Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka I. G. pozwem z dnia 20 października 2015 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 10.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że uczestniczyła jako poszkodowana w wypadku, do którego doszło w dniu 4 kwietnia 2014 r. około godziny 16.00 w O. na ulicy (...).

Sprawcą tego zdarzenia okazał się H. D. kierujący samochodem T. (...) o nr rej. (...), który w związku ze spowodowaniem wskazanego wypadku został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 24 lutego 2015 r. w sprawie o sygnaturze VII K 1178/14 (akta sprawy SR Olsztyn VII K 1178/14).Podała, że sprawca zdarzenia objęty był wykupioną w (...) S.A. umową obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, potwierdzoną polisą numer (...), dlatego pozwany zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej ze zdarzenia.

Powódka wskazała, że w wyniku wypadku doznała szeregu obrażeń ciała, które skutkowały rozstrojem zdrowia na okres powyżej 7 dni, w szczególności skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz skręcenia i naderwania odcinka piersiowego kręgosłupa. W związku z urazem poszkodowana musiała być hospitalizowana a następnie przez ponad miesiąc pozostawała na zwolnieniu lekarskim z zaleceniami noszenia kołnierza ortopedycznego oraz oszczędnego trybu życia. Dodatkowo została skierowana do leczenia w poradni ortopedycznej. Podała, że z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe oraz ograniczenia ruchomości poszkodowana w okresie od 12 sierpnia 2014 r. do 19 września 2014 r. przebywała na oddziale rehabilitacji dziennej w szpitalu (...) w O., równocześnie korzystając ze zwolnienia lekarskiego. Pomimo leczenia i rehabilitacji nie wróciła do pełni zdrowia, nadal utrzymują się dolegliwości bólowe a nadto okresowe zawroty głowy i nudności. Poszkodowania skierowana została do neurologa i otolaryngologa, który stwierdził na podstawie badań audiometrycznych wstrząśnienie błędnika. Nie jest jednak wykluczone, że błędnik jest uszkodzony, co jednoznacznie potwierdzić może audiolog.

Dodatkowo w związku z leczeniem powódka poniosła wydatki w wysokości 482,11 zł.

Powódka podała, że zgłosiła szkodę pozwanemu, domagając się zapłaty zadośćuczynienia oraz odszkodowania. W odpowiedzi pozwany przyznał powódce zadośćuczynienie w wysokości 2.200 zł oraz odszkodowanie w kwocie 482,11 zł.

Pismem z dnia 19 lipca 2017 r. pełnomocnik powódki rozszerzył powództwo i wniósł o

zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki I. G. kwoty 15.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki I. G. kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany potwierdził, iż jako ubezpieczyciel na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 4 kwietnia 2014 r. Po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił powódce 2.674,03 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania. Wskazał, że w ocenie pozwanego – wysokość zgłoszonego przez powódkę roszczenia o zadośćuczynienie jest rażąco wygórowana, a tym samym nie spełnia kryteriów przewidzianych w przepisach kodeksu cywilnego. Stwierdził, że zadośćuczynienie powinno być „odpowiednie”, przy ustalaniu owej „odpowiedniej” kwoty przydatne są kryteria wypracowane w orzecznictwie. Jednym z takich kryteriów jest wymóg, aby kwota zadośćuczynienia nie była nadmiernie wygórowana, nie prowadziła do wzbogacenia poszkodowanego i uwzględniła aktualny stan stosunków społecznych i zamożności społeczeństwa.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4 kwietnia 2014 r. około godziny 16.00 w O. na ulicy (...) powódka została poszkodowana w wypadku drogowym, którego sprawcą był H. D. kierujący samochodem T. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, potwierdzoną polisą numer (...), w związku z czym pozwany zobowiązany był do naprawienia szkody wynikłej ze zdarzenia. Za spowodowanie wypadku sprawca został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 24 lutego 2015 r. w sprawie o sygnaturze VII K 1178/14

(dowód:akta szkody (...) Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 24 lutego 2015 r. k.10-11, akta sprawy Sądu Rejonowego Olsztyn VII K 1178/14)

W wyniku wypadku powódka doznała szeregu obrażeń ciała, które skutkowały rozstrojem zdrowia na okres powyżej 7 dni, w szczególności skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa oraz skręcenia i naderwania odcinka piersiowego kręgosłupa. W związku z urazem powódka być hospitalizowana, a następnie przez ponad miesiąc pozostawała na zwolnieniu lekarskim z zaleceniami noszenia kołnierza ortopedycznego oraz oszczędnego trybu życia. Ponadto powódka została skierowana do leczenia w poradni ortopedycznej. Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe oraz ograniczenia ruchomości poszkodowana w okresie od 12 sierpnia 2014 r. do 19 września 2014 r. przebywała na oddziale rehabilitacji dziennej w szpitalu (...) w O., równocześnie korzystając ze zwolnienia lekarskiego.

