Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V K 112/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 październik 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Lidia Merska

Protokolant – Marta Kornacka

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2017 r. na rozprawie

sprawy W. N.

urodzonego (...) w m. B. (Ukraina)

syna J. i N. z d. B.

oskarżonego o to, że: I. W dniu 01 czerwca 2016 r. około godz. 15:15 m. P. gm. B. podczas kontroli drogowej mającej miejsce na drodze powiatowej o nr (...) posłużył się jako autentycznym dokumentem podrobionym w tym celu w postaci prawa jazdy (...) nr (...) wydanego dnia 18.03.1998 r. przez Państwową Inspekcję Drogową Ministerstwa Spraw Wewnętrznych we L.,

tj. o czyn z art. 270 §1 kk

II. W dniu 24 maja 2017 roku o godz. 08:20 w W. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny w Węgorzewie sygn. akt V K 130/16),

tj. o czyn z art. 244 kk

1.  Oskarżonego W. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

a)  w zakresie czynu opisanego w punkcie I a/o na podstawie art. 270§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

b)  w zakresie czynu opisanego w punkcie II a/o na podstawie art. 244 przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 85§1, §2 kk, art. 86§1, §2 kk orzeka wobec oskarżonego karę łączną grzywny w wymiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej wynosi 30 (trzydzieści) złotych.

3.  Na podstawie art. 44§2 kk orzeka przepadek ukraińskiego prawa jazdy nr (...) wydane na nazwisko V. N. – k. 19 akt i jednocześnie nakazuje pozostawienie go w aktach sprawy.

4.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 400,75 (czterysta 75/100) złotych.

Sygn. akt VK 112/17

UZASADNIENIE

W. N. wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Węgorzewie z dnia 18.04.2013r sygn. akt VK 61/13, został skazany za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 178a§1kk na karę grzywny oraz środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 rok. Wówczas posługiwał się on prawa jazdy o nr (...) (k. 40), które otrzymał po zdaniu stosownych egzaminów na terenie Ukrainy – k. 110.

W dniu 1 czerwca 2016r W. N. został zatrzymany do kontroli drogowej, podczas której stwierdzono iż jest on w stanie nietrzeźwości i zatrzymano mu prawo jazdy o nr (...) kat. (...) wydane na terenie Ukrainy, wydane w dniu 18.03.1998r.

Wyrokiem z dnia 24.08.2016r sygn. akt VK 130/16 W. N. został skazany za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 178a§1kk m.in. na karę ograniczenia wolności oraz środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Na poczet zakazu zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 1.06.2016r, zakaz obowiązuje do 1.06.2019r.

Po przesłaniu dokumentu do Starostwa Powiatowego w W., wystąpiono do Konsulatu Generalnego we L. z prośbą o potwierdzenie autentyczności w/w dokumentu prawa jazdy. Z informacji Konsulatu Generalnego we L. wynika, iż właściwy urząd nie potwierdził wydania prawa jazdy W. N.. Państwowa Inspekcja Drogowa Ministerstwo Spraw Wewnętrznych we L. stwierdziło, iż W. N. zgodnie z danymi bazy (...) nie otrzymywał prawa jazdy, nie wydano mu prawa jazdy serii (...).

W dniu 24.05.2017r o godzinie 8.20 W. N. został zatrzymany do kontroli drogowej w W. przy ul (...) kiedy prowadził samochód osobowy O. (...) o nr rej. (...). Policjanci – R. S. i R. T. po sprawdzeniu danych stwierdzili, iż wobec kierowcy obowiązuje zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyroku k. 22, prawo jazdy o nr (...) k. 19, wyrok k. 23, tłumaczenie dokumentu k. 30 – 31, postanowień k. 2, 40, notatki urzędowej k. 124, zeznań świadków – J. M. k. 158v – 159, G. B. k. 159, R. S. k. 159 – 159v, a także częściowo na podstawie wyjaśnień oskarżonego k. 158.

Oskarżony W. N. nie przyznał się do popełnienia przestępstwa posługiwania się podrobionym dokumentem prawa jazdy w dniu 1.06.2016r, wyjaśniając iż w 2015r pojechał na Ukrainę do umierającego ojca i wówczas skradziono mu portfel z dokumentami i prawa jazdy. Wówczas zgłosił się do właściwego urzędu i wyrobiono mu stosowny dokument, a on sam nie musiał składać żadnego wniosku ani kwitować odbioru dokumentu. Tylko, że data wydania zakwestionowanego dokumentu przez Państwową Inspekcję Drogową Ministerstwa Spraw Wewnętrznych we L. to 18.03.1998r (k. 19, 30). Natomiast oryginalne prawo jazdy serii (...) oskarżony otrzymał w dniu 15 czerwca 1996r w (...)Państwowej Inspekcji Drogowej ds. obsługi rejonów K. i B. przy Głównym Urzędzie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy w obwodzie (...), a duplikatu prawa jazdy mu nie wydawano (k. 110). Zatem wyjaśnienia obwinionego w zakresie czynu opisanego w punkcie I a/o są niewiarygodne. Świadek J. M. przedstawiła jedynie czynności podejmowane w Starostwie Powiatowym po zatrzymaniu oskarżonemu prawa jazdy w dniu 01.06.2016r, zaś ich przebieg potwierdza zgromadzona korespondencja z odpowiednimi urzędami administracji publicznej Ukrainy. Zdaniem Sądu nie ma wątpliwości co do wiarygodności tych informacji skoro są to dane ze zbioru dokumentów urzędowych Ukrainy. Nie sposób uznać za wiarygodną wersję oskarżonego, że bez żadnego wniosku ani pokwitowania odebrał duplikat prawa jazdy, skoro są to dane o dużym znaczeniu dla administracji publicznej oraz archiwizowane przez wiele lat. Poza tym data wydania prawa jazdy widniejąca na druku – 18.03.1998r – świadczy o tym, że jest to dokument nieautentyczny, skoro miał być wydany w 2015r wg wyjaśnień oskarżonego. Okoliczności zatrzymania dokumentu prawa jazdy podał świadek – policjant G. B., a zeznania te są zdaniem Sądu wiarygodne. Świadek opisał jedynie czynności związane z zabezpieczeniem dokumentu.

Odnośnie II zarzutu oskarżony przyznał się do jego popełnienia, wyjaśnił iż tego dnia odwiózł do szpitala żonę, bo się źle poczuła. Tych okoliczności nie podawał policjantom w momencie zatrzymania, twierdził wówczas, iż miał odprowadzić samochód do kolegi. Policjant R. S. opisał okoliczności zatrzymania oskarżonego, to jaki odcinek drogi pokonał w czasie gdy był obserwowany przez patrol policji. Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne, ponieważ są relacją z podejmowanych wówczas czynności, którym oskarżony nie zaprzeczał.

Zdaniem Sądu oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów z winy umyślnej w zamiarze co najmniej ewentualnym. Oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, że dysponuje podrobionym dokumentem prawa jazdy w momencie zatrzymania w dniu 01.06.2016, tylko że liczył na to, że nie zostanie one odesłane na Ukrainę i nie wyda się że jest ono nieautentyczne. Zdawał sobie sprawę z tego, że obowiązuje go zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, a mimo to, bez żadnego powodu i konieczności, zdecydował się złamać zakaz. Jeśli nawet musiał odwieść żonę do szpitala, to wcale nie musiał później jechać do kolegi. Zdaniem Sądu jest to wytłumaczenie wymyślone przez oskarżonego na potrzeby tego postępowania, skoro nawet o tym nie wspomniał policjantom podczas zatrzymania.

Odpowiedzialności za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 270§1kk podlega ten, kto w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Oskarżony posługiwał się podrobionym dokumentem jako autentycznym – przedstawił go policji. Stosownie do art. 115§4 kk dokumentem jest każdy przedmiot…, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne”. Bezpieczeństwo obrotu prawnego oznacza konieczność zapewnienia mu pewności i wiarygodności m.in. przez dbałość o zaufanie do dokumentu jako formalnego stwierdzenia istnienia prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prawne. Jest ono zagrożone nie tylko wtedy, kiedy w obrocie znajdują się fałszywe oryginalne dokumenty, ale także ich kopie, która jest wiernym odtworzeniem oryginału ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.12.2002r, sygn. akt III KKN 370/00, publ. Prokuratura i Prawo z 2003r, nr 8 poz.6, s.8). Oskarżony w ocenie Sądu niewątpliwie zdawał sobie sprawę z tego, że nie jest to dokument autentyczny choćby mając na względzie widniejącą na nim datę wydania. Oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, jaki dokument przedstawia policjantom i godził się na to, że to może ponieść z tego tyłu konsekwencje prawne.

Odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego z art. 244kk podlega ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów. Oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, że orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów, jednak liczył na to, że uniknie kontroli, nie zostanie zatrzymany.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i motywację sprawcy. Oskarżony posługiwał się podrobionym dokumentem prawa jazdy, nie zważając na konsekwencji prawne swojego postępowania. Przecież gdyby nie miał on orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów, wówczas po kontroli drogowej zostałoby mu zwrócone. Sam dokument nie wzbudził u policjantów żadnych podejrzeń co do autentyczności, dopiero weryfikacja uprawnień przez Starostwo Powiatowe pozwoliła na ujawnienie podrobienia dokumentu. Oskarżony, świadomy orzeczonego wobec niego po raz kolejny zakazu prowadzenia pojazdów, nie zważając na orzeczenie Sądu, w dniu 24.05.2017r jechał samochodem. Swoim postępowaniem wskazał, iż lekceważy wyrok Sądu, który zapadł wobec niego niecały rok wcześniej.

W ocenie Sądu okoliczności te przemawiają za przyjęciem znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego.

Orzekając wobec oskarżonego kary jednostkowe grzywny za czyn z art. 270§1kk w wymiarze 60 stawek przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki równa jest kwocie 30 złotych oraz za czyn z art. 244 kk w wymiarze 100 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki równa jest kwocie 30 złotych Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości, rodzaj winy a także to, że oskarżony winien wyciągnąć wnioski na przyszłość ze swojego zachowania. Wymiar kary łącznej grzywny nie jest niski, ale jednocześnie nie nadmierny i wygórowany. Kara jest dolegliwa, ale nie można pozostać w oderwaniu od okoliczności, sposobu i konsekwencji popełnionych przestępstw. Oskarżony mieszka w Polsce od wielu lat, pracuje zawodowo, ma tu rodzinę, zatem istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminalistyczna, a orzeczona kara o charakterze wolnościowym będzie stanowiła wystarczającą nauczkę na przyszłość.

Zgodnie z art. 44§2 kk Sąd orzekł przepadek ukraińskiego prawa jazdy o nr (...), ponieważ jest to przedmiot, który służył do popełnienia przestępstwa.

Sąd obciążył oskarżonego opłatą sądową, której wysokość ustalono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r (Dz. U. nr 49, poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) oraz kosztami postępowania (k. 144 – koszty postępowania przygotowawczego 380,75zł dodatkowo 20 zł ryczałt za doręczenia korespondencji), gdyż osiągane przez oskarżonego dochody pozwalają na ich uiszczenie.