Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2017 r.

Rejonowy G. – Północ w G. I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marek Jasiński

Protokolant: Małgorzata Krysztofiak

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2017 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. G. – G. Zarządu (...)

przeciwko K. M. i J. M.

o eksmisję

I. nakazuje K. M. i J. M. aby opuścili i opróżnili lokal mieszkalny numer (...) położony w G. przy Alei (...) wraz ze wszystkimi osobami i rzeczami ich prawa reprezentującymi;

II. ustala, że K. M. i J. M. przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

III. nakazuje wstrzymanie opróżnienia lokalu mieszkalnego wymienionego w punkcie I wyroku do czasu przedstawienia K. M. i J. M. przez Gminę M. G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV. zasądza od K. M. i J. M. na rzecz Gminy M. G. – G. Zarządu (...) kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 249/17

UZASADNIENIE

Pozwem z 20 lutego 2017 r. powód Gmina M. G. – G. Zarząd (...) domagał się nakazania pozwanym J. M. i K. M. opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy Al. (...) wraz ze wszystkimi osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi oraz zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód podniósł, że pozwani zajmują bez tytułu prawnego lokal mieszkalny nr (...) położony w G. przy Al. (...). Z uwagi na zaległości z zapłatą czynszu i opłat eksploatacyjnych powód uprzedził pozwanego J. M. o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu, a następnie, pismem z 28 listopada 2013 r. dokonał wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego i wezwał pozwanych do opuszczenia i opróżnienia zajmowanego lokalu.

Z uwagi na to, że do dnia wytoczenia powództwa pozwani nie opuścili lokalu, wytoczenie powództwa było uzasadnione.

W odpowiedzi na pozew J. M. nie zaprzeczył, że doszło do wypowiedzenia umowy najmu lokalu. Podniósł, że na skutek trudności życiowych utracił możliwość regularnego opłacania czynszu, jednakże zawarł z Gminą M. G. – G. Zarządem (...) porozumienie w przedmiocie odpracowania zadłużenia.

W odpowiedzi na pozew K. M. przyznała, że zamieszkuje z jej ojcem – J. M. – przedmiotowy lokal mieszkalny, a także, że na skutek trudności życiowych, utraty stałego zatrudnienia powstały zaległości płatnicze. Powołała się także na stan zaawansowanej ciąży, wnosząc o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Gminę M. G. – G. Zarząd (...) (poprzednio: Przedsiębiorstwo (...)) jako wynajmującego oraz J. M. jako najemcę łączyła umowa najmu lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w G. przy Al. (...).

dowód: okoliczność bezsporna, a ponadto kopia umowy najmu – k. 12-13.

Z uwagi na zaległości w zapłacie czynszu i innych opłat obciążających najemcę, pismem z 27 września 2013 r. Gmina M. G. – G. Zarząd (...) uprzedził J. M. o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego, a następnie, pismem z 28 listopada 2013 r. wypowiedział J. M. umowę najmu lokalu i wezwał go do opuszczenia i opróżnienia lokalu.

dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto, kopie uprzedzenia o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu oraz wypowiedzenia umowy najmu, a także wezwań do opuszczenia lokalu wraz z kopiami potwierdzeń odbioru – k. 17 – 18.

W lokalu nr (...) przy Al. (...) zamieszkują J. M. i K. M., którzy do dnia 26 września 2017 r. J. M. i K. M. nie uzyskali ponownie tytułu prawnego do lokalu.

dowód: okoliczność bezsporna, przesłuchanie pozwanego – k. 53-54.

J. M. nie pobiera renty i emerytury. Jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku.

K. M. nie pobiera renty i emerytury. Nie ma statusu osoby bezrobotnej.

K. M. jest w siódmym miesiącu ciąży. J. M. i K. M. nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu.

dowód: informacje ZUS i Urzędu Pracy – k. 29-33, zaświadczenie - k. 37, kopia karty ciąży – k. 44-45, przesłuchanie pozwanej – k. 53.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy, istotny dla rozstrzygnięcia stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej opisanych dowodów z dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie była w toku procesu kwestionowana, nie budziła również wątpliwości Sądu. Za wiarygodne Sąd uznał również przesłuchanie strony pozwanej, bowiem twierdzenia pozwanych były zgodnie z pozostałymi wiarygodnymi dowodami w sprawie.

Stan faktyczny w sprawie był w zasadzie bezsporny. W szczególności nie było przez stronę pozwaną kwestionowane to, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego, tego, że pozwani w dalszym ciągu w lokalu tym zamieszkują. Istota sporu sprowadzała się do oceny, czy podniesione przez pozwanych okoliczności w postaci zawarcia z powodem umowy o odpracowanie przez pozwanego J. M. oraz ciąża pozwanej K. M. uzasadniają oddalenie powództwa o eksmisję, zaś w przypadku uznania, że powództwo zasługuje na uwzględnienie, czy pozwanym przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie wykazało, iż rzeczywiście pozwani nie posiadają tytułu prawnego do lokalu. Zawarcie porozumienia w przedmiocie odpracowania zaległości w opłatach za mieszkanie nie powoduje samo w sobie przywrócenia tytułu prawnego do lokalu – to, z uwagi na skuteczne rozwiązanie poprzedniej umowy, może nastąpić wyłącznie poprzez zawarcie nowej umowy najmu, co do chwili obecnej nie nastąpiło.

Zgodnie z przepisem art. 222 § 1 kodeksu cywilnego, właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą, aby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Roszczenie powoda jest więc zasadne w świetle art. 222 § 1 k.c., z uwagi na to Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. nr 31, poz. 266, ze zm.) nakazuje Sądowi w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu orzec o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy.

Przesłanki orzeczenia o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego określa przepis art. 14 ust. 4 ustawy, wskazując, że Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

1) kobiety w ciąży,

2) małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

3) obłożnie chorych,

4) emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5) osoby posiadającej status bezrobotnego,

6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Z uwagi na to, że pozwana K. M. jest w ciąży, zaś pozwany J. M. ma status osoby bezrobotnej, Sąd orzekł o uprawnieniu pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego, wstrzymując jednocześnie z mocy ust. 6 tego artykułu, wykonanie opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Sąd nie nadał wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, bowiem powód nie wykazał, aby w sprawie zachodziły przesłanki z art. 333 § 3 k.p.c., to jest aby opóźnienie w wykonaniu wyroku uniemożliwiało lub znacznie utrudniało wykonanie wyroku albo narażało powoda na szkodę.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając, że pozwani jako przegrywający spór winni zwrócić powodowi celowe koszty dochodzenia swoich praw, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości określonej przepisami § 7 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sygn. akt I C 249/17

ZARZĄDZENIE

(...)

1.  (...)

2.  (...) J. M. (...)

3.  (...)

(...)