Pełny tekst orzeczenia

II K 288/16

Uzasadnianie

Sąd ustalił, co następuje.

Oskarżona M. K. (1) oraz oskarżycielka posiłkowa M. W. wraz z rodzinami zamieszkują w B. w tym samym domu na różnych kondygnacjach.

W dniu 16 lipca 2016 roku oskarżona M. K. (1) oraz jej mąż J. K. (1) zorganizowali grilla z okazji urodzin J. K. (1). Na urodzinach byli również mąż pokrzywdzonej M. W. - R. W. (1), ich małoletni syn, a także M. K. (2), M. N. oraz P. G. – brat oskarżonej. Oskarżycielka posiłkowa była w tym czasie sama w domu. Między godziną 21 a 22 R. W. (1) zaprowadził do domu swojego syna by położyć go spać. Jak dziecko zasnęło poszedł do łazienki. M. W. już wcześniej położyła się spać , nie mogła jednak zasnąć z powodu grającej na dworze muzyki oraz głośnych rozmów uczestników urodzin J. K. (1). W pewnym momencie oskarżycielka posiłkowa wyszła na balkon i zwróciła uwagę gościom J. K. (1) by zachowywali się ciszej, gdyż ona chce spać i jest już po godzinie 22. Po tych słowach goście zaczęli zachowywać się ciszej, z kolei oskarżona odwróciła się w stronę pokrzywdzonej krzycząc „ty do mnie mówisz”. Pokrzywdzona odpowiedziała, że do niej mówi, gdyż ją najgłośniej słychać. Po tej wymianie zdań M. W. zamknęła drzwi od balkonu i udała się do sypialni na spoczynek. W pewnym momencie usłyszała, że ktoś biegnie po schodach do jej mieszkania, od którego drzwi były otwarte albowiem R. W. (1) zapomniał je zamknąć na zamek. Do mieszkania wbiegła M. K. (1) , zaczęła krzyczeć i szukać po całym mieszkaniu oskarżycielki. M. W. wyszła z sypialni i w tym momencie podbiegła do niej oskarżona złapała ją za ręce zaczęła nią potrząsać i krzyczeć „co ty ode mnie chcesz”. Oskarżycielka posiłkowa powiedziała, żeby oskarżona dała jej spokój. Po chwili oskarżona złapała oskarżycielkę posiłkową jedną ręką za włosy, a drugą uderzyła kolanem w nos. Następnie oskarżona szarpała za włosy oskarżycielkę oraz uderzyła ją kilkukrotnie z pięści w twarz, tył szyi i plecy. W pewnej chwili oskarżycielka upadła na podłogę i wówczas do mieszkania wbiegli J. K. (1) i P. G., a mąż pokrzywdzonej wyszedł z toalety. R. W. (1) chciał odciągnąć oskarżoną od pokrzywdzonej a następnie ww. osoby rozeszły się.. Po godzinie 22-ej przyjechała wezwana taksówka i oskarżona wraz z mężem oraz P. G. i M. N. pojechali na dyskotekę do B.. Pokrzywdzona po kilku minutach od odjazdu taksówki zadzwoniła na policję. Na drugi dzień R. W. (1) zawiózł pokrzywdzoną do szpitala, albowiem źle się czuła.

W wyniku zdarzenia pokrzywdzona M. W. odniosła obrażenia w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia odcinka piersiowego kręgosłupa

/dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. K. k. 79; zeznania pokrzywdzonej M.B. K.-W. k. 80-83 ; zeznania świadków R. W. k. 83-84, 84-85, k. 29v, częściowo zeznania M.K. k. 84-85, 29v, M. N. k. 85-86, k. 32v, J. K. k. 86-87, k. 20 akt IIW 379/16, P. G. k. 87-88; dokumentacja lekarska k. 18, opinia k. 25/

Oskarżona M. K. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Podała, iż 16 lipca 2016 r. jej mąż organizował imprezę urodzinową. Imprezę rozpoczęli ok. godz. 18. Na imprezę dołączył mąż pokrzywdzonej z synem. W trakcie imprezy, jak podała oskarżona muzyka grała tak cicho, że goście rozmawiali ze sobą swobodnie. Po pewnym czasie R. K. wraz z synem poszli do domu. Jak wskazała oskarżona po pewnej chwili na balkon wyszła pokrzywdzona M. W. i zaczęła ubliżać jej i jej oraz obecnym uczestnikom imprezy. Oskarżona wskazała, że pokrzywdzona zaczęła ubliżać. Po tym wszystkim zaczęli wszyscy sprzątać, zamówili taksówkę i udali się do B..

