Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodnicząca Sędzia Sądu Rejonowego Agata Gronkiewicz

Protokolant Katarzyna Lange

po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2017 roku w Starogardzie Gdańskim

sprawy z powództwa małoletniej E. I. zastępowanej przez matkę M. W.

przeciwko M. I. (1)

o alimenty

I. Zasądza od pozwanego M. I. (1) na rzecz małoletniej powódki E. I. tytułem alimentów płatnych do rąk matki małoletniej powódki M. W. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności następującej kwoty:

- 250 (dwieście pięćdziesiąt) zł płatnych do dnia 10.12.2016r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.01.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.02.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.03.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.04.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.05.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.06.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.07.2017r.

- 200 (dwieście) zł płatnych do dnia 10.08.2017r.

II. Zasądza od pozwanego M. I. (1) na rzecz małoletniej powódki E. I. tytułem alimentów kwotę po 600 /sześćset/ złotych miesięcznie, płatną do rąk matki małoletniej powódki M. W. do dnia 10 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej raty, poczynając od dnia 01.09.2017r.

III. Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

IV. Umarza postępowanie w zakresie cofniętego powództwa.

V. Odstępuje od obciążania pozwanego M. I. (1) kosztami procesu.

VI. Wyrokowi w punkcie I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka - E. I., reprezentowana przez matkę - M. W. pozwem z dnia 22.12.2016 r. skierowanym przeciwko ojcu - M. I. (1) domagała się zasądzenia na jej rzecz alimentów w kwocie 1.200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek raty oraz wniosła o udzielenie zabezpieczenia powództwa na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na jej rzecz kwoty po 1.200 zł miesięcznie tytułem alimentów płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek raty.

Postanowieniem tutejszego Sądu z dnia 11 stycznia 2017 r. sygn. akt III RC 417/16 udzielono zabezpieczenia na czas trwania procesu, w ten sposób, że zobowiązano pozwanego M. I. (1) do uiszczania na rzecz małoletniej powódki E. I. kwoty po 400 zł miesięcznie tytułem alimentów, płatnych do rąk matki M. W. do dnia 10-tego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat oraz oddalono wniosek o zabezpieczenia w pozostałej części. Powyższe postanowienie nie zostało zaskarżone przez żadną ze stron.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. - złożonym przez stronę powodową na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r., małoletnia powódka rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 1.400 zł miesięcznie tytułem alimentów, płatnych na rachunek bankowy matki małoletniej do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

Na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. pozwany M. I. (1) oświadczył, iż może płacić na małoletnią córkę alimenty w wysokości 400 zł miesięcznie.

Kolejno, na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2017 r. małoletnia powódka cofnęła powództwo ponad kwotę 1.200 zł miesięcznie i wniosła o zasądzenie powyższych alimentów do dnia 10-tego każdego miesiąca poczynając od dnia wniesienia pozwu, z uwzględnieniem uiszczonych przez pozwanego w toku sprawy kwot.

Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w powyższym zakresie i wniósł o zasądzenie alimentów nie wyższych niż 400 zł miesięcznie.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Małoletnia E. I. ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

Rodzice małoletniej powódki mieszkali w T.. M. I. (1) i M. W. rozstali się w kwietniu 2016 r., kiedy to M. W. wyprowadziła się od pozwanego do S. zostawiając małoletnią wraz z ojcem. M. W. zamieszkała wraz z siostrą i po miesiącu zabrała do S. również małoletnią E. I.. Początkowo małoletnia zamieszkiwała wraz z matką u siostry M. W. w S., a następnie przeprowadziła się wraz z matką, siostrą matki i jej rodziną (mężem oraz dwójką dzieci) do G., gdzie wspólnie wynajmują mieszkanie za kwotę 3.500 zł miesięcznie.

Matka małoletniej powódki- M. W. ma 33 lata, z zawodu jest nauczycielem, zatrudniona jest w Niepublicznym Przedszkolu (...) w J. jako nauczyciel i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 2.200 zł brutto miesięcznie.

