Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 1080/17

POSTANOWIENIE

Dnia 5 lipca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSA Dariusz Czajkowski

Protokolant : Agnieszka Wądołkowska

przy udziale prokuratora Małgorzaty Gasińskiej-Werpachowskiej

po rozpoznaniu w sprawie M. W. s. J.

zażalenia Dyrektora Aresztu Śledczego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Suwałkach

z dnia 30 maja 2017 r., sygn. akt II Kow 323/17

w przedmiocie odmowy warunkowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

p o s t a n a w i a

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

1)  na podstawie art. 77§1k.k. i art. 78§1k.k. warunkowo zwolnić M. W. s. J. urodz. (...) w O. z odbycia reszty kary 5 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej z dnia 08.03.2013r. w sprawie II K 87/012, której koniec przypada na dzień 19.10.2019r.

2)  na mocy art. 80§1k.k. wyznaczyć warunkowo zwolnionemu okres próby do dnia 19.10.2019r.

3)  na mocy art. 159k.k.w., art. 72§1 pkt 1, 4 i 5 k.k. oddać skazanego pod dozór kuratora sądowego i zobowiązać do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej, powstrzymania się od nadużywania alkoholu oraz informowania kuratora o przebiegu okresu próby.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 maja 2017r. Sąd Okręgowy w Suwałkach odmówił udzielenia skazanemu M. W. warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności.

Rozstrzygnięcie to zaskarżył Dyrektor Aresztu Śledczego w Suwałkach, wskazując na wzorowe zachowanie skazanego w warunkach izolacji i realizację zadań wyznaczonych IPO, brak uczestnictwa w podkulturze przestępczej, ukończenie programów korekcyjno-edukacyjnych, sumienne wywiązywanie się z obowiązków pracowniczych, wykonywanie prac społecznych, prawidłowe wykorzystywanie przepustek oraz możliwość podjęcia pracy po opuszczeniu zakładu karnego i krytyczny stosunek do popełnionych czynów.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie zastrzec należy, że Sąd Apelacyjny w najmniejszym stopniu nie kwestionuje olbrzymiego ładunku społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił, jako że skutki przestępstwa drogowego były tragiczne, a dodatkowo M. W. popełnił je znajdując się pod wpływem alkoholu. Stopień społecznej szkodliwości czynu ma jednak znaczenie dla wymiaru kary orzekanej przez sąd meriti, nie jest natomiast wymieniony w art. 77 § 1 k.k. jako przesłanka wpływająca na ocenę prognozy kryminologicznej przez sąd orzekający w postępowaniu wykonawczym w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia. Z tego też względu nie znajduje żadnej ustawowej podstawy stwierdzenie Sądu Okręgowego, że ,, skrócenie skazanemu kary prawie o połowę byłoby, mając na uwadze okoliczności popełnionego czynu, zbyt dużą ingerencją w prawomocny wyrok”. Wszak Sąd ten nie nawet wskazał, o jakie tu okoliczności chodzi. W ocenie Sądu Apelacyjnego okoliczności popełnionego przestępstwa dla decyzji w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia powinny mieć znaczenie wtedy, gdy ujawniają nietypowe cechy charakteru sprawcy przestępstwa, nakazując przez to szczególną ostrożność przy ocenie jego prognozy kryminologicznej oraz ocenie przebiegu i wyników procesu resocjalizacji. Nie można uznawać za te okoliczności zwykłych znamion czynu, które wynikają wprost z zastosowanej kwalifikacji prawnej.

Tym samym więc – lege non distinquente – o ile ustawodawca nie zawarł surowszych kryteriów warunkowego przedterminowego zwolnienia (jak uczynił to np. w art. 78 § 2 i 3 k.k.), to sąd nie jest uprawniony ich wprowadzać w odniesieniu do wskazanych przez siebie kategorii przestępstw bądź ich sprawców.

Z akt osobowych skazanego wynika, że M. W. nie jest osobą zdemoralizowaną. Po raz pierwszy odbywa karę pozbawienia wolności. Nie utrzymywał kontaktów ze środowiskiem kryminogennym, nie nadużywał alkoholu, przestrzegał porządku prawnego i stosował się do zasad współżycia społecznego. Posiada pozytywną opinię w miejscu zamieszkania, jest postrzegany jako osoba spokojna i niekonfliktowa. Przed osadzeniem prowadził ustabilizowany styl życia, od kilku lat miał stałą pracę. Posiada wykształcenie zawodowe, wyuczony zawód blacharz samochodowy.

Bez najmniejszych zastrzeżeń poddał się rygorom placówki penitencjarnej. Jego zachowanie oceniono jako wzorowe. W stosunku do przełożonych jest regulaminowy i wysoce kulturalny. Był wielokrotnie nagradzany, nie był karany dyscyplinarnie. Skazany zaangażował się w proces resocjalizacji, karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowanego oddziaływania, w zakładzie karnym typu otwartego. Zadania nim wyznaczone realizuje w stopniu bardzo dobrym. Ukończył ponadto programy edukacyjne ( Kierowco włącz myślenie, Klub Pracy). Udziela się we wszystkich dostępnych pracach społecznych na rzecz samorządu miejskiego. Jest ponadto zatrudniony społecznie poza terenem zakładu karnego w systemie bez konwojenta w hospicjum. Sumiennie wywiązuje się z należących do niego obowiązków. Uczestniczy także w systemie przepustkowym. Poza jednostką penitencjarną zachowuje się właściwie. Posiada krytyczny stosunek do popełnionych czynów.

Na wolności oczekuje na skazanego rodzina, z którą w czasie odbywania kary utrzymywał stałą więź emocjonalną.

Wszystko to pozwala zasadnie twierdzić, że pomimo wcześniejszego opuszczenia zakładu karnego skazany nie powróci na drogę przestępstwa, i że dalszy proces jego resocjalizacji z pozytywnym skutkiem może być kontynuowany w warunkach wolności kontrolowanej.

Czynnikiem zwiększającym tę gwarancję są nałożone na skazanego obowiązki, nad realizacją których czuwać będzie ustanowiony w tym celu kurator sądowy.

Z tych względów Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżone postanowienie orzekając jak w części dyspozytywnej niniejszego postanowienia.

D.