Sąd zważył, co następuje.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej jedynie odnośnie faktu, iż w dniu 16 lipca 2016 roku miał miejsce grill z okazji urodzin męża oskarżonej, odmiennie oceniając je co do jego dalszego przebiegu. W tym zakresie wyjaśnienia te sprzeczne są bowiem z zeznaniami pokrzywdzonej M. W. oraz R. K.. Oceniając wszystkie dowody uznać należy, iż wyjaśnienia oskarżonej są jedynie jej linią obrony – znajdującą potwierdzenia w zeznaniach P. G., M. N. , M. K. (2) i J. K. (1), którym to zeznaniom Sąd również nie dał wiary odnośnie faktu, iż do zdarzenia będącego przedmiotem zarzutu nie doszło.

W zeznaniach ww. świadków widoczne jest przyjęte założenie obrony oskarżonej i przedstawienie zdarzenia w jak najkorzystniejszym dla niej świetle.

Stwierdzić należy, iż wszystkie zeznania świadków zgodne są co do tego, iż w dniu 16 lipca 2016r. odbyło się spotkanie towarzyskie , pod koniec którego doszło do utarczki słownej pomiędzy oskarżoną a oskarżycielką. Świadkowie P. i J. K. (1) wskazali, iż nie doszło do sytuacji w której oskarżona poszła do mieszkania pokrzywdzonej i aby oni również tam się udali.

Świadkowie M. N. i M. K. (2) wskazali, iż po wymienia słów udali się do domu aby przygotować się do wyjazdu. Tak okoliczność nie została przez żaden dowód zaprzeczona albowiem M. W. oraz J. W. nie podali aby widzieli ich w czasie zdarzenia. Odnosząc się jednak do zeznań tych świadków zwórić należy uwagę na fakt, iż zeznania z rozprawy opisujące zachowanie oskarżycielki – w sposób negatywny – są znacznie bardziej szczegółowe i zgodne z twierdzeniami oskarżonej niż te złożone w toku postępowania przygotowawczego. Okoliczność ta dziwi zwłaszcza biorąc pod uwagę odstęp czasowy zeznań z postepowania przygotowawczego od zdarzenia – ponad 3 miesiące i rozprawy 8 miesięcy. Także tłumaczenie rozbieżności oraz uszczegółowienia twierdzeń po kilku miesiącach obu świadków faktem , iż zeznania na Policji były takie ogólniejsze nie brzmi wiarygodnie.

Przede wszystkim jednak o winie oskarżonej przesądza ocena zeznań M. W. oraz J. W., którym to odnośnie faktu, iż to oskarżona wtargnęła do domu oskarżycielki , w którym ta przebywała i co do tego, iż zadawała jej uderzenia, w wyniku których oskarżycielka doznała licznych obrażeń Sąd dal wiarę w całości. Twierdzenia te są one bowiem jasne , spójne , konsekwentne i uzupełniają się wzajemnie. Co do faktu odniesienia obrażeń oraz ich charakteru i sposobu powstania zeznania te znajdują również potwierdzenie w dokumentacji medycznej i opinii lekarskiej. Fakt zaś zawiadomienia Policji o zdarzeniu w notatce urzędowej , wskazującej na godzinę i datę zgłoszenia interwencji. Analiza zebranych dowodów osobowych wskazuje na istnienie konfliktu pomiędzy obiema stronami , niewątpliwe też w początkowej fazie zdarzenia doszło do konfliktu słownego pomiędzy nimi a zatem nie jest sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego to, iż oskarżona chciał nieprozumienie wyjaśnić idąc do oskarżycielki a następnie kłótnia słowna przekształciła się w szarpaninę.

