Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 4295/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: W. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 27 sierpnia 2012 r. i 3 października 2012 r., znak: (...)

w sprawie: W. H.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu W. H. prawo do emerytury od dnia (...) r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3)  zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżonymi decyzjami Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił powodowi W. H. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS bowiem przyjął, że powód, spełniający pozostałe warunki do uzyskania emerytury, nie przepracował żadnego okresu w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od tej decyzji powód wniósł o ich zmianę i przyznanie emerytury podnosząc, że pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w warunkach szczególnych jako monter konstrukcji metalowych na wysokości i spawacz w okresie od (...) r., w okresie od (...) r., w (...) – (...) S.A. w J. jako spawacz, w okresie od(...)r. w Zakładzie (...) s.c. w K. jako spawacz, w okresie od (...) r. do (...)r. i od (...) r. do (...)r. w Przedsiębiorstwie (...) s.c. w J. jako spawacz i w okresie od (...)r. do(...)r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp.z o.o. w B. także jako spawacz.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Ubezpieczony W. H. zatrudnił się (...)r. w (...) Przedsiębiorstwie (...), które prowadziło prace montażowe konstrukcji metalowych i prace remontowe głównie zakładów chemicznych jako monter i taką pracę przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy do czasu zdobycia uprawnień spawacza w (...) r. Od tego momentu ubezpieczony pracował przy montażu konstrukcji jako spawacz, wykonując tę pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy do końca zatrudnienia. Ubezpieczony pracował między innymi w Cementowni (...), w Zakładach (...) w J., przy budowie zbiorników paliw w J., K.. Razem z ubezpieczonym pracowali J. K. i M. M.. W świadectwie pracy w szczególnych warunkach wskazano, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony pracował przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości.

Następnie ubezpieczony zatrudnił się w (...) – (...) S.A. w J., gdzie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy od(...)r. do (...)r. jako spawacz, wykonując swoje obowiązki w Zakładach (...) w J., M. w Cukrowniach w T. i J. przy montażu rurociągów, zbiorników i konstrukcji. W tym okresie z ubezpieczonym pracował M. M.. W świadectwie pracy w szczególnych warunkach wskazano, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony pracował jako spawacz.

W okresie od(...)r. do (...)r. ubezpieczony był zatrudniony jako spawacz w Zakładzie (...) s.c. w K., gdzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ł spawał w Zakładach (...) w (...) i w cukrowniach przy montażu zbiorników i rur. Razem z ubezpieczonym pracował w tym okresie J. K.. W świadectwie pracy w szczególnych warunkach wskazano, że w okresie zatrudnienia ubezpieczony pracował jako spawacz-slusarz.

W okresie od (...) r. do (...)r. i od (...)r. do (...)r. ubezpieczony pracował w charakterze spawacza w Przedsiębiorstwie (...) s.c. w J. przy spawaniu gazowym i elektrycznym rurociągów i konstrukcji stalowych w zakładach chemicznych. Swoją pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracując razem z A. W. i R. J..

Ubezpieczony pracował także w okresie od(...)r. do (...)r. w Przedsiębiorstwie (...) Sp.z o.o. w B. jako spawacz. Zakład ten wykonywał naprawy urządzeń i montaże urządzeń w zakładach przemysłowych. Ubezpieczony spawał konstrukcje metalowe na wysokości, rurociągi, piece obrotowe w cementowniach, wykonując taką prace w okresie zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Razem z ubezpieczonym pracował w tym okresie C. W., który był brygadzistą.

dowód: umowa o pracę, angaże zmieniające wysokość wynagrodzenia w aktach osobowych, świadectwa pracy w szczególnych warunkach w aktach rentowych, kopia książki spawacza k.(...), zeznania świadków J. K., A. W., R. J. , M. M. k.(...), płyta z nagraniem k.(...), C. W. k. (...), zeznania powoda k.(...).

Ubezpieczony nie korzystał w trakcie okresów zatrudnienia z urlopów bezpłatnych, był zatrudniony do (...)r. a wniosek o emeryturę złożył(...)r.

dowód: świadectwo pracy k.(...), wniosek w aktach rentowych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) i w Przedsiębiorstwie (...) Sp.z o.o. w B., akt rentowych powoda, których prawdziwości strony nie kwestionowały oraz zeznań świadków : J. K., A. W., R. J. , M. M. , C. W. i zeznań powoda. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków bowiem pracownicy ci pracowali razem z powodem, ich zeznania oparte na własnych obserwacjach były zgodne ze sobą, spójne z zeznaniami powoda i znajdowały potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Zeznaniom powoda, które korelowały z zeznaniami świadków Sąd dał więc również wiarę.

Sąd dokonał następnie oceny ustalonego stanu faktycznego w kontekście przepisów art.184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z treścią art. 184. ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym po dniu (...)r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.( art. 184 ust. 2)

Zgodnie z treścią art.32 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy -ubezpieczonym urodzonym przed dniem (...) r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ( 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet.) W myśl ustępu 2 art.32 cytowanej ustawy dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ustępie 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r, które nadal zachowały swoją moc na warunkach określonych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Niemniej jednak należy wskazać, iż w przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, art. 472 i 473 k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z powołanymi przepisami w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Zaliczenie nieudokumentowanych, spornych okresów pracy w szczególnych warunkach do stażu pracy uprawniającego do wcześniejszej emerytury wymaga dowodów niebudzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych. Nie ulega wątpliwości, że w postępowaniu o świadczenie emerytalno-rentowe dopuszczalne jest – jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 maja 1985 r. (III UZP 5/85, LEX nr14635) – przeprowadzenie przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych dowodu z zeznań świadków na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jeżeli zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy z powodu jego likwidacji lub zniszczenia dokumentów dotyczących zatrudnienia.

Okres pracy w warunkach szczególnych można również ustalić w postępowaniu sądowym na podstawie akt osobowych pracownika.

W myśl § 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W załączniku do tego rozporządzenia – wymieniającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego w wykazie A, dziale V pkt 5 jako prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, wymieniono prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości. charakterze. Pozycja 12 działu XIV cyt. załącznika A do prac w szczególnych warunkach zalicza prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zdaniem Sądu Okręgowego, pozwala na przyjęcie, że w trakcie pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) powód wykonywał pracę w szczególnych warunkach o której mowa w wykazie A działu V punkt 5 i działu XIV punkt 12 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r.

W pozostałych spornych okresach pracy – w (...) – (...) S.A. w J., w Zakładzie (...) s.c. w K., w Przedsiębiorstwie (...) s.c. w J. i w Przedsiębiorstwie (...) Sp.z o.o. w B. ubezpieczony pracował jako spawacz, wykonując prace z działu XIV poz.12 załącznika A.

Skoro praca w spornych okresach, była pracą w szczególnych warunkach i łącznie przekraczała okres 15 lat, ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy z dnie (...)r. a spełnienia pozostałych warunków do uzyskania prawa do emerytury pozwany nie kwestionował, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ( 14)§2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia (...)r.

W punkcie 2 wyroku Sąd orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji na podstawie art. 118 ust.1a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na to, że ubezpieczony nie legitymował się świadectwami wykonywania pracy w szczególnych warunkach za wszystkie okresy zatrudnienia.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono zgodnie z art.98 k.p.c. i na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Milczarek