Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi, wyrokiem z dnia 30 grudnia 2016 roku wydanym w sprawie II C 955/13 z powództwa P. W. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W., między innymi zasądził od pozwanego na rzecz powoda, tytułem renty na zwiększone potrzeby, kwoty po 63,58 zł miesięcznie, płatne do 10 dnia każdego miesiąca, począwszy od stycznia 2017 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności (pkt 3 d) wyroku), a także kwotę 4116 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 5. wyroku). Nadto Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi kwotę 3034,21 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (pkt 6. wyroku).

Sąd Rejonowy ustalił, że powód, wskutek zdarzenia drogowego, doznał między innymi obrażeń twarzy i głowy, które pozostawiły blizny. Powód stale aplikuje maści w miejscach położenia blizn. Leczenie w omawianym zakresie zostało zakończone w tym sensie, że doszło do zaopatrzenia chirurgicznego ran oraz uformowania się blizn wskutek wygojenia się ran głębokich na pełnej grubości skóry i nie istnieje możliwość całkowitej likwidacji i usunięcia blizn, ani częściowego zmniejszenia ich powierzchni. Istnieje natomiast możliwość częściowego zmniejszenia ich widoczności poprzez dalszą, długotrwałą i systematyczną pielęgnację maściami witaminowymi i leczniczymi. Koszt miesięczny takiej pielęgnacji wynosi 63,58 zł.

W oparciu o powyższe Sąd Rejonowy zważył, że zasadne jest zasądzenie na rzecz powoda także dalszej renty (na przyszłość), tj. począwszy od stycznia 2016 roku w kwocie miesięcznej po 63,58 zł, skoro po stronie powoda występują zwiększone potrzeby w postaci konieczności pielęgnacji blizn celem zmniejszenia ich widoczności, przy czym wysokość tych zwiększonych potrzeb wyraża się miesięcznym kosztem zakupu maści. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał art. 44§2 kc.

O kosztach postępowania oraz kosztach sądowych Sąd Rejonowy orzekł w oparciu o odpowiednio: art. 100 zd. 2 kpc, a także art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 zd. 2 kpc, obciążając tymi kosztami pozwanego w całości.

Apelację od powyższego wyroku, w zakresie punktów: 3 d), 5 i 6, wniósł pozwany reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, zarzucając naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 233§1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i nieuwzględnienie materiału dowodowego zebranego w sprawie, zgodnie z którym u powoda nie występuje konieczność stosowania maści pielęgnacyjnych oraz wskazanych zabiegów, co przekłada się bezpośrednio na nieistnienie u niego zwiększonych potrzeb, skutkujące niezasadnym zasądzeniem renty na zwiększone potrzeby w wymiarze bezterminowym oraz poprzez uznanie, iż ustalone na podstawie opinii biegłego z zakresu chirurgii plastycznej potrzeby powoda są usprawiedliwione, a w konsekwencji w pełni uzasadniają zasądzenie renty na zwiększone potrzeby w wymiarze bezterminowym oraz w przyjętej wysokości. Nadto podniesiono zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego, tj. art. 444§2 kpc poprzez jego błędne zastosowanie, co skutkowało uwzględnieniem żądania zasądzenia renty na przyszłość w sytuacji, gdy u powoda nie istnieją zwiększone potrzeby, a także poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że zasądzona renta jest rentą odpowiednią w rozumieniu ww przepisu, podczas gdy w świetle materiału dowodowego potrzeby powoda nie są usprawiedliwione. W oparciu o powyższe zarzuty, pełnomocnik skarżącego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 3 d) poprzez oddalenie powództwa oraz o zmianę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, zawartego w punktach 5 i 6 wyroku stosownie do rozstrzygnięcia w zakresie należności głównej, a także o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Pełnomocnik powoda w osobie radcy prawnego wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie była zasadna. Jak stanowi art. 233§1 kpc, sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zgodnie zaś z art. 444§2 kc, jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. W ocenie Sądu Okręgowego w Łodzi, zarzuty podnoszone w apelacji naruszenia powyższych przepisów są następstwem wyrywkowej, a nie pełnej analizy treści opinii sporządzonych przez biegłego z zakresu chirurgii plastycznej. Faktycznie, biegły w opiniach wskazał, że blizny u powoda są trwale wygojonymi ranami urazowymi, a leczenie polegające na chirurgicznym opracowaniu ran, ich zszyciu i wygojeniu się zakończyło się u powoda w marcu 2013 roku. Biegły jednak równocześnie określa to leczenie, jako „podstawowy etap leczenia”, wskazując w dalszej części opinii, że możliwa jest dalsza pielęgnacja blizn, którą to okoliczność skarżący już pomija w apelacji. Po wtóre, choć skarżący ma rację wskazując, że w świetle opinii taka pielęgnacja jest wyłącznie zaleceniem chirurgii plastycznej o charakterze porady, tzn. powód nie musi się do niej stosować i niestosowanie się do niej nie będzie mieć negatywnego wpływu na ogólny stan zdrowia, to jednak apelujący znów pomija okoliczność wskazywaną w dalszej części opinii przez biegłego, iż choć nie istnieje żadna możliwość całkowitej likwidacji i usunięcia blizn u powoda, ani zmniejszenia ich powierzchni, to jednak istnieje możliwość ewentualnego zmniejszenia stopnia widoczności blizn poprzez dalszą, długotrwałą i systematyczną ich pielęgnację maściami witaminowymi i leczniczymi (peelingującymi), które to maści powód stosuje. Biegły wyraźnie rozgranicza w opiniach proces leczenia, jaki zakończył się wygojeniem ran poprzez pozostawienie blizn i w odniesieniu do tego etapu leczenia wskazuje, że jest on zakończony, wobec czego niestosowanie maści przez powoda nie wpłynie na ogólny stan zdrowia, ale ukształtowany tym etapem leczenia, a nie w ogóle. Jednocześnie bowiem biegły wyraźnie w opinii podaje, że jest możliwość poprawy wyglądu (zmniejszenia widoczności) blizn, poprzez długotrwałe stosowanie środków, jakie powód już stosuje. Chybione jest zatem stanowisko pozwanego, który przy tak sformułowanym stanowisku biegłego stoi na stanowisku, że potrzeba stosowania maści nie stanowi zwiększonych potrzeb powoda w związku ze zdarzeniem, a ustalony, jako renta miesięczna, ich koszt nie jest usprawiedliwiony, a przez to renta nie jest odpowiednia. Skoro blizny powstały jako następstwo urazów odniesionych w zdarzeniu i jest szansa na poprawę ich stanu, a przez to stanu zdrowia powoda, wywołanego zdarzeniem, to koszt takiego procesu, ustalony także przy pomocy biegłego, stanowi zwiększone potrzeby powoda, stanowiące podstawy renty w oparciu o art. 444§2 kc.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 385 kpc orzekł, jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w oparciu o art. 98§1 i 3 w zw. z 99 oraz 391§2 kpc. Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej, określone w oparciu o §2 pkt 2 w zw. z §10 ust. 1 pkt 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 5.11.2015 roku, poz. 1804), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 12.10.2016 roku, poz. 1667).