Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 275/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje.

M. G. skazany został prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z/s w B. z dnia 26 lutego 2015 r. w sprawie VI K 332/14 za czyn popełniony w dniu 1 listopada 2014 r. z art. 178a § 4 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 06 marca 2015 r. Postanowieniem z dnia 07 grudnia 2016 r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

2.  Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny z dnia 27 lipca 2016 r. w sprawie II K 123/16 zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie VII Ka 958/16 za czyn z art. 178a § 4 k.k. popełniony w dniu 26 marca 2016 r. z art. 178a § 4 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Wyrok uprawomocnił się w dniu 02 listopada 2016 r.

Zarządzeniem z dnia 07 grudnia 2016 r. w wyniku zawiadomienia kuratora sądowego wszczęto z urzędu postepowanie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego.

/dowód: dane o karalności k. 7; odpisy wyroków k. 3, k. 4, k. 5; odpis postanowienia k. 9/

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 568a § 1 kpk Sąd orzeka karę łączną „w wyroku łącznym - w pozostałych wypadkach.”

Zgodnie zaś z art. 85 kk w brzmieniu po 1 lipca 2015r. § 1 kk „jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, zgodnie zaś z § 2. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1”.

W niniejszej sprawie o zastosowaniu nowych przepisów przesądził fakt, iż wyrok w sprawie II K 123/16 wydano po 1 lipca 2015 r. i po tej też dacie zarządzono wykonanie kary w sprawie VIK 332/14.

Minimalna wysokość kary łącznej w niniejszej sprawie wynosiła 8 miesięcy pozbawienia wolności, maksymalna to 1 rok i 2 miesiące pozbawienia wolności. Orzeczona kara ukształtowana została zatem przy zastosowaniu zasady asperacji, w górnych granicach ustawowego zagrożenia.

Zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem (wyrok SA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II AKa 64/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt III K 16/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 9 maja 2001 r., sygn. akt II AKa 63/2001). Wymiar kary łącznej zdaniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażonym w wyroku z dnia 30 października 2013 roku, (II AKa 157/13) opiera się na stopniu związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Związek przedmiotowy wynika z tożsamości pokrzywdzonych, ilości i rodzaju naruszonych dóbr prawnych, sposobu działania sprawcy, bliskości czasowej poszczególnych przestępstw. W związku podmiotowym chodzi o pobudki jakimi kierował się sprawca, podobieństwo rodzajów winy, zamiarów. Kara łączna stanowi syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy i musi być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalność karania w stosunku do sprawcy wielu przestępstw.

Od czynów pomiędzy wyrokami podlegającymi łączeniu upłynęło około półtora roku, były to czyny jednorodzajowe - przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, co wskazuje na to, iż skazany z wcześniejszych swoich zachowań nie wyciągnął żadnych wniosków i jest uznac go należy za sprawcę niepoprawnego. Zauważyć też należy, iż w sprawie VI K 332/14 Sąd za czyn z art. 178a § 4 kk orzekł karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, a zatem w sposób szczególny dał skazanemu szansę na pobyt na wolności, której ten nie wykorzystał.

Orzeczone w wyrokach kary jednostkowe ukształtowane zostały w praktycznie minimalnych granicach ustawowego zagrożenia. Powyższe okoliczności, a także wcześniejsza karalność skazanego w ocenie Sądu wykluczają możliwość zastosowania zasady absorpcji.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86§1 k.k. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z/s w B. w sprawie VI K 332/14 oraz Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny w sprawie II K 123/16 zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie VII Ka 958/16 i wymierzył skazanemu M. G. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86§1 k.k. i art. 90§2 kk połączy orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z/s w B. w sprawie VI K 332/14 oraz Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny w sprawie II K 123/16 środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i orzekł łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

W pozostałym zakresie wyroki w sprawach VI K 332/14 oraz II K 123/16 pozostawiono do odrębnego wykonania.

Na podstawie art. 624§1 k.p.k . Sąd zwolnił skazanego od kosztów sądowych.