Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu 12 maja 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. Ż. i K. Ż.

przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) w W.

o odszkodowanie

1.  Oddala powództwo.

2.  Zasądza od powodów E. Ż. i K. Ż. na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w W. kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  Nakazuje pobrać od powodów E. Ż. i K. Ż. na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 2191,97 zł (dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt siedem groszy) tytułem pozostałych nieuiszczonych kosztów postępowania.

SSO Cezary Skwara

XVI GC 688/14

Transkrypcja ustnego uzasadnienia orzeczenia wygłoszonego w dniu 12.05.2017r.

(...)_01 [ Przewodniczący 00:06:10.000] ...kosztów postępowania. Proszę usiąść, zostanie ogłoszone ustne orzeczenie..., uzasadnienie orzeczenia Sądu. Pragnę jednocześnie uprzedzić, że na podstawie artykułu 328 paragraf 1 ze znaczkiem 1 k.p.c., uzasadnienie orzeczenia zostanie wygłoszone i zarejestrowane w formie audio. W dniu 23 maja 2014 roku, powodowie E. i K. Ż. wnieśli pozew przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu (...) z siedzibą w W. o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz odszkodowania za utratę wartości nieruchomości w wyniku wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania i działalności pozwanego w wysokości 81.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od 3 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty. Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego odszkodowania z tytułu kosztów koniecznych celem dostosowania budynków powodów do wymogów technicznych określonych na obszarze ograniczonego użytkowania w wysokości 63.315,28 złotych, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu powodowie wskazywali, że są właścicielami nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym położonej w W. przy ulicy (...) położonej w granicach obszaru ograniczonego użytkowania dla L. imienia F. C. w W. utworzonego uchwałą 76/11 Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku. Wprowadzenie (...) spowodowało powstanie po stronie powodów szkody w postaci ograniczenia korzystania z nieruchomości, które wyraża się w konieczności znoszenia oddziaływania działalności pozwanego na to korzystanie z tej nieruchomości. W odpowiedzi na pozew z dnia 31 lipca 2014 roku, pozwany Przedsiębiorstwo Państwowe (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przypisanych. W uzasadnieniu pozwany wskazywał, że mając na uwadze, iż przedmiotowa nieruchomość przed w życie..., wejściem w życie (...) w 2009 roku była położona na obszarze ograniczonego użytkowania utworzonego na podstawie Rozporządzenia Wojewody (...) numer 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku, w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) imienia F. C. w W.. Zatem stwierdzić należy, iż brak jest dla nieruchomości nowych ograniczeń, które mogłyby uzasadnić roszczenie odszkodowawcze. Zdaniem pozwanego, Uchwała Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku w sprawie utworzenia (...) z 2009 roku stanowiła wyłącznie zmianę obszaru ograniczonego użytkowania utworzonego na podstawie Rozporządzenia Wojewody (...) numer 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) imienia F. C. w W. (...) z 2007 roku. Zmiana obszaru ograniczonego użytkowania nie skutkowała dla nieruchomości powodów żadnymi nowymi ograniczeniami, stąd też wobec bezskutecznego upływu 2-letniego terminu zawitego na zgłoszenie roszczenia na podstawie Rozporządzenia Wojewody (...) numer 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku [ ns 00:09:11.816] tylko z tego powodu jest bezpodstawne. Pozwany podniósł także szereg innych okoliczności uzasadniających oddalenie powództwa. W trakcie procesu strony podtrzymywały swoje stanowiska. Proszę państwa, Sąd ustalił następujący stan faktyczny. Powodowie E. i K. Ż. są właścicielami nieruchomości położonej w W. przy ulicy (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...). Nieruchomość powodów jest zabudowana domem jednorodzinnym, w którym powodowie mieszkają, jest to segment. Są to okoliczności bezsporne, dodatkowo został dołączony odpis księgi wieczystej. Nieruchomość powodów była w całości położona w strefie (...) obszaru ograniczonego użytkowania, utworzonego na podstawie Rozporządzenia Wojewody (...) numer 50 z dnia 7 sierpnia 2007 