Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz (spr.)

Protokolant: p.o. protokolanta sądowego Sylwester Sykut

po rozpoznaniu dnia 7 czerwca 2017 r. w Warszawie

sprawy R. J. syna W. i A. ur. (...) w W. obwinionego z art. 129 § 2 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 25 listopada 2016 r. sygn. akt III W 1582/16

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty za II instancję oraz pozostałe koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym

VI Ka 68/17

UZASADNIENIE

R. J. został obwiniony o to, że 2 marca 2016 roku około godziny 19,55 w W. przy ulicy (...) w samochodzie osobowym marki R. (...) o nr rej. (...), którego jest właścicielem posiadał narzędzia, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, iż mogły służyć do dokonywania kradzieży.

tj. o czyn z art. 129 § 2 kw

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 25 listopada 2016 roku, III W 1582/16 orzekł:

1.  zmienił opis czynu zarzucanego obwinionemu w ten sposób, że wskazał, że obwiniony w dniu 2 marca 2016 roku w W., w samochodzie marki R. o nr rej (...) posiadał narzędzia przeznaczone do dokonywania kradzieży i R. J. uznał za winnego popełnienia tak opisanego czynu i za jego popełnienie na podstawie art. 129 § 2 k.w. wymierzył mu karę 600 zł grzywny;

2.  na podstawie art. 129 § 3 k.w. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych pod pozycją 1-7 wykazu dowodów rzeczowych nr 403/16;

3.  zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty oraz kwotę 100 zł tytułem pozostałych kosztów sądowych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony podnosząc błąd w ustaleniach faktycznych. W związku z tym wniósł o uniewinnienie go od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne znajdują odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Fakt nie przyznawania się przez obwinionego do zarzucanego mu czynu, a także odmienny pogląd w zakresie oceny dowodów nie świadczy o dopuszczeniu się przez Sąd I instancji błędu w ustaleniach faktycznych. Co prawda, obwinionemu w niniejszej sprawie nie przedstawiono zarzutu usiłowania kradzieży z włamaniem do mieszkania pokrzywdzonej, a jedynie posiadanie narzędzi przeznaczonych do dokonywania kradzieży. Niemniej jednak zeznania świadka A. S., która rozpoznała w obwinionym mężczyznę, który bezprawnie usiłował dostać się w jej ocenie do mieszkania sąsiadki podważają prawdziwość argumentacji obwinionego o przeznaczeniu tych narzędzi. Obwiniony został rozpoznany przez świadka na etapie postępowania wyjaśniającego, zatrzymano przy nim narzędzia, które zgodnie z powszechną wiedzą służą do dokonywania włamań do mieszkań. Okoliczność te wprost wskazują na jego sprawstwo w zakresie zarzucanego mu wykroczenia, będącego przedmiotem niniejszego posatępowania. Co się zaś tyczy jego tłumaczeń o wykorzystywaniu narzędzi do prac budowlanych to nie zasługują one na uwzględnienie. Nie ulega wątpliwości, że obwiniony starał się przedstawić wersję korzystną dla niego, która w jego przekonaniu usprawiedliwiała posiadanie przez niego tych narzędzi. Przy czym, jak wynika z jego wyjaśnień nie potrafił wskazać jaką funkcję w pracach budowlanych miałyby pełnić wszystkie znalezione przy nim narzędzia. Z kolei, sugestie o zamierzonym działaniu funkcjonariusza Policji, które miałyby być ukierunkowane na zatrzymanie obwinionego, stanowią jedynie dość nieudolną linię obrony. Istotne znaczenie ma także fakt uprzedniej karalności obwinionego, który ewidentnie nie dostrzega naganności swojego postępowania.

Nie można zgodzić się z obwinionym, że Sąd I Instancji niezasadnie odmówił uwzględnienia jego wniosku dowodowego. Na rozprawie w dniu 25 listopada 2016 roku wyjaśniono obwinionemu, iż dowód taki nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na treść zarzutu, który to pogląd podziela Sąd Okręgowy. Bez znaczenia pozostaje także rozstrzygnięcie wydane w sprawie III K 444/16, gdyż w zarzucie nie wskazano, aby narzędzia miały służyć włamaniu do tego konkretnego mieszkania.

W obliczu zgromadzonych w sprawie dowodów, prawidłowo uznano obwinionego za winnego przypisanego mu czynu. Wymierzona mu przez Sąd Rejonowy kara nie jest nadmiernie surowa, zwłaszcza, że za czyn z art. 129 § 2 k.w. ustawodawca przewidział karę aresztu. Orzeczona kara grzywny jest zaś adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Rodzaj i stopień naruszonego przez niego dobra, stopień winy, właściwości i warunki osobiste przemawiają za takim rodzajem kary. Istotne znaczenie ma także uprzednia karalność obwinionego i sposób jego zachowania się po popełnieniu przestępstwa. Orzeczona kara winna także w ocenie Sądu Okręgowego spełnić cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także cele wychowawcze i zapobiegawcze w stosunku do obwinionego.

Zgodnie z treścią art. 129 § 3 k.w. należało orzec przepadek dowodów rzeczowych w postaci narzędzi znalezionych u obwinionego, a służących do włamań.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.