Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Stanisław Tomasik

Sędziowie SO Ireneusz Grodek

p.o. SO Tomasz Ignaczak (spr.)

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Sławomira Kierskiego

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 roku

sprawy S. R.

oskarżonego z art. 278§1 kk w zb. z art. 290§1 kk i w zw. z art. 11§2 kk

J. J.

oskarżonego z art. 278§1 kk w zb. z art. 290§1 kk i w zw. z art. 11§2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 20 lutego 2013 roku sygn. akt II K 290/12

na podstawie art. 437 §1 kpk, art. 438 pkt 1 kpk w zw. z art. 455 kpk, art. 636 § 1 kpk i art. 9 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami)

- zmienia zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego S. R. w ten sposób, że eliminuje z kwalifikacji prawnej przypisanego mu w punkcie 2 wyroku czynu dyspozycję art. 290 § 1 kk;

- w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację prokuratora w stosunku do oskarżonego J. J. za oczywiście bezzasadną;

- kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt: IV Ka 248/13

UZASADNIENIE

S. R. i J. J. zostali oskarżeni o to, że:

w okresie od 27 grudnia do 30 grudnia 2011 roku wspólnie i w porozumieniu dokonali z działki leśnej kradzieży drzewa po jego uprzednim wyrębie na ogólną sumę strat 231,14 zł na szkodę A. G., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 290 § 1 kk i w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 20 lutego 2013 roku w sprawie II K 290/12:

-

oskarżonego J. J. uniewinnił od popełnienia zarzuconego mu czynu;

-

oskarżonego S. R. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym, że dokonał zmian w jego opisie polegających na tym, że uznał, iż oskarżony działał sam i że dokonał kradzieży po uprzednim wyrębie drzewa wartości 284,31 zł., który to czyn został zakwalifikowany z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 290 § 1 kk i za to, na podstawie art. 278 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę 30 stawek dziennych grzywny po 10 zł. stawka, warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat, na podstawie art. 290 § 2 kk orzekł o nawiązce, orzekł również o kosztach sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez prokuratora.

Prokurator zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść obu oskarżonych, zarzucając wyrokowi:

-

co do J. J. obrazę art. 7 i 410 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i uznanie, że wyjaśnienia J. J. składane przed Sądem są bardziej wiarygodne niż te składane w postępowaniu przygotowawczym, co w konsekwencji spowodowało jego uniewinnienie, podczas gdy zdaniem prokuratora działał on wspólnie i w porozumieniu ze S. R.;

-

co do S. R. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że dopuścił się on przypisanego mu czynu sam, podczas gdy zdaniem prokuratora działał wspólnie i w porozumieniu z J. J..

W konkluzji prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu pierwszej instancji.

Prokurator na rozprawie apelacyjnej podtrzymywał swoją apelację i wnioski w niej zawarte. Ponadto na wypadek nieuwzględnienia apelacji wniósł o poprawienie z urzędu w trybie art. 455 kpk błędnej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu S. R..

Oskarżony J. J. na rozprawie apelacyjnej wnosił o nieuwzględnienie apelacji i o utrzymanie zaskarżonego wyroku mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora co do J. J. była oczywiście bezzasadna, a co do S. R. była bezzasadna ale spowodowała zmianę zaskarżonego wyroku.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych oraz naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta powinna być im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności prokurator epatując treścią wyjaśnień złożonych przez podejrzanych już na etapie postępowania przygotowawczego nie zdaje sobie najwidoczniej sprawy, że na podstawie tych wyjaśnień i tak doszłoby do uniewinnienia J. J. od popełniania zarzuconego mu czynu. Przecież obaj podejrzani w postępowaniu przygotowawczym wyjaśniali o wspólnym wycinaniu drzew w listopadzie 2011 roku, zaraz po Dniu Wszystkich Świętych, na miejsce wycinki dojechali rowerami ( co wskazuje na w miarę ciepłą pogodę). Tymczasem pokrzywdzony kategorycznie zeznaje ( i nikt, a już na pewno prokurator, tego nie kwestionuje), że do wycięcia drzew z jego lasu doszło po Bożym Narodzeniu, miedzy 27 a 30 grudnia 2011 roku. S. R. dopytywany przed Sądem potwierdził, że mówiąc w dochodzeniu o wspólnym wycinaniu drzew z J. J. miał na myśli wycinkę ze swojej działki w listopadzie, a w grudniu z działki pokrzywdzonego drzewa wyciął sam ( vide k. 109 i k. 136).