M. W. posiada zobowiązania kredytowe, których miesięczna rata wynosi około 200 zł.

M. W. poza małoletnią powódką nie posiada innych osób na utrzymaniu.

Małoletnia E. I. ma niespełna 12 lat, jest dzieckiem ogólnie zdrowym, uczęszcza do prywatnej szkoły (...)w (...) (pozwany oświadczył, iż nie ma nic przeciwko uczęszczaniu do prywatnej szkoły przez małoletnią, o ile to M. W. pokryje czesne).

Łączny miesięczny usprawiedliwiony koszt utrzymania małoletniej E. I. wynosi około 1.450 zł. Na powyższą kwotę składają się następujące wydatki: wyżywienie - 450 zł, środki higieny - 100 zł, odzież i obuwie- 200 zł, lekarstwa- 50 zł, koszty utrzymania mieszkania przypadające na małoletnią- do kwietnia 2017 r. - 300 zł, a po przeprowadzce do G. - ok. 580 zł. Dodatkowo do kosztów utrzymania małoletniej powódki należy doliczyć telefon komórkowy - 25 zł, kultura- 40 zł, wycieczka szkolna - 500 zł rocznie co daje kwotę 41 zł miesięcznie.

Pozwany z zawodu jest nauczycielem muzyki, edukacji do bezpieczeństwa, praktycznej nauki zawodu ślusarz oraz technologii ogólnej, posiada prawo jazdy kat. B, ukończył kurs z oligofrenopedagogiki. M. I. (1) pracuje jako nauczyciel w MOW i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3.200 zł netto miesięcznie (średnia z 7 miesięcy).

Pozwany posiada zobowiązanie kredytowe- kredyt konsolidacyjny, którego miesięczna rata wynosi 1.300 zł miesięcznie. Powyższe zobowiązania zostały zaciągnięte jeszcze w chwili, kiedy M. W. i M. I. (1) pozostawali w związku, a kwoty z uzyskanych kredytów zostały przeznaczone na wspólne potrzeby stron.

Pozwany posiada również pożyczkę zakładową w wysokości 5.400 zł, której miesięczna rata wynosi 225 zł.

Pozwany wynajmuje mieszkanie za kwotę 1.250 zł miesięcznie wraz z opłatami.

Na pozostałe miesięczne koszty utrzymania M. I. (1) składają się następujące wydatki: opłata za internet i telewizję- 110 zł, koszty dojazdu do miejsca zamieszkania małoletniej- 270 zł, koszty pobytu w hotelu podczas pobytu przyjazdu do miejsca zamieszkania małoletniej po wódki- 190 zł, atrakcje podczas spędzania czasu z małoletnią E.- 200 zł,

Poza małoletnią powódką, pozwany nie posiada innych osób na utrzymaniu, jednakże w marcu 2018 r. spodziewa się kolejnego dziecka. Pozwany nie mieszka z obecną partnerką.

Pozwany odwiedza małoletnią córkę raz w miesiącu, gdyż zamieszkuje w miejscowości położonej około 500 km od G.. M. I. (1) przyjeżdża po córkę w sobotę rano, zabiera córkę do hotelu i następnie odwozi małoletnią E. w niedzielę wieczorem. Od czasu kiedy małoletnia zamieszkała w G. pozwany spędził z córką weekend przeznaczony na ich kontakt pod namiotem, gdyż ceny hoteli w T. przekraczały jego możliwości finansowe.

W tegoroczne wakacje małoletnia pow ódka przebywała cały miesiąc u ojca, w planach miała również pojechać do pozwanego na 2 ostatnie tygodnie miesiąca sierpnia.

W grudniu 2016r. pozwany przekazał matce małoletniej kwotę 350 zł tytułem alimentów na córkę, a od stycznia 2017 r. regularnie przekazuje matce małoletniej powódki zabezpieczoną na mocy postanowienia tutejszego sądu z dnia 11 stycznia 2017 r. sygn. akt III RC 417/16 kwotę alimentów w wysokości 400 zł miesięcznie.

Pozwany w ubiegłym roku szkolnym zakupił córce przybory szkolne za kwotę 224,84 zł, podczas tegorocznych wakacji zakupił córce odzież. M. I. (1) 6 miesięcy temu zakupił również córce telefon komórkowy, który małoletnia po miesiącu zgubiła i w związku z powyższym, pozwany zakupił córce drugi telefon.

