Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kzw 461/17

POSTANOWIENIE

Dnia 1 września 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – SSO Aneta Łatanik

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Talar

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Częstochowie M. C.

po rozpoznaniu w sprawie P. S.

skazanego za czyn z art. 224 § 2 kk i in.

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 5 czerwca 2017 r.

sygn. akt II K 383/15

w przedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności w zamian za karę ograniczenia wolności

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1.  uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zawierciu;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. B. Kancelaria Adwokacka w S. kwotę 147,60 złote (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym, przy czym kwota powyższa obejmuje należny podatek VAT;

3.  kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Zawierciu, na podstawie art.64 §1 k.k.w., zarządził wobec skazanego P. S. wykonanie 2 (dwóch) miesięcy i 6 (sześciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności w zamian za nie wykonaną karę graniczenia wolności w wymiarze 4 (czterech) miesięcy i 12 (dwunastu) dni orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 17.09.2015r. w sprawie II K 383/15,

Powyższe postanowienie zostało w całości zaskarżone przez obrońcę skazanego, który zarzucił: mający wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, iż zasadne jest zarządzenie wobec skazanego P. S. wykonania 2 miesięcy i 6 dni zastępczej kary pozbawienia wolności w zamian za nie wykonaną karę ograniczenia wolności w wymiarze 4 miesięcy i 12 dni orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu, Wydziału II Karnego z dnia 17 września 2015 roku w sprawie sygn. akt IIK 383/15, w sytuacji gdy skazany na posiedzeniu w dniu 15 lutego 2017 roku wskazywał, iż chce wykonać orzeczoną karę ograniczenia wolności, zatem nie jest konieczne jej zarządzanie.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez odstąpienie od zarządzenia względem skazanego wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Wniesione zażalenie spowodowało uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Zastosowanie treści art.65 §1 k.k.w., może nastąpić tylko i wyłącznie w następstwie uznania, że niewykonanie obowiązku przez skazanego jest wynikiem uchylania się skazanego od odbycia kary ograniczenia wolności. Przez „uchylanie się” należy rozumieć negatywne nastawienie osoby skazanej, która mimo posiadania możliwości nie wykonuje kary ograniczenia wolności. W związku z powyższym, dla zarządzenia kary zastępczej pozbawienia wolności konieczne jest ustalenie, że postawa skazanego, który nie wykonuje kary wynika ze złej woli
i negatywnego nastawienia do obowiązku wynikającego z prawomocnego orzeczenia, który mógł zostać przez niego wykonany. Chodzi zatem o sytuację, gdy skazany wzbrania się przed wykonaniem kary w całości lub w części, wskazując w ten sposób na swój negatywny, lekceważący stosunek do kary i wynikających z niej dla niego obowiązków. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Sąd Rejonowy nie dokonał jakichkolwiek ustaleń w tym zakresie. Uzasadnienie Sądu I instancji sprowadza się do matematycznego wyliczenia okresu kary ograniczenia wolności, który pozostał skazanemu do wykonania.

W związku z powyższym, na podstawie powołanych przepisów, Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie.