 7 do
siwz) wskazał 12 pojazdów, spośród których jedynie 5 nadaje się do realizacji zamówienia.
Pozostałe pojazdy nie posiadają wymaganej przez harmonogram liczby miejsc siedzących,

tj. 33, 37, 38, 50, 51, 54 (ilości miejsc wymagane w załączniku nr 9 do siwz dla 6 pojazdów).
Pojazdy marki M.S. (poz. 7-12), wyprodukowane w roku 2016 posiadają liczbę miejsc
siedzących niewystarczającą do zrealizowania zadania. W ocenie Odwołującego wskazanie
tych pojazdów służyło wyłącznie sztucznemu zawyżeniu liczby punktów za średnioważony
wiek autobusów, oczywistym jest bowiem, że nie mogą one faktycznie służyć do realizacji
zamówienia. Uprzedzając ewentualny zarzut, iż możliwe jest równoczesne korzystanie z
większej liczby pojazdów o mniejszej liczbie miejsc siedzących na jednej trasie, zauważył, iż
wskazana w harmonogramie liczba opiekunów umożliwia wykonanie zadania przy użyciu nie
więcej niż 6 pojazdów jednocześnie. Zmuszałoby to zatem Zamawiającego do
zaangażowania większej ilości opiekunów, co byłby niekorzystne i nieefektowne
ekonomicznie. Gdyby przy obliczaniu średniego wieku pojazdów brano pod uwagę tylko 5
autobusów, które faktycznie nadają się do realizacji zamówienia, liczba punktów
przyznanych PKS w zakresie tego kryterium byłaby blisko dwukrotnie wyższa.
W kryterium czas podstawienia autobusu zastępczego WTP wskazało 15 minut, a PKS 30
minut. Zamawiający w żaden sposób nie zweryfikował deklaracji wykonawcy WTP, a w
świetle doświadczenia życiowego, zasad logiki i powszechnie dostępnej wiedzy, dotrzymanie
tego czasu jest niemożliwe. Biorąc pod uwagę obowiązujące zasady ruchu drogowego oraz
możliwości techniczne pojazdów niemożliwe jest pokonanie drogi pomiędzy siedzibą WTP a
Szydłowcem (ok. 22 km) we wskazanym przez WTP czasie. Pojazd M.by się poruszać ze
średnią prędkością 88 km/h. Dla oceny możliwości podstawienia autobusu zastępczego
należy przede wszystkim kierować się odległością bazy przedsiębiorcy od miejsca
docelowego (Szydłowo). Odległość jaka dzieli PKS (Piła-Szydłowo) to ok. 10 km, a zatem
PKS winien był uzyskać 10 pkt, a WTP nie więcej niż 5 pkt.
Przy uwzględnieniu zarzutów WTP powinno uzyskać 85 pkt (50 pkt cena, 30 pkt średni wiek
pojazdów i 5 pkt czas podstawienia autobusu zastępczego), a PKS – 86,7 pkt (60 pkt cena,
16,7 pkt średni wiek pojazdów i 10 pkt czas podstawienia autobusu zastępczego).
Konsekwencją błędnej oceny oferty WTP był jej wybór sprzeczny z przepisami Ustawy. W
pierwszej kolejności doszło do naruszenia art. 91 ust. 1 i art. 91 ust. 2d, gdyż Zamawiający
nie sprawdzał wysoce wątpliwych informacji przedstawionych przez WTP. Akceptacja przez
Zamawiającego sztucznego zaniżenia wieku pojazdów oraz bezkrytyczne przyjęcie
nierealnego czasu podstawienia autobusu zastępczego świadczy o niezachowaniu uczciwej
konkurencji i nierównym traktowaniu wykonawców (art. 7 ust. 1 Ustawy).
W dalszej kolejności Odwołujący wskazywał na uchybienia dotyczące treści siwz wynikające
z braku uwzględnienia aktualnego stanu prawnego (art. 29 ust. 3a, art. 36 ust. 1 pkt 7 i 17
Ustawy)