M. I. (1) opłaca córce internet w telefonie komórkowym.

dowody: odpis zupełny aktu urodzenia k.(...), umowa o pracę k, (...), zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.(...), paragony k. (...), potwierdzenie przelewu k. (...), zaświadczenie k.(...), spis wydatków k.(...), faktura VAT k. (...), zawiadomienie k. (...),wydruk k. (...), przesłuchanie informacyjne M.. W. k.(...), przesłuchanie informacyjne M. I. (1) k. (...), zaświadczenie k. (...), umowa pożyczki k. (...), zestawienie wpłat i obciążeń k. (...), zaświadczenie k. (...),bilet k. (...), oświadczenie k. (...),pismo k. (...),umowa najmu k. (...),oświadczenie k. (...), zeznania M. W. k. (...), zeznania M. I. (1) k. (...)

Powiatowe Urzędy Pracy w K., C., T., B. dysponowały ofertami pracy dla mężczyzn w wieku pozwanego na stanowisku technika prac biurowych, doradcy klienta, sprzedawcy, pracownika fizycznego, pracownika porządkowego, sprzątacza, kierowcy kat. B, osoby bez kwalifikacji zawodowych, w zawodzie nauczyciel wychowania przedszkolnego, z wynagrodzeniem od 1.850 zł do 4.200 zł brutto miesięcznie

Powiatowe Urzędy Pracy w S. Gd., G. oraz T. dysponowały ofertami pracy dla kobiet w wieku M. W. w zawodzie nauczyciela wychowania przedszkolnego i bez kwalifikacji na poziomie od 1.250 zł brutto do 4.200 zł brutto.

informacje PUP: k. (...)

Powyższy stan faktyczny Sąd oparł na dowodach z dokumentów prywatnych przedstawionych przez strony (paragonach, fakturach VAT, zaświadczeniach o zatrudnieniu i zarobkach, dokumentacji kredytowej), które nie były wzajemnie przez strony kwestionowane, jak również nie wzbudziły wątpliwości Sądu co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Nadto należało uznać za wiarygodne zeznania stron w takim zakresie, w jakim są spójne, logiczne i korespondują z pozostałym materiałem zebranym w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. W. co do jej kosztów utrzymania oraz jej sytuacji materialnej, jak również przeważającej części kosztów utrzymania małoletniej powódki. Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego uznał za nieusprawiedliwione i zawyżone wydatki dotyczące czesnego za uczęszczanie do szkoły prywatnej przez małoletnią powódkę. Wskazać należy, iż pozwany wyraził zgodę na uczęszczanie przez małoletnią powódkę do prywatnej szkoły jedynie w przypadku, kiedy to M. W. poniesie koszty czesnego (700 zł miesięcznie). Biorąc pod uwagę sytuację materialną pozwanego, zdaniem Sądu brak jest podstaw by stwierdzić, że wydatek na szkołę prywatną jest w takim przypadku usprawiedliwiony. Tym bardziej, że szkoły publiczne, które są bezpłatne, także oferują naukę języków obcych oraz szereg zajęć dodatkowych.

Nadto, Sąd uznał wskazane przez matkę koszty zakupu odzieży za 280 zł miesięcznie za zawyżone i przyjął je do kwoty ok. 200 zł miesięcznie. Nadto, w świetle realnych możliwości zarobkowych pozwanego oraz faktu, iż musi on ponosić koszty związane z dojazdem na widzenia z córką, co znacznie uszczupla jego budżet, tym bardziej, że wyprowadzka do tak odległej miejscowo była jednostronną decyzją M. W., Sąd uznał za nieusprawiedliwiony miesięczny koszt kieszonkowego dla małoletniej w kwocie 50 zł. W analogiczny sposób Sąd potraktował koszty zabawek (20 zł), komputera/gier (80 zł), prezentów na uroczystości (33 zł), sprzętu sportowego (20zł). Zważywszy na fakt, iż w wakacje letnie 2017r. małoletnia spędziła większość czasu u ojca, który dodatkowo w tym czasie zakupił jej ubrania i zagwarantował szereg rozrywek - Sad nie uwzględnił opisywanego przez matkę małoletniej powódki kosztu wakacji letnich (500 zł).

