Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

T., dnia 25 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jadwiga Zawadzka

Protokolant: Renata Fiet

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2017 r. w Trzebnicy na rozprawie

sprawy z powództwa

małoletniej D. M. (1) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. M.

przeciwko

D. M. (2)

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty od pozwanego D. M. (2) zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 października 2014 w sprawie sygn. akt XIII RC 1536/14 na rzecz małoletniej powódki D. M. (1) z kwoty 500 zł miesięcznie do kwoty 800 zł (osiemset) miesięcznie, płatnej z góry do rąk przedstawicielki ustawowej powódki J. M. do 15-tego dnia każdego miesiąca poczynając od dnia 1 lipca 2016 z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

II.  nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. sądu) kwotę 180 zł plus 12 zł za klauzulę wykonalności tytułem należnych kosztów sądowych;

III.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 44/17

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa J. M., działając w imieniu małoletniej powódki D. M. (1), wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego D. M. (2) na rzecz powódki, z kwoty 500 zł do kwoty 800 zł miesięcznie.

Na uzasadnienie żądania pozwu J. M. podała, że dotychczasowe alimenty są niewystarczające. Od czasu ich zasądzenia upłynęły trzy lata, ponadto pozwany zaprzestał pokrywania, oprócz alimentów, dodatkowych kosztów utrzymania małoletniej, do których zobowiązał się w Rodzicielskim Planie Wychowawczym, który strony zawarły w dniu 6 października 2014 r.

Pozwany D. M. (2) uznał żądanie pozwu do kwoty 600 zł miesięcznie podając, że nie jest w stanie płacić ich w wyższej kwocie, ponieważ łoży alimenty na drugie dziecko w kwocie 600 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

J. M. i M. M. są po rozwodzie od 8 października 2014. Z małżeństwa mają jedno dziecko – córkę D. M. (1) urodzoną (...)

W trakcie sprawy o rozwód, w dniu 6 października 2014 r., J. M. i D. M. (2) zawarli porozumienie w sprawie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. W kwestii utrzymania dziecka strony ustaliły, że koszty związane z edukacją dziecka, zakupem ubrań i obuwia pokrywać będzie matka, natomiast koszty związane z opieką medyczną i edukacją pozaszkolną rodzice będą pokrywać wspólnie. Ustalili, że ojciec powódki będzie pokrywać w kwocie 500 zł miesięcznie różnicę w kosztach utrzymania dziecka obciążających obojga rodziców.

W wyroku rozwodowym z dnia 8 października 2014 r. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią D. obojgu rodzicom, ustalając jednocześnie miejsce pobytu małoletniej przy matce oraz ustalił, że D. M. (2) będzie się kontaktować z małoletnią zgodnie z ustaleniami zawartymi w porozumieniu z dnia 6 października 2014 r. Sąd określił też udział stron w ponoszeniu kosztów utrzymania małoletniej zasądzając od D. M. (2) alimenty na rzecz D. M. (1) w kwocie 500 zł miesięcznie i zobowiązując J. M. do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania dziecka.

W czasie zasądzenia ostatnich alimentów:

Małoletnia D. M. (1) miała 5 lat. Uczęszczała nieodpłatnie do przedszkola. Chorowała na refluks, alergię skórną i zespół (...) (wada wzroku, skrzywienie kręgosłupa, problemy ze słuchem). Powódka mieszkała z matką w domu dziadków.

J. M. opłacała połowę rachunków związanych z utrzymaniem domu. Pracowała jako magazynier i zarabiała 2200 zł miesięcznie.

Pozwany z zawodu mechanik, miał działalność gospodarczą, z której osiągał dochód w wysokości około 3 500 zł. Posiadał zadłużenie w ZUS. Pozwany, poza małoletnią D., miał na utrzymaniu dziecko z wcześniejszego, nieformalnego związku – córkę A. M., lat 14, na którą miał zasądzone alimenty w kwocie 500 zł.