Zatem nie zachodzi żadna sprzeczność pomiędzy wyjaśnieniami tych dwóch oskarżonych. Wbrew twierdzeniu prokuratora wyjaśnienia oskarżonych co do tego, że w grudniu 2011 roku J. J. nie wycinał drzewa są konsekwentne i spójne. Prokurator nie zauważył, że w postępowaniu przygotowawczym mówili oni o wspólnym wycinaniu drzew w listopadzie – chodziło im o „legalną” wycinkę z działki oskarżonego S. R..

Poza tym, J. J. nie znał przebiegu granicy między działką S. R. a działką pokrzywdzonego, zatem nawet gdyby wycinał z oskarżonym S. R. drzewa w grudniu 2011 roku ( a nie wycinał), to i tak nie można by mu było przypisać zamiaru bezpośredniego kradzieży drzewa.

Rozmowy na korytarzu sądowym, w których J. J. „odcinał się” pomawiającemu go pokrzywdzonemu, nie świadczą o stosunku tego oskarżonego do czynu, tylko do osoby pokrzywdzonego, przez którego zeznania znalazł się ( jak się okazało niesłusznie) na ławie oskarżonych. Teza, jakoby ironiczne odzywki pod adresem pokrzywdzonego ( „poczekaj jeszcze trochę to zostawię ci takie choinki” – mówiąc to oskarżony pokazywał wysokość kolan) miałyby być okolicznością, która „potwierdza dokonanie zarzuconego mu czynu” jest wręcz niedorzeczna. Prokurator nie wziął pod uwagę kontekstu sytuacji – wypowiedział te słowa człowiek ( jak się okazało ) niewinny pod adresem pomawiającego go świadka. Oskarżony mógł w takiej sytuacji milczeć ( to byłoby najlepsze), mógł pomstować, złorzeczyć, biadolić, a wybrał gorzką ironię – najwidoczniej nie trafił z poczuciem humoru w gusta prokuratora, który usiłuje z tej „odzywki” uczynić poszlakę obciążającą oskarżonego.

Zatem ustalenie, iż oskarżony J. J. nie dokonał zarzuconego mu czynu, a tym samym, że oskarżony S. R. działał sam, było jak najbardziej trafne.

Niestety, Sąd Rejonowy błędnie zakalikował czyn oskarżonego S. R. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 290 § 1 kk.

Artykuł 290 § 1 kk określa w istocie karalną postać przygotowania do kradzieży, na co wskazuje zawarte w tym przepisie określenie celu dokonywanego przez sprawcę wyrębu drzewa. Oczywiste jest, że czynności przygotowawcze do dokonania zaboru zostają pochłonięte przez sam zabór - z tego powodu sprawca wyrębu drzewa w lesie, który dokonał zaboru uprzednio wyrąbanego przez siebie drzewa, nie odpowiada z art. 290 § 1 w zw. z art. 278 § 1 kk , ale jedynie z art. 278 § 1 kk ( zob. wyr. SN z 9.4.1997 r., III KKN 241/96 , OSP 1998, Nr 5, poz. 95). W takim wypadku i tak możliwe będzie orzeczenie środka karnego w postaci nawiązki ( art. 290 § 2 kk). Również w doktrynie prawa karnego ugruntowany jest pogląd, że jeżeli sprawca po dokonaniu wyrębu drzewa w lesie następnie je kradnie - odpowiada już za przestępstwo określone w innych przepisach, gdyż wyrąbanie drzewa stanowiło tylko czynność przygotowawczą do innego przestępstwa ( por. Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 222–316. Tom II pod red. prof. dr hab. Andrzej Wąsek, red. prof. dr hab. Robert Zabłocki, Rok wydania: 2010, Wydawnictwo: C.H.Beck, Wydanie: 4).

Zgodnie z art. 455 kpk nie zmieniając ustaleń faktycznych, Sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dlatego Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zmienił zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego S. R. w ten sposób, że wyeliminował z kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu dyspozycję art. 290 § 1 kk

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok jest sprawiedliwy, Sąd Okręgowy nie dostrzegł żadnego naruszenia prawa karnego procesowego, ani żadnego innego naruszenia prawa karnego materialnego, a orzeczona wobec S. R. kara jest słuszna, adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu.

Na wydatki Skarbu Państwa w postępowaniu odwoławczym złożył się ryczałt za doręczenia pism procesowych w kwocie 20 złotych.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim na podstawie art. 636 § 1 kpk wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym obciążył Skarb Państwa.

Z powyższych względów orzeczono jak w wyroku.