Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Weronika Klawonn

Protokolant: st. Katarzyna Ignacek

po rozpoznaniu 5 kwietnia 2017 r. na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.,

przeciwko M. R. i L. R.

o zapłatę.

1.  zasądza solidarnie od pozwanych M. R. i L. R. na rzecz powoda Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwoty:

- 1468643 zł. 45 gr. (milion czterysta sześćdziesiąt osiem tysięcy sześćset czterdzieści trzy złote czterdzieści pięć groszy) – z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanych do nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw Nr (...) w zakresie hipoteki umownej zwykłej na kwotę 1509720 zł. (milion pięćset dziewięć tysięcy siedemset dwadzieścia złotych)

- 505243 zł. 12 (pięćset pięć tysięcy dwieście czterdzieści trzy złote dwanaście groszy ) – z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanych do nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw Nr (...) w zakresie hipoteki umownej zwykłej na kwotę 815000 zł. (osiemset piętnaście tysięcy złotych)

2.  umarza postępowanie co do kwoty 1238 zł. 46 gr. (tysiąc dwieście trzydzieści osiem złotych czterdzieści sześć groszy.)

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

4.  kosztami procesu obciąża strony w następujący sposób:

- powoda w 40%

- pozwanych w 60 %

szczegółowe ich wyliczenie pozostawiając referendarzowi sądowemu.

UZASADNIENIE

(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł pozew przeciwko M. R. oraz L. R., w którym domagał się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i orzeczenia, aby pozwani zapłacili solidarnie na rzecz powoda kwotę 3.307.092,53 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia złożenia pozwu (30 września 2016 roku) do dnia zapłaty. Równocześnie powód wniósł o zasądzenie solidarnie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, opłaty sądowej od pozwu oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że 12 stycznia 2010 roku pozwani zawarli z (...) Bank Spółką Akcyjną umowę kredytu na cele mieszkaniowe E., mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 1.509.720 zł. W dniu 9 lutego 2010 roku strony zawarły kolejną umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) na kwotę 815.000 zł. Umowa z dnia 9 lutego 2010 roku została zmieniona aneksem nr (...) z dnia 17 lutego 2010 roku. Ustanowiono przy tym hipoteki zwykłe oraz umowne kaucyjne na nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...). Pozwani zobowiązali się do spłaty zadłużenia na warunkach szczegółowo określonych w umowach. Wobec zaprzestania spłaty, bank wypowiedział umowy, wskutek czego zobowiązanie stało się w całości wymagalne.

Brak spłaty zobowiązań wynikających z umów z dnia 12 stycznia 2010 roku i 9 lutego 2010 roku spowodował wystawienie przez bank bankowych tytułów egzekucyjnych, które zostały następnie zaopatrzone w klauzule wykonalności.

Dysponując takimi tytułami wykonawczymi, bank złożył wnioski o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Na podstawie BTE nr (...) postępowanie prowadzone było przez Komornika Sądowego M. P. pod sygn.. akt KM 1366/13 i zostało umorzone postanowieniem z dnia 14 grudnia 2013 roku. Na podstawie BTE nr (...) postępowanie prowadzone było przez Komornika A. T. pod sygn.. akt KM 1092/12. W toku tego postępowania doszło do sprzedaży nieruchomości, dla której prowadzona jest KW nr (...). Z uwagi na toczące się postępowanie w przedmiocie nadzoru nad egzekucją z nieruchomości, organ egzekucyjny nie mógł wydać postanowienia o umorzeniu postępowania.

Pozwani nie kwestionowali omawianych bankowych tytułów egzekucyjnych.

W dniu 16 grudnia 2014 roku Bank (...) S.A. zawarł z powodem umowę przelewu powyższych wierzytelności (pierwotny wierzyciel (...) Bank S.A. został przejęty przez Bank (...) S.A.).

W księdze wieczystej dokonano wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego, co skutkowało przeniesieniem wierzytelności hipotecznej z zabezpieczeniami (art. 79 ust. 1 u.k.w.h.).

Powód podjął szereg prób kontaktu z pozwanymi w celu polubownego zakończenia sprawy. W piśmie z dnia 19 września 2016 roku wezwano pozwanych do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Na dochodzoną w niniejszym postępowaniu wierzytelność 3.307.092,53 zł składają się:

1)  1.973.886,57 zł – należność główna – suma pozostałych do spłaty kapitałów kredytów (1.468.643,45 zł oraz 505.243,12 zł);

2)  1.3333.205,96 zł – skapitalizowane odsetki.

