Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Bojarska

Protokolant:Ewa Chorzępa

po rozpoznaniu w dniu 09 maja 2017 r. we Wrocławiu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o.

przeciwko B. P.

- o zapłatę 4 643,82 zł.

powództwo oddala.

Sygn. akt XI C 474/16

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. w K. pozwem z dnia 17 listopada 2011r. domagała się zasądzenia od pozwanych solidarnie M. N. i B. P. kwoty (...),82 z. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 275,18 zł od dnia 26 czerwca 2010r. do dnia zapłaty, od kwoty 3 227,66 zł od dnia 27 stycznia 2011r. do dnia zapłaty, od kwoty 80,48 zł od dnia 27 stycznia 2011r. do dnia zapłaty, od kwoty 487,29 zł od dnia 24 lutego 2011r. do dnia zapłaty, od kwoty 358,25 zł od dnia 18 marca 2011r. do dnia zapłaty, od kwoty 214,96 zł., od dnia 17 listopada 2011r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że w dniu 21 czerwca 1993r. pozwany M. N. zawarł z poprzednikiem prawnym strony powodowej umowę sprzedaży energii elektrycznej do budynku mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...). Rozliczanie energii elektrycznej następowało na podstawie faktur wystawianych przez powoda. W dniu 9 lutego 2011r. dokonano demontażu licznika i rozliczenia końcowego umowy. Strona powodowa ustaliła, że w nieruchomości jest zameldowana i zamieszkuje pozwana B. P.. Do dnia złożenia pozwu pozwani nie uregulowali należności za pobrana energię elektryczną.

W dniu 24 listopada 2011r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym w sprawie XI Nc 1666/11.

Sprzeciw od opisanego nakazu zapłaty skutecznie wniosła pozwana B. P., wnosząc o oddalenie powództwa w stosunku do niej w całości. W uzasadnieniu sprzeciwu wskazała, że zwarła z pozwanym M. N. umowę o wyłączeniu wspólności ustawowej małżeńskiej. Przyznała, że zamieszkiwała w nieruchomości przy ul. (...) we W. do dnia 21 lutego 2011r., próbowała zawrzeć umowę o dostarczanie energii elektrycznej na licznik przedpłatowy ale odmówiono jej z uwagi na brak zgody (...), który mieszka w nieruchomości. Pozwana wskazała ponadto, że wszelkie należności związane z opłatami za zamieszkiwanie pozwanej w opisanej nieruchomości zostały rozstrzygnięte na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22 marca 2013r. sygn.. akt XIV C 232/10, gdzie rozliczono należności pozwanej względem pozwanego M. N. za zamieszkiwanie w mizeruchności o w okresie od 6 sierpnia 2009r. do 21 lutego 2011r. Ponadto wskazała, że strona powodowa domaga się należności za energię elektryczną do dnia 17 listopada 2011r., kiedy to pozwana nie zamieszkiwała już w nieruchomości.

Strona powodowa nie odniosła się do twierdzeń pozwanej podniesionych w sprzeciwie pomimo zobowiązania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana B. P. i M. N. związek małżeński zawarli w dniu 3 lipca 1992r, w dniu 26 czerwca 1992r. zwarli umowę o wyłączenie wspólności ustawowej. Związek małżeński został rozwiązany przez rozwód na mocy wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 6 sierpnia 2009r. sygn. akt XIII RC 3661/08. Wyrok uprawomocnił się w dniu 8 września 2009r.

Nieruchomość położona we W. przy ul. (...) stanowi wyłączną własność M. N.; działka była jego własnością jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. Budowa domu rozpoczęła się w 1992r.; M. N. i B. P. wprowadzili się do niego w 1996r. B. P. zamieszkiwała przedmiotową nieruchomość do dnia 21 lutego 2011r. – od prawomocności wyroku orzekającego rozwód do dnia 5 listopada 2009r. na zasadzie umowy użyczenia, od 6 listopada 2009r. korzystając z nieruchomości bezumownie.

B. P. opuściła nieruchomość przy ul. (...) w dniu 21 lutego 2011r. Po wyprowadzeniu się z nieruchomości zamieszkiwała w wynajmowanych lokalach przy ul. (...), UL. (...), przy ul. (...) , obecnie w lokalu przy ul. (...).