roku, w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla (...) imienia F. C. w W.. Czyli to (...) z 2007 roku. W obszarze ograniczonego użytkowania utworzonego na podstawie uchwały numer 76/11 Sejmiku Województwa (...) z dnia 20 czerwca 2011 roku, nieruchomość równie..., również znalazła się w strefie ograniczonego użytkowania. Ta okoliczność została wykazana za pośrednictwem dowodu z opinii biegłego w szczególności, który został sporządzony w tej sprawie geodety, karta 233, 237. Biegły tutaj ustalił, że nieruchomość powodów znalazła się praktycznie w całości na obszarze ob..., strefy ograniczonego użytkowania utworzonej w 2007 roku z wyjątkiem bardzo małego fragmentu o, jak biegły to wskazał, jest to trójkąt o wymiarach (...) centymetrów o powierzchni 0, (...) dziesiąte metra kwadratowego i jak wskazał również biegły w opinii, która nie była kwestionowana ani przez stronę powodową, ani przez pozwaną, jest to ilość praktycznie niezmierzalna, bo na przykład w ewidencji gruntów oznacza się działki od jednego metra kwadratowego, a tutaj mamy do, do czynienia z działką, no, której nawet nie setne, a tysięczne metra kwadratowego zajmuje, bo to jest tysięczna, czyli sześćdziesiąt trzy tysięczne metra kwadratowego, więc tak pomijalna wielkość. Dlatego [ ns 00:11:04.495] Sąd ustalił, że praktycznie nieruchomość w całości znajdowała się w strefie ograniczonego użytkowania w (...) 2007 roku. Pismem z dnia 2 sierpnia 2013 roku, powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 260.000 złotych tytułem poniesionej szkody, w związku z utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania, na którą to szkodę składa się, składają się koszty zapewnienia właściwego klimatu akustycznego, oraz ograniczenie w sposobie korzystania z nieruchomości, utrata wartości nieruchomości, następnie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania i działalności przedsiębiorstwa, wezwanie do zapłaty dołączone do akt sprawy. Jest również okoliczność jest ta bezsporna. I ten stan powyższy Sąd ustalił w oparciu o dokumenty dołączone do akt sprawy. Również bezsporne w tej sprawie jest to, że powodowie nie zgłaszali roszczeń, związanych z ograniczeniem użytkowania ich nieruchomości, na skutek utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania na mocy Rozporządzenia Wojewody (...) numer 50, czyli to (...) z 2007 roku, co w dniu dzisiejszym zostało potwierdzone przez pełnomocnika strony powodowej. Dlatego też nie..., w ocenie Sądu nie zachodziła konieczność przeprowadzenia dalszego postępowania dowodowego, w szczególności dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego, biegłego z zakresu budownictwa, czy też dowodu z przesłuchania stron i te wszystkie nierozpoznane wnioski dowodowe w ocenie Sądu podlegały oddaleniu. Przeprowadzenie zawnioskowanych dowodów byłoby, bowiem niecelowe z uwagi na uznanie, iż roszczenie zgłoszone w pozwie nie mogą zostać uwzględnione z uwagi na upływ terminu zawitego zgłoszonego do roszczenia. Proszę państwa, Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Powództwo to nie zasługiwało na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie powodowie dochodzili zasądzenia od pozwanego odszkodowania, w związku z ustanowieniem w drodze uchwały numer 76/11 Sejmiku Województwa (...) numer dwa..., z dnia 20 czerwca 2011 roku (...) obszaru ograniczonego użytkowania. Wskazywali, że jest niezbędne przeprowadzenie budynku należących do powodów, również prac budowlanych celem rewitalizacji akustycznych. Powodowie domagali się odszkodowania za utratę wartości nieruchomości, jak i również za konieczność zapewnienia odpowiedniego klimatu akustycznego. Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia powodowie wskazywali artykuł 129 ustawy w związku z..., o ochronie środowiska, w z artykułem 136 ustępem 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż jako podstawę prawną dochodzonego przez powodów roszczenia, należy uznać ten artykuł 129 ustęp 1-4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska Dziennik Ustaw z 2013 roku pozycja 1232 tekst jednolity, zgodnie z którym, jeżeli na..., jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania na..., z nieruchomości korzystanie z niej, lub na jej części w dotychczasowy sposób, lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe, lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości, lub jej części, ustęp 1. W związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę, szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości, ustęp 2. Roszczenie, o którym mowa w ustępie 1 i 2 przysługuje również użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, a roszczenie, o którym mowa w ustępie 2 także osobie, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości, ustęp 3. Z roszczenia, o którym mowa w ustępie 1-3 można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia, lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, ustęp 4. Jak stanowi artykuł 136 ustęp 1-3 wyżej powołanej ustawy, w razie ograniczenia sposobu korzystania ze środowiska w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania, właściwymi w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowania, lub wykupu nieruchomości są Sądy Powszechne. Obowiązany do wypłaty odszkodowania, lub wykupu nieruchomości jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń, w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania. W razie określenia na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych, dotyczących budynków szkodą, o której mowa w artykule 129 ustęp 2 są także koszty poniesione w celu wypełnienia tych wymagań przez istniejące budynki, nawet w przypadku braku obowiązku podjęcia działań w tym zakresie. Zważyć należy, że roszczenia sformułowane na podstawie artykułu 129 ustęp 1 i 2 Prawo ochrony środowiska, podlegają poważnym ograniczeniom. Według postanowień z artykułu 129 ustęp 4 Prawa ochrony środowiska można wystąpić z nimi w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia, lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Mając na uwadze wyżej przytoczone argumentacje, w pierwszej kolejności należy rozważyć, czy powodowie zachowali roszczenie, o którym mowa w artykule 129 Prawa ochrony środowiska, co wiąże się z oceną zachowania terminu z artykułu 129 ustępu 4 ustawy. Pozwany już, bowiem w odpowiedzi na pozew wskazywał, iż powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wniesione po upływie 2-letniego terminu przewidzianego ustawą, a więc już tylko z tej przyczyny winno podlegać oddaleniu. Na wstępie należy zauważyć, że obszar ograniczonego użytkowania dla (...) imienia F. C. w W. został utworzony w drodze rozporządzenia z dnia 7 sierpnia 2007 roku, wydanego przez Wojewodę (...). Podstawą prawną do jego wydania [ ns 00:15:55.075] aktu stanowi artykuł 135 ustęp 2 ustawy wówczas w obowiązującym brzmieniu. W oparciu o powyższy przepis kompetencja do utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania została powierzona wojewodzie. Na skutek nowelizacji dokonanej na podstawie artykułu 19 punktu 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej Dziennik Ustaw z 2005 roku numer 175 pozycja 1462 ze zmianami, kompetencja do utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania została powierzona Sejmikowi Województwa, który taki obszar tworzy w drodze uchwały. Powyższa nowelizacja w myśl artykułu 48 punktu 2 wyżej wymienionej ustawy weszła w życie z dniem 1 stycznia 2008 roku. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku zawierała także przepisy przejściowe, w myśl których akty prawa miejscowego wydane na podstawie przepisów zmienianych niniejszą ustawą z zakresu zadań i kompetencji podlegających przekazaniu niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wydania nowych aktów prawa miejscowego przez organy przejmujące zadania i kompetencje, artykuł 47 ustęp 2 wyżej wymienionej ustawy. Powyższe oznaczało, że wskazana regulacja w dalszym ciągu obowiązywała, a tym samym także akty prawa miejscowego wydane na podstawie przepisów nowelizowanych zachowały swoją moc. Brak jest, bowiem aktu prawnego, który by uchylił, lub zmienił. By..., który by go uchylił, lub zmienił. W tym za taki akt nie może być uznana ustawa z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska, oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, która to dokonała po nowej nowelizacji artykułu 135 ustęp 1 i 2 ustawy. Jakby wątpliwości, które istniały, w związku z tymi zmianami legislacyjnymi, zostały również rozwiane przez Sąd Najwyższy w ostatnich uchwałach. W szczególności w uchwale, która zapadła w dniu 22 listopada 2016 roku, oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2017 roku w sprawie III CZP 114/115 i w tych... [ koniec części 00:17:53.064] (...)