Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant: Magdalena Buczyńska

w obecności oskarżyciela Prokurator Edyty Ulatowskiej-Stojak

po rozpoznaniu dnia 02.01.2017r, 27.03.2017r, 05.06.2017r, 07.07.2017r, 07.09.2017 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

P. B. s. W. i H. zd. W. urodzonego (...) w L.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 3 lutego 2015 roku w L. woj. (...) znieważył słowami wulgarnymi i obelżywymi funkcjonariuszy Policji pełniącego służbę w Komendzie Powiatowej Policji w L. st. post. T. A. i st. post. J. W. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych tj. o przestępstwo z art. 226§1 k.k.

orzeka:

1.  Oskarżonego P. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 226 § 1 k.k i skazuje go na karę 1(jednego) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20(dwudziestu) godzin miesięcznie;

2.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego P. B. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

3.  Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie 1680(tysiąc sześćset osiemdziesiąt) złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonego z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wyroku SR w Legionowie z dnia 07.09.2017r. Sygn. akt II K 432/16

Na podstawie całokształtu ujawnionych okoliczności, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lutego 2015 roku około godziny 19.00 oskarżony P. B. przyszedł do salonu z automatami do gier przy ulicy (...) w L., gdzie pracowała jego konkubina B. C.. Oskarżony miał pretensję do swojej konkubiny, a gdy ta nie chciała go wpuścić i zamknęła drzwi lokalu, kawałkiem betonowego krawężnika rozbił w nich szybę. Przestraszona zachowaniem oskarżonego, który był nietrzeźwy i agresywny B. C. wezwała policję.

Z polecenia dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w L. na miejsce przyjechali st. post. T. A. i st. post. J. W.. Oskarżony w trakcie legitymowania go znieważał słowami wulgarnymi i obelżywymi funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w L. st. post. T. A. i st. post. J. W. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. Oskarżony krzyczał i wyzywał ich słowami m.in.”kur. jeb.. pedały jeba.. policja to kur.. nasr...wam do ryja, pierd.. policję ”. Oskarżony podczas interwencji zachowywał się agresywnie nie stosował się do wydawanych przez funkcjonariuszy policji poleceń, w związku z czym został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L., gdzie zbadano go Alkometrem A 2.0 . Wynik I badania wykazał u niego 1,32 mg/l, zaś drugiego badania 1,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu . W związku z zachowaniem oskarżonego został on osadzony w PDOZ KPP L. po uprzednim przebadaniu przez lekarza.

Oskarżony P. B. ma 46 lat, posiada wykształcenie zawodowe z zawodu jest obuwnikiem, jest kawalerem, nikogo nie ma na utrzymaniu, był zatrudniony w firmie ślusarskiej H. w L. i osiągał wynagrodzenie w kwocie 3000zł netto miesięczne, był wcześniej karany za przestępstwa z art. 278§1k.k. oraz z art. 280§1k.k. i inne. Był leczony odwykowo, leczył się psychiatrycznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

Częściowo wyjaśnień oskarżonego P. B. (k.26, 217-218)

zeznań świadków J. W. (k.11-12, 218), T. A. (k.7-8, 219), B. C. (k.249-250), K. C. (k.250-251), M. T. (k. k.278-279 oraz dokumentów:

k. 1, 56, 111, – notatka urzędowa

k. 2 – protokół zatrzymana osoby

k. 4 – protokół pomiaru alkometrem

k. 5 – świadectwo wzorcowania

k. 28 – zaświadczenie lekarskie.

k. 29-31, 77-78, 104-105, 120-121, 212-213, 261-262, - KR

k. 48 – historia choroby

k. 65-66, 96-98, 125-127 – zaświadczenie (...)

k. 135-139 – opinia sądowo – psychiatryczna,

k. 191-193 – wydruki z NOE - SAD

P. B. został oskarżony o czyn z art. 226§1k.k.

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu przed Sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie pamięta momentu interwencji policji. Wskazał, że pamięta moment kiedy ocknął się już w radiowozie. Następnie oskarżony zmienił wyjaśnienia i podał, że policja zatrzymując go pod dworcem PKP w L. założyła mu na głowę worek foliowy i nie mógł oddychać. Zaprzeczył, aby powodem interwencji była jego agresja, wskazał, że znajdował się pod lekkim wpływem alkoholu, bo w jego opinii stwierdzone u niego stężenia 1,32 mg/l to małe stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony nie potrafił wskazać kto wezwał policję, ani kto wybił szybę w drzwiach lokalu przy ul. (...) w L.. Ostatecznie P. B. przyznał, że podczas zdarzenia mógł używać słów wulgarnych ale nie kierował ich do policjantów. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej albowiem są nielogiczne i sprzeczne z pozostałymi dowodami zebranymi w postępowaniu, którym Sąd dał wiarę tj. zeznaniami świadków: T. A., J. W., M. T., częściowymi zeznaniami B. c.i K. C., którym Sąd dał wiarę.