Pomimo leczenia i rehabilitacji powódka nie wróciła do pełni zdrowia. Nadal utrzymywały się dolegliwości bólowe, a nadto okresowe zawroty głowy i nudności, z powodu których powódka została skierowana do neurologa i otolaryngologa, który stwierdził na podstawie badań audiometrycznych wstrząśnienie błędnika.

(dowód: dokumentacja medyczna k.12,15,21-25,106-108,112-150,167-169, zwolnienie lekarskie k.13-14,17-20, zeznania powódki k.171-172)

W związku z leczeniem powódka poniosła wydatki w wysokości 482,11 zł.

(dowód: rachunek (...) k.27, faktura (...) k.26 )

Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu, domagając się zapłaty zadośćuczynienia oraz odszkodowania. Pozwany przyznał powódce zadośćuczynienie w kwocie 2.200 zł oraz odszkodowanie w kwocie 482,11 zł.

(dowód: zgłoszenie szkody k.28-30, decyzja (...) z dnia 28 września 2015 r.k.31 )

Biegły sądowy ortopeda-traumatolog rozpoznał u powódki przebyte wykręcenie kręgosłupa szyjnego, obrażenie to spowodowało powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Ocenił, że leczenie powódki zostało zakończone, a przebieg schorzenia nie powodował znacznych dolegliwości.

(dowód: opinia biegłego ortopedy-traumatologa k. 178)

Biegły sądowy neurolog G. P. stwierdził u powódki pourazowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego. W związku z doznanym urazem – urazowe zespoły korzonkowe bólowe szyjne - stwierdził, że obrażenia i spowodowany przez nie długotrwały uszczerbek na zdrowiu wynosi 5%. Wskazał, że rokowania na przyszłość są dobre, jednak mogą okresowo występować dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, wymagające okresowego przyjmowania leków oraz okresowego korzystania z rehabilitacji. Leczenie uznał za zakończone, wskazał, że mogą pojawić się dolegliwości wymagające przyjęcia leków.

(dowód: opinia biegłego neurologa k. 193-194)

Biegła z sądowa zakresu otolaryngologii i audiologii A. P. rozpoznała u powódki stan po urazie odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa i zaburzenia układu równowagi pochodzenia szyjnego. Rozpoznane zaburzenia w układzie równowagi, które powstały wskutek urazu odcinka szyjnego kręgosłupa, a nie ucha wewnętrznego spowodowały długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 10%.

(dowód: opinia biegłego otolaryngologa i audiologa k. 238-241, 244-256)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony postępowania, w szczególności historii choroby oraz opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii i traumatologii, neurologii i otolaryngologii i audiologii. Prawdziwość wskazanych dokumentów oraz opinie biegłych nie były w toku postępowania ostatecznie kwestionowane przez strony.

Bezsporna pomiędzy stronami w niniejszej sprawie pozostawała odpowiedzialność pozwanego za szkodę w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy. Sporna była natomiast wysokość zadośćuczynienia należnego powódce t.j. ponad wypłaconą przez pozwanego kwotę zadośćuczynienia w kwocie 2.200 zł oraz odszkodowania w kwocie 482,11 zł.

Jak wynika z decyzji pozwanego kwota wypłacona powódce została ustalona jako bezsporna część zadośćuczynienia i odszkodowanie. W ocenie powódki wypłacona kwota nie uwzględnia jednak rozmiaru jej krzywdy w wystarczającym stopniu.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości.

Odnośnie następstw wypadku komunikacyjnego jakiemu uległa powódka biegli z zakresu ortopedii-traumatologii, neurologii i otolaryngologii-audiologii wydali opinie, które Sąd uznał za logiczne, wyczerpujące i spójne i uczynił je podstawą swoich ustaleń faktycznych.

Z opinii biegłego ortopedy-traumatologa S. D. wynika, że powódka w związku z przebytym wykręceniem kręgosłupa szyjnego, odniosła obrażenia, które spowodowały powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Ocenił, że leczenie powódki zostało zakończone, a przebieg schorzenia nie powodował znacznych dolegliwości. Pozwany kwestionował długotrwałość uszczerbku, skoro leczenie skutków wypadku wraz z rehabilitacją trwało 5 miesięcy i przyniosło poprawę stanu ogólnego powódki. Biegły ortopeda podtrzymał jednak swoja opinię (k.216)

Biegły z zakresu neurologii G. P. ustalił, że u powódki wystąpił pourazowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, co skutkuje uszczerbkiem na zdrowiu powódki w wysokości 5%. Leczenie uznał za zakończone, wskazał, że mogą pojawić się dolegliwości wymagające przyjęcia leków i rehabilitacji.

Biegły z zakresu otolaryngologii A. P. ustaliła, że rozpoznane obrażenia spowodowały u powódki zaburzenia układu równowagi pochodzenia szyjnego. Rozpoznane zaburzenia w układzie równowagi, które powstały wskutek urazu odcinka szyjnego kręgosłupa, a nie ucha wewnętrznego spowodowały długotrwały uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 10%.

Przesłanką do określenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powódkę jest także natężenie i czas trwania jej cierpień fizycznych na skutek doznanych obrażeń ciała. Jak wynika z zeznań powódki po wypadku doznawała on bólu, w związku z tym przyjmowała leki przeciwbólowe. Dla oceny twierdzeń powódki w zakresie natężenia bólu mają znaczenie zapisy w dokumentacji medycznej leczenia szpitalnego i wyciągnięte z nich przez biegłych z zakresu ortopedii i neurologii wnioski z których wynika, że proces leczenia przebiegał bez nasilonego zespołu bólowego, nie było konieczności stosowania zwiększonych dawek leku przeciwbólowego ani przedłużonej terapii lekowej.

Cierpienia psychiczne powódki składające się na doznaną przez nią krzywdę, związane są z ujemnymi uczuciami przeżywanymi w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała i wynikały też z pobytu dziennego w szpitalu w związku z zaleconą rehabilitacją. ograniczonej sprawności w okresie do zakończenia leczenia ortopedycznego, konieczności noszenia kołnierza ortopedycznego.

Należy przyjąć, że podawane przez powódkę cierpienie psychiczne z pewnością wystąpiło i było ono skutkiem wskazanych wyżej okoliczności. Ponadto jak wynika z opinii biegłych, zespół pourazowy ma charakter długotrwały.

Odnośnie następstw uszczerbku na zdrowiu powódki dla jej codziennej egzystencji należy stwierdzić, że nie wymagała pomocy osób trzecich. Powódka nie kontynuuje już leczenia ortopedycznego, które zostało zakończone.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż u powódki w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia dniu 4 kwietnia 2014 r. wystąpiła krzywda przejawiająca się w opisanych wyżej cierpieniach psychicznych i fizycznych, która uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia w wysokości 15.000 zł.

Pozwany tytułem bezspornej części zadośćuczynienia wypłacił powódce kwotę 2.200 zł oraz odszkodowanie w kwocie 482,11 zł. Kwota zadośćuczynienia obejmowała cierpienia psychiczne powódki oraz długotrwały uszczerbek na jej zdrowiu w wyniku doznanych obrażeń i ich skutków.

Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (tak SN w wyroku z dnia 26 lutego 1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963, nr 5, poz. 107; w wyroku z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92; por. też wyrok z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78.

Przyznanie poszkodowanej zadośćuczynienia z art. 445 § 1 zależy od uznania sądu. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada umiarkowania, wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanych obrażeń. Przy określeniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanych krzywdy. Sąd mając na względzie całokształt ujawnionych okoliczności, w szczególności długotrwałość skutków wypadku, obrażeń kręgosłupa szyjnego i rozpoznane zaburzenia w układzie równowagi spowodowane urazem kręgosłupa, okresu trwania objawów chorobowych i ich nasilenie jak i natężenie i okres trwania cierpień psychicznych powódki oraz fakt, iż pozwany z tego tytułu dokonał zapłaty na jej rzecz jedynie kwoty 2.200 zł uznał, iż powództwo o zapłatę z tego tytułu dalszej żądanej kwoty 15.000 zł jest zasadne i nie jest to nadmierna kwota w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, utrzymana w rozsądnych granicach. Jak wynika z ustaleń biegłych powódka doznała łącznie 20% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Sąd uznał, iż uwzględniając zasadę miarkowania, za 1% uszczerbku na zdrowiu powódki należy przyznać kwotę 1.000 zł, co mając na uwadze 20%-towy uszczerbek przez nią doznany daje kwotę 20.000 zł. Powód rozszerzył powództwo do kwoty 15.000 zł i żądaną kwotę, uwzględniając kwotę wypłaconą przez pozwanego, Sąd zasądził tytułem zadośćuczynienia za doznane przez powódkę cierpienia psychiczne. Skutkowało to orzeczeniem w oparciu o przepis art. art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc i art. 822 kc a contrario jak w punkcie 1. wyroku, z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa, zgodnie z żądaniem pozwu.

Mając wzgląd na wynik procesu, o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Na zasądzoną na rzecz powoda kwotę kosztów procesu składają się: opłata od pozwu w kwocie 525 zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 2.400 zł i uiszczona zaliczka w kwocie 350 zł.

W punkcie 3. wyroku Sąd obciążył pozwanego nieuiszczoną opłatą od rozszerzonego powództwa w kwocie 225 zł i kwotą 853,90 zł tytułem wydatków uiszczonych tymczasowo ze Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2.(...),

3. (...)

O., dnia 06.09.2017 r.