_02 [ Przewodniczący 00:17:53.000] ...sprawach obu Sąd Najwyższy w sposób kategoryczny i jednoznaczny wskazał, iż istniała tak zwana ciągłość aktów, aktów prawa miejscowego, które powoływały strefę ograniczonego użytkowania. W tej sytuacji Sąd Najwyższy w uchwale, cytowany właśnie tu jest 9 lutego 2017 roku, wyraźnie wskazywał, iż konsekwencje obowiązywania rozporządzenia numer 50 do dnia wejścia uchwały numer 76/11 jest ciągłość istnienia utworzonej przed dniem wejścia wżycie tej uchwały instytucji obszaru ograniczonego użytkowania. I w konkluzji Sąd Najwyższy również wskazywał, że w tej sytuacji o ewentualne roszczenia odszkodowawcze przysługuje tylko i wyłącznie tym właścicielom, którzy wskutek ewentualnej nowelizacji, czyli znane tego obszaru ograniczonego użytkowania, które nastąpiło na wskutek uchwały Sejmiku Województwa (...) doznali nowych ograniczeń na swojej nieruchomości. Teraz przechodząc do opisu stanu faktycznego istniejącej w tej sprawie należy wskazać, że w przypadku powodów ich nieruchomość znajdowała się pod rządami rozporządzenia z dwa..., rozporządzenia wojewody (...) znajdowała się w strefie (...), bo tam była przewidziana strefa M oraz strefa (...). Nieruchomość powodów znajdowała się w strefie (...). I zgodnie z tym aktem prawa miejscowego w obszarze ograniczonego użytkowania zabraniało się przeznaczenia nowych terenów pod szpitale, domy opieki oraz zabudowę związaną ze stałym, ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży, a w strefie M także pod zabudowę mieszkaniową, zmiany sposobu użytkowania budynków w całości, lub w części na szpitale, domy opieki oraz na stały lub wielogodzinny pobyt dzieci i młodzieży, a w strefie M także na cele mieszkaniowe z zastrzeżeniem ustępu 2 i budowa nowych szpitali, domów opieki, zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży, a w strefie M także budynków mieszkalnych z zastrzeżeniem ustępu 2. W kolejnym przypadku obecnej strefy ograniczonego użytkowania tutaj nie ma żadnych ograniczeń, jeżeli chodzi o zabudowę. Jedynym ograniczo..., ograniczeniem, jakie można tutaj wskazać to jest ograniczenie, które istniało również pod rządami wcześniejszego aktu prawnego, czyli ograniczenie dotyczące konieczności znoszenia ponad normatywnych hałasów generowanych przez, hałasu generowanego przez samoloty, ale również w obszarze ograniczonego użytkowania wprowadza się dotyczące wymagania dotyczące budynków, czyli w nowoprojektowanych budynkach należy zapewnić izolacyjność ścian zewnętrznych okien i drzwi w ścianach dachu, stropodachów i w istniejących budynkach należy stosować zabezpieczające, zabezpieczenia zapewniające właściwy klimat akustyczny. Ale również te same ograniczenia o takim samym zakresie istniały w przypadku rozporządzenia wojewody (...). Więc w tym zakresie nie uległo nic zmianie. W przypadku, jeżeli chodzi o kwestię zabudowy to ta zabudowa tutaj nie jest ograniczona w żaden sposób w stosunku do wcześniejszej strefy, która obowiązywała do sierpnia 2011 roku, a więc działające pod rozporządzeniem wojewody (...). Dlatego też realizując ten stan faktyczny w tej sprawie należy wskazać, iż w przypadku powodów nie doszło do pojawienia się żadnych nowych ograniczeń na tej nieruchomości. Skoro nie pojawiły się żadne nowe ograniczenia to biorąc pod uwagę uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2017 roku to jest w sprawie III CZP 114/15 takie również stanowisko wyrażono również w wyroku Sądu Najwyższego, w wyroku z dnia 27 czerwca 2012 roku w sprawie IV CSK 28/12, w którym Sąd Najwyższy stwierdzał, że zgodnie, z którym odpowiedzialność odszkodowawcza, o której mowa w artykule 129 Prawa ochrona środowiska przewidziano nie za samo ograniczenie i nie za każde ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Odszkodowanie nie rekompensuje zmiany dotychczasowej sytuacji właściciela nieruchomości, a tym bardziej utrzymywanie się już istniejących ograniczeń w przypadku zmiany prawa aktu, zmiany aktu prawa prawnego. Odszkodowanie służy, bowiem za konkretną szkodę, która powstała w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, a nie za samo ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Konieczną przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej, którym jest szkoda, której źródłem jest rozporządzenie lub akt prawa miejscowego powodujący ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Szkoda ma być normalnym następstwem wejścia w życie rozporządzenia, lub aktu prawa miejscowego uprawniającego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości. Szkoda taka może powstać, gdy akt prawa