Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 256/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Gawin – Kwiatek

Protokolant Marta Michniewicz

po rozpoznaniu dnia 23 sierpnia 2017 roku sprawy karnej

P. J.

urodzonego (...) w Ś.

syna A. i J. z domu P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 31 stycznia 2017 roku w S., woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) koloru białego o wartości 1000 złotych na szkodę D. P.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

I.  oskarżonego P. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu, przy zastosowaniu art. 37 b kk wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego do wykonywania w trakcie odbywania kary ograniczenia wolności nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt I kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 1 lutego 2017 roku;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 96,74 złotych i zobowiązuje go do uiszczenia 180 złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

na podstawie art. 424 § 3 kpk rozstrzygnięcia o karze

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie można mieć wątpliwości, iż P. J. dopuścił się występku z art. 278 § 1 kk. Powyższe wynika z wyjaśnień oskarżonego i zeznań przesłuchanych w sprawie świadków.

Przy wymiarze kary sąd kierował się dyrektywami opisanymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk, bacząc by dolegliwość kary nie przekroczyła stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, sąd miał na uwadze fakt, że zachowanie oskarżonego godziło w podstawowe dobro jakim jest własność. Sąd wziął po uwagę wysokość wyrządzonej szkody, która uznał za nieznaczną. Okolicznością obciążającą był bez wątpienia zuchwały sposób działania oskarżonego, P. J. okradł własnego pracodawcę wykorzystując fakt opuszczenia biura przez żonę pokrzywdzonego. Działania swoje podjął z zamiarem osiągniecia szybkiego i łatwego zarobku po sprzedaży skradzionego telefonu. Uprzednia karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, stanowiła bez wątpienia okoliczność obciążającą.

Okolicznością łagodzącą było zachowanie oskarżonego w trakcie postępowania. P. J. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia.

Mając na uwadze uprzednią karalność oskarżonego i rodzaj orzekanych wobec niego kar – grzywna i kara pozbawienia wolności w warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd uznał, że konieczne jest podjęcie wobec oskarżonego działań resocjalizacyjnych w warunkach krótkoterminowego pozbawienia wolości w połączeniu z koniecznością podjęcia pracy resocjalizacyjnej w warunkach wolnościowych w ramach kary ograniczenia wolności. Wobec oskarżonego orzekano już karę pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania, orzeczono karę wolnościową tj. grzywnę, mimo to oskarżony ponownie wszedł na drogę przestępstwa. Orzeczenia kary tylko o charakterze wolnościowym byłoby wobec oskarżonego nieskuteczne. Niewłaściwy z uwagi na charakter czynu (drobne przestępstwo) i wiek oskarżonego byłoby stosowanie długoterminowej kary pozbawienia wolności. Z tych względów sąd stosując przy art. 37b kk wymierzył P. J. karę 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Kara w takiej postaci spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego. Jednocześnie za takim wymiarem kary przemawiała potrzeba w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi o to, aby wymierzona kara za przedmiotowe przestępstwo oddziaływała nie tylko na samego oskarżonego, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, co do których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane i utwierdzać w przekonaniu, że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku naruszenia prawa.

Z uwagi na konieczność wykonywania przez oskarżonego pracy zarobkowej za zasadne przyjęto orzeczenie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze – 30 godzin miesięcznie.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 kk sąd zobowiązany był zaliczyć na poczet orzeczonej kary pozbawiania wolności okres zatrzymania oskarżonego.