Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Anna Szner

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa A. (...) z siedzibą w W. Oddział Terenowy w O.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej Gminy G. na rzecz powódki A. (...) z siedzibą w W. Oddział Terenowy w O. kwotę 1 876,32 zł (jeden tysiąc osiemset siedemdziesiąt sześć złotych i 32/100) z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19.11.2013 r. oraz kwotę 2 694 zł (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

2.  nakazuje pobrać od pozwanej Gminy G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 270,97 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i 97/100) tytułem części nieuiszczonych kosztów wynagrodzenia biegłego;

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 2100/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 lutego 2014 roku powódka A. (...) w W. Oddział Terenowy w O., zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie od Gminy G. kwoty 1.876,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od 19 listopada 2013 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powódka podniosła, że dochodzi odszkodowania z tytułu niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego D. H., K. R. (1), T. H., S. R., K. R. (2), M. P. i J. P., wobec których wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2013 roku orzeczono nakaz opróżnienia z rzeczy, opuszczenia i wydania powódce lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...), stanowiącego własność powódki, z jednoczesnym orzeczeniem o przysługującym eksmitowanym uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymaniem wykonania orzeczonej eksmisji do czasu złożenia przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Do chwili obecnej Gmina G. nie dostarczyła lokalu socjalnego eksmitowanym, którzy cały czas zajmują ten lokal. Gmina G. została poinformowana o toczącym się postępowaniu eksmisyjnym. W konsekwencji niezaoferowania przez pozwaną lokalu socjalnego, dłużnicy nie mogli zostać z niego eksmitowani, a zajmowany przez nich lokal nie mógł zostać wynajęty innym osobom. Powódka zatem traci korzyści, jakie mogłaby odnieść w przypadku pobierania czynszu. Pozwana została wezwana do dobrowolnego spełnienia świadczenia – wezwanie pozostało bezskuteczne.

W odpowiedzi na pozew z dnia 1 grudnia 2014 roku pozwana Gmina G., zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana argumentowała, że powódka nie wykazała, aby w spornym okresie była właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...), a zatem że jest legitymowana czynnie do występowania w niniejszym postępowaniu. Nadto, podniosła, iż nie została skutecznie wezwana do dostarczenia eksmitowanym lokalu socjalnego. Pozwana zarzuciła także, że powódka nie wykazała wysokości poniesionej przez nią szkody, a także okoliczności, że w spornym okresie lokal mieszkalny numer (...) był faktycznie zajmowany przez eksmitowanych,.

Pismem procesowym z dnia 17 lutego 2015 roku powódka oświadczyła, iż roszczenie objęte pozwem obejmuje okres czasu od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 30 września 2013 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. (...) z siedzibą w W. Oddział Terenowy w O., jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...).

Wyrokiem zaocznym z dnia 8 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach nakazał D. H., K. R. (1), T. H., S. R., K. R. (2), M. P. i J. P. opuszczenie i opróżnienie tego lokalu oraz wydanie A. (...) w W. w stanie wolnym od osób i rzeczy. Eksmitowanym zostało przyznane prawo do lokalu socjalnego, a do czasu wykonania tego zobowiązania przez Gminę G., wstrzymane zostało wykonanie wyroku w zakresie eksmisji.

Pismem z dnia 12 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach poinformował Gminę G. o możliwości przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.

/dowody: wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2013 r. (k. 8-9), a nadto okoliczności ustalone na podstawie przepisu art. 228 § 2 k.p.c./

Osoby eksmitowanie z lokalu mieszkalnego numer (...) orzeczeniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2013 roku, tzn. T. H. wraz z rodziną, stale w nim zamieszkują, nie ponosząc z tego tytułu żadnych opłat.

/dowody: wykaz opłat k.11, analityka konta k. 12, załączniki do opinii biegłego sądowego k.148-157/

W związku z brakiem złożenia pozwanym oferty zawarcia umowy lokalu socjalnego pismem z dnia 11 listopada 2013 roku powódka wezwała Gminę G. do zapłaty kwoty 1.876,32 zł tytułem odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego. W odpowiedzi Gmina G., iż wskazała roszczenie powódki uznaje za bezzasadne.