miejscowego wprowadza nowe, lub zwiększa dotychczasowe ograniczenia, co do sposobu korzystania z nieruchomości, lub też przedłuża na kolejny okres ograniczenia, które zostały wprowadzone na określony czas. Szkoda nie powstaje, gdy kolejny akt prawny utrzymuje zakres ograniczeń na dotychczasowym poziomie, jak poprzednio obowiązujące. Tak jak zostało wcześniej już wskazane w przypadku powodów nie doszło do wprowadzenia żadnych nowych ograniczeń, a wręcz te ograniczenia zostały zmniejszone w stosunku do poprzednio wprowadzonych ograniczeń. Dlatego też należy uznać, że skoro powodowie nie zgłosili swoich roszczeń pod rządami rozporządzenia wojewody (...), a więc nie zgłosili tych roszczeń w terminie przewidzianym w przypadku rozporządzenia wojewody (...) do 24 sierpnia 2009 to uchybili terminowi zawitemu. Okoliczność ta jest przez Sąd brana automatycznie z urzędu i powoduje, że w tej sytuacji nie może zostać pozytywnie uzgodnione żądanie powodów zgłoszone w pozwie i podlega to roszczenie oddaleniu. Należy tutaj także wskazać, że proszę państwa, Sąd nie jest związany podstawą prawną, można również stosować tutaj inne podstawy i w szeregu powództw pojawia się tutaj podstawa w postaci artykułu 435 Kodeksu cywilnego, który, zgodnie, z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo, lub zakład wprawiany za, wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody, para, gazu, elektryczności paliw płynnych ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie, lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa, lub zakładu, chyba, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, albo wyłącznie z winy poszkodowanego, lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Jednak argumentacja przewidziana w artykule 435 Kodeksu cywilnego również nie może być wzięta pod uwagę. Należy tutaj podzielić stanowisko Sądu Apelacyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z dnia 30 listopada 2010 roku w sprawie VI ACe 1156/10 zgodnie, z którym prowadzenie legalnej działalności portu lotniczego nie stanowi deliktu cywilnego, mimo że hipotetycznie oddziaływuje negatywnie na położone w pobliżu nieruchomości ze względu na hałas. Nie można przy tym negować, że położone w sąsiedztwie lotnisk nieruchomości mogą powodować obniżenie wartości nieruchomości w stosunku do stanu jak i by ją kształtował, gdyby sąsiedztwo takie nie istniało, ale można również zakładać, że położenie nieruchomości w pobliżu lotn..., portu lotniczego powoduje, że nieruchomość staje się atrakcyjniejsza. Zależy to przecież od przeznaczenia danej nieruchomości. Obniżenie potencjalnej wartości nieruchomości nie mieści się w granicach szkody, ani jako rzeczywista strata, strata, ani jako utracona korzyść. Tak, więc na zasadach ogólnych odpowiedzialności odszkodowawczej nie jest możliwe dochodzenie z tego tytułu roszczeń wobec przedsiębiorstwa prowadzącego lotnisko, ani na zasadzie winy, artykuł 415 Kodeksu cywilnego, ani ryzyka artykuł 435 paragraf 1 Kodeksu cywilnego. Port lotniczy nie może być uznany za zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody, nawet, jeżeli poszczególne elementy organizacji takiego przedsiębiorstwa korzystają z sił przyrody. Do odpo..., do odpowiedzialności prowadzącego takie przedsiębiorstwo lub zakład nie ma zastosowania artykuł 435. Także Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie III CZP 128/09 stwierdził, że artykuł 129 i 136 Prawa ochrony środowiska ustawodawca uregulował samodzielne podstawy odpowiedzialności odszkodowawczej związanej z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości oraz utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania, opierając się na założeniu, że ryzyko szkód związanych z działalnością uciążliwą dla otoczenia powinien ponosić podmiot, który tą działalność podejmuje dla własnej korzyści. Przesłankami tej odpowiedzialności są, wejście w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, szkoda poniesiona przez właściciela nieruchomości, jej użytkownika wieczystego lub osoby, której przysługuje prawo rzeczowe na nieruchomości i związek przyczynowy pomiędzy wprowadzonym ograniczeniem sposobu korzystania a szkodą. Z artykułu 129 ustęp 2 Prawa ochrony środowiska wynika, iż szkodą jest także zmniejszenie wartości nieruchomości, co koresponduje z pojęciem straty w rozumieniu artykułu 361 paragraf 2 Kodeksu cywilnego, przez którą rozumie się między innymi zmniejszenie aktywów. Obniżenie wartości