W oparciu o powyższe, w dniu 24 października 2016 roku, w sprawie o sygn.. akt XVNc 619/16, Sąd Okręgowy w Gdańsku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwani złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wnieśli o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesowych według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powód nie załączył do odpisu pozwu umowy kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku. Powód nie przedstawił załącznika nr (...) do umowy sprzedaży wierzytelności, z którego miałoby wynikać, że przedmiotem umowy był wierzytelność (...) S.A. wobec pozwanych. Powód nie wykazał, aby spłata kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku oraz z 9 lutego 2010 roku stała się wymagalna. Nie przedstawiono na tę okoliczność jakichkolwiek dowodów. Powód nie wykazał, aby spełnił się warunek niezbędny do przeniesienia przez (...) S.A. na powódkę opisany w pkt 17.6 umowy sprzedaży wierzytelności, to jest powód nie wykazał, aby zapłacił cenę za wierzytelność.

Powód nie wykazał jakimkolwiek dokumentem, z którego wynikałoby aktualne zadłużenie pozwanych z tytułu wymienionych w pozwie umów kredytu tak co do należności głównej jak i należności ubocznych w postaci odsetek. Pozwani nie są w stanie zweryfikować w jaki sposób zostało wyliczone roszczenie. Z pozwu nie wynika od jakich kwot i za jakie okresy i według jakiego oprocentowania powód naliczył dochodzone należności z tytułu odsetek. Pozwani kwestionują w całości dochodzoną kwotę – należność główną i odsetki.

W piśmie procesowym z dnia 9 lutego 2017 roku (k. 120 i nast.) powód cofnął pozew co do kwoty 1.238,46 zł bez zrzeczenia się roszczenia. W związku z powyższym powód ostatecznie wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie na swoją rzecz kwoty 3.305.854,07 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty. Równocześnie powód wniósł o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

Powód ponownie wskazał na okoliczność prowadzenia rozmów pomiędzy stronami co do spłaty wierzytelności jeszcze przed wszczęciem postępowania sądowego. Prowadzone negocjacje nie przyniosły rezultatu. Pozwani nie przejawiają w procesie inicjatywy dowodowej w zakresie ewentualnego nieistnienia zobowiązań względem powoda.

Poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanym dwa bankowe tytułu egzekucyjne, które nie były kwestionowane.

Do spłaty tytułem należności głównej pozostały kwoty 1.973.886,57 zł – odpowiednio 1.468.643,45 zł z tytułu umowy kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku oraz 505.243,12 z tytułu umowy kredytu z dnia 9 lutego 2010 roku. Pozwani pozostają zarówno dłużnikami osobistymi jak również rzeczowymi powoda. Na dochodzoną kwotę należności, o której mowa w petitum pisma (3.330.854,07 zł) składają się:

1)  Wierzytelność z umowy z dnia 12 stycznia 2010 roku – 2.460.428,30 zł, w tym kapitał kredytu – 1.468.643,45 zł;

2)  Wierzytelność z umowy z dnia 9 lutego 2010 roku – 845.425,77 zł, w tym kapitał kredytu – 505.243,12 zł.

Powód nie dysponuje obecnie dokumentem potwierdzającym fakt doręczenia pozwanym pisma zawierającego oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy kredytu. Fakt ten można jednak udowodnić jakimkolwiek pismem, z którego wywieść można wolę postawienia całej wierzytelności w stan wymagalności. Poprzednik prawny powoda dysponując tytułem wykonawczym w postaci BTE zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, złożył do Komornika Sądowego wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Komornik zawiadomił pozwanych o wszczęciu egzekucji, zatem choćby ten fakt świadczy o wypowiedzeniu umowy. Należność stałaby się w całości wymagalna z upływem 30 dni od dnia doręczenia dłużnikom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji.

W toku postępowania egzekucyjnego wszczęto egzekucję z nieruchomości pozwanych. Komornik wezwał dłużnika do zapłaty długu w ciągu dwóch tygodni pod rygorem przystąpienia do opisu i oszacowania nieruchomości.

Powód przyjmuje, że dochodzone należności stały się w całości wymagalne najpóźniej: odpowiednio w dniu 7 lipca 2011 roku (data wystawienia BTE) dla zadłużenia wynikającego z umowy z dnia 9 lutego 2010 roku oraz 8 kwietnia 2011 roku (data wystawienia BTE) dla zadłużenia wynikającego z umowy z 12 stycznia 2010 roku.

Jako wypowiedzenie umowy kredytu i oświadczenie wierzyciela o woli postawienia w stan wymagalności całej należności można traktować samo doręczenie odpisu pozwu. Wierzytelność byłaby wymagalna po upływie trzydziestu dni od tej daty.

Podczas rozprawy w dniu 5 kwietnia 2017 roku pełnomocnik pozwanych podtrzymał stanowisko zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Nadto, przyjmując, że wymagalność całej wierzytelności z tytułu umów kredytowych nastąpiła poprzez czynność Banku w postaci wystawienia BTE i wystąpienia o nadanie jemu klauzuli wykonalności w 2012 roku, pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia. W późniejszym okresie nie podejmowano czynności, które skutkowałyby przerwaniem biegu przedawnienia roszczenia. Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa. Pełnomocnik pozwanych wyraził zgodę na częściowe cofnięcie pozwu w zakresie określonym w piśmie z dnia 9 lutego 2017 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 stycznia 2010 roku pozwani zawarli z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) (dalej umowa z dnia 12 stycznia 2010 roku), na podstawie której bank pozostawił do dyspozycji pozwanych kwotę 1.509.720 zł z obowiązkiem zwrotu tej kwoty wraz z odsetkami oraz innymi należnościami ubocznymi w 168 ratach miesięcznych. Prawnym zabezpieczeniem spłaty wierzytelności z tytułu kredytu bankowego pozostawały m.in. hipoteki – umowna zwykła oraz kaucyjna ustanowione na nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...).

Dowód: umowa kredytu bankowego k. 19-23;

W dniu 9 lutego 2010 roku pozwani zawarli z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) (dalej umowa z dnia 9 lutego 2010 roku), na podstawie której bank pozostawił do dyspozycji pozwanych kwotę 815.000 zł z obowiązkiem zwrotu tej kwoty wraz z odsetkami oraz innymi należnościami ubocznymi w 168 miesięcznych ratach. Prawnym zabezpieczeniem spłaty wierzytelności z tytułu kredytu bankowego pozostawała hipoteka umowna zwykła w wysokości 815.000 zł oraz hipoteka kaucyjna do wysokości 407.500 zł ustanowione na nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW nr (...).

Dowód: umowa kredytu bankowego k. 24-29;

W dniu 17 lutego 2010 roku strony zawarły aneks nr (...) do umowy kredytu z dnia 9 lutego 2010 roku.

Dowód: aneks nr (...) k. 30-31;

(...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 8 kwietnia, w którym stwierdzono, że zadłużenie pozwanych wynikające z tytułu umowy kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku wynosi łącznie 1.528.795,65 zł, w tym kapitał 1.468.643,45 zł, odsetki umowne 57.280,38 zł, odsetki przeterminowane 2.871,82 zł. Powyższy bankowy tytuł egzekucyjny został zaopatrzony w klauzulę wykonalności w oparciu o postanowienie wydane przez Sąd Rejonowy w Sopocie w sprawie o sygn.. akt I Co 342/12 w dniu 5 marca 2012 roku.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Sopocie k. 36-38;

(...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 7 lipca 2011 roku, w którym stwierdzono, że zadłużenie pozwanych wynikające z tytułu umowy kredytu z dnia 9 lutego 2010 roku wynosi łącznie 536.880,58 zł, w tym kapitał 505.243,12 zł, odsetki umowne 27.505,55 zł, odsetki przeterminowane 4.131,91 zł. Powyższy bankowy tytuł egzekucyjny został zaopatrzony w klauzulę wykonalności w oparciu o postanowienie wydane przez Sąd Rejonowy w Sopocie w sprawie o sygn.. akt I Co 344/12 w dniu 5 marca 2012 roku.

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Sopocie k. 39-41;

Bank (...) S.A. we W. przejął (...) Bank S.A. w W., stając się tym samym następcą prawnym (...) Bank S.A. w W. i wierzycielem pozwanych.

Dowód: odpis z Rejestru Przedsiębiorców KRS k. 80-90;

W dniu 16 grudnia 2014 roku pomiędzy Bankiem (...) S.A. we W. a powodem została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności. W załączniku do umowy stanowiącym zestawienie wierzytelności stanowiących przedmiot transakcji wskazano m.in. wierzytelności wynikające z umów kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku oraz 9 lutego 2010 roku. Cena została zapłacona przez nabywcę na rzecz zbywcy. Sama umowa była zmieniana aneksem nr (...) z dnia 30 grudnia 2014 roku.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z załącznikami k. 42-79, aneks nr (...) k. 141-142;

W księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...)Wydział Ksiąg Wieczystych KW nr (...) pozwani zostali ujawnieni jako właściciele nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W dziale IV tejże księgi wieczystej wpisano cztery hipoteki na rzecz powoda, tj.:

