Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25.10.2016 r.

sprawy z powództwa P. M.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od powoda P. M. na rzecz pozwanego (...) SA w W. kwotę 1.217 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt. I C 347/16

UZASADNIENIE

Powód – P. M. - wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) SA w W. kwoty 2.500 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19.08.2013r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 19.02.2014r. uległ wypadkowi, wskutek którego doznał skręcenia stawu skokowego prawego z uszkodzeniem więzadła trójgraniastego. W tym czasie powód ubezpieczony był u pozwanego w ramach grupowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków OPTIMA, ale pozwany odmówił wypłaty świadczenia.

Pozwany – (...) SA w W. - nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu pozwany potwierdził, iż w dacie zdarzenia powód objęty była ubezpieczeniem grupowym następstw nieszczęśliwych wypadków OPTIMA. Jednocześnie jednak pozwany wskazał, że powód uległ w rzeczywistości dwom wypadkom – pierwszemu w dniu 19.02.2013r., którego skutkiem było jedynie skręcenie stawu skokowego i który został zgłoszony pozwanemu; oraz drugiemu – w dniu 20.02.2013r., wskutek którego powód doznał skręcenia stawu skokowego oraz uszkodzenia więzadła trójgraniastego, a który to wypadek nie został zgłoszony pozwanemu. W efekcie powyższego pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia wynikającego ze zdarzenia z 20.02.2013r., zaś co do roszczenia wynikającego ze zdarzenia z 19.02.2013r. pozwany wskazał, że trwały uszczerbek na zdrowiu powoda nie uzasadnia wypłaty odszkodowania, tym bardziej mając na uwadze franszyzę redukcyjną, zawartą w umowie ubezpieczenia. Z ostrożności procesowej pozwany zakwestionował roszczenie co do wysokości.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód P. M. doznał w dniu 19.02.2013r., w czasie wykonywania obowiązków zawodowych urazu skręcenia stawu skokowego prawego II ⁰. W tym samym dniu zgłosił się do lekarza – chirurga, który po zbadaniu powoda zalecił unieruchomienie stawu ortezą na okres 2-3 tygodni.

dowód: zeznania powoda k 179

zeznania świadka K. K. k 167

dokumentacja medyczna k 46

opinia biegłego L. G. k 68, 133, 141

W dniu 20.02.2013r. powód P. M. doznał kolejnego urazu stawu skokowego prawego – podczas toalety nieprawidłowo postawił prawą nogę, wskutek czego doszło do częściowego uszkodzenia więzadła trójgraniastego. Lekarz ortopeda, do którego powód udał się w dniu 20.02.2013r. zalecił umieszczenie stawu w szynie gipsowej na okres 14 dni.

dowód: zeznania powoda k 179

dokumentacja medyczna k 48

opinia biegłego L. G. k 68, 133, 141

W wyniku obu zdarzeń powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 2 %, przy czym biegły L. G. nie mógl określić, czy częściowe uszkodzenie więzadła trójgraniastego było wynikiem zdarzenia z 19.02.2013r. czy z 20.02.2013r.

Dowód: opinia biegłego L. G. k 68, 133, 141

Powód P. M. w chwili zdarzenia objęty był grupowym ubezpieczeniem następstw nieszczęśliwych wypadków OPTIMA, ubezpieczycielem był pozwany G. Towarzystwo (...) w W.. Umowa stron przewidywała franszyzę redukcyjną w świadczeniu z tytułu uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1 %.