nieruchomości stanowi przy tym wymierną stratę niezależnie od tego czy właściciel ją zbył czy też nie zamierza podjąć w tym kierunku żadnych działań. Nieruchomość jest, bowiem dobrem o charakterze inwestycyjnym. Według artykułu 129 ustęp 2 Prawa ochrony środowiska właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę w tym zmniejszenie wartości nieruchomości w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości, przy czym ograniczeniem tym jest także ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania. W związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania pozostaje nie tylko obniżenie wartości nieruchomości będące następstwem ograniczeń przewidzianych bezpośrednio w treści rozporządzenia o utworzeniu obszaru zwłaszcza dotyczących ograniczeń zabudowy, lecz także obniżenie wartości nieruchomości wynikającej z tego, że wskutek wejścia w życie rozporządzenia dochodzi do zawężenia granic własności, artykuł 140 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 144 Kodeksu cywilnego. I tym samym ścieśnienia wyłącznego władztwa właściciela względem nieruchomości położonej na obszarze ograniczonego użytkowania. O ile, bowiem właściciel przed wejściem w życie rozporządzenia mógł żądać zaniechania immisji hałasu przekraczającej standard ochrony środowiska, o tyle w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania możliwości takiej został pozbawiony. Inaczej mówiąc szkodą polegającą na naprawieniu na podstawie artykułu 129 ustęp 2 Prawa ochrony środowiska jest także obniżenie wartości nieruchomości wynikającej z faktu, że właściciel nieruchomości będzie musiał znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje, hałas. Nie jest uprawniona dostrzegana w piśmiennictwie i orzecznictwie tendencja do wąskiego pojmowania odpowiedzialności odszkodowawczej z artykułu 129 ustęp 2 Prawa ochrony środowiska. W związku z powyższych argumentów żądanie powodów nie ma podstawy w artykule 435 w związku z artykułem 322 Prawo ochrony środowiska, lecz z artykułem tylko 129 ustęp 2 Prawa ochrony środowiska, są to reżimy rozłączne, co też wielokrotnie Sąd Najwyższy wskazywał. Za taką interpretacją przemawia również dążenie do kompleksowego uregulowania skutków ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania w zakresie szkody polegającej na obniżeniu wartości nieruchomości. Rozszczepienie tych skutków na szkody wynikające z ograniczeń przewidzianych wprost w rozporządzeniu o ustanowieniu obszaru ograniczonego użytkowania oraz szkody wynikającej z hałasu jest sztuczne. Skutkiem wejścia w życie rozporządzenia jest nie tylko konieczność poddania się przewidzianym ograniczeniom, niekiedy mogą być one dla właścicieli nawet nieistotne, ale także konieczność znoszenia immisji przekraczających standard jakości środowiska, w którym w braku rozporządzenia właściciel mógłby się przeciwstawić, jako działanie bezprawne w świetle artykułu 174 ustęp 1 Prawa ochrony środowiska. Praktyczną tego konsekwencją jest poddanie roszczeń właścicieli szczególnym ograniczeniem czasowym przewidzianym w artykule 129 ustęp 4 Prawa ochrony środowiska, w myśl, którego z roszczeniem, o którym mowa w artykule 129 ustęp można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego obszar ograniczonego użytkowania. Tak właśnie Sąd Najwyższy również w wyroku z 10 października 2008 roku w sprawie II CSK 216/08 mając na uwadze powyższe z uwagi na upływ terminu zawitego do zgłoszenia roszczenia dochodzonych w pozwie orzeczone w punkcie 1 sentencji wyroku. O kosztach orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonym w artykule 98 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie, z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, koszty procesu. Na zasądzone od powodów na rzecz pozwanego koszty procesu składają się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 złotych zgodnie z paragrafem 6 punktem 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, a także kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocników. W punkcie 3 zostały zasądzone również od powodów na rzecz Skarbu Państwa kwota 2.190,97 złotych, która stanowi koszt sporządzenia opinii biegłego w tej sprawie, a która nie została uiszczona przez powodów, ani przez stronę pozwaną, a została uiszczona przez tymczasowo z rachunku Skarbu Państwa. Dlatego też orzeczono w punkcie 3 jak powyżej. Dziękuję państwu bardzo, to wszystko.

[ M 00:29:36.023] Dziękuję. [ koniec części 00:29:36.144]