Stanowisko Izby
Do rozpoznania odwołania zastosowanie znajdowały przepisy ustawy Prawo zamówień
publicznych obowiązujące w dacie wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, (tekst
jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.), w brzmieniu po nowelizacji dokonanej ustawą z
dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych
innych ustaw (Dz.U.2016.1020), zwanej dalej „Ustawą”.
Izba rozpoznała odwołanie na rozprawie, w której nie wzięli udziału pełnomocnicy
Zamawiającego oraz przystępującego po jego stronie Wykonawcy WTP, prawidłowo
powiadomieni o terminie posiedzenia prowadzonego z udziałem stron w dniu 2 lutego 2017 r.
Przystępujący zajął stanowisko pisemnie w sprawie zarzutów kierowanych wobec oceny i
wyboru jego oferty.
Przystępując do rozpoznania odwołania, Izba w pierwszej kolejności zobowiązana była do
oceny wypełnienia przesłanek z art. 179 ust. 1 Ustawy, tj. istnienia po stronie Odwołującego
interesu w uzyskaniu zamówienia oraz możliwości poniesienia przez Odwołującego szkody
w wyniku kwestionowanych czynności Zamawiającego. Przystępujący WTP w piśmie z dnia
22 stycznia 2017 r. zakwestionował interes Odwołującego we wniesieniu odwołania po
upływie terminu związania ofertą, wyznaczonego okresem 30 dni liczonych wraz z upływem
terminu składania ofert wyznaczonym na 16 grudnia 2016 r. Termin ten miał upłynąć w dniu
14 stycznia 2017 r. i nie mógł ulec zawieszeniu na skutek wniesienia niniejszego odwołania.
Odnosząc się do podniesionej kwestii oceny istnienia interesu Odwołującego w uzyskaniu
zamówienia Izba uwzględniła fakt, iż termin związania ofertą uległ zawieszeniu na czas
związany z rozstrzygnięciem odwołania wykonawcy WTP z dnia 29 grudnia 2016 r., co
nastąpiło postanowieniem Izby z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. akt KIO 2/17. Oznacza to,
że w dniu wniesienia obecnego odwołania Odwołujący (PKS) pozostawał związany ofertą
złożoną w dniu 16 grudnia 2016 r. Termin związania ofertą uległ bowiem zawieszeniu na
czas wydania orzeczenia na podstawie art. 182 ust. 6 Ustawy, tj. na okres 15 dni.
Uwzględniając powyższe Izba przyjęła, że w dacie wniesienia niniejszego odwołania
upłynęło dopiero 20 dniowy okres związania ofertą. Na skutek wniesienia obecnie
rozpoznawanego odwołania w dniu 20 stycznia 2017 r., termin związania ofertami ponownie
uległ zawieszeniu do czasu ogłoszenia niniejszego orzeczenia, tj. do 2 lutego 2017 r.
Powyższe czyniło zatem wywody Przystępującego błędnymi z tej przyczyny, iż wykonawca
nie uwzględnił okoliczności wcześniejszego zawieszenia biegu terminu związania ofertą na
skutek pierwszego, własnego odwołania. Ponieważ niniejszym odwołaniem objęto czynność
wyboru oferty najkorzystniejszej, wykonawca PKS posiadał interes w uzyskaniu zamówienia,
do którego ochrony służy odwołanie na czynności zamawiającego. Dokonanie wyboru oferty
najkorzystniejszej, która w świetle kryteriów oceny ofert nie powinna być oceniona najwyżej,