Obecnie:

Powódka D. M. (1) ma 8 lat i chodzi do II kasy szkoły podstawowej. Ma problemy ze zdrowiem: refluks, alergię oraz zespół (...) (wada wzroku, skrzywienie kręgosłupa, problemy ze słuchem). Ponadto małoletnia D. wymaga leczenia stomatologicznego. J. M. wydaje 1713 zł miesięcznie na usprawiedliwione potrzeby powódki. Na tę kwotę składają się miesięczne wydatki na: wyżywienie w kwocie 500 zł, zakup odzieży i obuwia w kwocie 200 zł, leki w kwocie 200 zł, zakup środków higienicznych w kwocie 100 zł, telefon w kwocie 53 zł, zajęcia taneczne w kwocie w kwocie 32 zł, basen w kwocie 350 zł (z dojazdem do W.), ferie i wakacje w kwocie 149 zł, wycieczki szkolne i rozrywkę w kwocie 150 zł, ubezpieczenie szkolne w kwocie 7 zł oraz udział małoletniej w kosztach utrzymania domu w kwocie 91 zł (1/4 z kwoty 365 zł). Ponadto małoletnia wymaga opieki lekarskiej – miesięcznie koszty wizyty u stomatologa, laryngologa i okulisty to kwota 150 zł.

Matka powódki J. M. pracuje jako specjalista od zamówień w prywatnej firmie i zarabia średnio 3420 zł netto miesięcznie. Powódka mieszka z matką w domu jej rodziców. Poza rodzicami w domu mieszka też pełnoletni, pracujący brat J. M.. Miesięczny koszt utrzymania domu wynosi 365 zł i jest dzielony na cztery osoby, ponieważ brat J. M. nie uczestniczy w utrzymaniu domu. J. M. spłaca dwa kredyty pobrane na remont pokoju córki i zakup dla niej mebli w ratach po 230 zł i 180 zł miesięcznie.

Pozwany D. M. (2) po rozwodzie z J. M. ożenił się ponownie. Jego żona pracuje. Małżonkowie mają rozdzielność majątkową. Z drugiego małżeństwa pozwany nie ma dzieci, również żona pozwanego nie ma nikogo na utrzymaniu. D. M. (2) mieszka z żoną w domu jego teściów i w ¼ ponosi koszty utrzymania domu, to jest około 308 zł miesięcznie. Teściowie D. M. (2) mają firmę transportową i pozwany pracuje u nich dorywczo.

Pozwany nadal prowadzi działalność gospodarczą jako mechanik samochodowy i zarabia 2500 zł netto miesięcznie. Ma zadłużenie w ZUS w kwocie około 38 000 zł.

Pozwany płaci alimenty na powódkę w zasądzonej kwocie 500 zł. Nadto z okazji świąt i urodzin przesyła jej dodatkowo 200 zł. Poza tym nie ponosi innych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej. Nie jeździ z nią na wakacje ani na ferie. Początkowo po rozwodzie D. M. (2) regularnie kontaktował się z małoletnią i częściowo finansował wyjazdy powódki do kina i inne rozrywki. Pozwany nie kontaktuje się z powódką od czerwca 2016 r. i nie realizuje uzgodnień zawartych w planie wychowawczym w zakresie osobistej troski i wychowania oraz nakładów finansowych.

Druga córka pozwanego A. M. ma obecnie 17 lat. Pozwany płaci na jej rzecz kwotę 600 zł alimentów miesięcznie, mimo że zasądzone ma 500 zł.

dowód:

- akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu XIII RC 1536/14

- kopia faktur z apteki z dnia 26.07.2016 r. i 12.09.2016 r. – k. 13-14

- zaświadczenie lekarskie z dnia 28.07.2016 r. – k. 17

- dowody wpłat k. 18-23

- kopie rachunków J. M. za energię, wodę, wywóz śmieci, T. P., telefon małoletniej powódki - k. 57-62