/dowody: wezwanie do zapłaty k. 10, pismo z dn. 10.12.2013 r./

Lokal mieszkalny numer (...) o powierzchni 53,67 m ², obejmuje: dwa pokoje, kuchnię, łazienkę z WC i przedpokój. Lokal korzysta z pomieszczeń piwnicznych, które stanowią część nieruchomości wspólnej, natomiast w budynku gospodarczym na podwórku znajduje się pomieszczenie przynależne do lokalu nr (...), w postaci komórki gospodarczej. Lokal nie posiada balkonu. Mieszkanie wyposażone jest w instalację elektryczną, wodociągową, sanitarną. Gaz z butli używany do celów kuchennych. Wartość miesięcznego rynkowego czynszu lokalu mieszkalnego nr (...) w okresie od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 30 września 2013 roku mogłaby wynieść 580 zł.

/dowody: opinia biegłego sądowego k.127-146/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił opierając się na wymienionych wyżej dowodach z dokumentów oraz opinii biegłego sądowego.

Zarówno treść jak i autentyczność dokumentów nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu. W konsekwencji, Sąd przydał dokumentom tym moc dowodów w całości.

Sąd przydał moc dowodu w całości także opinii biegłego sądowego. Treść tej opinii nie była kwestionowana przez żadną z nich, a Sąd ocenił ją jako rzetelną, wiarygodną
i fachową.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła zapłaty tytułem odszkodowania za zaniechanie przez pozwaną wykonania obowiązku przewidzianego w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (j.t. Dz. U. z 2005 r., nr 31, poz. 266 ze zm., dalej: u.o.p.l.), tj. za niedostarczenie lokalu socjalnego D. H., K. R. (1), T. H., S. R., K. R. (2), M. P. i J. P., którym takie uprawnienie przyznano wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach. Żądanie odszkodowania dotyczyło okresu od 1 lutego 2013 do 30 września 2013 roku.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 u.o.p.l. osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Ustęp 3 tego przepisu stanowi, iż osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Natomiast zgodnie z ustępem 5 jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 k.c.

Art. 417 § 1 k.c. stanowi, iż za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

W judykaturze i doktrynie dominuje pogląd, iż strata właściciela lokalu spowodowana nieuiszczaniem przez lokatora opłat za używanie lokalu mieszkalnego pozostaje w normalnym związku przyczynowym z zaniechaniem wypełnienia przez gminę obowiązku dostarczenia takiej osobie lokalu socjalnego. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 19 czerwca 2008 roku (sygn. akt V CSK 31/08) i z dnia 13 stycznia 2010 roku (sygn. akt II CSK 323/09) opowiedział się wyraźnie za zasadą pełnego odszkodowania należnego od gminy w przypadku niewykonania przez nią obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego. Ocena zakresu szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem stanowiącym jej źródło powinna opierać się na porównaniu stanu majątku poszkodowanego istniejącego po wystąpieniu zdarzenia wyrządzającego szkodę, z możliwym stanem tego majątku w przypadku, gdyby zdarzenie to nie wystąpiło, z uwzględnieniem warunku, czy stan ten jest typowym, zazwyczaj występującym następstwem zdarzenia wyrządzającego szkodę. W uchwale z dnia 7 grudnia 2007 roku w sprawie III CZP 121/07 Sąd Najwyższy stwierdził, że odpowiedzialność gminy i dłużnika ma charakter odpowiedzialności in solidum.

Wbrew twierdzeniom pozwanej, w sprawie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności pozwanej za szkodę wyrządzoną powódce zaniechaniem, polegającym na niedostarczeniu lokalu socjalnego T. H. i jej rodzinie. Prawomocnym wyrokiem z dnia 8 stycznia 2013 roku przyznano im bowiem uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego, co uniemożliwia powódce wykonanie tego wyroku, a tym samym swobodne dysponowanie przedmiotowym lokalem, umożliwiające powódce uzyskiwanie czynszu najmu. Osoby zajmujące lokal nie uiszczają przy tym na rzecz powódki żadnych kwot z tytułu bezumownego korzystania z lokalu. Z materiału dowodowego zebranego w tej sprawie wynika przy tym, iż w okresie od lutego 2013 do września 2013 roku T. H. wraz z rodziną nieprzerwanie korzystała z przedmiotowego lokalu . Świadczą o tym zdjęcia stanowiące załączniki do opinii biegłego sądowego, z których wynika, że mieszkanie jest zamieszkiwane, używane. Ponadto na potrzeby sporządzanej opinii biegły dokonał oględzin lokalu w dniu 04 listopada 2015r i mieszkanie to w tym celu udostępniła stale tam zamieszkująca T. H. .

Nadto, Gmina G. posiadała wiedzę o toczącym się pod sygn. akt I C 1320/12, postępowaniu przeciwko eksmitowanym albowiem pismem z dnia 12 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach poinformował Gminę G. o możliwości przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.

Powódka w należyty sposób wykazała również wysokość żądanej pozwem kwoty tytułem odszkodowania w zakresie rzeczywistej szkody, jaką poniosła na skutek zajmowania lokalu przez uprawnionych do lokalu socjalnego w spornym okresie, wobec niedostarczenia im lokalu socjalnego przez pozwaną. Powódka złożyła bowiem wykaz opłat jakie winny być uiszczane na jej rzecz przez eksmitowanych oraz analitykę konta, z której wynika, że pozwani nie dokonywali żadnych opłat. W ocenie Sądu, strona powodowa wykazała kwotową wysokość roszczenia. Na okoliczność wysokości roszczenia dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości. Biegły określił miesięczną wartość rynkowej stawki czynszu najmu lokalu powodów w okresie od lutego 2013 roku do września 2013 roku na kwotę 580 zł miesięcznie. Biegły przygotowując opinię na podstawie analizy rynku najmu lokali mieszkalnych na terenie G. dokonał wyliczenia stawki rynkowego czynszu najmu jaki powódka mogłaby uzyskać w okresie miesięcznym . Odnośnie wysokości wyliczonego w opinii możliwego do uzyskania czynszu najmu, strony nie zgłosiły zastrzeżeń. W oparciu o te wyliczenia w okresie dochodzonym pozwem to jest od 01 lutego 2013r do 30 września 2013r ( 9 miesięcy ) powódka mogłaby swoje żądanie określić na kwotę przekraczająca pierwotne żądanie . Zgodnie z art. 316 k.p.c po zamknięciu rozprawy sad wydaje wyrok , biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Pismo powódki z dnia 11 10.2016 zawierające rozszerzenie powództwo dotarło do sądu już po wydaniu wyroku w dniu 13 października 2016 to jest w dniu 14 października 2016r i nie mogło odnieść skutku .O istnieniu pisma nie powiadomił także pełnomocnik powódki bowiem nie stawił się na termin posiedzenia wyznaczonego na rozprawę .

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że zaniechanie pozwanej wyrządziło powódce szkodę w wysokości wynikającej z opinii biegłego, gdyż powódka została pozbawiona możliwości korzystania z lokalu (dysponowania nim), a jednocześnie nie uzyskiwała od zajmujących lokal żadnych opłat.

Z tych przyczyn, na podstawie wskazanych przepisów, Sąd zasądził na rzecz powódki dochodzoną pozwem kwotę 1.876,32

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. uznając za uzasadnione żądanie odsetek od dnia 11 listopada 2013 roku, uwzględniając datę wezwania pozwanej do zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c., zasądzając je w całości od pozwanej na rzecz powódki, Na koszty procesu poniesione przez powódkę, w łącznej kwocie 2.684 zł, złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 94 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 600,00 zł, ustalone w oparciu o zapis § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 2.000 zł.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach brakującą część wynagrodzenia biegłego sądowego w kwocie 270,97 zł.

SSR Grzegorz Korfanty