Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód R. K. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. S. (1), kwoty 5.026,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 listopada 2015r. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie powód podał, że jego roszczenie wynika z umowy sprzedaży z dnia 28 09 2015r. używanego samochodu jaką zawarł z pozwaną za pośrednictwem komisu samochodowego. Przedmiotem umowy był samochód osobowy marki C. o nr rej. (...) . Z treści oferty jak i zapewnień pośrednika oraz sprzedawczyni wynikło, że pojazd jest w bardzo dobrym stanie technicznym, niewymagającym jakichkolwiek nakładów. Po upływie trzech dni , po przejechaniu kilkudziesięciu kilometrów przedmiotowy pojazd uległ uszkodzeniu w sposób uniemożliwiającym korzystanie zgodne z jego przeznaczeniem. W pojeździe dokonano niezbędnej naprawy, przy czym charakter uszkodzeń i rodzaj wymienionych w pojeździe w związku z tym części wskazują, że pojazd był uszkodzony jeszcze przed jego zakupem przez powoda, a fakt ten pozwana zataiła.. Powód wskazał również, iż dostrzeżenie wad nie było możliwe w momencie sprzedaży zarówno podczas jazdy próbnej jak i powierzchownych oględzin. Rozpoznanie powyższych defektów możliwe byłoby jedynie przy pomocy specjalistycznych badań diagnostycznych, których koszt byłby wysoki. Stronie powodowej wystarczyły zapewnienia pośrednika jako specjalisty w dziedzinie motoryzacji, poparte jazdą próbna i oględzinami, które w momencie zawarcia umowy nie sugerowały nawet w minimalnym stopniu ewentualnych defektów pojazdu. Powód podniósł, iż dokonał wcześniej kilku prób polubownego załatwienia sporu, w tym prowadząc rozmowy telefoniczne oraz wzywając dwukrotnie na piśmie pozwaną do zapłaty (k.2-6). W konsekwencji to pozwana winna ponieść koszty naprawy poprzez obniżenie zapłaconej przez powoda ceny samochodu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasadzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Motywując swoje stanowisko w sprawie pozwana podała, że sprzedała kupującemu pojazd w pełni sprawny, bez żadnych wad fizycznych, o których istnieniu by wiedziała lub na których istnienie wskazywałby stan techniczny pojazdu. Ponadto strona pozwana podniosła, iż powód podpisując umowę sprzedaży oświadczył, iż jako kupującemu pojazd został mu wydany po uprzednim dokładnym jego zbadaniu oraz, że sprawdził stan techniczny, który był mu znany i z tego tytułu nie będzie rościł sobie żadnych pretensji do sprzedającego. Pozwana umożliwiła powodowi zbadanie pojazdu, jednakże ten dokonał zakupu pojazdu bez dokładnego jego przeglądu , co uczynił na swoje ryzyko. Nadmieniła również , iż przed sprzedażą pozwana wymieniła rozrząd i akumulator oraz dokonała przeglądu samochodu , w związku z czym dołożyła wszelkich starań , aby samochód został sprzedany w jak najlepszym stanie technicznym. W momencie sprzedaży pojazd był sprawny w pełni i pozwana nie wprowadziła w błąd powoda w tym zakresie.

Pozwana wskazała również, że powód kupując ośmioletni samochód winien być świadomy stanu jego zużycia i możliwości pojawiania się na bieżąco usterek będących następstwem jego normalnego użytkowania (k.39-41).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 września 2016 roku pomiędzy powodem a pozwaną została zawarta umowa kupna sprzedaży samochodu marki C. (...) o nr rej. (...). Sprzedaży dokonano za pośrednictwem przedsiębiorstwa komisowego (...) M. Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego (...).

(bezsporne, ponadto: umowa kupna sprzedaży k. 9, faktura k. 10).

Powód w trakcie używania samochodu , w kilka dni po zakupie dokonał niezbędnej naprawy, albowiem samochód uległ samoistnemu uszkodzeniu uniemożliwiającym korzystanie z niego zgodnie z jego przeznaczeniem. Powód dokonał naprawy we własnym zakresie zlecając jej wykonanie firmie (...). W związku z powyższym poniósł koszt 5.026,27 zł. Naprawa dotyczyła wymiany niezbędnych elementów skrzyni biegów , tj. koła dwumasowego, łożyska hydraulicznego koncentrycznego, synchronizatorów 3 i 4, korka skrzyni biegów oraz sprzęgła. Wymianie podlegały także szczęki hamulcowe, płyn hamulcowy, olej przekładniowy , odtłuszczacz do hamulców, pióro wycieraczki. Przed sprzedażą pozwana wymieniła rozrząd i akumulator oraz dokonała przeglądu samochodu.