rodzi negatywne skutki dla pozostałych wykonawców, których oferty nie zostały w sposób
prawidłowy ocenione. Skutkiem bowiem zawyżenia punktacji oferty wybranej, oferta
Odwołującego uzyskała niższą ilość punktów, niż ta jaka byłaby wynikiem prawidłowej oceny
złożonych w postępowaniu ofert, co mogłoby prowadzić do uznania jej za najkorzystniejszą.
W świetle powyższego Izba uznała, że spełnione zostały przesłanki materialno-prawe do
merytorycznego rozpoznania zarzutów.
Na podstawie dokumentacji postępowania, w treści specyfikacji istotnych warunków
zamówienia (siwz), oferty WTP oraz stanowisk prezentowanych w pismach procesowych i
ustnie na rozprawie Izba dokonała ustaleń faktycznych stanowiących podstawę do wydania
rozstrzygnięcia w przedmiocie podniesionych zarzutów.
Zasadniczo zarzuty jakimi Izba była związana, z uwagi na wartość przedmiotowego
zamówienia, ograniczały się wyłącznie do czynności wyboru oferty WTP i jej oceny w
kryterium „średnio ważony wiek autobusów przewidzianych do realizacji zamówienia” oraz
„czas podstawienia autobusu zastępczego”. Izba nie rozpoznała zarzutów kierowanych na
obecnym etapie postępowania do treści siwz, jako spóźnionych w świetle art. 182 ust. 2 pkt 2
Ustawy.
Rozstrzygając o zarzucie naruszenia art. 91 ust. 1 Ustawy Izba miała na uwadze przedmiot
zamówienia, z którym związane były dwa kryteria pozacenowe: „średnio ważony wiek
autobusów przewidzianych do realizacji zamówienia” – waga 30 % oraz „czas podstawienia
autobusu zastępczego” – waga 10 %.
Przedmiotem zamówienia jest usługa dowożenia uczniów do trzech szkół: Zespołu Szkół w
Szydłowie, Zespołu Szkół w Starej Łubiance, Szkoły Podstawowej w Skrzatuszu oraz
odwożenie uczniów do miejsca zamieszkania (miejsc przystankowych). Zgodnie z pkt III.14
siwz każdy uczeń musi mieć zapewnione miejsce siedzące w autobusie. Zamawiający w
załączniku nr 9 do siwz opisał trasy oraz harmonogram przewozu z podaniem liczby uczniów
odwożonych i przywożonych na poszczególnych trasach w poszczególnych dniach z
przypisanymi do danej trasy autobusami oraz opiekunami, podróżującymi razem z uczniami.
Harmonogramy uwzględniały godziny przywozu dzieci do szkół, odpowiednio na godzinę
7:40 (Zespół Szkół w Starej Łubiance), na godzinę 8:15 ( Zespół Szkół w Szydłowie) i na
8:30 (Szkoła Podstawowa w Skrzatuszu). Co ważne, do każdej z tras przejazdu autobusu
oznaczonego w harmonogramie odpowiednim numerem porządkowym został przypisany
opiekun, a rozkład jazdy został w ten sposób ustawiony aby jednym autobusem, którym
podróżuje dany opiekun zostały przywiezione dzieci z różnych miejscowości do dwóch szkół
w Szydłowie oraz w Starej Łubiance. Przykładowo o godzinie 6:45 rusza autobus spod
Szkoły w Starej Łubiance z opiekunem p. K. zabierając dzieci na trasie nr 1, tak aby dowieść