- na pozycji 1 – hipoteka umowna zwykła w kwocie 1.509.720 zł ustanowiona w celu zabezpieczenia wierzytelności – kapitału kredytu udzielonego w dniu 12 stycznia 2010 roku;

- na pozycji 2 – hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 754.860 zł ustanowiona w celu zabezpieczenia wierzytelności – odsetek i innych należności z tytułu kredytu udzielonego w dniu 12 stycznia 2010 roku;

- na pozycji 3 – hipoteka umowna zwykła w kwocie 815.000 zł ustanowiona w celu zabezpieczenia wierzytelności – kapitału kredytu udzielonego na podstawie umowy z dnia 9 lutego 2010 roku;

- na pozycji 4 – hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 407.500 zł ustanowiona w celu zabezpieczenia wierzytelności – odsetek i innych należności z tytułu kredytu udzielonego w dniu 9 lutego 2010 roku;

Dowód: odpis z księgi wieczystej k. 32-35;

W dniu 19 września 2016 roku do obojga pozwanych skierowane zostały pisma w sprawie zadłużenia wynikającego z umów kredytu z dnia 12 stycznia 2010 roku oraz 9 lutego 2010 roku. W pismach tych wskazano, że na dzień ich sporządzenia saldo zadłużenia wynosiło odpowiednio: 2.460.927,65 zł oraz 845.020,20 zł.

Dowód: korespondencja skierowana do pozwanych k. 91-94;

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zaoferowanego przez strony niniejszego postępowania. Sąd ocenił wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (art. 233 § 1 k.p.c.).

Pierwszą grupę dowodów, na których oparł się Sąd przy ustaleniu stanu faktycznego stanowiły dokumenty prywatne i urzędowe. Z uwagi na to, że żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności ani prawdziwości złożonych wzajemnie dokumentów prywatnych i urzędowych, Sąd przyznał tym dokumentom domniemania, o których mowa w art. 244 § 1 oraz 245 k.p.c. Dokumenty, spośród których najistotniejsze pozostawały umowy kredytów bankowych, bankowe tytuły egzekucyjne, postanowienia o nadaniu klauzul wykonalności bankowym tytułom egzekucyjnym, odpisy z Rejestru Przedsiębiorców KRS oraz odpis z księgi wieczystej, umowa przelewu wierzytelności, korespondencja stron, pozwoliły Sądowi na poczynienie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń w zakresie zawarcia umów kredytowych, podejmowanych przez wierzyciela czynności zmierzających do egzekucji wierzytelności.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zawiadomień dłużników o wszczęciu postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 1366/13 oraz wezwań w związku ze wszczęciem egzekucji z nieruchomości, a także dowodu z przesłuchania stron uznając, że dowody te nie są istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy a nadto prowadziłyby do przedłużenia niniejszego postępowania. Powód jako podmiot reprezentowany przez fachowego pełnomocnika powinien zgłosić wszelkie wnioski dowodowe na stosownym etapie postępowania.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Strona powodowa w niniejszym postępowaniu dochodziła od pozwanych zapłaty wierzytelności wynikających z umów kredytu bankowego, które nabyła od Banku (...) S.A. W zakresie roszczenie znajdowały się kwoty kapitału jak również należności ubocznych od obu kredytów. Nadto wierzytelności przysługujące powodowi są zabezpieczone hipotekami ustanowionymi na nieruchomości stanowiącej własność pozwanych.

Powód wykazał w sposób skuteczny, że pomiędzy pozwanymi a poprzednikiem prawnym (...) S.A. istniały dwa stosunki prawne – umowy kredytów bankowych, o których mowa w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku poz. 1988 ze zm.). W myśl tego przepisu przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwani nie wywiązali się z przedmiotowych zobowiązań wynikających z umów kredytu w ten sposób, że spóźnili się z zapłatą kolejnych rat. W konsekwencji bank wypowiedział umowę, postawił całą wierzytelność z obu umów w stan natychmiastowej wymagalności, wystawił bankowe tytuły egzekucyjne. Co więcej bank uzyskał klauzule wykonalności na oba bankowe tytuły egzekucyjne w postanowieniach z dnia 5 marca 2012 roku. Pozwani zmuszeni byli znosić egzekucję prowadzoną w oparciu o tak uzyskane tytuły wykonawcze. Na tym etapie nie kwestionowali w jakikolwiek sposób wymagalności roszczenia banku ani skuteczność oświadczeń o wypowiedzeniu umów kredytu bankowego. Stąd w ocenie Sądu należy przyjąć, że powód wykazał, że cała kwota niespłaconego kapitału była w dniu wydania postanowienia wymagalna.

