Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017 r. w Kaliszu

odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 15 marca 2017 r. i 20 lutego 2017 r. Nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

Oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 20lutego 2017 r. i z dnia 15 marca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddziałw O.odmówił J. S. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w K.z siedzibą w R.w okresie 2.11. 1979 – 31.07.1995.

Odwołanie złożył J. S. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący J. (...) urodzony dnia (...)w okresie 2.11.1979 – 31.07.1995 był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...)w K.z siedzibą w R..W powyższym okresie odwołujący był zatrudniony kolejno na stanowiskach: elektromontera instalacji elektrycznych, ślusarza remontowego (od dnia 1.01.1980 r.), elektryk (od dnia 1.01.1981 r.), elektromonter elektroenergetycznych instalacji i urządzeń (od dnia 1.07.1982 r.). Z dniem 1.02.1990 r. pracodawca powierzył odwołującemu dodatkowo czynności w zakresie utrzymania i konserwacji zakładowej trafostacji, obsługi i konserwacji agregatu prądotwórczego, operatora betoniarki. W okresie 1.11.1993 – 31.03.1994 pracodawca za zgodą odwołującego skrócił obowiązujący wymiar czasu pracy do połowy pełnego wymiaru. W pozostałym okresie odwołującego obowiązywał pełen wymiar czasu pracy.

dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowy o pracę i dekrety płacowe w aktach osobowych odwołującego.

Pracę na tych stanowiskach odwołujący wykonywał mając ukończoną przed podjęciem zatrudnienia szkołę zawodową w zawodzie elektromonter. W listopadzie 1976 r. odwołujący uzyskał uprawnienie energetyczne w zakresie eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych do 30 kV.

dowód: zaświadczenia kwalifikacyjne w aktach osobowych

Odwołujący jako elektromonter, był w zespole pracowników obsługujących maszynę wytwarzającą masę bitumiczną. Zespół składał się z: operatora znajdującego się w kabinie sterującej, drugiego operatora – pomocnika, operatora spycharki, operatora sita, elektryka. Miejsce pracy elektryka zasadniczo znajdowało się obok miejsca, w którym zainstalowana była maszyna produkująca masę bitumiczną. Tym miejscem był wagon kolejowy zaadaptowany na warsztat. Odwołujący wykonywał tam pracę gdy naprawiał silnik bądź inny element elektryczny maszyny. W przypadku awarii maszyny, odwołujący wymontowywał uszkodzony element maszyny po czym dalszą naprawę wykonywał w warsztacie. Na czas wymontowywania elementu maszyna bitumiczna była wyłączona. Taka operacja trwała kilka godzin, czasem nawet połowę dniówki. W przypadku nieobecności operatora czy drugiego operatora – odwołujący zastępował nieobecnego pracownika. W okresie zimowym: od stycznia do lutego każdego roku był remont maszyn. Na czas tego remontu maszyny były wyłączane na stałe. W tym czasie odwołujący zajmował się przeglądem i konserwacją sprzętu elektrycznego. Dodatkowo odwołujący obsługiwał agregat prądotwórczy. W razie potrzeby, na czas do trzech tygodni odwołujący był kierowany do pracy w betoniarni przy obsłudze wibratora.

dowód: zeznania świadków: H. S., W. T., zeznania odwołującego.

Odwołujący legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999 r. okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym łącznie 26 lat i 24dni. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom wskazanych wyżej świadków. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7. 02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 2 ust.1 i § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego na danym stanowisku wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący nie legitymuje się co najmniej 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Zgodnie bowiem z treścią działu II wykaz A załącznika do wyżej cytowanego rozporządzenia, pracami w warunkach szczególnych są prace w energetyce przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. Praca wykonywana przez odwołującego w taki sposób jak przedstawili ją słuchani w sprawie świadkowie nie spełniała powyższych warunków. Odwołujący bowiem nie pracował przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej gdyż praca w służbie utrzymania ruchu nie spełnia wskazanych wyżej kryteriów albowiem służyła zapewnieniu ciągłości zasilania maszyn i urządzeń używanych produkcji mas bitumicznych. Z technologicznego punktu widzenia były to urządzenia odbiorcze. Nigdy nie służyły wytwarzaniu i przesyłaniu w energetyce energii elektrycznej czy cieplnej. Obsługa urządzenia odbiorczego zasilanego energią elektryczną nie może być traktowana jako praca w warunkach szczególnych jeśli występuje brak powiązania technologicznego z działem energetyka. Co prawda odwołujący wykonywałtakże dozór stacji transformatorowych oraz agregatu prądotwórczego, to jednak udział odwołującego przy tych pracach z uwagi na zakres obowiązków wskazuje, że nie były to prace wykonywane codziennie i w wymiarze pełnej dniówki. Tak samo zakwalifikować należało doraźnie wykonywane prace w betoniarni przy obsłudze maszyny wibrującej.

Nie było także warunków aby prace odwołującego zakwalifikować jako konserwację i maszyn i urządzeń w miejscu prowadzenia prac przy wytwarzaniu masy bitumicznej. Czynności związane z naprawami i konserwacją maszyn i urządzeń aby mogły być uznane za wykonywane w warunkach szczególnych uprawniające do wcześniejszego uzyskania uprawnień emerytalnych, muszą spełniać warunek wykonywania ich stale i w pełnym wymiarze przy stanowisku wymienionym w załączniku do rozporządzenia. Dla odwołującego takim miejscem powinna być maszyna produkująca masę bitumiczną. Tymczasem odwołujący dzielił swój czas pracy w wymiarze dniówki między pracę w warsztacie i pracę przy maszynie z czego tylko ta druga mogła być uznana za pracę w warunkach szczególnych.

Z tych przyczyn odwołanie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.