- zaświadczenie o zarobkach J. M. – k. 64-65

- zaświadczenie z (...) z dnia 20.03.2017 r. – k. 63

- decyzja o podatku od nieruchomości teściów pozwanego z dnia 08.02.2017 r. – k. 54-55

- faktura za wywóz ścieków z dnia 27.02.2017 r. – k. 56

- przelew opłaty za wodę z dnia 01.02.2017 r. – k. 51

- rachunek za energię z zestawieniem z października 2016 r. k. 52-53

- faktura za telefon pozwanego – k. 48-50

- informacja Urzędu Skarbowego z dnia 21.04.2017 r. – k. 21

- informacja o działalności gospodarczej pozwanego z 04.05.2017r. – k. 74-75

- kopia umowy kredytowej matki powódki z 09.08.2016 r. – k. 77-79

- wykaz rat spłaty kredytu pobranego na zakup mebli dla powódki z 04.03.2017 r. – k. 80-83

- informacja ZUS z 15.05.2017r. – k. 84

- faktura za naukę pływania z 01.03.2016 r. – k. 76

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej i pozwanego - k. 86-88

Sąd zważył

Sąd podwyższył alimenty do kwoty żądanej w pozwie, albowiem w oparciu o dowody zebrane w sprawie uznał, że od czasu ich ostatniego zasądzenia zaszła istotna zmiana w sytuacji powódki w rozumieniu art. 138 k.r.o.

Wysokość alimentów od pozwanego na rzecz małoletniej powódki została ustalona uprzednio w wyroku rozwodowym, w dniu 8 października 2014 r. Wysokość alimentów została określona na kwotę 500 zł miesięcznie.

Od czasu zasądzenia ostatnich alimentów pozwany nie zmienił miejsca zatrudnienia i osiąga stałe dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na poziomie zbliżonym do okresu poprzedniego. Nadto pozwany ma możliwość osiągania dodatkowych dochodów w firmie należącej do teściów. Mieszka razem z żoną, która pracuje i z teściami, w związku z czym jego wydatki mieszkaniowe oraz koszty codziennego utrzymania są niższe w stosunku do okresu z rozwodu, kiedy ponosił te wydatki samodzielnie. Pozwany nie ma obciążeń kredytowych. Jest zadłużony w ZUS, jednakże zadłużenie to powstało z winy pozwanego na skutek nie opłacania przez niego obowiązkowych składek i nie może stanowić podstawy do przyjęcia, iż przyczynia się ono do pogorszenia jego sytuacji.

Od czasu wydania wyroku rozwodowego dochody J. M. wzrosły. Obciążają ją jednak nowe wydatki w kwocie 410 zł miesięcznie z tytułu spłaty kredytów pobranych na remont i urządzenie pokoju małoletniej D. M. (1).

W międzyczasie powódka podjęła naukę w szkole podstawowej. Zwiększyły się jej potrzeby i koszty utrzymania. Potrzeby dziecka wraz z wiekiem zwiększają się, gdyż obejmują one już nie tylko potrzeby bytowe związane z wyżywieniem, zakupem odzieży i zapewnieniem odpowiednich warunków mieszkaniowych, ale także pojawiają się potrzeby edukacyjne, kulturalne i wychowawcze, mające zapewnić prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy dziecka. W dacie orzekania rozwodu małoletnia powódka miała 5 lat i uczęszczała nieodpłatnie do przedszkola. Obecnie małoletnia ma 8 lat i uczęszcza do szkoły. Oczywistym jest, że dziecko w wieku szkolnym ma większe potrzeby w porównaniu z potrzebami dziecka, które uczęszczało do przedszkola. Zwiększone wydatki obejmują zakup podręczników, pomocy naukowych, stroju gimnastycznego a także zabawek edukacyjnych, które poza programem szkolnym rozwijają umiejętności dziecka.