W przepisie 193 k.k. ustawodawca penalizuje zachowania polegające m.in. na wdarciu się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu. Przez wdarcie się należy rozumieć wejście w dowolny sposób do cudzego miejsca chronionego, wbrew woli uprawnionego. Może ono polegać na wejściu siłą, przy użyciu podstępu, potajemnie, przez otwarte okno, uchylone drzwi czy otwarciu ich dorobionym kluczem.

W niniejszej sprawie oskarżona bezprawnie wdarła się do mieszkania M. W. wykorzystując okoliczność, iż drzwi do mieszkania nie były zamknięte na klucz, miała pełną świadomość , iż wchodzi do cudzego pomieszczenia a jej zachowanie było gwałtowne i nastawione na konflikt z oskarżycielką .

Przestępstwo z art. 157§2 kk polega na spowodowaniu naruszenia czynności narządów ciała lub rozstroju zdrowia na okres poniżej 7 dni. Jest to przestępstwo materialne, czyli znamienne skutkiem , którym jest właśnie wspomniane naruszenia czynności narządów ciała lub rozstroju zdrowia. Popełnione może być umyślnie w obu formach zamiaru, a umyślności wymaga także skutek działania sprawcy.

W przedmiotowej sprawie oskarżona działała umyślnie. Szarpiąc pokrzywdzoną uderzając ją po twarzy tył szyi, plecy, musiała przewidywać, iż spowodować może obrażenia ciała i skutki w postaci naruszenia czynności narządów ciała lub rozstroju zdrowia i godzić się na nie.

Pokrzywdzona w wyniku zdarzenia odniosła obrażenia w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia odcinka piersiowego kręgosłupa, które naruszyły czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał oskarżoną M. K. (1) za winną tego, że

I.  w dniu 16 lipca 2016 roku w B. gmina B. bezprawnie wdarła się do mieszkania budynku nr (...), działając na szkodę M. W. tj. popełnienia czynu z art. 193 kk i za to z mocy art. 193 kk skazał ją a na podstawie art. 193 kk w zw. z. art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył jej karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 15 złotych

II.  w dniu 16 lipca 2016 roku w B. gmina B., umyślnie dokonała uszkodzenia ciała M. W. w ten sposób, że szarpała ją za włosy, uderzała pięścią w nos a następnie wielokrotnie uderzała pięścią w tył szyi i plecy, w wyniku czego odniosła obrażenia w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia odcinka piersiowego kręgosłupa, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni tj. popełnienia czynu z art. 157§2 kk i za to z mocy art. 157 § 2 kk skazał ją a na podstawie art. 157 § 2 kk w zw. z. art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył jej karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 15 złotych.

Oskarżona działała umyślnie i właściwe bez powodu, a do zdarzenia doszło w mieszkaniu oskarżycielki a zatem w miejscu, w którym każda osoba ma prawo chcieć czuć się w pełni bezpiecznie , które to okoliczności Sąd uznał za obciążające.

Jako kolejne okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nieustępliwość w działaniu, oraz okoliczność, iż w pokoju obok znajdowało się niepełnosprawne dziecko, które wcześniej zasnęło, a w wyniku zdarzenia obudziło się i przestraszyło.

Jako łagodzące Sąd uznał nieznaczne obrażenia jakich doznała pokrzywdzona, a także niekaralność oskarżonej.

Okoliczności powyższe stały się podstawą do wymierzenia kary grzywny jako kary rodzajowej. Oskarżona pracuje, osiąga stały dochód będzie zatem w stanie uiścić karę grzywny.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk orzeczone wobec oskarżonej kary grzywny Sąd połączył i wymierzył oskarżonej karę łączną grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 złotych.

O zastosowaniu zasady absorpcji zdecydowała fakt, iż pomiędzy oboma zachowaniami istnieje bezpośrednia zbieżność czasowa, a także skierowane one były przeciwko jednaj pokrzywdzonej.

Sąd na podstawie art. 46 § 2 kk orzekł wobec oskarżonej M. K. (1) środek kompensacyjny w postaci nawiązki w wysokości 2000 złotych na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. W..

Na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od oskarżonej M. K. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. W. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, stanowiących koszty zastępstwa procesowego.

Biorąc pod uwagę sytuację materialną i rodzinną oskarżonej, a także wysokość orzeczonej kary grzywny Sąd na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił ją od kosztów sądowych.