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego co do jego aktualnych kosztów utrzymania oraz dał wiarę zeznaniom pozwanego co do jego obecnego zatrudnienia i częstotliwości i kosztów związanych z kontaktami z małoletnią, albowiem okoliczności te nie były kwestionowane, i nie wzbudzały one wątpliwości Sądu. Co prawda strona powodowa podnosiła, że pozwany mieszka z obecną partnerką zatem winien on tylko w połowie partycypować z kosztach utrzymania mieszkania, lecz wobec kwestionowania tego faktu przez M. I. (2), powódka nie zaoferowała żadnego materiału dowodowego na potwierdzenie ww. okoliczności. .

Możliwości zarobkowe stron, Sąd ocenił na podstawie informacji z Urzędów Pracy, które nie budziły wątpliwości Sądu, zawierały bowiem informacje odnośnie konkretnych ofert pracy na terenie G., K., C., T., T., B. oraz S..

Roszczenie powódki jest zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają zgodnie z treścią 135 § 1 k.r. i o. dwa czynniki: usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego mierzone posiadanymi przez niego kwalifikacjami zawodowymi, sytuacją na rynku pracy, stanem zdrowia, miejscem zamieszkania itp. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Dopiero więc ustalenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, następnie zaś porównanie tych wartości oraz ich łączna ocena umożliwia ustalenie, czy i w jakim zakresie potrzeby uprawnionego mogą być zaspokojone przez zobowiązanego (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r. w sprawie III CRN 350/69 opubl. OGP z 1970 r., nr 2 , poz.15).

Zakres potrzeb dziecka , które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy i do samodzielnego życia. Pod pojęciem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego rozumieć należy zatem nie tylko środki utrzymania zaspokajające uprawnionemu jego potrzeby fizyczne i mieszkanie, wyżywienie zapewniające jego prawidłowy rozwój, odzież, środki higieny osobistej, edukację, czy opiekę lekarską w wypadku choroby, ale także potrzeby duchowe i kulturalne, a także środki wychowania. Usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego nie należy także utożsamiać z minimum utrzymania. Zalicza się do nich bowiem także możliwość rozwoju zainteresowań i uzdolnień, dostarczanie rozrywek i wypoczynku. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19.05.1975 r. w sprawie III CRN 55/75 opubl. OSNCP z 1976 r. , poz. 133 oraz uchwała całej Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987 r. w sprawie III CZP 91/86 opubl. OSNC z 1988 r., z. 4 , poz. 42).

Naturalnym jest, że w sytuacji, gdy zobowiązany do alimentacji posiada skromne dochody, automatycznie usprawiedliwione potrzeby jego dziecka będą ograniczone do takich, które zapewniają jedynie podstawowe warunki egzystencji. Jednakże w miarę wzrostu zarobków zobowiązanego do alimentacji ojca, wydatki dziecka mogą być proporcjonalnie powiększane o koszty rozwoju zainteresowań dziecka, jego dodatkowej edukacji, koszty związane z organizowaniem czasu wolnego (wycieczki), koszty zakupu droższych ubrań, zabawek itp. Nie sposób bowiem przyjąć, że mimo, że zarobki zobowiązanego do alimentacji ojca byłyby bardzo wysokie - usprawiedliwione potrzeby jego dziecka miałyby ograniczać się tylko do zakupu podstawowych produktów. Takie założenie przeczyłoby idei równej stopy życiowej rodziców i dzieci.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy i badając, które potrzeby E. I. uznać należy za usprawiedliwione, istotnym była ich ocena w świetle możliwości zarobkowych pozwanego. M. I. (1) jest osobą zdrową, w sile wieku, posiada zawód, stałą pracę, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3.200 zł netto miesięcznie, a więc osiąga znacznie większe dochody niż matka małoletniej powódki.

Wskazać należy, iż pozwany specjalizuje się w takich dziedzinach jak muzyka, edukacja do bezpieczeństwa, praktyczna nauka zawodu ślusarz oraz technologii ogólnej, posiada prawo jazdy kat. B, jak również ukończył kurs z oligofrenopedagogiki, co dodatkowo zwiększa jego "atrakcyjność" na rynku pracy.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, w świetle możliwości zarobkowych pozwanego, uzasadnione jest, by w znacznej części partycypował on w kosztach utrzymania małoletniej córki. Skoro koszt utrzymania dziecka wynosi miesięcznie ok. 1.450 zł, to pozwany może, zdaniem Sądu pokrywać chociaż niecałą połowę tej kwoty tj. 600 zł miesięcznie. Uwzględniając nawet taki wydatek, pozwanemu, przy jego możliwościach zarobkowych pozostanie nadal odpowiednia ilość środków finansowych na pokrycie jego własnych potrzeb. Tym bardziej, zaznaczyć trzeba, że wydatki pozwanego oraz zaciągnięte przez niego zobowiązania nie wyprzedzają obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniej córki.