Dołączone do akt sprawy dokumenty prywatne oraz urzędowe w sposób jednoznaczny wskazały na istnienie legitymacji procesowej powoda do dochodzenia wierzytelności. Powód wykazał przede wszystkim, że doszło do następstwa prawnego pomiędzy (...) S.A. w (...) Bankiem S.A. jak również skuteczne nabycie wierzytelności w drodze umowy przelewu wierzytelności. Dołączono bowiem stosowne odpisy z Rejestru Przedsiębiorców KRS, umowy z załącznikami oraz potwierdzeniem przelewu kwoty tytułem ceny sprzedaży wierzytelności, odpis z księgi wieczystej, w której powód jest ujawniony jako wierzyciel hipoteczny. Z mocy art. 509 §1-2 k.c. na powoda przeszły wszelkie związane z wierzytelnością prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Na częściowe uwzględnienie zasługiwał zarzut przedawnienia roszczeń zgłoszony przez pełnomocnika pozwanych podczas rozprawy.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Stosownie zaś do art. 77 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku poz. 790 ze zm.) przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej. Przepisu tego nie stosuje się do roszczeń o świadczenia uboczne.

Odnosząc powyższe normy wynikające z przepisów do niniejszej sprawy należy podkreślić, że termin przedawnienia roszczenia o zapłatę kapitału oraz należności ubocznych należy liczyć od dnia, w którym poprzednik prawny powoda, tj. Bank (...) S.A. uzyskał postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, tj. 5 marca 2012 roku. Po tej dacie nie wykazano, aby dokonana została jakakolwiek czynność, która niosłaby za sobą skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1-3 k.c. W szczególności taką czynnością nie pozostawała egzekucja prowadzona na rzecz banku. Zgodnie z aktualnie obowiązującym orzecznictwem w tej materii nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 roku, sygn.. akt III CZP 29/16, LEX nr 2067028).

Z powyższego wynika, że termin przedawnienia roszczeń wynikających z umów kredytu upłynął z dniem 5 marca 2015 roku. Powództwo zostało wniesione w dniu 30 września 2016 roku, zatem po upływie terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 118 k.c. Niemniej jednak, skoro powód pozostaje wierzycielem hipotecznym w rozumieniu art. 65 u.k.w.h., wciąż może dochodzić zaspokojenia należnych jemu wierzytelności, za wyjątkiem należności ubocznych, z nieruchomości stanowiących aktualnie własność pozwanych.

Przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką pociąga za sobą tylko skutki w sferze obligacyjnej. Nie pozbawia natomiast wierzyciela hipotecznego uprawnienia do zaspokojenia się z nieruchomości co oznacza, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie przysługuje zarzut przedawnienia i to niezależnie od tego, czy jest też dłużnikiem osobistym, czy tylko rzeczowym. Odpowiedzialność rzeczowa jest wyłączna, dłużnik osobisty może bowiem obronić się zarzutem przedawnienia jeżeli nie jest jednocześnie dłużnikiem rzeczowym (art. 117 k.c.). Jeżeli nim jest, a dojdzie do przedawnienia i dłużnik zgłosi taki zarzut, to będzie odpowiadał tylko rzeczowo, a sąd, uwzględniając powództwo, ograniczy zgodnie z art. 319 k.p.c.. jego odpowiedzialność do obciążonej nieruchomości. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2012 roku, sygn.. akt I ACa 1374/11, Legalis).

Mając to na uwadze, należało zasądzić solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty:

- 1.468.643,45 zł - z ograniczeniem ich odpowiedzialności do nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr (...) w zakresie hipoteki umownej zwykłej na kwotę 1.509.720 zł,

- 505.243,12 zł – z ograniczeniem ich odpowiedzialności do nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr (...) w zakresie hipoteki umownej zwykłej na kwotę 815.000 zł.

W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić.

Wobec powyższego, na podstawie cytowanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie 1-2 sentencji wyroku.

W punkcie 3 sentencji wyroku, na mocy art. 203 § 1 i 4 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie do kwoty 1.238,46 zł, tj. w zakresie, w którym powód cofnął roszczenie bez zrzeczenia się roszczenia, zaś pozwani wyrazili na to zgodę.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 4 sentencji wyroku biorąc pod uwagę art. 100 w zw. art. 108 § 1 zdanie drugie k.p.c. Powód został obciążony kosztami postępowania w 40%, zaś pozwany w 60%. Szczegółowe ustalenie tych kosztów powierzono Referendarzowi Sądowemu w Sądzie I instancji po uprawomocnieniu się wyroku.