Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie

następującym:

po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2017 r. w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z wniosku Gminnej Spółdzielni (...) w S.

przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty (...), Skarbu Państwa -Wojewody (...)

o zasiedzenie nieruchomości

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Nowym Targu

z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt I Ns 907/15

p o s t a n a w i a :

1.  oddalić apelację;

2.  orzec, że wnioskodawca i uczestnicy ponoszą koszty postępowania apelacyjnego związane ze swym udziałem w sprawie.

(...)

Sygn. akt III Ca 253/17

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 lutego 2017r. Sąd Rejonowy w Nowym Targu oddalił wniosek Gminnej Spółdzielni (...) w S. o zasiedzenie prawa własności zabudowanej działki ewidencyjnej n Umer (...) o pow. 0,5313 ha położonej w S. ( pkt I.) i orzekł, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie ( pkt II.).

Sąd Rejonowy ustalił, że jako właściciel działki nr (...) położonej w S., uwidoczniony jest Skarb Państwa – (...) Zakłady (...) z siedzibą w S., który to prawo nabył na podstawie aktu notarialnego - umowy sprzedaży (...)z dnia 16 grudnia 1958 r. (...) Zakłady (...) pierwotnie wchodziły w skład (...) w K., od 1972 r. weszły w skład(...) w K., a następnie od 25 maja 1990 r. w skład (...) z siedzibą w K..

Wnioskodawczyni Gminna Spółdzielnia (...) w S., w dniu 11 września 1986 r. zawarła z Kombinatem (...) w S. umowę na podstawie której, wnioskodawczyni kupiła znajdujące się na działce nr (...) w S., składniki budowlane w postaci: budynku administracyjnego – socjalnego, budynku warsztatowego z kotłownią i kuźnią, murowanych garaży, budynku drewnianego głównego, ujęcia wody z hydroforownią, drogi, place, ogrodzenie z siatki, magazyn murowany, magazyn drewniany, stację transformatorową, dystrybutor paliwa, fontannę murowaną myjnię murowaną, silos (...). Wyżej wymienione składniki budowlane, zostały wydane wnioskodawczyni przez (...) Zakłady (...) a wnioskodawczyni objęła je w posiadanie. Wymieniona w umowie działka nr (...) położona, jak podano w umowie, w S. nie była tożsama i nie odpowiadała w terenie działce nr (...) czyli działce objętej niniejszym postępowaniem. Wszystkie obowiązujące działki nr (...) (w dacie zawarcia umowy) ze wszystkich obrębów -obręb S. i obręb S. - znajdują się daleko od działki objętej wnioskiem o zasiedzenie. W umowie sprzedaży z dnia 11 września 1986 r. określono błędnie, że budynki i urządzenia znajdują się na dawnej działce poparcelacyjnej nr (...), która w terenie stanowi strome zbocze góry J., podczas gdy budynki objęte umową z dnia 11 września 1986 r., faktycznie znajdowały się między innymi na działce nr (...) położonej w S.. Na podstawie wyżej cytowanej umowy, wnioskodawczyni przejęła od (...) Zakładów (...) znacznie większy obszar gruntu niż działka stanowiąca obecnie przedmiot zasiedzenia.

Działka nr (...) położona jest w S. i stanowi teren zabudowany budynkami magazynowymi – warsztatami samochodowymi, do których przylega od strony północno- zachodnie zadaszona rampa, od strony południowej parking asfaltowy. W środkowej części działki znajduje się nieczynna fontanna i kanał samochodowy. Na działce w jej części południowo – wschodniej znajdują się fundamenty. Pozostała część działki porośnięta jest krzewami i drzewami. Przez północno- zachodnią część działki przebiega droga asfaltowa, która łączy działkę z drogą główną tj. ul (...). Działka jest częściowo ogrodzona. Ogrodzenie istnieje na odcinku 01-02-03-0X-0Y-0Z.

Wnioskodawczyni obejmując w posiadanie składniki budowlane zaczęła je użytkować w ten sposób, że warsztaty samochodowe zostały przez wnioskodawczynię zmodernizowane, do zabudowań magazynowych dobudowano rampę, zostało wyremontowane ogrodzenie od strony ulicy (...), a szlak drożny prowadzący od ulicy (...) na parking asfaltowy – wnioskodawczyni utwardziła i wyasfaltowała. Ponadto Gminna Spółdzielnia wybudowała fundamenty betonowe znajdujące się w południowo-wschodniej części działki.

Po sporządzeniu w dniu 11 września 1986 r. umowy sprzedaży, wnioskodawczyni - Gminna Spółdzielnia (...) w S., posługując się błędną numeracją działki ( dz.ewid. (...)), wystąpiła do Naczelnika Miasta S. z wnioskiem o przekazanie wnioskodawczyni w użytkowanie tej działki, stanowiącej grunt państwowy położony w S. przy ulicy (...) o powierzchni 3,50 ha. W dniu 22 września 1986 r. Naczelnik Miasta S. wydał decyzję, na mocy której przekazano wnioskodawczyni do użytkowania na czas nieokreślony grunt państwowy, położony w S. przy ulicy (...) o powierzchni 3,50 ha a stanowiący działkę nr (...) wraz z budynkiem ze wskazaniem, że własność tej nieruchomości jest wpisana na rzecz Skarbu Państwa. W decyzji została ustalona roczna opłata za użytkowanie gruntu.

Dalej Sąd Rejonowy ustalił, że w celu doprowadzenia do zgodności własności wg starej ewidencji (dz.ewid.(...)) z nową ewidencją (dz.ewid.(...)) dla obrębu S., Gminna Spółdzielnia (...) w S. wystąpiła w dniu 6 grudnia 1993 r. do Zarządu Miasta S. ze stosownym wnioskiem. Decyzją z dnia 8 grudnia 1993 r. Zarząd Miasta S., po rozpoznaniu wniosku o zatwierdzenie podziału między innymi działki nr (...) będącej w jej użytkowaniu, na dz.ewid. (...)i dz.ewid. (...) położonych w obrębie S., zatwierdził wnioskowany podział. W związku z powyższym, sporządzono mapę uzupełniającą z projektem podziału w celu doprowadzenia do zgodności własności wg starej ewidencji z nową ewidencją dla obrębu S.. Zgodnie z w/w mapą działka nr (...) zmieniła oznaczenie na dz. ewid. (...). Pismem z dnia 30 marca 1994 r. wnioskodawczyni wystąpiła do Burmistrza Miasta S. z wnioskiem o ustanowienie użytkowania wieczystego i przeniesienie własności między innymi dz.ewid.(...)(dawna (...)), którą wnioskodawczyni już wcześniej użytkowała na podstawie decyzji Naczelnika Miasta S. z dnia 22 września 1986 r. We wniosku wnioskodawczyni wskazała, że na działce wnioskodawczyni posiada budynki, które zostały zakupione przez nią od Kombinatu (...) w S. umową z dnia 11 września 1986 r. Powyższy wniosek był przez wnioskodawczynię kilka razy ponawiany: w dniu 20 marca 1995 r.,19 grudnia 1995r. i w dniu 21 października 1996r. W odpowiedzi na wniosek, Urząd Miejski w S. pismem z dnia 19 grudnia 1995 r. poinformował wnioskodawczynię, że jej wniosek o ustanowienie na działce objętej wnioskiem użytkowania wieczystego nie może być uwzględniony, ponieważ działka nie została skomunalizowana.

Końcowo Sąd Rejonowy ustalił, że Wojewoda (...) decyzją z dnia 25 września 2013 r. stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo Produkcji i (...) w K., prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa, położonego w jednostce ewidencyjnej S., obręb S. oznaczonego w ewidencji gruntów jako dz. ewid. (...) i dz.ewid.(...)

Oceniając żądanie wniosku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełniła przesłanek, od których uzależnione jest nabycie prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia. Dalej stwierdził, że bezspornym w sprawie jest fakt, iż niezależnie od błędu w numerze działki uwidocznionej w umowie z dnia 11 września 1986 r., działka będąca przedmiotem tej umowy, stanowiła własność Skarby Państwa. Zdaniem Sądu, za bezsporne należy uznać również i to, że wnioskodawczyni wyżej cytowaną umową, nabyła od (...) Zakładów (...) w S. jedynie znajdujące się na tej działce zabudowania, określone jako składniki budowlane, które zostały w umownie szczegółowo wymienione. Powyższe ustalenia wynikają wprost z przedłożonej przez wnioskodawczynię umowy. Żaden punkt umowy nie wskazywał, aby przedmiotem umowy sprzedaży była również sama działka, gdyż sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa z uwagi obowiązujące przepisy prawa w takiej formie, była niedopuszczalna. Tym samym, już na podstawie powołanej umowy wnioskodawczyni nie miała żadnych podstaw do przyjęcia, że w stosunku do działki przysługuje jej prawo dysponowania działką jak właścicielowi. Wnioskodawczyni od momentu zakupu obiektów budowlanych miała świadomość, że w stosunku do działki nie przysługuje jej prawo władania działką jak właścicielowi i nie może powoływać się na takie uprawnienie, o czym świadczą jej działania podjęte w kolejnych latach zarówno przed datą 1 października 1990 r. jak i później a mające na celu uregulowanie statusu prawnego wnioskodawczyni w stosunku do działki. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego a zwłaszcza z dołączonej do akt dokumentacji Wojewody (...) i Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w K., wnioskodawczyni nie posiadała animus domini. Najpierw na jej wniosek decyzją z dnia 22 września 1986 r. Naczelnik Miasta S. przekazał wnioskodawczyni na czas nieokreślony, do użytkowania grunt państwowy, położony w S. przy ulicy (...) ustalając opłatę za użytkowanie. Później wnioskiem z dnia 30 marca 1994 r. skierowanym do Burmistrza Miasta S. wnioskodawczyni wnosiła o ustanowienie użytkowania wieczystego na gruncie oddanym jej w użytkowanie decyzją Naczelnika Miasta S. z dnia 22 września 1986 r. Sad podkreślił, że wyżej wymienionymi działaniami wnioskodawczyni zawsze dążyła do „uzyskania zgody” na użytkowanie gruntu – również działki objętej wnioskiem - zwracając się o to do odpowiedniego organu reprezentującego Skarb Państwa, a co za tym idzie była w przeświadczeniu, że nie może przypisywać sobie prawa do swobodnego i niczym nie skrępowanego użytkowania działką. Końcowo Sąd Rejonowy stwierdził, że nie można uznać, aby wnioskodawczyni władała działką jak samoistny posiadacz.

Wobec nieudowodnienia przez wnioskodawczynię jednej z dwóch obligatoryjnych przesłanek nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia tj. przesłanki samoistnego posiadania działki zarówno przed datą 1 października 1990 roku jak i po tej dacie Sąd wniosek oddalił. Orzeczenie o kosztach Sąd oparł o treść art.520 § 1 k.p.c.

W/w postanowienie w całości zaskarżyła apelacją Gminna Spółdzielnia (...) w S. zarzucając: 1) naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie a to art. 172 k.c. w związku z art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny przez przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie nie zachodziły przesłanki do nabycia własności przez zasiedzenie, 2) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu stanu prawnego stworzonego przez decyzję Wojewody z dnia 25 września 2013r. znak (...), w której Wojewoda (...) stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990r. przez Przedsiębiorstwo Produkcji i (...) w K. prawa wieczystego użytkowania gruntu Skarbu Państwa położonego w S. obręb S. oznaczonego jako działki (...) oraz prawa własności budynku na działce (...) i ustosunkowanie się do stanu faktycznego będącego podstawą decyzji inaczej niż to uczynił organ administracyjny uznając, że działka będąca przedmiotem zasiedzenia jest tożsama z działką (...) objętą decyzją Naczelnika Miasta S. z dnia 22 września 1986r., 3) naruszenie prawa procesowego poprzez sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że wnioskodawca nie był posiadaczem samoistnym, nie władał działką (...) dla siebie, nie władał jak właściciel, do czego dawał podstawy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy.

W uzasadnieniu apelacji podkreślono, że wnioskodawczyni władała sporną działką samoistnie, albowiem manifestowała swoje władztwo wobec otoczenia, prowadząc remonty, modernizację budynków, budując rampę , asfaltując drogę i przekazując zbędne część nieruchomości Miastu S.. Dalej podkreślono, że wnioskodawczyni objęła grunt w posiadanie nie mając do tego tytułu prawnego. Wojewoda (...) nie uznał apelującej za stronę w postępowaniu administracyjnym, stwierdzając, że decyzja Naczelnika Miasta S. z 22 września 1986r. nie dotyczyła działki (...). Zdaniem apelującej Sąd Rejonowy był związany tą decyzją i powinien odnieść się do ustaleń będących podstawą tej decyzji.