( dowód: faktura k. 11, zeznania świadka P. Z. k.50-50v., zeznania świadka A. L., zeznania pozwanej k. 92-92 v., kopia książki serwisowej k. 102-109).

Po wykonaniu naprawy powód 23 listopada 2015 roku skierował do pozwanej wezwanie o zapłaty. Kolejne ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty powód wystosował do strony pozwanej 16 grudnia 2015 roku wzywając do zapłaty 5.026,27 zł w terminie 7 dni tytułem zwrotu należności poniesionej przez powoda z uwagi na konieczność naprawy wady fizycznej pojazdu. Pozwana nie znajdując podstaw do przyjęcia odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wadę fizyczną pojazdu nie uwzględniła żądania powoda dotyczącego obniżenia ceny sprzedanego pojazdu.

(dowód: odpowiedź na wezwanie z dnia 23 11. 2015r k. 12-13, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 14-16, odpowiedź na wezwanie k.17-19).

Biegły w swojej opinii wskazał, że pojazd posiadał w chwili jego zakupu przez powoda istotne wady techniczne. Do takich wad należy zaliczyć awarię układu wysprzęglania, w postaci uszkodzenia łożyska hydraulicznego wysprzęgnika sprzęgła oraz znaczące zużycie koła dwumasowego i elementów sprzęgła, skutkujące koniecznością wymiany tych elementów. Następstwom wynikłej awarii należałoby przypisywać niedomagania skrzyni biegów. Tego typu niedomagania w przypadku pojazdu ośmioletniego i o takim przebiegu nie są naturalnymi następstwami eksploatacyjnymi. Uszkodzeniu skutkującemu wyciekiem oleju uległ wysprzegnik hydrauliczny, a koło dwumasowe oraz elementy robocze sprzęgła były w stanie znaczącego zużycia. Wynikłe uszkodzenia i zużycia mają wprawdzie eksploatacyjny, jednakże nie są to z pewnością następstwa krótkotrwałej eksploatacji pojazdu przez powoda, a długotrwałego postępującego procesu, będącego prawdopodobnie skutkiem wyżej opisanych przyczyn i mechanizmów powstania szybszego niż typowy zużywania się elementów zespołu sprzęgła. Zasadnicze wady pojazdu były trudne do ujawnienia podczas podstawowej weryfikacji stanu pojazdu podczas oględzin czy krótkiej jazdy próbnej, choć pewne symptomy nieprawidłowości mogłyby zostać rzez osobę niebędącą laikiem wychwycone. Ponadto biegły wskazując na szczęki hamulcowe, płyn hamulcowy odtłuszczacz do hamulców, pióro wycieraczki nie powinny być rozpatrywane w charakterze istotnych wad, albowiem należy wiązać je z typowymi naprawami eksploatacyjnymi.

(dowód: opinia biegłego k. 73-78)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł o złożone w przedmiotowej sprawie dokumenty, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała oraz opinię biegłego z zakresu mechaniki samochodowej, a których prawdziwość nie budziła wątpliwości Sądu, a także dowody z zeznań świadków, również nie podważone przez strony , których wiarygodność i treść w świetle tych dokumentów nie budziła wątpliwości. Z ostrożnością Sąd odniósł się jedynie do zeznań świadka A. L. i samej pozwanej, dając w konsekwencji wiarę zeznaniom powoda jako w całości potwierdzonych materiałem dowodowym z dokumentów i treścią opinii biegłego. Jedynie te dwa dowody odbiegają bowiem w sposób istotny swoją treścią od pozostałych. Należy tu bowiem podkreślić, że to pozwana użytkowała swój pojazd, serwisowała go przez cały czas u tego samego mechanika, który dokonywał jego gruntownych przeglądów i wymian eksploatacyjnych. Nie do przyjęcia są więc twierdzenia tych osób, że nic w pojeździe pozwanej przed jego sprzedażą nie sugerowało problemów z układem wysprzęglania, co – jak wskazał w opinii swej biegły – daje określone objawy podczas codziennej eksploatacji pojazdu i jest możliwe do wykrycia przy dokładniejszych badaniach technicznych.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie miała jednakże opinia biegłego z zakresu mechaniki samochodowej. Wskazania wymaga, iż biegły sporządził przedmiotową opinię zgodnie z zakreśloną tezą dowodową. Zdaniem Sądu opinia biegłego, była jasna, logiczna i spójna oraz odpowiadała na zasadnicze dla przedmiotowej sprawy kwestie wymagające wiadomości specjalnych. Co istotne i wymagające szczególnego podkreślenia opinia ta nie została zakwestionowana przez żadną ze stron zarzutem, który mógłby wywołać uzasadnione wątpliwości co do wiedzy i bezstronności biegłego. W związku z powyższym Sąd uznał opinię biegłego za prawidłową i należycie uzasadnioną, ponadto w całości podzielił wnioski w niej zawarte i przyjął je za własne.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że pomiędzy stronami procesu w dniu 28 września 2015r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży pojazdu C. o nr rej (...). Spór dotyczył natomiast tego, jaki był stan techniczny pojazdu w chwili jego sprzedaży i czy odbiegał on od deklarowanego stanu pojazdu w ofercie sprzedaży . Zdecydowanie poboczne znaczenie ma świadomość istniejących wad po stronie sprzedawcy. Powód co prawda w toku procesu podnosił, że z oferty sprzedaży pojazdu zamieszczonej na portalu internetowym wynikało, że samochód był w stanie idealnym, nic nie wskazywało aby samochód ten miał jakiekolwiek wady wymagające naprawy. Zapewnienie o idealnym stanie pojazdu wynikało również z informacji uzyskanych od prowadzącego komis samochodowy M. S. (2).