Dowód: umowa k 14-15

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony stan faktyczny. Wynika to zarówno z dokumentów zgromadzonych w sprawie (historia choroby, polisa itp.), jak i zgodnych twierdzeń stron. Nadto ustalenia faktyczne, w szczególności odnośnie wysokości trwałego uszczerbku powoda na zdrowiu, wynikają z opinii biegłego L. G., której to opinii ostatecznie nie kwestionowała żadna ze stron. Wprawdzie bowiem pierwsza opinia biegłego spotkała się z zarzutami ze strony zarówno powoda jak i pozwanego, to jednak, po sporządzeniu przez biegłego opinii uzupełniającej, w której L. G. szczegółowo odniósł się do zarzutów, żadna ze stron nie podtrzymała zastrzeżeń do opinii. Tym samym Sąd uznał, iż owa opinia zyskała aprobatę stron. Mając na uwadze, że opinia L. G. jest pełna, rzetelna i fachowa, a także ostatecznie została zaaprobowana przez strony, Sąd uznał tę opinię za mogącą stanowić podstawę orzeczenia.

W tej sytuacji Sąd przyjął, iż w wyniku obu wypadków powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 2 %. Kluczowym jednak zagadnieniem, wyłaniającym się na tle opinii biegłego L. G. było ustalenie, w jakiej wysokości powód doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek zdarzenia z 19.02.2013r. Gdyby bowiem powód zgłosił pozwanemu oba zdarzenia, to na podstawie tej samej umowy ubezpieczenia przysługiwałoby mu odszkodowanie za 1 % uszczerbku, a to po zastosowaniu franszyzy redukcyjnej, ujętej przez strony w umowie. Skoro jednak powód zataił w ogóle wypadek z 20.02.2013r., to przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy były wyłącznie skutki zdarzenia z 19.02.2013r. Ewentualne bowiem roszczenia powoda z tytułu wydarzeń z 20.02.2013r. nie zostały zresztą wskazane w pozwie, będącym podstawą tego procesu, zatem pozostają poza kręgiem zainteresowań tej sprawy. Po dookreśleniu zakresu przedmiotu sprawy należało dostrzec, że biegły L. G. nie był w stanie stwierdzić, czy do urazu więzadła trójgraniastego powoda doszło w trakcie pierwszego wypadku, czy też podczas drugiego zdarzenia. Pośrednim dowodem na to, że pierwszy uraz był lżejszy, czyli nie objął więzadła trójgraniastego, jest wynik konsultacji medycznej z 19.02.2013r., kiedy to lekarz specjalista zalecił jedynie umieszczenie stawu w ortezie. Można na tej podstawie wysnuć wniosek, że gdyby doszło w dniu 19.02.213r. do uszkodzenia więzadła, to lekarz specjalista zaleciłby umieszczenie stawu w szynie gipsowej (vide zalecenia lekarza z 20.02.103r.). Ten jednak schemat rozumowania obarczony może być nadmiernym błędem – skoro biegły lekarz ortopeda nie był w stanie na podstawie dokumentacji medycznej dookreślić skutków poszczególnych zdarzeń, mając wszakże do dyspozycji i akta sprawy i wynik badania powoda, to trudno – tylko na podstawie zapisów kolejnych lekarzy badających powoda – wysnuwać tak daleko idące wnioski. Innymi słowy ujmując – Sąd, stwierdzając, że nie można określić skutków poszczególnych wypadków powoda, stanął na stanowisku, że każde z tych zdarzeń przyczyniło się w równym stopniu do uszczerbku powoda na zdrowiu. Każdy z tych wypadków zatem spowodował jednoprocentowy uszczerbek na zdrowiu. Skoro zatem przedmiotem sprawy jest zdarzenie z 19.02.2013r. to uznać trzeba było, że w wyniku owego wypadku powód utracił 1 % zdrowia.

Sumując powyższe rozważania Sąd dostrzegł oczywiście zapis umowy ubezpieczenia, łączący strony, mówiący o jednoprocentowej franszyzie redukcyjnej, powodujący obniżenie odszkodowania o wartość jednoprocentowego uszczerbku. W takiej zaś sytuacji, przy określeniu całkowitego uszczerbku powoda na zdrowiu na poziomie 1 %, oznacza to, że należało orzec, po mysli art. 805 § 1 i 2 kc, jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w myśl art. 98 § 1 kpc, określając koszty procesu po stronie pozwanej na kwotę 1.217 zł (1.200 zł wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).