Powołując się na w/w zarzuty wnioskodawczyni (...) o wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku poprzez stwierdzenie, że Gminna Spółdzielnia (...) w S. nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 października 2005r. własność zabudowanej działki ewidencyjnej numer (...) o pow.0,5313 ha objętej KW nr (...) położonej w S. w miejsce Skarbu Państwa, względnie uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację uczestnik Skarb Państwa reprezentowany w sprawie zarówno przez Wojewodę (...) jak i Starostę (...) wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik Gminnej Spółdzielni (...) w S. podniósł, że apelująca tylko przez kilka lat uiszczała opłaty za użytkowanie gruntu ustalone w decyzji z 1986r. a potem tych opłat zaniechała, co dowodzi samoistności posiadania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zarzuty w niej zawarte są bezzasadne.

Nie zachodzą również uchybienia, które Sąd Okręgowy bierze pod rozwagę z urzędu, a skutkiem których byłaby nieważność postępowania.

Sąd Okręgowy akceptuje i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd pierwszej instancji, albowiem jednoznacznie wynikają z zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Ustalenia te należy doprecyzować i uzupełnić o następujące fakty:

J. S. był zatrudniony w Gminnej Spółdzielni (...). w latach 1968-2015r. W 1986r. był wiceprezesem tej Spółdzielni i razem z S. Z. w imieniu w/w Spółdzielni podpisywał umowę sprzedaży z dnia 11 września 1986. ( k. 13 akt). W dacie zawierania tej umowy nikt nie sprawdzał, czy składniki budowlane będące przedmiotem umowy rzeczywiście znajdują się na wyłącznie na działce (...), czy również na innych działkach. Po zawarciu przedmiotowej umowy i na jej podstawie Gminna Spółdzielnia (...) objęła w posiadanie obiekt nazwany bazą M. zajmujący powierzchnię 3,58 ha. Obiekt ten zajmował ówczesne działki ewidencyjne: (...). Wg numeracji nowej ewidencji gruntów obiekt ten zajmował działki (...). Częścią w/w obiektu była działka objęta wnioskiem o zasiedzenie.

Po zakupie składników budowlanych od (...) Zakładów (...) w S. Naczelnik Miasta S. wydał decyzję nr (...) z dnia 22 września 1986r. o przekazaniu działki (...) o pow. 3,58 ha w zarząd ( użytkowanie)(...)w S., ustalając pierwszą opłatę w kwocie 5 582 500 zł oraz opłaty roczne w wysokości 251 212,50 zł, które Spółdzielnia uiszczała. W przedmiotowej decyzji przemiennie podano numer działki (...).

( dowód: zeznania J. S. i S. Z. na rozprawie w dniu 14 lutego 2017r, opinia geodezyjna k. 112, akta administracyjne(...) a w nich: decyzja z 22.09.1986r. k. 241, pismo (...) (...) z 24 kwietnia 2012r do (...) Urzędu Wojewódzkiego w K. k. 215, pismo Spółdzielni z 4.10.2011r. k. 131-133, oświadczenia J. S. i S. Z. z 24.04.2012r. k. 217 i 219)

Po przejęciu gruntu Spółdzielnia uporządkowała i zniwelowała teren, ponosząc znaczne koszty z tym związane. W 1993r. z uwagi na trudności z utrzymaniem całej nieruchomości Spółdzielnia wystąpiła do Burmistrza Miasta S. z propozycją zwrotu części terenu M.. We wniosku z dnia 14 stycznia 1993r. skierowanym do Burmistrza Prezes Zarządu Spółdzielni napisał m.in.: „ Wysokie opłaty jakie ponosimy w związku z utrzymaniem tego zbędnego nam terenu znacznie obciążają Spółdzielnię”. Wniosek ten został uwzględniony i wówczas doszło do podziałów geodezyjnych działek.

Spółdzielnia zwróciła Miastu działki (...) a w posiadaniu Spółdzielni pozostały działki :(...) i(...)o łącznej pow. 1,63 ha. Działka (...) powstała z podziału działki (...).

( dowód: wniosek dot. zwrotu części terenu Malinowa k. 161, wniosek o ustanowienie użytkowania wieczystego z 30 marca 1994r. k. 163, pismo (...). Z 4.10.2011r. k. 131-133 akt administracyjnych).

Powyższe dodatkowe ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o zeznania świadków złożone w niniejszej sprawie oraz w/w dokumenty zalegające a aktach postępowania administracyjnego (...), których autentyczność nie budzi wątpliwości. Zeznania świadków o faktach zasadniczo zasługiwały na wiarę, albowiem były spójne z dowodami z dokumentów zgromadzonymi zarówno w aktach sprawy o zasiedzenie jak i w aktach postępowania administracyjnego(...). Jako niewiarygodne oceniono tylko pojedyncze stwierdzenia byłych przedstawicieli Spółdzielni o władaniu przez Spółdzielnię sporną działką jak właściciel już od 1986r., albowiem twierdzenia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami i pisemnymi oświadczeniami tych samych osób na temat okoliczności wejścia w posiadanie obiektu M. przez apelującą i działań podejmowanych przez nią co do tego obiektu w późniejszym czasie. Obaj świadkowie zarówno w zeznaniach przed Sądem Rejonowym jak i w pisemnych oświadczeniach znajdujących się w aktach administracyjnych przyznawali, że Spółdzielnia weszła w posiadanie m.in. działki (...) na podstawie umowy nabycia składników budowlanych i decyzji o oddaniu gruntu w użytkowanie ( wyżej opisanych) oraz, że Spółdzielnia uiściła pierwszą opłatę za użytkowanie a także uiszczała ustalone w w/w decyzji opłaty roczne. Stan taki trwał co najmniej do 1993r., co wynika z opisanego wyżej pisma Spółdzielni (...) z 14 stycznia 1993r. zalegającego na karcie 161 akt administracyjnych (...).

Oceniając zarzuty apelacji w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że apelujący nie zdołał wykazać, aby ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy były sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Uzasadnienie apelacji w istocie sprowadza się do krótkiej polemiki z oceną charakteru posiadania wnioskodawczyni co do działki (...) dokonaną przez Sąd pierwszej instancji. Podkreślane w apelacji akty władztwa Spółdzielni (...) w S. w stosunku do działki (...) a to: prowadzenie remontów, modernizacja budynków, budowa rampy, asfaltowanie drogi czy wreszcie przekazanie zbędnej części nieruchomości Miastu S. nie są takimi aktami władztwa, które przesądzają samoistność posiadania. Również posiadacze zależni niejednokrotnie dokonują na nieruchomości znaczących inwestycji, zwłaszcza gdy mają na to zgodę właściciela, a umowy czy decyzje, na podstawie których otrzymali grunt we władanie, mają charakter długoterminowy. Jeśli chodzi o kwestię przekazania zbędnej części gruntu Miastu, to z dokumentów dotyczących tej czynności ewidentnie wynika, że w chwili jej dokonywania Spółdzielnia nie była samoistnym posiadaczem tzw. obiektu M.. Spółdzielnia uważała się za użytkownika tego terenu na podstawie decyzji Naczelnika Miasta z 22 września 1986r., uiszczała ustalone w decyzji opłaty roczne i m.in. z powodu tych obciążeń finansowych zdecydowała się na zwrot terenu jej zbędnego. Sąd Okręgowy nie dostrzega żadnej okoliczności związanej ze zwrotem w 1993r. części terenu bazy M. na rzecz Miasta, która miałaby przemawiać za uznaniem apelującej Spółdzielni za posiadacza samoistnego w tym czasie.

Jako niezasadny i nieskuteczny należy ocenić także zarzut z punktu 2 apelacji.

Po pierwsze brak podstaw prawnych do przyjęcia, że ustalenia faktyczne poczynione przez organ administracji w uzasadnieniu decyzji z dnia 25 września 2013r. znak (...), w której Wojewoda (...) stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990r. przez Przedsiębiorstwo Produkcji i (...) w K. prawa wieczystego użytkowania gruntu Skarbu Państwa położonego w S. obręb S. oznaczonego jako działki (...) oraz prawa własności budynku na działce (...) były wiążące dla Sądu w niniejszej sprawie. Po drugie brak tożsamości przedmiotu sprawy administracyjnej znak(...) i niniejszej sprawy. Po trzecie sprawy o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości należą do drogi sądowej i wyłącznie sąd jest uprawniony do dokonywania ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia. Po czwarte zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do ustalenia, że wnioskodawczyni weszła w posiadanie tzw. bazy M. obejmującej m.in. obecną działkę (...) na podstawie decyzji z dnia 22 września 1986r., tyle, że w decyzji tej nie wykazano wszystkich numerów działek ewidencyjnych o łącznej pow. 3,58 ha zabudowanych przedmiotowym obiektem. Okoliczność ta była wprost przyznawana przez przedstawicieli Gminnej Spółdzielni (...) w S. w pismach kierowanych do organów administracji zarówno w latach 90-tych jak i później a zalegających w aktach postępowania administracyjnego (...) ( por. np. pisma na kartach 133,163, 215 i 217 w/w akt).

Jako bezzasadny oceniono także zarzut naruszenia prawa materialnego. Jak wynika z ustaleń Sądu Okręgowego apelująca weszła w posiadanie terenu dawnej bazy M. ( w tym działki (...)) na podstawie decyzji z 1986r. o oddaniu w/w gruntu Spółdzielni w użytkowanie i co najmniej do 1993r. opłacała na rzecz miasta ustalone w decyzji opłaty. Skoro w tym czasie Spółdzielnia władała spornym gruntem jak użytkownik a nie jak właściciel, to nie może być uznana za samoistnego posiadacza. Nawet jeśli w późniejszym czasie doszło do zaprzestania regulowania opłat z tytułu użytkowania gruntu i zmiany charakteru posiadania ( z zależnego na samoistne) i nawet jeśli okoliczności te zostałyby wykazane w niniejszym postępowaniu ( co nie nastąpiło), to i tak nie byłoby podstaw do uwzględnienia wniosku. Warunkiem nabycia własności przez zasiedzenie jest nieprzerwane samoistne władanie przez okres lat 20 przy nabyciu w dobrej wierze i przez okres lat 30 – przy nabyciu posiadania w złej wierze. Apelująca nie dysponuje jakimkolwiek dokumentem, który dawałaby podstawę do przyjęcia, że weszła w posiadanie właścicielskie gruntu w dobrej wierze. Umowa z dnia 11 września 1986r miała za przedmiot składniki budowlane a nie grunt. Z kolei decyzje organów administracji dotyczyły prawa użytkowania a nie prawa własności. Korespondencja pomiędzy Spółdzielnią a władzami z lat 90-tych z kolei dotyczyła prawa wieczystego użytkowania. Podsumowując należy stwierdzić, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie obala domniemanie nabycia posiadania w dobrej wierze. Uwzględniając powyższe oraz treść art. 172 §2 k.c. w związku z art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny należy stwierdzić, że do chwili orzekania przez Sąd Okręgowy nie upłynąłby 30-letni termin zasiedzenia. W przypadku gruntów własności Skarbu Państwa termin zasiedzenia może biec najwcześniej od 1 października 1990r. ( a więc co do zasady upływa dopiero 1 października 2020r.) a może ulec skróceniu o czas, w którym stan prowadzący do zasiedzenia istniał przed wejściem w życie ustawy zmieniającej Kodeks cywilny tj. przed dniem 1 października 1990r., lecz nie więcej niż o połowę ( okresu zasiedzenia tj. nie więcej niż o 10 lat lub 15 lat). W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy co najmniej do 1993r. wnioskodawca był posiadaczem zależnym spornej działki i okres ten nie może być uwzględniony przy liczeniu terminu do zasiedzenia. Nawet gdyby już w 1994r. doszło do zmiany charakteru posiadania ( czego zresztą nie wykazano), to 30-letni termin zasiedzenia upłynie najwcześniej w 2024r.

Podsumowując należy stwierdzić, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem. W tym stanie rzeczy na zasadzie art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 §2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na zasadzie art. 520 §1 k.p.c. Za takim rozstrzygnięciem przemawiały nietypowe okoliczności faktyczne niniejszej sprawy a w szczególności dające się zauważyć pokrzywdzenie apelującej Spółdzielni, która wyłożyła środki na zakup składników budowlanych od (...) Zakładów (...), uiszczała opłaty za użytkowanie nieruchomości - obiektu M., do chwili obecnej utrzymuje i dba o sporny teren a mimo to jej prawa zostały całkowicie pominięte w postępowaniu administracyjnym dotyczącym spornej działki ( m.in. z powodu błędu w geodezyjnym oznaczeniu nieruchomości w decyzji z dnia 22 września 1986r.).

(...)

(...)