Ustalając zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec małoletniej powódki jedynie na poziomie 600 zł miesięcznie, tj. poniżej połowy usprawiedliwionych kosztów utrzymania dziecka oraz mając na względzie fakt, iż pozwany osiąga znacznie wyższe dochody niż matka małoletniej, Sąd wziął pod uwagę jednak to, że M. I. (1) utrzymuje stały kontakt z córką, przyjeżdża do niej raz w miesiącu, co stanowi dla niego spory, comiesięczny wydatek, kupuje córce odzież oraz przybory szkolne, telefon komórkowy, opłaca internet w telefonie komórkowym córki, jak również organizuje jej wyjazdy wakacyjne i ferie zimowe.

Zauważyć jednocześnie trzeba, że to M. W. sprawuje codzienną opiekę nad małoletnią córką. Czynności wykonywanych przez nią codziennie nie sposób przeliczyć na określone kwoty pieniężne, lecz fakt ten winien być uwzględniony przy rozstrzyganiu sprawy o alimenty, bowiem to na matce dziecka spoczywa całkowity ciężar codziennej opieki i troski nad dzieckiem, przygotowywania mu posiłków, prania ubrań, troski o zdrowie małoletniej itp.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu matka dziecka przez swoje osobiste starania również spełnia swój obowiązek alimentacyjny wobec dziecka. Skoro rodzice dziecka nie tworzą wspólnego gospodarstwa domowego, a pozwany widuje się z córką jeden weekend w miesiącu (od soboty rano do niedzieli wieczorem) to nie sposób nie uwzględnić, rozkładając udział finansowy każdego z rodziców w finansowaniu potrzeb dziecka, osobistych starań matki, czynionych każdego dnia o rozwój fizyczny, duchowy córki przez co rozumie się starania o jej wychowanie, pielęgnowanie, nadzór nad nią, przyrządzanie posiłków itp. Sam przepis art. 135 § 2 krio stanowi bowiem, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, może polegać także w całości lub części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Nadto, zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, zobowiązany do alimentacji winien w maksymalny możliwy dla siebie sposób przyczyniać się do ponoszenia kosztów utrzymania małoletniego dziecka, dzieląc się nawet najskromniejszymi dochodami.

Zatem, po przeanalizowaniu sytuacji finansowej pozwanego i po uwzględnieniu wszystkich jego wydatków Sąd doszedł do przekonania, iż uiszczanie przez niego na rzecz małoletniej powódki kwoty po 600 zł miesięcznie - nie przekracza jego możliwości finansowych i będzie mieściło się z w granicach usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

Uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki za miesiąc grudzień 2016 r. kwotę 250 zł oraz za miesiące od stycznia 2017 r. do sierpnia 2017 r. kwoty po 200 zł tytułem różnicy pomiędzy uiszczonymi alimentami w wysokości 350 zł w miesiącu grudniu 2016 r. oraz kwotami zabezpieczenia w wysokości po 400 zł miesięcznie, a należną kwotą 600 zł , o czym orzekł w punkcie I wyroku.

W pkt II wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz mał. powódki bieżące alimenty tj. kwotę po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 01.09.2017 r., płatne do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek raty.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono, o czym orzeczono w pkt III wyroku.

Na podstawie art. 355 § 1 kpc umorzono postępowanie w zakresie cofniętego powództwa.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc, odstępując od obciążania nimi pozwanego, uwzględniając fakt, iż zgodnie z orzeczeniem winien on pokryć zaległe alimenty na rzecz małoletniej E. I..

Sąd nadał również wyrokowi w jego punkcie I i II, to jest zasadzającym alimenty rygor natychmiastowej wykonalności albowiem zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty - co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa.