Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 911/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 16 marca 2017r. Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej oddalił powództwo (...) 1 F. I. (...) z siedzibą w G., o zasądzenie od pozwanego R. J. kwoty 2370,56 zł. z ustawowymi odsetkami oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, który zaskarżył go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.

a)  art. 339§2 k.p.c. poprzez uznanie okoliczności faktycznych przedstawianych przez powoda za budzące wątpliwości, pomijając dowody uzasadniające skutek cesji, przy jednoczesnym braku zarzutów strony pozwanej w zakresie materialnoprawnej sytuacji powoda jako wierzyciela;

b)  art. 233 §1 k.p.c. art. 227 k.p.c. w zw. z art. 231 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego ominięcie części płynących z niego wniosków i dokonanie w związku z tym błędnych ustaleń faktycznych opartych na wnioskach sprzecznych z zasadami doświadczenia życiowego oraz prawidłami logiki.

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji poprzez uwzględnienie powództwa w całości - zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów postępowania (procesu), w tym kosztów zastępstwa procesowego, w I i II instancji, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się zasadna.

Przede wszystkim, Sąd Okręgowy uznając trafność zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k.p.c. dokonał odmiennej – w stosunku do przyjętej przez Sąd Rejonowy - oceny materiału dowodowego, prowadzącej do częściowej zmiany ustaleń faktycznych w zakresie ustalenia, że pozwany zawarł umowę kredytu na zakup towarów z dnia 21.12. 2011r. o nr umowy (...) i o nr (...) z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W., który był reprezentowany przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w L. (umowa kredytu k. 25-29). (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. w wyniku sukcesji uniwersalnej wszedł ogół praw i obowiązków (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. dokonał na rzecz powoda skutecznej cesji wierzytelności wynikającej z kredytu na zakup towarów z dnia 21.12. 2011r. o nr (...). Okoliczność ta została przez powoda udowodniona nie tylko za pomocą umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 24 października 2011r. i załącznika nr.2 z wykazem wierzytelności ale również za pomocą zawiadomienia o cesji wierzytelności pochodzącego z Banku (...) opatrzonego datą 22.11. 2013r. (k.24). W piśmie tym Bank (...) powołuje się na umowę cesji wierzytelności zawartą z powodem i zawiadamia pozwanego, iż z dniem 23.10.2013r. na podstawie art. 509 k.c. dokonał sprzedaży wierzytelności wynikającej z umowy kredytu z dnia 21.12.2011r. Okoliczność ta świadczy o skutecznej umowie cesji wierzytelności.

Oceniając przedmiotowy dowód należy uznać, że powód udowodnił, że nabył od Banku (...) wierzytelność z umowy z kredytu na zakup towarów z dnia 21.12. 2011r. o nr (...)względem pozwanego. Niezasadnie Sąd Rejonowy zakwestionował, iż pomiędzy powodem a Bankiem (...) doszło do skutecznej umowy cesji wierzytelności. Ponadto należy podnieść, że w niniejszej sprawie zaszły przesłanki do wydania wyroku zaocznego, bowiem pozwany nie stawił się na rozprawę. Zgodnie z art. 339§2 k.p.c. w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości (por, uzasadnienie SN z 18.2.1972 r., III CRN 539171, OSNCP 1972, z. 7-8, poz.150). Wobec więc tego, że działanie art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenie strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania.

Przepis art. 339 § 2 k.p.c. przewiduje domniemanie zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy (wyr. SN z 6.6.1997 r., I CKU 87/97, Prok. i Pr. 1997 - wkładka, Nr 10, poz. 44). Oznacza to, że sąd wydając wyrok zaoczny nie dokonuje weryfikacji prawdziwości twierdzeń o faktach przytoczonych przez powoda, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W świetle przedstawionych przez powoda dowodów, należało uznać, że twierdzenia powoda co do roszczenia o zapłatę kwoty 2370,56 zł i należnych odsetek nie budziły wątpliwości. Mianowicie powód twierdził, że pozwany nabył wierzytelność w wyniku umowy przelewu wierzytelności z dnia 24.10.2013r.. r., zawartej z Bankiem (...) z siedzibą we W. , załączył jej kopię poświadczoną przez radcę prawnego za zgodność z oryginałem. Ponadto załączył powód zawiadomienie o cesji wierzytelności skierowane do pozwanego a pochodzące od banku, w którym powołano się na umowę cesji z dnia 24.10.2013r. i wskazano wysokość wierzytelności. Tak więc z całą pewnością na podstawie twierdzeń powoda można było wywnioskować, że posiada on roszczenie o zapłatę należności objętej pozwem. W świetle przytoczonych okoliczności faktycznych w pozwie roszczenie powoda było zasadne na postawie art. 509 k.c.

Sąd Okręgowy uznał, że błędnie Sąd Rejonowy nie przyjął za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, bowiem nie budziły one uzasadnionych wątpliwości w zakresie żądania objętego pozwem i dlatego też na podstawie art. 386 §1 k.p.c. w zw. art. 505 10 i 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania za pierwszą instancję Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powód wygrał proces w całości i dlatego też należy mu się zwrot całości kosztów procesu. Na koszty postępowania za pierwszą instancję złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 100,00zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda za pierwszą instancję w kwocie 600zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł . Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika została ustalona stosownie do § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tj. Dz.U.2013.490).

O kosztach postępowania za drugą instancję Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 98 §1 i 3 k.p.c. mając na względzie wynik sprawy. Apelacja powoda została uwzględniona w całości. Na koszty tego postępowania złożyły się: opłata od apelacji w kwocie 100,00zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda za drugą instancję w kwocie 450 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika została ustalona w oparciu o §10 ust 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) w brzmieniu obowiązującym od 27 października 2016r.