Pokrzywdzony J. W. zeznał, że w dniu 3 lutego 2015 roku z polecenia dyżurnego KPP L. wraz z T. A. pojechali na ulice (...) w L., gdzie miało dojść do zniszczenia mienia. Na miejscu zastali oskarżonego, który stał pod drzwiami salonu z automatami do gier, w których była wybita szyba. Pokrzywdzony podał, że z lokalu wyszła do nich zgłaszająca B. C., która podała, że wezwała policję bo jej konkubent P. B. awanturował się, kiedy nie chciała wpuścić go do lokalu, w którym pracuje. Wybił też szybę w drzwiach. Świadek zeznał, że na miejsce zdarzenia przybył pełnomocnik właściciela lokalu M. T., który jednak oświadczył, że nie będzie składał zawiadomienia o zniszczeniu mienia. Świadek podał, że oskarżony podczas legitymowania zachowywał się agresywnie i wulgarnie wyzywał wszystkich w tym również ich jako funkcjonariuszy. Podał, że podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych na miejscu, oskarżony krzyczał i wyzywał ich słowami wulgarnymi i obelżywymi m.in.”kur. jeb.. pedały jeba.. policja to kur.. nasr...wam do ryja, pierd. policję”. W związku z zachowaniem oskarżonego został on przewieziony do KPP L.. Z uwagi na fakt, że oskarżony pokaleczył się przy rozbijaniu szyby przed osadzeniem, został przewieziony do lekarza, który stwierdził, iż oskarżony może przebywać w (...). Oskarżony również badania go wobec personelu medycznego był agresywny i wulgarny, co lekarz opisał w zaświadczeniu. Zeznaniom świadka Sąd dał wiarę albowiem są one logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami zebranymi w sprawie tj. zeznania T. A., M. T., częściowymi zeznaniami B. c. i K. C. oraz treścią zaświadczenia lekarza k.28, którym Sąd dał wiarę. Zeznania te nie zawierają istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu, co do ich szczerości.

Pokrzywdzony T. A. zeznał, że w dniu 3 lutego 2015 roku wraz z J. W. udali się z polecenia dyżurnego KPP L. na ulicę (...) w L., gdzie miało dojść do zniszczenia mienia. Podał, że na miejscu zobaczyli wybitą szybę w drzwiach do lokalu z automatami do gier, a przy nich stał nietrzeźwy oskarżony. Zeznał, że po chwili podeszła do nich B. C., która wezwała policję. Powiedziała im, że oskarżony jest jej konkubentem. Kiedy nie chciała go wpuścić do lokalu w którym pracuje bo był nietrzeźwy i wulgarny, P. B. rozbił kamieniem szybę w drzwiach. Na miejsce przybył również pełnomocnik właściciela lokalu, jednak oświadczył on, że nie będzie składał zawiadomienia o zniszczeniu mienia i nie chce aby policja dokonywała jakichkolwiek czynności na terenie salonu do gier. Pokrzywdzony zeznał, że w trakcie czynności oskarżony P. B. zachowywał się agresywnie, wyzywał B. C. oraz M. T. oraz ich jako funkcjonariuszy policji. Podał, że oskarżony w trakcie legitymowania wyzywał ich przy użyciu słów wulgarnych i obelżywych krzycząc m.in.” kur. jeb.. pedały jeba.. policja to kur.. nasr...wam do ryja, pierd.. policję”. Z uwagi na jego zachowanie został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L., gdzie zbadano go Alkometrem . Wynik I badania wykazał u niego 1,32 mg/l, zaś drugiego badania 1,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, które nie zawierają one istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu co do ich szczerości. Świadek w sposób spójny i konsekwentny zrelacjonował przebieg i okoliczności zdarzeń z udziałem oskarżonego, a jego zeznania są skorelowane z innymi dowodami, które Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności w tym zeznaniami J. W., protokołem użycia A., zeznaniami B. C. i K. C.. Należy również podkreślić, iż obaj pokrzywdzeni są dla oskarżonego osobami obcymi i nie mieli powodów aby go niesłusznie obciążać.