Zgodnie z z treścią art. 560 par. 1 kc jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Należy przyjąć, iż w niniejszej sprawie pozwana o w chwili sprzedaży pojazdu o wadach nie wiedziała. Jednakże brak wiedzy u pozwanej w przedmiocie wad stwierdzonych w samochodzie nie zwalnia jej z odpowiedzialności za nie. Sąd w tym zakresie podzielił zdanie strony powodowej, albowiem zgodnie z art. 556 kc sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego , jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną. Charakter odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojm za wady rzeczy sprzedanej nosi cechy absolutne, jest bowiem odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka , co oznacza, że obciąża ona sprzedającego niezależnie od tego , czy to on spowodował wadliwość rzeczy, czy ponosi w tym zakresie jakąkolwiek winę np. za zatajenie wady fizycznej rzeczy sprzedanej. Takie stanowisko zostało również wyrażone w orzecznictwie, w szczególności znajduje wyraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 02 2019r. w sprawie o sygn. I ACa 961/15 (Legalis nr 1428021), a zawarte w nim konstatacje Sąd orzekający w niniejszej sprawie w całości podziela.

Odnośnie zaś usterek stwierdzonych w przedmiotowym pojeździe wskazać należy, iż jedynie te w postaci uszkodzenia łożyska hydraulicznego wysprzęgnika sprzęgła oraz znaczące zużycie koła dwumasowego i elementów sprzęgła należy uznać za istotne. Nie budzi wątpliwości możliwość uznania ich za wady ukryte, a zatem takie, których nie można ujawnić przy odbiorze nawet przy dołożeniu należytej staranności. Bezspornie powód dołożył wszelkich należytych starań w kierunku zweryfikowania stanu pojazdu, o czym świadczy chociażby przeprowadzenie jazdy próbnej, oraz oględzin pojazdu.

Podkreślenia wymaga tu również fakt, iż samochód zakupiony przez powoda pochodzi z rynku wtórnego i do czasu jego sprzedaży poddawany był eksploatacji przez okres około 8 lat. Powód winien liczyć się zatem ze zużyciem eksploatacyjnym elementów podlegających takiemu zużyciu w toku normalnej eksploatacji. Winien mieć również świadomość tego, że przebieg eksploatacji pojazdu oraz jego wcześniejszego serwisowania nie jest z pewnością do końca wiadomy. Należy mieć bowiem na względzie, że użytkownicy różnie podchodzą do kwestii bieżącego utrzymywania pojazdów, stąd też niewiadomą stanowić może jakie elementy zamontowano w toku przeprowadzania okresowych wymian eksploatacyjnych. Nieuzasadnionym jest zatem założenie, że stan takiego pojazdu jest idealny.

W świetle wskazanych powyżej okoliczności stwierdzić należy, że powód nie wykazał słuszności w zakresie żądania zwrotu kwoty za wymianę części, które ulegają zużyciu w czasie normalnej eksploatacji, wskazanych w puntach 4,5,7 i 8 w fakturze na karcie 11 akt sprawy i o wartość tych elementów faktury żądanie powoda podlegało oddaleniu.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, roszczenie powoda Sąd uznał w przeważającej części za zasadne zasądzając na rzecz powoda kwotę 4.794,96 zł o czym orzeczono w pkt I wyroku.

W punkcie II wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. obciążając nimi w całości pozwaną, albowiem przeciwnik procesowy pozwanej uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Ponadto w oparciu o art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.) w zw. z art. 100 kpc w wyroku orzeczono o obowiązku zwrotu tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa o czym orzeczono w pkt III wyroku.

SSR Marta Orłowska