Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 2 583 złotych ( dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt trzy złote) wraz z odsetkami:

-

ustawowymi liczonymi za okres od dnia 28 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

-

ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 1 153,67 złotych ( jeden tysiąc sto pięćdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazać ściągnąć od powoda Towarzystwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 8,89 złotych ( osiem złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazać ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 31,11 złotych ( trzysta jedenaście złotych jedenaście groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt VI GC 1887/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 lipca 2015 roku powód Towarzystwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 3 321 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 28 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 23 lipca 2013 roku zawarł z M. D. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą „(...)” umowę najmu pojazdu numer (...) oraz umowę przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania z polisy OC sprawcy szkody z dnia 22 lipca 2013 roku celem pokrycia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. W dniu 13 sierpnia 2013 roku powód z tytułu najmu pojazdu wystawił fakturę VAT numer (...) na kwotę 5 166 złotych, która przez pozwanego została uznana w kwocie 1 845 złotych i zakwestionowana w pozostałym zakresie, tj. odnośnie pozostałego okresu najmu pojazdu i stawki za najem, którą pozwany określił na kwotę 100 złotych, mimo, że wynajęty pojazd był pojazdem specjalistycznym przystosowanym do nauki jazdy.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż w jego ocenie najem pojazdu zastępczego przez poszkodowanego powyżej 15 dni był nieuzasadniony oraz kwestionując także wysokość stawki za najem tego pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lipca 2015 roku doszło do kolizji pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z pojazdem marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego kierowca jako sprawca kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

niesporne, a nadto: zgłoszenie szkody – k. 83-85 akt szkody

Pojazd marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który uległ uszkodzeniu, był wykorzystywany przez M. D. w działalności gospodarczej polegającej na nauce jazdy. Był to pojazd specjalistyczny przystosowany do nauki jazdy, posiadał dodatkowe pedały i podwójne lusterka oraz stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym „L”.

M. D. nie posiadał innych pojazdów, z których mógłby korzystać w czasie naprawy samochodu, który uległ uszkodzeniu.

zeznania świadka M. D. – protokół skrócony rozprawy z dnia 20 stycznia 2017 roku – k. 84-85 akt (zapis cyfrowy 00:01:05-00:17:49), oświadczenie – k. 31 akt szkody

W dniu 23 lipca 2013 roku poszkodowany M. D. wynajął od Towarzystwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej z siedzibą w G. pojazd zastępczy marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Wynajęty pojazd był przystosowany do nauki jazdy i posiadał stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym (...). Strony ustaliły cenę za najem tego pojazdu na kwotę 5 166 złotych brutto.

umowa najmu pojazdu – k. 10 akt, kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 20-20v akt

W dniu 13 sierpnia 2013 roku M. D. zwrócił wynajęty pojazd zastępczy.

protokół zdawczo – odbiorczy – k. 29 akt szkody

W dniu 23 lipca 2013 roku poszkodowany M. D. zawarł z Towarzystwo (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo – akcyjną z siedzibą w G. umowę o przelew wierzytelności z polisy OC tytułem pokrycia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

umowa przelewy wierzytelności – k. 13 akt

W dniu 13 sierpnia 2013 roku z tytułu najmu pojazdu zastępczego przez okres 21 dni Towarzystwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w G. wystawił M. D. fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 5 166 złotych brutto (stosując stawkę w kwocie 246 złotych brutto za dobę).

faktura VAT – k. 16 akt

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłacił tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego kwotę 1 845 złotych brutto za okres 15 dni najmu pojazdu zastępczego przy stawce w kwocie 123 złotych brutto za dobę.

pismo – k. 17 akt

Zarówno uszkodzony pojazd marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jak i pojazd wynajęty marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) były przystosowane do praktycznej nauki jazdy.

Warsztaty naprawcze i wypożyczalnie samochodów na terenie T. i okolic w okresie likwidacji szkody stosowały za najem tego typu pojazdów zastępczych stawki w wysokości od 128 złotych do 300 złotych netto za dobę.

Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 18 dni.

opinia biegłego sądowego M. T. – k. 104-114 akt, opinia uzupełniająca biegłego sądowego M. T. – k. 163-167 akt

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie, który w dużej mierze pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną. Sąd uwzględnił także zgromadzone w sprawie dokumenty, w tym znajdujące się w aktach szkody, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, wobec czego również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd oparł się także, uznając je za wiarygodne, na zeznaniach świadka M. D., w szczególności w zakresie, w jakim świadek potwierdził, że uszkodzony pojazd był przez niego wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na praktycznej nauce jazdy i że w tym czasie nie posiadał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony na czas jego naprawy.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 11 października 2017 roku Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka T. S. na okoliczności przebiegu procesu naprawy pojazdu poszkodowanego, w szczególności kontaktów zakładu naprawczego z pozwanym, zamawiania i dostawy części niezbędnych do dokonania naprawy oraz organizacji procesu naprawy, uznając zgłoszenie tego dowodu na powyższe okoliczności na tym etapie postępowania, tj. po sporządzeniu opinii przez biegłego sądowego, za spóźnione i mając na uwadze, że na powodzie już w chwili złożenia pozwu spoczywał obowiązek przedłożenia dowodów dla uzasadnienia czasu trwania najmu, za który domagał się zapłaty.

Dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł się także na opinii biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej, kosztorysowania napraw pojazdów oraz wyceny wartości pojazdów M. T., który na podstawie akt sprawy, w tym akt szkody wskazał, iż stawki dobowe najmu pojazdów zastępczych przystosowanych do nauki jazdy wynosiły w T. i okolicach od 128 złotych do 300 złotych netto oraz ustalił uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem samochodu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynoszący 18 dni – w opinii uzupełniającej, uwzględniając ostatecznie niekwestionowaną przez pozwanego okoliczność weryfikacji kosztorysu naprawy przez pozwanego w dniu 25 lipca 2013 roku.

W ocenie Sądu opinie biegłego sądowego w powyższych zakresach zostały sporządzone wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, poza tym są logiczne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy. Komunikatywność ich sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do wniosków końcowych, przy czym nie zawierają one wewnętrznych sprzeczności i wykluczających się wzajemnie wniosków. Opinia biegłego sądowego ustalająca wysokość stawek najmu oraz uzupełniająca opinia biegłego sądowego w zakresie uzasadnionego okresu najmu nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Mając na względzie powyższe, Sąd podzielił słuszność zarówno założeń, jak i wniosków biegłego sądowego w całości opierając się na opinii przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy w zakresie wysokości stawek najmu oraz na opinii uzupełniającej – w zakresie uzasadnionego okresu najmu.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie powód Towarzystwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 3 321 złotych tytułem zapłaty pozostałej kwoty odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa, kwestionował żądanie pozwu co do wysokości w zakresie zarówno stawek najmu, jak i okresu najmu.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest odpowiedzialność ubezpieczającego za szkody wyrządzone osobom trzecim. Jest to więc ubezpieczenie jego odpowiedzialności za wyrządzenie szkody opartej na zasadzie winy lub na zasadzie ryzyka. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej sięga tak daleko, jak odpowiedzialność cywilna ubezpieczającego, a wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego. W związku z tym odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczyciela jest taka, do jakiej zobowiązany byłby sprawca szkody, gdyby to od niego powód domagał się naprawienia szkody.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. W myśl § 2 niniejszego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono.

Przepis art. 361 § 2 kodeksu cywilnego statuuje zatem zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Jednocześnie naprawieniu podlega jedynie taka szkoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. Wskazać przy tym należy, że korzystanie z rzeczy nie stanowi samoistnej wartości majątkowej i w każdym przypadku należy badać, czy pozbawienia możliwości korzystania z rzeczy wywołało uszczerbek majątkowy poszkodowanych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż w majątku poszkodowanego M. D. jako użytkownika uszkodzonego pojazdu powstała szkoda majątkowa, której część stanowią koszty zasadnego wynajmu pojazdu zastępczego na czas dokonywanej naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 22 lipca 2013 roku. Nie ma bowiem wątpliwości, iż w sytuacji gdyby do kolizji de facto nie doszło, nie powstałyby dodatkowe koszty związane z najmem pojazdu zastępczego.