Świadek B. C. zeznała, że była konkubiną oskarżonego. Podała, że kiedy pracowała w kasynie, przyszedł nietrzeźwy oskarżony, który awanturował się podejrzewając ją o zdradę. Zeznała, że kiedy nie chciała go wpuścić, wybił kamieniem szybę w drzwiach. Telefonicznie wezwała policję i prosiła policjantów, aby oskarżonego zabrali na izbę wytrzeźwień. Świadek wskazała, że nie była świadkiem całego zatrzymania bo w jego trakcie wchodziła do salonu i wychodziła. Podała, że słyszała że podczas zatrzymania oskarżony krzyczał do funkcjonariuszy policji słowa tj. „odpierdolcie się spierdalajacie” ale ich personalnie nie wyzywał. Podała, ze oskarżony nie chciał pozwolić się skuć i szarpał się, a policjanci go bili pałkami i rzucili na ziemię. Aby wsadzić oskarżonego, do radiowozu założyli na niego czarny worek, żeby krew oskarżonego nie poplamiła tapicerki samochodu. Świadkiem zdarzeń była jej córka K. C., po którą zadzwoniła. Świadek K. C. podała, że kiedy przyszła na miejsce, oskarżony był cały we krwi ale nie wie czy miał rany na twarzy czy tyko miał zabrudzoną twarz. Wskazała, że oskarżony kłócił się z jej matką i ją wyzywał, a policjanci aby go skuć przewrócili go. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w zakresie w jakim opisały agresywne zachowanie oskarżonego. W ocenie Sądu zarówno B. C. jak i K. C. nie były świadkami całego zatrzymania i nie mogły widzieć całości zachowania oskarżonego.

Świadek M. T. zeznał, że pamięta zdarzenie z interwencją policji. Podał, że kiedy przyjechał widział tylko skutego mężczyznę, którego policjanci próbowali wsadzić do radiowozu a on się im opierał i szarpał. Wskazał, że ten mężczyzna coś bełkotał i coś krzyczał, ale nie słyszał dokładnie co. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem są one logiczne, spójne oraz skorelowane z innymi dowodami zebranymi w sprawie. Zeznania te nie zawierają istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu co do ich szczerości.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd dał wiarę opinii sądowo-psychiatrycznej jako rzetelnej kompletnej i spójnej. Biegli nie stwierdzili u oskarżonego objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli rozpoznali u oskarżonego osobowość nieprawidłową o mieszanej etiologii, uzależnienie od alkoholu. W sporządzonej opinii biegłe wskazały, że stan psychiczny badanego w odniesieniu do zarzutu o który jest podejrzany nie nosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu ani zdolności pokierowania swoim postępowaniem. P. B. może brać udział w postępowaniu karnym, jest on zdolny do prowadzenia samodzielnej obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Sąd zważył, co następuje:

P. B. został oskarżony o czyn z art. 226§1k.k .

W ocenie Sądu oskarżony swoim działaniem w dniu 3 lutego 2015 roku niewątpliwie wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 226§1k.k. tj. znieważenia funkcjonariusza publicznego, podczas pełnienia obowiązków służbowych, które to zachowanie godzi nie tylko w godność osobistą funkcjonariusza, lecz pośrednio także w poszanowanie reprezentowanej przez niego instytucji. Oskarżony zdenerwowany faktem legitymowania i zatrzymania, ubliżał pokrzywdzonym funkcjonariuszom KPP L. st.post. T. A. i st.post. J. W. słowami wulgarnymi :”kur. jeb.. pedały jeba.. policja to kur.. nasr...wam do ryja, pierd.. policję ”. Zgodnie z utrwalonymi w tym zakresie poglądami judykatury zniewaga to zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę, które niewątpliwie można przypisać tu oskarżonej w świetle panujących ocen i norm obyczajowych (por. W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 165-169). W przedmiotowej sprawie jednoznacznie ustalono, że oskarżony znieważył pokrzywdzonych wielokrotnie przy użyciu słów wulgarnych w obecności świadków. Przestępstwo z art. 226§1 kk jest przestępstwem formalnym i zgodnie z utrwalonym w tym zakresie poglądami doktryny do jego dokonania nie jest wymagany żaden konkretny skutek, w szczególności by adresat znieważającej wypowiedzi poczuł się dotknięty w swej godności. Z tych względów zarówno okoliczności jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości jej czynu. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył nagminność tego rodzaju przestępstw oraz fakt, iż był dotychczas 19-krotnie karany. Oskarżony pomimo przeprowadzenia całości postępowania w sprawie nie wykazał żadnej skruchy ani refleksji.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 20 godzin miesięcznie za czyn z art. 226§1k.k. uwzględnił stopień społecznej szkodliwości jego czynów oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ta kara winna spełnić. Sąd opierając się na wszystkich okolicznościach czynu oskarżonego doszedł do przekonania, że zachodzi po jej stronie pozytywna prognoza na przyszłość uzasadniająca wymierzenie mu kary o charakterze wolnościowym z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanego pracy w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Sytuacja majątkowa oskarżonego, przemawia w ocenie Sądu za zwolnieniem go z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie. Orzeczenie w tym przedmiocie znajduje uzasadnienie w treści art.624§1kpk. Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) kwotę 1680 złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu powiększoną o należną stawkę podatku VAT.