Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Przemysław Majkowski

Protokolant: sekr. Joanna Wołczyńska-Kalus

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. L.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 242/17

UZASADNIENIE

Pozwem skierowanym do Sądu Okręgowego w Sieradzu pełnomocnik powoda Banku (...) SA w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. L. kwoty 111.496,30 złotych - tytułem zapłaty wymagalnego zadłużenia wynikającego z zawartej pomiędzy stronami, w dniu 30 stycznia 2006 r., umowy kredytu hipotecznego. (pozew z załącznikami – k. 2 - 58).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 stycznia 2006 r. pozwana nazywająca się wtedy A. S. zawarła z powodowym Bankiem umowę kredytu hipotecznego M. (...)/ (...). (niesporne, kopia umowy k. 4 -6.).

W treści tej umowy wskazano, że adres kredytobiorcy - obecnej pozwanej w sprawie - to wieś S. nr 20.

(dowód: kopia umowy k. 4 -6.).

W dniu 18 lipca 2009 r. pozwana wyszła za mąż i przybrała nazwisko S. – L..

(dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa pozwanej k. 70.)

Cała korespondencja powodowego Banku związana z wypowiedzeniem umowy kredytu jaki i przedsądowym wezwaniem do zapłaty była kierowana do pozwanej na adres: W., ulica (...). Korespondencja nie była podejmowana i wracała do powodowego Banku z adnotacją pocztową „ zwrot nie podjęto w terminie ”.

(dowód: wypowiedzenie kredytu i potwierdzenie nadania k. 8,9, przesądowe wezwanie do zapłaty k. 10,11)

W dniu 18 stycznia 2016 r. zostały uaktualnione dane pozwanej w dokumentacji powodowego Banku poprzez podanie adresu pozwanej „ W. ul. (...) ”, co zostało potwierdzone podpisem pozwanej.

(dowód: kopia dokumentu – informacja o kliencie – dane ogólne k. 71).

W dniu 13 czerwca 2017r. powodowy Bank zwrócił się do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Departamentu Spraw Obywatelskich, Wydziału Udostępniania Informacji z wnioskiem o podanie aktualnego adresu pozwanej.

(dowód: pismo pełnomocnika powoda k. 69).

Do dnia wyrokowania w niniejszej sprawie powodowy Bank nie przedłożył dokumentu wskazującego na adres pozwanej .

Miasto W. jest podzielone na 8 osiedli. Na osiedlu nr(...)znajduje się ulica (...). W W. nie ma i nie było ulicy o nazwie (...).

(dowód: w ykaz osiedli wraz z ulicami i przewodniczącymi Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w W. z historią zmian, dostępny w Internecie).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W dniu 16 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy w sprawie sygn. akt III CZP 105/16 wydał uchwałę, w której stwierdził, że doręczenie przewidziane w art. 139 § 1 k.p.c. może być uznane za dokonane wtedy, gdy przesyłka sądowa została wysłana pod aktualnym adresem oraz imieniem i nazwiskiem odbiorcy. Sąd Najwyższy stwierdził, że unormowane w art. 139 § 1 k.p.c. doręczenie zastępcze, stanowi instytucję pozostającą na granicy konstytucyjnych gwarancji do sądu. Jak zaznaczył SN stronom należy zapewnić realną możliwość odbierania kierowanych do nich pism oraz zapoznania z ich treścią, co jest szczególnie istotne w przypadku pierwszego doręczenia. Z tego względu doniosłą rolę odgrywa zachowanie wszystkich wymagań formalnych zapewniających, że adresat został zawiadomiony o nadejściu przesyłki i stworzono mu rzeczywistą możliwość jej odbioru. Uchybienie im skutkuje bowiem nieskutecznością doręczenia. SN podkreślił, że jednoznaczne i niebudzące wątpliwości oznaczenie adresata stanowi obok prawidłowego i aktualnego adresu, jedną z gwarancji skuteczności doręczenia zastępczego.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko zaprezentowane w cytowanej uchwale i na nim opiera swoje rozstrzygnięcie w sprawie. Zważyć bowiem należy, że w uzasadnieniu uchwały SN wskazał, iż dokonanie doręczenia stronie pod wadliwym adresem oraz błędnym imieniem i nazwiskiem odbiorcy nie może zostać uznane za dokonane, niezależnie od źródła lub przyczyny błędu.

Odnosząc cytowany podgląd do niniejszej sprawy podnieść należy, że powodowy Bank swoje żądania skierowane wobec pozwanej opiera na istnieniu, w jego przekonaniu, wymagalnego zadłużenia wynikającego ze skutecznego wypowiedzenia łączącej strony umowy kredytu hipotecznego oraz skutecznego, w przekonaniu powoda, doręczenia pozwanej przesądowego wezwania do zapłaty. Przekonanie swoje Bank wywodzi, ze skutecznego jego zdaniem, doręczenia korespondencji w tym, przedmiocie poprzez dwukrotne avizo. Skoro Bank zdecydował się na przyjęcie reguł dotyczących doręczania zastępczego – avizo, to winien to uczynić zgodnie z wymogami formalnymi szczegółowo wskazanymi w uchwale Sądu Najwyższego. Tymczasem Bank kierował korespondencję do pozwanej, wywołującą daleko idące skutki prawne – wypowiedzenie umowy kredytu i przesądowe wezwanie do zapłaty na adres jakiego zgodnie z urzędowym wykazem nie ma w W.. Istnieje bowiem w W. ulica (...), a nie ma ulicy (...). Dane takie wynikają z (...) Urzędu Miejskiego w W.. Wskazać należy, że dane zawarte w (...) mają charakter urzędowy i wskazują na istniejący stan rzeczy. (...) to bowiem ujednolicony system stron internetowych, stworzony w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej. Zasady publikacji informacji w (...) regulują: Ustawa o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1764), Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz.U. z 2007 r. Nr 10, poz. 68), zastępujące rozporządzenie z dnia 17 maja 2002 r., Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych z dnia 12 kwietnia 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 526).

Podkreślić po raz kolejny należy, że w cytowanej uchwale SN stwierdził, że doręczenie pod wadliwym adresem nie może zostać uznane za dokonane, niezależnie od źródła lub przyczyny błędu. Zatem nie ma znaczenia czy to pozwana podała błędne dane, czy też nie zweryfikowała błędu przy aktualizacji danych osobowych w banku. Niesporne jest bowiem, że w W. nie ma ulicy (...) , a zatem nie można było kierować na taki adres korespondencji i nie można tym samym wywodzić, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej oraz skutecznego wezwania pozwanej do zapłaty przez dwukrotne avizo.

Skoro umowa nie została skutecznie wypowiedziana to tym samym brak jest podstaw do wystąpienia z niniejszym powództwem co musiało skutkować oddaleniem pozwu. Wydanie niniejszego orzeczenia nie stoi w sprzeczności z prawami powoda bowiem w przypadku dochowania wymogów formalnych - ustalenia prawidłowego adresu pozwanej i doręczenia jej stosownej korespondencji, w przypadku wykazania skutecznego wypowiedzenia umowy będzie mógł wytoczyć nowe powództwo.