Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Łęczycy, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Kobus

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Góralska

z udziałem Prokuratora Beaty Daleckiej – Wieczorkowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2017 r. w Ł.

sprawy M. M., s. Z. i A. z domu M., urodzonego w dniu (...) w K.,

wobec którego orzeczono prawomocnie kary pozbawienia wolności wyrokami:

1.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie VII K 330/14 orzeczono w punkcie 6 sentencji wyroku karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności łącząc kary jednostkowe orzeczone wyrokami do spraw o sygn. akt II K 338/11 Sądu Rejonowego w Łęczycy, II K 237/11 Sądu Rejonowego w Łęczycy, którą to karę łączną warunkowo zawieszono w wykonaniu na okres 5 lat; wyrok łączny uprawomocnił się 20 maja 2015 r.; postanowieniem z dnia 09 maja 2017r. w sprawie IIKo 26/17 zarządzono wykonanie opisanej kary łącznej, postanowienie uprawomocniło się 31 maja 2017 r.

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Łęczycy z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 405/16 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. orzeczono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; wyrok uprawomocnił się w dniu 24 grudnia 2016 r.

orzeka:

I.  na podstawie art. 85 § 1, 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 4 k.k., art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. wymienione w części wstępnej wyroku w punkach 1 i 2 wyroki łączy w zakresie kar pozbawienia wolności i orzeka w stosunku do M. M. karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I sentencji wyroku zalicza skazanemu okres w części kary odbytej w sprawie o sygnaturze IIK 405/16 od dnia 10.05.2017r. do dnia 21.09.2017r.,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. K. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem i 60/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, w tym 23 % podatku VAT,

IV.  zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 207/17

UZASADNIENIE

Postępowanie w sprawie niniejszej zainicjowane zostało wnioskiem skazanego M. M. z dnia 06 czerwca 2017 r., w którym zwrócił się do tutejszego Sądu o wydanie wyroku łącznego, którym miałyby zostać objęte orzeczenia Sądu Rejonowego w Kutnie w sprawie VII K 330/14 w zakresie kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której skzany jeszcze nie wykonał oraz Sądu Rejonowego w Łęczycy w sprawie II K 405/16 w zakrsie kary 6 miesiecy pozbawienia wolności, którą aktulnie wykonje od dnia 10.05.2017r.

M. M. został skazny:

1.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie sygn. akt VII K 330/14, w punkcie 6 sentencji wyroku orzeczono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności łącząc kary jednostkowe orzeczone wyrokami do spraw o sygn. akt II K 338/11 Sądu Rejonowego w Łęczycy, II K 237/11 Sądu Rejonowego w Łęczycy, którą to karę łączną warunkowo zawieszono w wykonaniu na okres 5 lat; wyrok łączny uprawomocnił się 20 maja 2015 r.; postanowieniem z dnia 09 maja 2017r. w sprawie II Ko 26/17 zarządzono wykonanie opisanej kary łącznej, postanowienie uprawomocniło się 31 maja 2017 r.

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Łęczycy z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 405/16 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. orzeczono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; wyrok uprawomocnił się w dniu 24 grudnia 2016 r.

/dowód: karta karna k.16-17, opinia o skazanym wraz z informacją o odbytych karach i zaliczeniach k.19, odpisy wyroków wraz z postanowieniami z postępowania wykonawczego k.8-9, k.10, k.20 /

Skazany nie uczestniczył w rozprawie i nie składał wyjaśnień. Będąc pouczony o treści art. 451 k.p.k. nie wnosił o doprowadzenie go na rozprawę.

Wobec powyższego materiał dowody w sprawie w istocie tworzą dowody o naturze rzeczowej. Sąd uwzględnił je w całości jako wiarygodne, albowiem nie budzą one zastrzeżeń co do prawdziwości, nie były też kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Przepis art. 85 § 1 k.k. stanowi, że Sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zaś § 2 wskazanej normy stanowi, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Za czyny objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kutnie w sprawie sygn. akt VII K 330/14 i wyrokiem Sądu Rejonowego w Łęczycy w sprawie sygn. akt II K 405/16, orzeczono kary jednorodzajowe – kary pozbawienia wolności, kary te nie zostały wykonane. Żadnego z tych przestępstw nie popełnił w czasie wykonywania innej kary podlegającej łączeniu. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zaistniały warunki do wydania kary łącznej obejmującej wyżej opisane kary jednostkowe.

Orzekając karę łączną, sąd wziął pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 85a k.k.).

Ustalając wysokość kary łącznej Sąd kierował się dyrektywą art. 86 § 1 k.k., zgodnie z którą był zobligowany do orzeczenia kary pozbawienia wolności w przedziale od kary najsurowszej orzeczonej za czyn jednostkowy do arytmetycznej sumy kar orzeczonych w wyrokach podlegających łączeniu.

Najsurowszą karą orzeczoną wobec M. M. była kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona wyrokiem łącznym SR w Kutnie w sprawie sygn. akt VII K 330/14, zaś suma wszystkich kar jednostkowych wyniosła 2 lata.

Sąd uznał, że karą jaka odniesie skutek w zakresie celów zapobiegawczych i wychowawczych, a także uwzględni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, będzie kara łączna 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzona kara łączna jest wyższą od najsurowszej z podlegających łączeniu kar jednostkowych pozbawienia wolności, ale też niższa od sumy tych kar. W przypadku skazanego brak jest takich okoliczności o charakterze łagodzącym, które pozwalałyby zastosować przy łączeniu kar zasadę pełnej absorpcji. Skazany nie może bowiem upatrywać w instytucji kary łącznej możliwości pełnego łagodzenia skutków odpowiedzialności za popełnione przestępstwa. W tym kontekście należy się odwołać także do faktu jego uprzedniej wielokrotnej karalności i faktu odbywania przez niego wcześniej już kar pozbawienia wolności. Jak widać wcześniej orzekane kary izolacyjne i ich wykonanie nie spowodowały, iż po tym skazany nie popełniał już przestępstw.

Jako okoliczność uzasadniającą orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady asperacji Sąd wziął także pod uwagę zachowanie skazanego po popełnieniu przestępstw, jego postawę ocenianą i znaną Sądowi z okresu jego aktualnego pobytu w zakładzie karnym. Z opinii Dyrektora Zakładu Karnego w Ł. wynika, iż skazany zachowuje się poprawnie, nie był karany dyscyplinarnie, jeden raz nagradzany regulaminowo. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, ale przede wszystkim ma krytyczny stosunek do popełnionego przestępstwa. Podjął się wykonania kary w systemie programowego oddziaływania, co świadczy za jego świadomości i chęcią do zmiany postawy po wyjściu z zakładu karnego. Aktualnie skazany oczekuje na udział w zajęciach z zakresu profilaktyki uzależnień.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż karą optymalną i wystarczającą dla osiągnięcia celów prewencji indywidualnej oraz ogólnej będzie kara 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd zaliczył skazanemu okres w części kary odbytej w sprawie o sygnaturze IIK 405/16 od dnia 10.05.2017r. do dnia 21.09.2017r.

Sąd zwolnił skazanego od zapłaty kosztów sądowych, uznając, że uiszczenie tychże kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na fakt, że oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności oraz zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz jego obrońcy wynagrodzenie za świadczoną pomoc prawną z urzędu.