Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 8 czerwca 2016 roku odmówił A. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że w dniu 3 sierpnia 2016 roku komisja lekarska ZUS nie stwierdziła niezdolności do pracy wnioskodawcy. (decyzja k 15 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 8.06.2016)

W dniu 23 września 2016 roku A. B. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wskazując, że jest poważnie schorowany, i nie jest prawdą, że jest zdolny do pracy. (odwołanie k 2)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 13 października 2014 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k 5)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

A. B., urodzony (...), w dniu 8 czerwca 2016 roku złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. (wniosek k 1 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 8.06.2016)

Wnioskodawca z zawodu jest monterem instalacji sanitarnych, pracował w tym zawodzie oraz jako ślifierz, ślusarz, reprezentant finansowo – marketingowy, pracownik administracyjno – biurowy i pracownik ochrony. (świadectwa pracy k 8, 12-16, 18-20, 23, 28-29, 30 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 20.01.2016)

Ubezpieczony cierpi na zespół bólowy odcinka szyjnego i L/S kręgosłupa na podłożu wielopoziomowych, zaawansowanych zmian zwyrodnieniowo – wytwórczych, aktualnie bez objawów korzeniowych i bez pogorszenia funkcji, bez objawów ogniskowych i ubytkowych z (...). Z neurologicznego punktu widzenia jest zdolny do pracy. Ewentualne okresowe zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. (pisemna opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. B. k 8-9)

Stwierdzone zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa z ortopedycznego punktu widzenia nie upośledzają funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawcy za częściowo lub całkowicie niezdolnego do pracy. (pisemna opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy M. S. k 25-27)

U wnioskodawcy występuje także u niego nadciśnienie tętnicze bez objawów zajęcia serca, leczone ambulatoryjnie. Stwierdzone schorzenie nie wywołuje niezdolności do pracy zarobkowej. (pisemna opinia biegłego sądowego lekarza kardiologa B. Lao – G. k 10-11)

Wnioskodawca cierpi także na astmę oskrzelową kontrolowaną, o ółagodnym przebiegu klinicznym, z dobrą reakcją na stosowane leczenie, bez istotnych zaostrzeń choroby wymagających intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego. Schorzenie to nie narusza sprawności organizmu wnioskodawcy w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. (pisemna opinia biegłego sądowego lekarza pulmonologa A. M. k 14-15)

Przebyty 25 lat temu zabieg usunięcia wnioskodawcy jądra prawego nie ma znaczenia dla jego zdolności do pracy. Zgłaszane przez ubezpieczonego popuszczanie i parcia na mocz nie są leczone ani diagnozowane. Z punktu widzenia urologa wnioskodawca jest zdolny do pracy i miał tę zdolność w dacie wydania zaskarżonej decyzji. (pisemna opinia biegłego sądowego lekarza urologa M. B. k 40)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie powołanych dowodów, w tym opinii biegłych sądowych, które nie były kwestionowane przez żądną ze stron.

Rozpoznając sprawę Sąd pominął dokumentację lekarską dotyczącą stanu zdrowia wnioskodawcy w dniu 17 maja 2017 roku – TK klatki piersiowej, stwierdzające okoliczności istniejące 9 miesięcy po dniu wydania zaskarżonej decyzji. Sąd w niniejszym postępowaniu badał bowiem jedynie stan zdrowia odwołującego i zasadność odmowy przyznania prawa do renty wnioskodawcy stwierdzonych w decyzji z dnia 22 sierpnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 57 pkt. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j Dz.U. z 2016 roku, poz.887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu o ile jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność powstała w okresach wymienionych w tym przepisie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W oparciu o art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest zaś osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2), a częściowo niezdolną do pracy - osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3)

Na mocy art.13 ust.1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Wskazane w cyt. przepisie art.57 warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Brak choćby jednego z nich powoduje brak prawa do świadczenia.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, a oparty na wiarygodnych, niezakwestionowanych i przyjętych przez Sąd opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z dziedzin schorzeń, na które powołuje się A. B., wykazuje jednoznacznie, że organ rentowy zasadnie odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd w pełni uznał wartość dowodową opinii biegłych, na podstawie których ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie.

Opinie te zostały sporządzone w oparciu o wyniki badania bezpośredniego oraz analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej. Odnoszą się wprost do ujętych w art.12 i 13 cytowanej ustawy przesłanek niezbędnych do określenia zdolności czy też niezdolności do pracy ubezpieczonego.

Biegli w opiniach przyjętych przez Sąd szczegółowo i w sposób pełny określili schorzenia występujące u badanego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy.

W ocenie Sądu opinie te są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Nie zawierają sprzeczności ani braków, które pozbawiałyby je mocy dowodowej, zostały przekonująco uzasadnione, a zawarty w nich końcowy wniosek orzeczniczy logicznie wynika z przeprowadzonych badań i analizy dokumentacji lekarskiej.

Fakt, że opinie biegłych nie mają treści odpowiadającej stronie, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807).

W konsekwencji w sprawie niniejszej ostatecznie nie pojawiły się kontrargumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności opinii biegłych, które Sąd przyjął jako miarodajne. Wszyscy biegli, na podstawie opinii których Sąd się oparł, zgodnie podali, że schorzenia występujące u wnioskodawcy nie powodują niezdolności do pracy zgodnej z poziomem jego kwalifikacji.

Sam fakt istnienia u wnioskodawcy schorzeń, potwierdzony przez biegłych ani ilość tych schorzeń, nie może być utożsamiany z niezdolnością do pracy odwołującego. Stwierdzenie stanu chorobowego nie jest bowiem jednoznaczne z kwalifikacją do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd uznał materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie za pełny i pozwalający stwierdzić, że wnioskodawca mimo stwierdzonych u niego schorzeń nie był w dacie złożenia wniosku ani w dacie wydania zaskarżonej decyzji niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy.

W związku z tym, że do przyznania prawa do renty konieczne jest łączne spełnienie przesłanek cytowanych przepisów, a wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, brak podstaw do przyznania jej prawa do renty.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.