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 6 sierpnia 2009r. sygn. akt XIII RC 3661/08 k – 129-130;

akt notarialny z dnia 29 czerwca 1992r. Rep. A nr 415/92 k – 127-128;

ustalenia Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej w sprawie XIV C 232/10 k – 157;

umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 23 listopada 2011r. k – 44;

umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 24 października 2013r. k - 67-69;

przesłuchanie stron - pozwanej B. P. k – 175

W dniu 21 czerwca 1993r. pomiędzy Zakładem (...) we W. a pozwanym M. N. zawarta została na czas nieokreślony umowa o dostarczanie energii elektrycznej dla celów gospodarstwa domowego - budynku mieszkalnego przy ul. (...).

Strona powodowa w związku z dostarczaniem energii elektrycznej do nieruchomości przy ul. (...) we W. wystawiła, wskazując jako adresata M. N., faktury VAT:

- nr (...) za okres od 17 czerwca 2009r. do 16 grudnia 2009r. ; do zapłaty pozostawała kwota 491,76 zł. ;

- nr (...) za okres od 16 grudnia 2009r. do 27 grudnia 2010 ; do zapłaty pozostawała kwota 3442,62 zł. ;

- (...) za okres od 27 grudnia 2010 do dnia 9 lutego 2011r. ; do zapłaty pozostawała kwota 358,25 zł.

W dniu 9 lutego 2011r. dokonano demontażu licznika energii elektrycznej w nieruchomości przy ul. (...) we W.. Jako przyczynę demontażu wskazano zadłużenie.

Dowód: umowa nr (...) z dnia 21 czerwca 1993r. k – 7;

zlecenie OT Nr 526 z dnia 8 lutego 2011r. k – 8;

faktury VAT k – 17,19, 21,

B. P. zwróciła się do strony powodowej o zawarcie umowy o licznik przedpłatowy. Strona powodowa poinformowała pozwaną, że jest to możliwe po uregulowaniu zaległości oraz uzyskaniu zgody właściciela nieruchomości. Umowa z pozwaną nie została zawarta.

Dowód : pismo pozwanej z dnia 11 lutego 2011r. k – 9;

pismo strony powodowej do pozwanej z dnia 4 marca 2011r. k – 10;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Strona powodowa żądała od pozwanej zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wskazując, że pozwana zamieszkuje od dnia 10 lipca 2009r. w nieruchomości przy ul. (...) we W. a zatem winna uregulować należność za korzystanie z energii elektrycznej.

Bezspornym było w sprawie, że nieruchomość położona we W. przy ul. (...) stanowi wyłączną własność M. N. a B. P. zamieszkiwała przedmiotową nieruchomość do dnia 21 lutego 2011r. – od prawomocności wyroku orzekającego rozwód do dnia 5 listopada 2009r. na zasadzie umowy użyczenia, od 6 listopada 2009r. korzystając z nieruchomości bezumownie, co ustalił Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej w wyroku w sprawie XIV C 232/10. B. P. opuściła nieruchomość przy ul. (...) w dniu 21 lutego 2011r. Po wyprowadzeniu się z nieruchomości zamieszkiwała w wynajmowanych lokalach przy ul. (...), ul. (...), przy ul. (...) , obecnie w lokalu przy ul. (...). Co do powyższych okoliczności strona powodowa nie wypowiedziała się, co na zasadzie przepisu art. 230 kpc pozwala na przyjęcie, że zostały przez nią przyznane. Jak wynika z wyroku Sądu Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej w wyroku w sprawie XIV C 232/10, zasądzono na rzecz M. N. od B. P. należność m.in. z tytułu kosztów korzystania z energii elektrycznej za okres od września 2009. do czerwca 2010r.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się, po uprzednim przyłączeniu do sieci, o którym mowa w art. 7, na podstawie umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji albo umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji i umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu. Natomiast w myśl art. 3 pkt 13 powołanej ustawy za odbiorcę uważa się każdego kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym. Z kolei zgodnie z art. 555 Kodeksu cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii. Art. 535 k.c. stanowi zaś, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Odpowiednio przy umowie sprzedaży energii elektrycznej przedsiębiorstwo zobowiązuje się dostarczyć odbiorcy energię elektryczną w zamian za ustaloną cenę sprzedaży.

