Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2017r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott - Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora A. Z.

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2017 r. na rozprawie

sprawy A. H.

urodzonego (...) w W.

syna Z. i J. z d. Ż.

oskarżonego o to, że: W dniu 26 kwietnia 2017 roku o godz. 15:40 w m. D. gm. B. na drodze gminnej nr (...) kierował samochodem osobowym marki K. C. o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu 0,69 i 0,69 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym był uprzednio skazany za kierowanie pojazdem mechanicznym będąc w stanie nietrzeźwości (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny w Węgorzewie sygn. akt V K 347/11)

tj. o czyn z art. 178a §4 kk

1.  Oskarżonego A. H. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a§4 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk i art. 35§1 kk skazuje go na karę 12 (dwanaście) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 42§3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

3.  Na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego w pkt 2 środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26.04.2017r.

4.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10.000,00 (dziesięć tysięcy) złotych.

5.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

­ Sygn. akt V K 108/17

UZASADNIENIE

na zasadzie art. 424§3 kpk zakres uzasadnienia ograniczony do rozstrzygnięcia o karze

A. H. został oskarżony o to, że w dniu 26 kwietnia 2017 roku o godz. 15:40 w m. D. gm. B. na drodze gminnej nr (...) kierował samochodem osobowym marki K. C. o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu 0,69 i 0,69 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu przy czym był uprzednio skazany za kierowanie pojazdem mechanicznym będąc w stanie nietrzeźwości (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny w Węgorzewie sygn. akt V K 347/11) tj. o czyn z art. 178a§4 kk

Z art. 115 § 16 kk wynika, iż stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Już sam zatem tylko fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Jest ono dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. A. H. kierował pojazdem marki K. C. o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, skoro badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wykazały stężenie 0,69 i 0,69 mg/l. Bacząc jednocześnie na to, że oskarżony był uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 28 grudnia 2011r. sygn. akt VK 347/11, uznać należało, że tym samym wyczerpał on swoim zachowaniem znamiona opisanego w art. 178a§4 kk typu kwalifikowanego omawianego przestępstwa.

Przy wymiarze kary Sąd zastosował względem oskarżonego art. 37a kk. Przepis ten stanowi wyraz zasady preferencji kar nieizolacyjnych, która w tym przypadku rozciąga się także na występki zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat. Sąd w takich sprawach może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę lub karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34§1a pkt 1 lub 4. W doktrynie wskazuje się, że przepis art. 37a kk, odczytywany łącznie z odpowiednim przepisem typizującym zabronione zachowanie ( w tym przypadku z art. 178a§4 kk) współwyznacza zakres normowania normy sankcjonującej, bo stanowi dopełnienie granic ustawowego zagrożenia. Tym samym poszerza pozostawiony organowi stosującemu prawo luz decyzyjny w zakresie wyboru kary ( Jacek Giezek „O sankcjach alternatywnych oraz możliwości wyboru rodzaju wymierzanej kary, Palestra 7-8/2015). Przepis art. 37 a kk nie formułuje żadnych kryteriów, którymi miałby się kierować sąd, podejmując decyzję o wyborze kary, jednakże wynikają one z art. 53 k.k.

Choć zatem za czyn stypizowany w art. 178a§4 kk przewidziana jest tylko kara pozbawienia wolności, to jednak art. 37a kk rozszerza luz decyzyjny dla Sądu o karę grzywny i karę ograniczenia wolności. Mając jednocześnie na uwadze to, że w polskim systemie prawa orzeczenie kary pozbawienia wolności powinno stanowić ostateczność, Sąd uznał, że właściwe będzie w przedmiotowej sprawie wymierzenie A. H. kary ograniczenia wolności. Sąd wymierzając tę karę wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu, a także stopień zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu, przejawiający się zwłaszcza w rodzaju i charakterze naruszonego dobra. Zauważyć przy tym należy, że wyrok skazujący A. H. za czyn z art. 178a§1 kk w sprawie sygn. akt V K 347/11 uprawomocnił się ponad pięć i pół roku temu. W tym długim okresie oskarżony nie naruszył porządku prawnego, zatem uznać należało iż sytuacja, która stała się przedmiotem niniejszego postępowania, miała charakter incydentalny. Przedstawione wyżej okoliczności zdaniem Sądu przemawiają za tym, aby orzec wobec A. H. karę 1 roku ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin. Kara w takim wymiarze powinna w ocenie Sądu spełnić cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. W tym miejscu stwierdzić należy, że Sąd omyłkowo orzekł karę 12 miesięcy ograniczenia wolności, w sytuacji gdy winien określić wymiar tej kary jako karę 1 roku ograniczenia wolności. Granice wymiaru tej kary wynikają z art. 34§1 kk, który ustala je w wysokości miesiąca (granica dolna) i 2 lata (granica górna), stanowiąc jednocześnie, że karę ograniczenia wolności wymierza się w pełnych latach i miesiącach. W konsekwencji kara ta może być wymierzana w miesiącach tylko w przedziale czasowym do 11 miesięcy. Ma to znaczenie dla prawidłowego obliczania czasu trwania kary, gdyż – zgodnie z art. 12c KKW – miesiąc liczy się za 30 dni, a rok za dni 365. R.A. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2017

W związku z tym, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 178a§4 kk, zaszły przesłanki z art. 42§3 kk do obligatoryjnego orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

Na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego w pkt 2 środka karnego zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 kwietnia 2017r.

Na zasadzie art. 43a§2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10000 (dziesięć tysięcy) złotych.