Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2017 r. w Olsztynie, na rozprawie,

sprawy z powództwa Gminy O.- Zakładu (...) w O.

przeciwko W. K., B. K. (1), N. K., B. K. (2)

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym W. K., B. K. (1), N. K., B. K. (2), aby opuścili, opróżnili i wydali powodowi Gminie O.- Zakładowi (...) w O. lokal mieszkalny położony w O. przy ul. (...);

II.  ustala, iż pozwanym W. K., B. K. (1), N. K., B. K. (2) przysługuje prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie I. wyroku do czasu złożenia pozwanym przez Gminę O. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

III.  zasądza od pozwanych na rzecz powoda kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marzena Żywucka

Sygn. akt I C 931/17

UZASADNIENIE

Powódka Gmina O. – Zakład (...) w O. wniosła o nakazanie pozwanym: B. K. (1), W. K., N. K. i B. K. (2) opróżnienia, opuszczenia i wydania lokalu nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w O.. Powódka wniosła również o zasądzenie od pozwanych na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powództwa podała, że najemcą lokalu była W. B.. Najemczyni zawarła umowę najmu lokalu na czas nieokreślony. Do zamieszkiwania w lokalu wraz z najemczynią uprawniona była jej córka D. B.. W związku z zaległościami w opłatach za czynsz i świadczenia przekraczającymi 3 pełne okresy płatności umowa najmu została wypowiedziana i rozwiązana z dniem 31 października 2014r. W dniu 7 października 2016r. W. B., działając jako pełnomocnik byłej najemczyni, po spłaceniu zaległości wystąpiła o przywrócenie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Po analizie dokumentacji powód ustalił, że była najemczyni razem z córką opuściły lokal zabezpieczając swoje potrzeby mieszkaniowe w innym miejscu, jednakże nie zwracając lokalu właścicielowi, pomimo że stał się on najemczyni zbędny. Najemczyni lokal ten podnajęła pozwanym bez wymaganej w tym zakresie zgody właściciela. Była najemczyni została wezwana przez powoda do zwrotu przedmiotowego lokalu w dniu 2 grudnia 2016r. Wykazała wówczas, że lokal jest nadal podnajmowany pozwanym. Pozwani natomiast, z uwagi na wiek i możliwości zarobkowe, są w stanie pracować i zabezpieczyć swoje potrzeby mieszkaniowe własnym staraniem i na własny koszt.

Pozwani w odpowiedzi na pozew wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na ich rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie przyznali, że od ponad 15 lat mieszkają w przedmiotowym lokalu. Wskazali, że lokal na podstawie umowy otrzymała siostra pozwanej – W. B., która wykazała dla (...) w O., że w tym mieszkaniu zamieszkiwali pozwani z uwagi na brak innego miejsca do zamieszkania i brak środków finansowych na utrzymanie rodziny. Na powyższe powódka dawała przyzwolenie. Pozwani wskazali również, że kilkakrotnie występowali do Gminy o zawarcie z nimi umowy najmu, jednakże powódka w ostateczności odmówiła zawarcia takiej umowy. Dodali również, że w czasie zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu ponieśli znaczne nakłady finansowe, albowiem lokal ten nie nadawał się normalnego zamieszkiwania. Pozwani podali, że nie posiadają żadnego innego lokalu, w którym mogliby zamieszkać, ani też nie dysponują żadnymi oszczędnościami na pozyskani innego lokalu mieszkalnego. Pozwana N. K. jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, zaś małoletni pozwany ma 8 lat i pozostaje na utrzymaniu rodziców.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 czerwca 2001r. W. B., siostra pozwanej B. K. (1), zawarła z powódką umowę najmu lokalu nr (...) położonego przy ul. (...) w O.. Umowę zawarto na czas nieoznaczony. Do zamieszkiwania w lokalu wraz z najemczynią uprawniona była jej córka D. B..

Za wynajmowany lokal najemczyni zobowiązana była płacić powódce czynsz oraz opłaty eksploatacyjne w kwocie 328,65 zł miesięcznie. Najemczyni nie uiszczała jednak stosownych opłat.

W. B. razem z córką nigdy nie zamieszkiwały w niniejszym lokalu, jednakże nie zwróciły go powódce. Od lat 90 w lokalu tym zamieszkała siostra pozwanej – B. K. (1), wraz z mężem – W. K. i dziećmi – N. K. i B. K. (2). W. B. nie informowała Gminy O. o udostępnieniu lokalu pozwanym. W dniu 20 lutego 2012r. pracownicy powoda podczas wizji lokalu ustalili, że w przedmiotowym lokalu zamieszkują pozwani. Pozwana B. K. (1) uzyskała wówczas pełnomocnictwo od siostry W. B. i zameldowała się w przedmiotowym lokalu.

W związku z zaległościami w opłatach, które na dzień 10 września 2014r. wyniosły 3.423,16 zł, tj. przekraczającymi trzy pełne okresy płatności, powódka złożyła W. B. – jako najemczyni - oświadczenie o wypowiedzeniu umowy najmu. Pismem z dnia 10 września 2014r. powódka wypowiedziała umowę najmu W. B. z dniem 31 października 2014r.

W dniu 7 października 2016r. W. B., po spłaceniu zaległości, wystąpiła o przywrócenie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Pismami z dnia 14 grudnia 2016r. i 28 lutego 2017r. powódka odmówiła W. B. uwzględnienia jej wniosku o ponowne zawarcie umowy najmu przedmiotowego lokalu.

Pozwani nie opuścili dobrowolnie zajmowanego lokalu, nie uiszczali również odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu na rzecz powódki. Nadal zamieszkują w przedmiotowym lokalu. Pozostali pozwani są zameldowani w przedmiotowym lokalu od dnia 31 stycznia 2017r. WvcZeśmniej byli zameldowani w lokalu rodziców pozwanej.

Pismem z dnia 6 lutego 2017r. pozwana B. K. (1) zwróciła się do powódki o zawarcie umowy najmu przedmiotowego lokalu, jako usankcjonowanie istniejącego stanu prawnego. W odpowiedzi powódka nie wyraziła na powyższe zgody podnosząc, iż pozwani nigdy nie posiadali tytułu prawnego do przedmiotowego mieszkania.

(bezsporne; pisma wraz z potwierdzeniem doręczenia k. 7 - 11, 80 – 83, wezwania do zapłaty k. 12, 15,17, zawiadomienie k. 13, 51 – 52, wypowiedzenie umowy najmu k. 14, oświadczenie k. 16, 19, 20, 49 – 50, pełnomocnictwo k. 18, umowa najmu lokalu k. 21 – 23, zeznania świadków: K. B. k. 84 – 84v., W. B. k. 84v. – 85, A. C. k. 85, E. W. k. 85, zeznania pozwanych: B. K. (1) k. 85v., W. K. k. 85v. – 86, N. K. k. 92 – 93).

Pozwany W. K. nie korzysta obecnie ze świadczeń pomocy społecznej. Nie jest również zarejestrowany jako bezrobotny. Pozwany nie pobiera również świadczenia rentowego ani emerytalnego. W. K. pracuje jako konserwator w Zespole Szkół (...) w O.. Zatrudniony jest na czas nieokreślony. Jego średni miesięczny dochód brutto wynosi 2244,27 zł. Z tego tytułu osiąga dochód odpowiadający najniższej średniej krajowej.

Pozwana B. K. (1) od 2006r. do 2016r. pobierała świadczenia socjalne. Obecnie otrzymuje jedynie świadczenie wychowawcze z programu 500+ na małoletniego syna B. K. (2). Pozwana nie jest zarejestrowana w Miejskim Urzędzie Pracy w O. jako bezrobotna. Pozwana zatrudniona jest w wymiarze ½ etatu jako kasjerka z wynagrodzeniem 763,24 zł netto miesięcznie. Pozwana nie pobiera renty ani emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Pozwana N. K. nadal kontynuuje naukę. W bieżącym roku akademickim rozpocznie studia w trybie dziennym. Nie wykonuje pracy zarobkowej. Jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku.

Małoletniemu pozwanemu B. K. (2) nie przysługuje żadne świadczenie rentowe.

(dowód: pisma k. 32 – 33, 35, 37, 39, zaświadczenia k. 46 – 48, 62 – 65, 71, zeznania świadków: K. B. k. 84 – 84v., W. B. k. 84v. – 85, A. C. k. 85, E. W. k. 85, zeznania pozwanych: B. K. (1) k. 85v., W. K. k. 85v. – 86, N. K. k. 92 – 93).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, których prawdziwości nie zakwestionowano.

Podstawę prawną żądania powódki w przedmiotowej sprawie stanowił przepis art. 675 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 680 k.c., zgodnie z którym po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania. Jeżeli najemca oddał innej osobie rzecz do bezpłatnego używania lub w podnajem, obowiązek powyższy ciąży także na tej osobie. Pozwani nie kwestionowali faktu, że umowa najmu pomiędzy powódką a W. B. została skutecznie rozwiązana oraz że pozwani zajmują lokal powódki bez tytułu prawnego. Pozwani zakwestionowali jednak żądanie powódki podnosząc, iż powódka dysponowała wiedzą w zakresie zamieszkiwania przez nich w spornym mieszkaniu i dotychczas dawała im na to przyzwolenie.

Niezależnie jednak od twierdzeń pozwanych roszczenie powódki o opróżnienie przez nich zajmowanego lokalu mieszkalnego należało uznać zdaniem Sądu za uzasadnione. Z tych przyczyn, na podstawie 675 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 680 k.c., orzeczono jak w pkt I wyroku.

Pozwani zostali wprowadzeni w pozsiadanie lokalu nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w O. przez jego najemcę, zamieszkiwali w nim jako domownicy najemcy. Zatem przysługuje im status określony w art. 2 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 150). Zgodnie z art. 14 ust. 1 Sąd w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób których nakaz dotyczy, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną. Jednocześnie, w art. 14 ust. 4 cyt. ustawy określone zostały przypadki, w których Sąd zobowiązany jest do ustalenia prawa do lokalu socjalnego.

W ocenie Sądu, powyższy przepis stanowił podstawę do przyznania pozwanym lokalu socjalnego. Spełniają oni bowiem przesłanki wskazane w art. 14 ust. 4 pkt 2 i 5) ustawy.

Pozwany B. K. (2), jak wskazano w części faktograficznej, jest osobą małoletnią, skutkiem czego nadal zamieszkuje z rodzicami, pod opieką których pozostaje. Pozwana N. K. jest natomiast zarejestrowana jako bezrobotna i nadal kontynuuje naukę. Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów, oraz art. 14 ust. 6 wspomnianej ustawy, orzeczono jak w pkt II wyroku, wstrzymując wykonanie orzeczenia do czasu złożenia pozwanym przez Gminę O. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Na podstawie art. 98 kpc Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 440 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 200 zł z tytułu opłaty od pozwu, zaś kwotę 240 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Marzena Żywucka