Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 707 /l5

POSTANOWIENIE

Dnia 28 października 2015r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Janusz Kasnowski

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2015. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa

H. D. przeciwko

W. M.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej W. M. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2015r. w sprawie I Nc 11197/13 postanawia:

1/ oddalić zażalenie;

2/ przyznać adwokatowi D. L. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 74,29 zł (siedemdziesiąt cztery i 29/100) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.

Sygn. akt II Cz 707/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 03 lipca 2015 r. odrzucił sprzeciw pozwanej W. M. od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 stycznia 2014 r. (pkt1)

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pierwotnie postanowieniem z dnia 18 listopada 2014r. odrzucił sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2014 r. z uwagi na wniesienie sprzeciwu po upływie przypisanego terminu. Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem pozwana wskazując, że korespondencję zawierającą nakaz zapłaty odebrała osoba nieuprawniona. Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 31 marca 2015 r. uchylił zaskarżone postanowienie i zobowiązał Sąd pierwszej instancji do ustalenia czy osoba podpisana na zwrotnym potwierdzeniu odbioru była upoważniona do odbioru korespondencji kierowanej do pozwanej, w szczególności czy J. C. była domownikiem pozwanej, a jeśli tak kiedy faktycznie dotarł do pozwanej przedmiotowy nakaz zapłaty.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd pierwszej instancji przesłuchał na tę okoliczność świadków J. C. oraz R. C.. W ocenie Sądu zeznania te były wiarygodne i wynikało z nich, że nakaz zapłaty został doręczony pozwanej w dniu 13 marca 2014 r.

W konsekwencji tych ustaleń Sąd pierwszej instancji odrzucił sprzeciw pozwanej od nakazu zapłaty, jako wniesiony po upływie przypisanego terminu, bowiem został nadany w placówce pocztowej dnia 28 marca 2014 r. natomiast przesyłka zawierając nakaz zapłaty została faktycznie przekazana w dniu 13 marca 2015r.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła pozwana W. M. zarzucając Sądowi Rejonowemu:

- niewłaściwe zastosowanie art. 133 § 3 k.p.c. wynikające z przyjęcia, że pozwana ustanowiła osobę upoważnioną do odbioru pism sądowych;

- niewłaściwe zastosowanie art. 138 § 1 k.p.c. wynikające z przyjęcia, że dorosły domownik odebrał pismo adresowanego do pozwanej.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwana wniosła o uchylenia zaskarżonego postanowienia i rozstrzygnięcia o kosztach udzielenia pomocy prawnej z urzędu za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej nie znajduje uzasadnienia. Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie pozostawało ustalenie, kiedy faktycznie pozwana odebrała odpis nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2014r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w sprawie I Nc 11197/13 (k.18), a w tym celu zachodziła konieczność wyjaśnienia, czy J. C. podpisująca zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki zawierającej odpis nakazu zapłaty z pouczeniem o sposobie i terminie jego zaskarżenia, była uprawniona do odbioru korespondencji, jako dorosły domownik.

Sąd Rejonowy zgodnie z wytycznymi Sądu Okręgowego zawartymi w uzasadnieniu postanowienia z dnia 31 marca 2015 r. w sprawie II Cz 205/15, poczynił ustalenia w celu wyjaśnienia wskazanych powyżej kwestii spornych. Na tę okoliczność przeprowadził dowód z przesłuchania świadków tj. J. C. i R. C. (syna pozwanej).

