Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: starszy protokolant sądowy Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2017 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania B. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)r. znak (...)- (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)w W.

o jednorazowe odszkodowanie

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującej B. P. prawo do jednorazowego odszkodowania odpowiadającemu 3% (trzy procent) stałego uszczerbku na zdrowiu będącego skutkiem wypadku w dniu 12 lutego 2016 roku.

Sygn. akt VI U 267/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)roku, znak:(...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. odmówił ubezpieczonej B. P. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, jakiemu uległa ona dnia 12 lutego 2016 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, że w jego ocenie zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku nie zostało spowodowane przyczyną zewnętrzną, ubezpieczona wykonywała bowiem zwykłe, typowe czynności powtarzane codziennie.

(decyzja z dnia 28.04.2016r. – akta organu rentowego)

Od powyższej decyzji B. P. wniosła odwołanie, w którym żądała zmiany tej decyzji i przyznanie jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. W uzasadnieniu swego odwołania B. P. wskazała, że zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku powstało podczas schodzenia przez nią ze schodów zewnętrznych budynku po zakończonej pracy. Przyczyną wypadku przy pracy było niefortunne postawienie przez nią stopy na podłożu. Odwołująca się wskazała, że zdarzenie to było nagłe i nastąpiło w związku z pracą.

(odwołanie – k. 1 – 2)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że odwołująca nie wskazała na żadną przyczynę zewnętrzną, która miałaby spowodować zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku, bowiem brak dostatecznej koncentracji i uwagi ma miejsce w organizmie człowieka.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 12 lutego 2016 roku B. P. o godzinie 19:00 zakończyła 12-godzinny dyżur dzienny na oddziale IV B w szpitalu prowadzonym przez spółkę (...) sp. z o.o. w Z.. Około godziny 19:05 wychodziła ona z budynku razem z dwoma innymi pielęgniarkami – M. C. i A. J.. B. P. i dwie towarzyszące jej pielęgniarki były bardzo zmęczone po ciężkim dyżurze. Odwołująca schodząc jako pierwsza po schodach zewnętrznych potknęła się ona i upadła na kolana. Tego samego dnia o godzinie 20:36 B. P. zgłosiła się na SOR do Szpitala (...) w W., gdzie stwierdzono u niej obrzęk i tkliwość stawu skokowego, bez zasinienia.

(dowód: zeznania świadka M. C. – protokół rozprawy z dnia 10.01.2017r. od 00:05:58 do 00:07:15, zeznania świadka A. J. – protokół rozprawy z dnia 10.01.2017r. od 00:07:34 do 00:09:35, protokół wypadku nr (...) oraz karta informacyjna SOR – akta organu rentowego)

W wyniku zdarzenia z dnia 12 lutego 2016 roku wnioskodawczyni B. P. doznała urazu a mianowicie niewielkiej niestabilności więzadłowej prawego stawu skokowo – co odpowiada 3% stałego uszczerbku na zdrowiu.

(dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii – k. 25)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów, w tym dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii, która to opinia nie była kwestionowana w toku postępowania przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie B. P. od decyzji odmawiającej jej prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, jakiemu uległa ona w dniu 12 lutego 2016 roku.

Zgodnie z art. art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. - Dz. U. z 2015 roku, poz. 1242, ze zm.; dalej jako: ustawa wypadkowa) z tytułu wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Przesłanką przyznania jednorazowego odszkodowania, jak wynika z treści przywołanej regulacji, jest stwierdzenie u ubezpieczonego długotrwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiu. W pierwszej kolejności sąd badał czy zdarzenie, które spowodowało ewentualny uszczerbek na zdrowiu było rzeczywiście wypadkiem przy pracy. Nie sposób bowiem pominąć faktu, iż jednorazowe odszkodowanie przysługuje jedynie w sytuacji, gdy uszczerbek jest wynikiem takiego wypadku przy pracy.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 wskazanej wyżej wymienionej ustawy za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, czy też w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

W związku z tym przesłanką uznania zdarzenia za wypadek przy pracy jest stwierdzenie, iż zdarzenie było ono nagłe i wywołane przyczyną zewnętrzną, a także było ono związane z pracą. Bezsporne jest, że zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku nastąpiło w pracy, bezsporne jest również że miało ono charakter nagły.

Spornym było czy w okolicznościach niniejszej sprawy zdarzenie to było wywołane przyczyną zewnętrzną. Organ rentowy argumentował bowiem, że w rzeczywistości brak jest tej przesłanki, gdyż wnioskodawczyni doznała urazu w wyniku wykonywania zwykłych czynności, zaś brak koncentracji i uwagi nie jest przyczyną zewnętrzną..

W ocenie Sądu nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem ZUS-u i uznać należy, że zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku zostało spowodowane przyczyną zewnętrzną. Sąd Najwyższy wskazał, że z niedookreślonego charakteru wyrażenia „przyczyna zewnętrzna", wynika, iż przyczyną zewnętrzną wypadku przy pracy może być każdy czynnik zewnętrzny (nie wynikający z wewnętrznych właściwości człowieka) zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki (wyrok SN z dnia 7 października 2015 roku, sygn. akt II UK 362/14).

Podkreślić należy ,że dla oceny zewnętrznej przyczyny zdarzenia, zasadniczą rolę odegrała uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1963 r., III PO 15/62 (OSNCP 1963 nr 10, poz. 215), w której stwierdzono, że przyczyną sprawczo-zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. taki, który nie wynika z wewnętrznych właściwości człowieka) zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki. W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, ale także praca i czynności samego poszkodowanego (np. potknięcie się, niefortunny odruch).

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że uraz doznany przez odwołującą się był spowodowany utratą przez nią równowagi i upadkiem ze schodów, a więc przyczyną nagłą i zewnętrzną. Nie ma podstaw do uznania, że potknięcie się na schodach było wywołane przyczyną wewnętrzną tkwiącą w organizmie odwołującej.

W toku postępowania organ rentowy argumentował, że przyczyna w postaci potknięcia się na schodach ma swe źródło wewnętrzne w postaci braku uwagi i koncentracji, które miały miejsce w organizmie odwołującej się. Nie mniej jednak z ustaleń Sądu wynika, że brak koncentracji został wywołany nadmiernym zmęczeniem odwołującej, co potwierdzili świadkowie zeznający na rozprawie i ono przyczyniło się do jej braku koncentracji, a zatem utrata równowagi i upadek ze schodów nie ma swych źródeł w wewnętrznych schorzeniach odwołującej, ale zmęczeniu po 12-godzinnym dyżurze w szpitalu.

Reasumując powyższe uznać należy, że zdarzenie z dnia 12 lutego 2016 roku jest nagłe i jednocześnie wywołane przyczyną zewnętrzną, a także związane z pracą, spełnia więc wszelkie przesłanki do uznania go za wypadek przy pracy.

Sąd wobec uznania zdarzenia z dnia 12 lutego 2016 roku za wypadek przy pracy badał kwestie uszczerbku na zdrowiu będącego wynikiem zdarzenia. Zgodnie z przywołanym wcześniej art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy wypadkowej z tytułu wypadku przy pracy przysługuje jednorazowe odszkodowanie dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

W toku niniejszego postępowania Sąd na okoliczność uszczerbku na zdrowiu dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii w osobie K. K., który określił wysokość stałego uszczerbku na zdrowiu odwołującej się w wysokości 3%. Stąd też Sąd uznał, iż odwołującej się należy się prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, jakiemu uległa ona dnia 12 lutego 2016 roku, w wysokości 3% stałego uszczerbku na zdrowiu. Strony nie kwestionowały opinii biegłego.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)