Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie - Wydział VIII Gospodarczy

Przewodniczący: SSO Agnieszka Kądziołka

Sędziowie: SSO Agnieszka Woźniak

SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2013 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa (...)Spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko W. L.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 29 października 2012 roku, w sprawie o sygnaturze akt XI GC 295/12

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 października 2012 roku, w sprawie XI GC 295/12, Sąd Rejonowy w Szczecinie odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie z dnia 23 sierpnia 2012 roku. Stwierdził, że zażalenie to nie zostało przez pozwanego opłacone mimo wezwania. Ponieważ pozwany twierdził, że zażalenie, które złożył nie wymaga opłaty jako dotyczące kosztów sądowych Sąd Rejonowy wyjaśnił, że odrzucenie apelacji pozwanego postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2012 roku nastąpiło wobec istnienia braków formalnych, których pozwany nie usunął, innych niż brak opłaty od apelacji.

Na to postanowienie pozwany złożył zażalenie, w którym zaskarżył je w całości wnosząc o jego uchylenie. Jak stwierdził, wzmiankowane postanowienie zapadło z rażącym naruszeniem prawa materialnego. W uzasadnieniu zarzucił, że Sąd Rejonowy powołał się na przepis prawny nie mający w sprawie zastosowania. Podtrzymał twierdzenie, że zażalenie dotyczy cały czas sprawy zwolnienia z kosztów sądowych, zatem nie podlega ano opłacie zgodnie z art. 95 ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Strona powodowa nie udzieliła odpowiedzi na zażalenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Rację ma skarżący, że od zażalenia, którego przedmiotem jest odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcia takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, nie pobiera się opłat. Przedmiotem zaskarżonego postanowienia nie była jednak żadna z wymienionych spraw.

Rozpoznaniu w niniejszym postępowaniu zażaleniowym podlega postanowienie o odrzuceniu zażalenia z dnia 29 października 2012 roku a więc kontrola instancyjna musi ograniczyć się do badania przesłanek tego odrzucenia, nie może zaś sięgać do poprzednich rozstrzygnięć, już objętych prawomocnością. Nie może więc być przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu badanie prawidłowości postanowienia z dnia 23 sierpnia 2012 roku. Mogło to stać się przedmiotem kontroli instancyjnej tylko w postępowaniu zażaleniowym na skutek zażalenia na to postanowienie.

Nie doszło do tego w konsekwencji odrzucenia tego zażalenia. To odrzucenie było skutkiem nieuiszczenia opłaty od zażalenia. Skarżący nie ma racji twierdząc, że zażalenie na postanowienie z dnia 23 sierpnia 2012 roku obejmowało kwestię kosztów sądowych w związku z wnioskiem o udzielenie zwolnienia od tych kosztów. Nie dotyczyło ono ani wymiaru opłaty sądowej ani rozstrzygnięcia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Trzeba dodać, że gdyby nawet faktycznie Sąd pierwszej instancji miał obowiązek rozpoznania tego wniosku (o czym nie może być mowy do czasu usunięcia braków formalnych apelacji skoro Sąd ten wezwał również do tego usunięcia) i bez wypełnienia tego obowiązku apelację by odrzucił, to zażalenie na takie postanowienie również podlegałoby opłacie, bowiem nie obejmowałoby ono (podobnie jak postanowienie poddawane kontroli instancyjnej w niniejszym postępowaniu) sprawy wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych ani wymiaru opłaty sądowej (nie byłoby mowy o zastosowaniu art. 95 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Tylko zatem na marginesie godzi się zauważyć, że przesłanki odrzucenia apelacji w ogóle nie odnosiły się do obowiązku uiszczenia opłaty sądowej od apelacji, lecz do obowiązku usunięcia jej braków formalnych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu. Nie ma przy tym mowy o naruszeniu prawa materialnego (wydając zaskarżone postanowienie Sąd Rejonowy w ogóle nie opierał rozstrzygnięcia na wykładni i stosowaniu prawa materialnego, toteż zarzut skarżącego należy uznać za pomyłkę), ani przepisów procedury, w tym w zakresie kosztów sądowych. Zgodnie z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c., sąd oddala zażalenie gdy jest bezzasadne, toteż postanowiono jak w sentencji.

SSO Agnieszka Woźniak SSO Agnieszka Kądziołka SSO Leon Miroszewski