Po okazaniu potwierdzenia odbioru przesyłki sądowej w dniu 13.03.2014r., zawierającej odpis nakazu zapłaty wraz z pouczeniem o sposobie i terminie jego zaskarżenia (k.20), świadek J. C. (synowa pozwanej) potwierdziła, że to ona ją odebrała, bo w tym czasie przebywała w mieszkaniu pozwanej w B. przy ul. (...) (k.105). Jak zeznała, gdy odbierała korespondencję: mama była w domu i przypominam sobie, że kazała mi się podpisać, a nadto, że mama zapytała: co to przyszło, a jak jej odpowiedziałam, że przyszła przesyłka z Sądu, poprosiła aby przekazać ją R. C. ; o korespondencji powiadomiłamR. C. zaraz w ten sam dzień (k.105 i 106). Ten natomiast zeznał, że nie zna daty kiedy jego matka odebrała nakaz zapłaty, podkreślił że nie pamięta ona wszystkich rzeczy, a jej odpowiedź co do daty odbioru musiała być niewiarygodna. Potwierdził jednak, że nakaz zapłaty otrzymał i że J. C. odwiedzała pozwaną i z nią przebywała.

W ocenie Sądu Okręgowego w oparciu o powyższe zeznania świadków prawidłowo Sąd Rejonowy uznał, że korespondencja zawierająca nakaz zapłaty została doręczona pozwanej dnia 13 marca 2014r. Świadek J. C. (synowa pozwanej) odebrała nakaz zapłaty wraz z pouczeniem o sposobie i terminie jego zaskarżenia, co potwierdziła własnym podpisem w obecności pozwanej i na prośbę pozwanej. W tych okolicznościach nie budzi wątpliwości, że przesyłka została doręczona pozwanej w sposób właściwy i to w sposób przewidziany w art.133 § 1 kpc (osobiście), a nie w sposób zastępczy dopuszczony art.138 § 1 kpc.

Zatem nie znajdują uzasadnienia zarzuty podniesione w zażaleniu, a zarzut pierwszy - rzekomego naruszenia art.133 § 3 kpc - także z tej przyczyny, że gdyby nawet nie podzielić oceny, iż doręczenie pozwanej odpisu nakazu zapłaty nastąpiło osobiście (art.133§1 kpc), to z racji tego, że świadek J. C. (synowa pozwanej) odebrała przesyłkę w domu pozwanej i w jej obecności oraz potwierdziła jej odbiór własnym podpisem na wyraźną prośbę pozwanej, to uczyniła to jako osoba upoważniona w rozumieniu art.133 § 3 kpc.

Pozwana w zażaleniu podniosła, że to R. C. jest jej pełnomocnikiem i to od daty doręczenia mu przesyłki należy liczyć termin do wniesienia zażalenia. Wskazać należy, że w dniu wydania nakazu zapłaty oraz jego doręczenia R. C. nie był pełnomocnikiem pozwanej, został nim dopiero wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty w dniu 28 marca 2014r./k.23 – 24 i 25/.

Reasumując rozważania stwierdzić należy, że przesyłka zawierająca nakaz zapłaty została doręczona faktycznie pozwanej dnia 13 marca 2014r., a zatem termin do wniesienia sprzeciwu upłynął z dniem 27 marca 2014 r. Natomiast korespondencja zawierająca sprzeciw od nakazu zapłaty została nadana przez pełnomocnika pozwanej w placówce pocztowej dnia 28 marca 2014r., a zatem po upływie przypisanego terminu do jego wniesienia. Dla porządku jedynie wyjaśnić należy, że dwutygodniowy termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym liczyć należy od dnia doręczenia tego nakazu (art.502 § 1 kpc) i jest to termin ustawowy, co oznacza, że nie może on być ani skracany, ani wydłużany czy to przez strony, czy tez przez Sąd. Wniesienie sprzeciwu po upływie tego terminu czyni działanie strony bezskutecznym (w ujęciu art.167 kpc w związku z art.13 § 2 kpc), a w konsekwencji prowadzi do odrzucenia sprzeciwu (na podstawie art.504 1 kpc).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy oddalił zażalenie pozwanej, jako nieuzasadnione (na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art.397§ 2 k.p.c.). Przyznał też adwokatowi D. L. od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 74,29 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu w postępowaniu zażaleniowym, którą ustalił w wysokości stawki minimalnej wynagrodzenia pelnmocnika powiększonej o stawkę podatku VAT tj. zgodnie z postanowieniami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013.461 t.j.).