je do szkoły na godzinę 7:25 (łącznie 41 osób), po czym ten sam opiekun rusza autobusem
spod szkoły w Starej Łubiance (g. 7:30) i rusza w trasę po dzieci przywożone do szkoły w
Szydłowie na godzinę 8:10 (łącznie 50 osób). Na przywóz dzieci do szkoły w Skrzatuszu na
godzinę 8:30 nie wskazano w harmonogramie opiekuna, a jedynie zaznaczono, iż trasą
podróżować będzie 33 dzieci autobusem (bez oznaczenia numeru autobusu). Analogicznie
rozpisane zostały pozostałe trasy z opiekunami: p. M. oraz p. L., którzy jako opiekunowie
zapewniają bezpieczeństwo w czasie przywozu dzieci do szkół w Szydłowie i Starej
Łubiance. P. M. od godziny 6:40 do g. 7:25 jedzie z dziećmi jednym autobusem do szkoły w
Starej Łubiance (32 osoby). Od godziny 7:30 rusza spod szkoły po dzieci dowożone do
szkoły w Szydłowie na godzinę 8:05 (51 osób). P. L. o godzinie 6:55 wsiada do autobusu na
przystanku PKS w miejscowości Skrzatusz, którym odbierane są dzieci z kolejnych
przystanków i przywożone do szkoły w Starej Łubiance na godzinę 7:30 (37 osób), po czym
spod tej szkoły autobus jedzie po dzieci z opiekunem do szkoły Szydłowie na godzinę 8:10
(50 osób). Łącznie zatem opiekunowie, którzy odwożą dzieci do pierwszej szkoły na godzinę
7:40 (Stara Łubianka) tymi samymi autobusami jadą po dzieci dowożone do szkoły w
Szydłowie (na 8:15). Również pozostali opiekunowie wskazani do przywozu dzieci do szkoły
w Szydłowie: p. K., p. K. jeżdżą dwoma autobusami łącznie przywożąc dzieci z czterech tras.
Powyższe wskazuje zatem, że do przywiezienia dzieci do szkół na rozpoczęcie lekcji
zaangażowanych jest pięciu opiekunów do dwóch szkół, bez potrzeby zmiany autobusu. Co
ważne, ilość dzieci zmieniają się dla każdej z tras, w zależności od kierunku drogi, tj. więcej
dzieci jest jednorazowo przywożonych niż odwożonych. Jak wynika z harmonogramu
możliwe jest odwożenie dzieci w poszczególne dni tygodnia autobusami z mniejszą ilością
miejsc, tj. 19 i 20 (ze szkoły w Starej Łubiance), a nawet mniej – dla 9 osób na trasie nr 9 ze
szkoły w Skrzatuszu (bez opiekuna). Dla szkoły w Szydłowie przewidziano więcej niż sześć
tras przy odwożeniu dzieci, rozpoczynając od godziny od 13:00 czterej opiekunowie jeżdżą z
dziećmi po trasach, według rozkładu jazdy. Ci sami opiekunowie odwożą dzieci autobusami
ze szkoły w Starej Łubiance. Zamawiający w odniesieniu do transportu dzieci do i ze Szkoły
Podstawowej w Skrzatuszu nie przewidział żadnego opiekuna. Ustalono jedna trasę
autobusu, którym dzieci mają być przywiezione na godzinę 8:30 (łącznie 33 dzieci) i trzy
trasy do odwiezienia dzieci po zakończeniu lekcji w poszczególne dni tygodni (w różnych
godzinach).
Zamawiający wymagał załączenia do oferty wypełnionego załącznika nr 7 wykaz
niezbędnych do wykonania zamówienia posiadanych autobusów, dopuszczonych do ruchu
po drogach publicznych przewidzianych do realizacji zamówienia. W załączniku należało
podać dane autobusu: nazwę, rok produkcji, liczbę miejsc siedzących, numer rejestracyjny,
termin dopuszczenia do ruchu. Zamawiający nie wskazał wprost ilości koniecznych do

realizacji zamówienia autobusów i nie było to przedmiotem badania w ramach oceny
spełnienia warunku udziału w postępowaniu. Wykaz stanowił oświadczenie wykonawcy
dotyczące realizacji przedmiotu zamówienia, ocenianego w ramach kryterium pozacenowego
- „średnio ważony wiek autobusów przewidzianych do realizacji zamówienia”. W pkt XIII.2
Zamawiający całość opisu ograniczył do wzoru według którego będzie przyznawał punkty.
W odniesieniu do drugiego kryterium pozacenowego - „czas podstawienia autobusu
zastępczego” podstawą oceny była deklaracja wykonawcy o czasie przejazdu określonego w
minutach.
Wykonawca WPT w załączniku nr 7 wskazał łącznie 12 autobusów, w tym siedem
wyprodukowanych w 2016 r., po jednym z 2013 r., 2009 r., 2005 r., 2002r., i 2000 r. Starsze
autobusy i jeden z 2016 r. posiadają ilość miejsc powyżej 30. Wykonawca zadeklarował czas
podstawienia autobusu zastępczego w czasie 15 minut. Oferta ta została najwyżej oceniona
w obu kryteriach pozacenowych i łącznie uzyskała 90 pkt, w tym 50 za cenę, 30 za
średnioważony wiek autobusów i 10 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego.
Odwołujący (PKS) otrzymał łącznie 73,39 punktów, w tym 60 pkt za cenę, 8,39 pkt za
średnioważony wiek autobusów i 5 pkt za czas podstawienia autobusu zastępczego.
Uwzględniając powyższe Izba zważyła.
Odwołanie podlega oddaleniu w całości.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż oceniając czynności Zamawiającego Izba
związana jest treścią siwz, której Odwołujący nie kwestionował na etapie poprzedzającym
złożenie oferty. Zamawiający ustalił harmonogramy (rozkłady jazdy) pozwalające ustalić
minimalną ilość autobusów potrzebną do przewozu dzieci dla każdej trasy w obu kierunkach i
wymagał wprost zapewnienia miejsca siedzącego dla dzieci. Zamawiający nie narzucił
maksymalnej ilości autobusów, jakimi ma być wykonywana usługa. Ponadto, dowóz dzieci do
Szkoły Podstawowej w Skrzatuszu odbywać się będzie bez opiekuna przypisanego do
konkretnego autobusu. Zgodnie z harmonogramem opiekunowie zostali przypisani do
autobusów dowożących dzieci do i ze szkół w Szydłowie i Starej Łubiance, łącznie w ilości
pięciu osób wskazanych z nazwiska. Nie było zatem prawidłowe założenie Odwołującego o
potrzebie zapewnienia co najmniej sześciu autobusów, w których transport dzieci odbywał się
pod opieką wskazanych osób. Zgodnie z harmonogramem większa ilość dzieci przywożona
jest rano do szkół, co wymaga zapewnienia co najmniej pięć autobusów z ilością miejsc
odpowiednią do zakładanej ilości dzieci wraz z opiekunami (szkoły w Szydłowie i Starej
Łubiance) i dodatkowy autobus lub autobusy dowożące dzieci do szkoły w Skrzatuszu już bez
opiekuna. Również Odwołujący zauważył, że ilości dzieci odwożonych ze szkół są mniejsze,
co wynika z różnych godzin zakończenia nauki w danym dniu tygodnia, ale jednocześnie