Rozstrzygając kwestię zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego Sąd miał na uwadze, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (tak Sąd Najwyższy z dnia 05 listopada 2004 roku, sygn. akt II CK 494/03, Biuletyn Sądu Najwyższego 2005/3/11).

Jak wynikało z opinii uzupełniającej biegłego sądowego M. T. (w której przyjęto, iż pozwany zweryfikował kosztorys naprawy w dniu 25 lipca 2013 roku, a której to okoliczności pozwany nie zaprzeczył), uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w związku z uszkodzeniem samochodu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynosił 18 dni, a zatem okres najmu pojazdu zastępczego, za który powód domagał się zapłaty – 21 dni, był okresem nieuzasadnionym w okolicznościach niniejszej sprawy ponad ustalone prze biegłego sądowego 18 dni najmu.

Odnośnie wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego, to wskazać należy, że powód domagał się refundacji przedmiotowych kosztów według stawki w wysokości 200 złotych netto za dobę.

Z opinii biegłego sądowego M. T. wynikało, że uszkodzony pojazd marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jak i pojazd wynajęty marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) były przystosowane do praktycznej nauki jazdy. Warsztaty naprawcze i wypożyczalnie samochodów na terenie T. i okolic w okresie likwidacji szkody stosowały za najem tego typu pojazdów zastępczych stawki w wysokości od 128 złotych do 300 złotych netto za dobę.

Mając na uwadze wysokość stosowanych stawek uznać należało, iż stawka najmu żądana przez powoda Towarzystwo (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytowo – akcyjną z siedzibą w G. (kwota 200 złotych netto) mieściła się w zakresie stawek występujących na rynku, a jednocześnie nie była to stawka ani najniższa, ani najwyższa.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu (18 dni) oraz stawki w kwocie 200 złotych netto, a zatem kwotę 4 428 złotych brutto. Pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacił powodowi kwotę 1 845 złotych brutto złotych, zatem do zapłaty pozostała jeszcze kwota 2 583 złotych brutto.

Mając powyższe na uwadze, uznając żądanie pozwu za zasadne we wskazanym wyżej zakresie, Sąd na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Towarzystwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w G. kwotę 2 583 złotych wraz z odsetkami: ustawowymi liczonymi za okres od dnia 28 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty (termin naliczania odsetek nie był kwestionowany przez pozwanego reprezentowanego przez zawodowego pełnomocnika, podobnie jak wartość odszkodowania w kwocie brutto).

Uznając zaś dalej idące żądanie pozwu za niezasadne, Sąd oddalił je w punkcie II wyroku na podstawie wymienionych wyżej regulacji stosowanych a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów określoną w art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. W niniejszej sprawie powód wygrał sprawę w 77,78%, a pozwany w 22,22%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły 1 659,52 złotych (opłata od pozwu – 167 złotych, koszty zastępstwa procesowego – 600 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych oraz wykorzystana zaliczka na poczet kosztów wynagrodzenia biegłego sądowego w kwocie 875,52 złotych). Koszty poniesione przez pozwanego wyniosły 617 złotych (koszty zastępstwa procesowego – 600 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych). Powodowi zatem należy się zwrot kosztów procesu w kwocie 1 290,77 złotych (77,78% z kwoty 1 659,52 złotych), zaś pozwanemu – w kwocie 137,10 złotych (22,22% z kwoty 617 złotych). Po skompensowaniu obu powyższych kwot pozwany powinien zwrócić powodowi kwotę 1 153,67 złotych, którą Sąd zasądził na jego rzecz w punkcie III wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz.U. 2016 roku, poz. 623 ze zmianami) Sąd nakazał w punkcie IV i punkcie V wyroku ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni od powoda i od pozwanego odpowiednio kwotę 8,89 złotych i 31,11 złotych z tytułu kosztów sądowych wypłaconych tymczasowo przez Skarb Państwa jako zwrot kosztów podróży świadka M. D. przyznanych mu postanowieniem z dnia 30 maja 2017 roku (k. 125 akt).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 22 października 2017 roku