Powołane uregulowania w sposób nie budzący wątpliwości wskazują, iż zasadą jest, że dostarczanie energii elektrycznej następuje poprzez nawiązanie między stronami umowy, a zatem w ramach stosunku zobowiązaniowego.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego w okresie, w którym doszło do powstania zaległości w opłatach za pobraną energię elektryczną istniał ważny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stroną powodową, jako następcą prawnym Zakładu (...) S.A. a M. N.. Strona powodowa przedłożyła umowę sprzedaży energii elektrycznej z dnia 21 czerwca 1993r., która regulowała zasady dostarczania energii elektrycznej do lokalu położonego we W. przy ul. (...), stanowiącego wyłączną własność pozwanego. Z przedmiotowej umowy wynikało, że energia miała być dostarczana na potrzeby gospodarstwa domowego oraz że umowa zawarta została na czas nieokreślony.

Strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, aby umowa z dnia 21 czerwca 1993r. nie obowiązywała w dacie powstania zaległości z tytułu dostarczanej energii elektrycznej. Z przedłożonego dokumentu zlecenia OT nr 526 wynika natomiast, że dopiero w dniu 8 lutego 2011r. zlecono odczyt i demontaż układu pomiarowego w lokalu przy ul. (...) w i to nie w związku z rozwiązaniem umowy a w związku z zadłużeniem. Demontaż ten i odczyt licznika miał miejsce w dniu 9 lutego 2011r. Strona powodowa dochodziła zaś należności za okres do 9 lutego 2011r. (taki okres obejmuje ostatnia faktur – nr (...)), a zatem w okresie umowy, bo jak wcześniej wskazano, nie jest wiadomym, w jakiej dacie i czy w ogóle doszło do rozwiązania umowy z M. N.. Wszystkie z faktur, które stanowić miały o podstawie i wysokości dochodzonego roszczenia wystawione były na rzecz M. N. za wskazaniem licznika rozliczeniowego nr (...), a zatem tego, który zdemontowany został w dniu 9 lutego 2011r.

Wobec powyższego oraz ustaleń stanu faktycznego, w okresie, za jaki strona powodowa domaga się zapłaty za dostarczenie energii elektrycznej od pozwanej B. P., istniała ważna umowa sprzedaży energii elektrycznej, zawarta z pozwanym M. N.. Dopiero z momentem rozwiązania umowy, czy zajścia innego zdarzenia prawnego skutkującego wygaśnięciem wzajemnych zobowiązań stron można mówić ewentualnie o bezumownym pobieraniu energii przez pozwaną B. P., jeżeli po tym zdarzeniu nadal zostały zachowane dostawy, a nie zawarto nowej umowy.

Strona powodowa winna zatem kierować swoje roszczenia do strony umowy, a kwestia, kto faktycznie zamieszkuje w lokalu, do którego dokonywane są dostawy związana jest z odrębnym stosunkiem między właścicielem a podmiotem zamieszkującym. Może mieć znaczenie, ale tylko w ramach ewentualnego roszczenia regresowego między tymi podmiotami, a nie dla dostawcy energii dochodzącego swojego roszczenia i z możliwości regresu pozwany M. N. skorzystał, występując z powództwem w sprawie XIV C 232/10 tut. Sądu. Nadmienić należy, że nie będzie miał w sprawie zastosowania przepis art. 30§1 krio, który stanowi, że oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. W okresie, za jaki strona powodowa domaga się zapłaty, pozwani nie pozostawali już w związku małżeńskim.

Reasumując, zdaniem Sądu samo zamieszkanie danej osoby pod adresem, pod który dostarczana była energia elektryczna, nie może być uznane za okoliczność, która w świetle przepisów prawa materialnego kreuje interes prawny strony powodowej - roszczenie o zapłatę z tytułu dostawy energii. Istniały jedynie podstawy do domagania się zapłaty od M. N., jako strony umowy z dnia 21 czerwca 1993r.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.