zwiększa się liczba tras dla jednego autobusu, którym jest możliwość odwiezienia kolejnych
dzieci wracających do domów. Powyższe prowadzi zatem do wniosku, iż możliwe było
wskazanie autobusów o mniejszej ilości miejsc do odwożenia dzieci, co w szczególności
może dotyczyć dzieci ze Szkoły Podstawowej w Skrzatuszu (ilości dzieci do odwiezienia
przewidziana w poszczególnych dniach tygodnia oraz godzinach: 24, 9, 10, 14 i 9).
Podsumowując tą części ustaleń, Izba uznała, że wyliczenie prezentowane przez
Odwołującego na rozprawie dla sześciu tras przywozowych nie było precyzyjne, gdyż nie
uwzględniało godzin przywozu dzieci do szkół i możliwości wykorzystania tego samego
autobusu dla więcej niż jednej trasy. Czyniło to również bezpodstawną tezę formułowaną
przez Odwołującego o konieczności zapewnienia minimum sześciu „dużych” autobusów,
którymi mieliby podróżować opiekunowie przywożonych i odwożonych dzieci. Według
harmonogramów możliwe było wskazanie jedynie pięciu „dużych” autobusów do transportu
dzieci do szkół w Starej Łubiance oraz Szydłowie oraz jednego większego (powyżej 30 miejsc
siedzących) lub kilku mniejszych autobusów dowożących dzieci do szkoły w Skrzatuszu, w
których nie ma opiekuna. Nie budzi również żadnych wątpliwości możliwość rozwożenia
dzieci mniejszymi autobusami (poniżej 30 miejsc siedzących) ze wszystkich trzech szkół z tej
przyczyny, że ilości dzieci odwożonych rozkładają się na większą ilość tras. Na przykład
autobusem nr 1 ze szkoły w Starej Łubiance rozwożonych ma być jednorazowo pomiędzy 11
a 44 dzieci, czy też autobusem nr 1 ze szkoły w Szydłowie rozwożonych ma być jednorazowo
od 11 do 44, a dla trasy nr 8 wymagano zapewnienia miejsca dla 60 dzieci w autobusie nr 2.
W świetle powyższego Izba uznała, iż nie było podstaw do przyjęcia jako uzasadnionego
twierdzenia WTP o tym, iż wskazanie młodszych autobusów służyć miało wyłącznie
sztucznemu zawyżeniu liczby punktów za średnioważony wiek autobusów, oczywistym jest
bowiem, że nie mogą one faktycznie służyć do realizacji zamówienia. W ocenie Izby
wykonawca w świetle ustalonych harmonogramów był uprawniony do tego, aby różnej
wielkości autobusy były kierowane na trasy w danym dniu tygodnia, co uzasadniało
wskazanie mniejszych autobusów w wykazie posiadanych autobusów niezbędnych do
wykonania zamówienia, rozpisanego na więcej niż sześć tras (M.S., rok produkcji 2016 w
ilości 6 sztuk). Brak było zatem podstaw do stawiania zarzutu wobec przyznanej ilości
punktów w kryterium średnio ważony wiek autobusu w którym uwzględniono wszystkie
autobusy z wykazu przewidziane do wykonywania transportu, możliwe do wykorzystania z
uwagi na ilości dzieci rozwożonych ze szkół. Odwołujący nie kwestionował samego
wyliczenia punktów, jako rachunkowo prawidłowego. Jego żądania natomiast dotyczyły
pominięcia wieku pojazdów marki M.S. z poz. od 7 do 12 wykazu, jako niemożliwych do
wykorzystania przy realizacji usługi i odpowiedniego pomniejszenia różnicy w punktach
pomiędzy obiema ofertami. Ponieważ nie wykazał on słuszności twierdzeń, co do

konieczności posiadania co najmniej sześciu „dużych” autobusów i braku możliwości
rozwiezienia dzieci mniejszymi autobusami, zarzut dotyczący oceny oferty WTP w kryterium
średnio ważony wiek autobusu nie mógł być uwzględniony. W ocenie Izby, również kwestia
możliwości wykorzystania autobusu z pozycji drugiej wykazu (M.T.) nie została w sposób
przekonujący podważona. Izba uwzględniła konieczność zapewnienia miejsc dla 60 dzieci
jakie mają być odwożone na trasie nr 8 ze Szkoły w Szydłowie w piątki.
Odnosząc się do drugiej podstawy zarzutu nieprawidłowej oceny oferty WTP w kryterium
czas podstawienia autobusu zastępczego Izba uznała, iż wątpliwości jakie zgłaszał
Odwołujący co do realności deklarowanego czasu 15 minut powinny być wyjaśnione na
etapie poprzedzającym wybór oferty najkorzystniejszej. Zamawiający mając informację od
PKS przekazaną mu w piśmie z dnia 19 grudnia 2016 r. nie podjął żadnych kroków
formalnych w celu zweryfikowania w jaki sposób, czas ten może być dochowany w sytuacji
kiedy siedziba przedsiębiorstwa oddalona jest o ponad 20 km od miejsca, w którym
realizowany będzie transport. Dodatkową podstawą wątpliwości może być fakt, iż Odwołujący
mający o połowę krótszą odległość do siedziby Zamawiającego zadeklarował czas 30 minut
na podstawienie pojazdu zastępczego. Wyjaśnienia składane przez wykonawcę WTP dopiero
na etapie postępowania odwoławczego, zasadniczo nie wpływają na ocenę działań
Zamawiającego, który nie podejmował kroków formalnych, a decyzję w sprawie przyznania
punktów podjął nie znając okoliczności wskazywanych dopiero w przystąpieniu do
postępowania odwoławczego. Należy zauważyć, iż taką postawą Zamawiający utrudnia
wykonawcom skorzystanie z środków ochrony prawnej, gdyż dopiero na rozprawie mogą
poznać istotne okoliczności, o których wiedza na wcześniejszym etapie mogłaby decydować
o zasadności stawianych zarzutów. Ponieważ oświadczenie o czasie podstawienia autobusu
zastępczego nie wpływało w sposób zasadniczy na wybór oferty najkorzystniejszej, Izba
oddaliła również ten zarzut. Jak wynika z zestawienia oceny ofert w dwóch pierwszych
kryteriach oferta WTP została najwyżej oceniona i otrzymała 80 pkt (50 pkt za cenę i 30 pkt
za średnio ważony wiek autobusu), a oferta Odwołującego w tych dwóch kryteriach uzyskała
68,39 pkt (60 pkt za cenę i 8,39 pkt za średnio ważony wiek autobusu). Tym samym, nawet
gdyby oferta WTP w trzecim kryterium miała otrzymać „0” pkt, to nadal byłaby
najkorzystniejsza, gdyż dodatkowe 10 pkt przyznane ofercie Odwołującego dawałaby łącznie
ilość 78,39 pkt, co nadal byłoby niższą oceną niż ocena oferty WTP.
W świetle powyższego odwołanie w całości podlegało oddaleniu na podstawie art. 192 ust. 1
Ustawy.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz
art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 3 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości

i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba zaliczyła do kosztów
postępowania wpis uiszczony przez Odwołującego.

Przewodniczący: ……………………….

Członkowie: ……………………….

..……………………..