Małoletnia D. cierpi na te same schorzenia, jak w okresie zasądzania ostatnich alimentów. Dodatkowo pojawiły się u niej problemy stomatologiczne związane z naturalną dla jej wieku fazą rozwoju, to jest wymianą uzębienia. J. M. mając na uwadze dobro małoletniej czyni starania o zapewnienie jej najlepszej opieki medycznej, w tym też prywatnej. Doświadczenie życiowe wskazuje, że długoterminowe leczenie rodzi konieczność poniesienia za sobą wysokich kosztów. Pojawiły się nowe wydatki związane z uczęszczaniem i dojazdami na basen, zajęcia taneczne a także z wizytami u okulisty, laryngologa i dentysty oraz letnim i zimowym wypoczynkiem małoletniej. W czasie zasądzenia poprzednich alimentów pozwany finansował częściowo wyjazdy D. do kina i inne rozrywki. Obecnie tego nie robi. Pozwany nie ma kontaktu z córką od czerwca 2016 r. Nie realizuje wydatków na rzecz powódki, do których zobowiązał się w Rodzicielskim Planie Wychowawczym przy rozwodzie, nie zabiera córki na wakacje.

Ustalenia Sądu bezspornie wskazują na to, że w okresie od poprzedniego orzekania usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki niewspółmiernie wzrosły. Zwiększyły się również możliwości zarobkowe pozwanego. Uzyskuje on bowiem dodatkowe dochody z dorywczej pracy w firmie teścia. Udział finansowy pozwanego w utrzymaniu małoletniej jest mniejszy, niż ten który ustalony został w czasie wydania ostatniego wyroku i którego spodziewać się mogła J. M..

Zgodnie z treścią art. 133 k.r.o. na obojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, stosownie do przepisu art. 135 k.r.o., wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, takie jak wyżywienie, mieszkanie, odzież, higiena osobista, leczenie, ale także takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowania związane z rozwojem duchowym i intelektualnym, z uwzględnieniem wieku, uzdolnień i zainteresowań dziecka. Przy określeniu obowiązku alimentacyjnego należy mieć na względzie, że dziecko ma prawo żyć na równej stopie życiowej ze swoimi rodzicami. Oznacza to, że rodzice są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami.

Sąd uznał za realne koszty utrzymania powódki w wyliczonej kwocie 1713 zł miesięcznie.

Sąd nie uwzględnił wskazanych w pozwie kosztów zakupu obuwia i odzieży oraz rozrywki małoletniej, które uznał za wygórowane. Sąd obniżył każdy z tych wydatków o kwotę 100 zł. Matka powódki nie udokumentowała także kosztów zakupu leków w kwocie 200 zł miesięcznie. W związku z tym Sąd obniżył cenę leków do 100 zł miesięcznie. Sąd przyjął również, że udział małoletniej w utrzymaniu domu winien wynosić 72 zł, ponieważ ponoszone przez rodzinę powódki wydatki na dom powinny być dzielone na pięciu domowników, z uwzględnieniem brata J. M..

Po podzieleniu kwoty 1713 zł na oboje rodziców, na pozwanego przypada 856,50 zł. Sąd poprzestał na żądaniu pozwu zasądzając 800 zł alimentów. Świadczenia tej wysokości odpowiadają możliwościom zarobkowym pozwanego. Przyjęto, że D. M. (2) ma możliwość osiągania dużo wyższych dochodów od wykazywanych dla potrzeb sprawy. Może pracować dorywczo w firmie logistycznej teściów i z pewnością zarobkuje w ten sposób, bo taką informację przekazał matce powódki. J. M. zeznała, że w trakcie trwania ich małżeństwa, prowadząc tę samą działalność, pozwany zarabiał około 5000 zł i utrzymywał niepracującą żonę i dziecko.

Mając na względzie powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 138 k.r.o. w zw. z art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 i 2 k.r.o.

Kosztami obciążono pozwanego, ponieważ powódka, jako dochodząca alimentów jest od nich zwolniona z mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dna 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 623).

Wyrokowi w pkt 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.