Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt X C 4364/16 upr.

UZASADNIENIE

Powódka, Gmina O. – Zarząd Dróg, Z. i (...) w O., wniosła – po modyfikacji – o zasądzenie od pozwanego K. W. kwoty 152,90 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04 marca 2016 r. do dnia zapłaty. Domagała się również zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powódka podała, że pozwany podróżował środkami komunikacji zbiorowej przez nią organizowanej, bez ważnego biletu na przejazd. W związku z tym uprawniony kontroler zażądał okazania dokumentu, umożliwiającego stwierdzenie tożsamości, a następnie wystawił wezwanie do zapłaty, opiewające na sumę opłaty przewozowej za przejazd i opłaty dodatkowej za przejazd bez ważnego biletu. Kontroler wręczył pozwanemu blankiet wezwania do zapłaty za pokwitowaniem, mając na uwadze próbę ugodowego rozwiązania sporu oraz zatrzymał dla siebie protokół. Wierzytelność w stosunku do pozwanego wynika z dokumentu: opłata przewozowa nr (...) na kwotę 2,90 zł. o terminie płatności 03 marca 2016 r. i opłata dodatkowa nr (...) na kwotę 150,00 zł. o terminie płatności 03 marca 2016 r., wystawionego w imieniu i na rzecz powódki przez firmę (...). Opłata dodatkowa została wystawiona zgodnie z ustawą z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 915), uchwałą Nr (...)Rady Miasta O. z dnia 25 sierpnia 2015 r. i uchwałą Nr (...)Rady Miasta O. z dnia 26 października 2011 r. oraz zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 24 lutego 2006 r. w sprawie ustalania stanu przesyłek oraz postępowania reklamacyjnego (Dz.U.Nr 38, poz. 266). Powód podał, że powyższa opłata dodatkowa stanowi jednocześnie wezwanie do zapłaty wskazanej w niej należności. (pozew k. 9-12, pismo z dnia 26.04.2017 r. k. 50)

Pozwany, K. W., przyznał, że jechał bez biletu środkiem komunikacji miejskiej oraz że wystawiono w związku z tym dokument w postaci wezwania do zapłaty z dnia 25 lutego 2016 r. Podniósł, że złożył pisemną dyspozycję, dotyczącą wypłaty z jego konta na konto powódki dochodzonej kwoty. (karta 43)

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany K. W. podróżował w dniu 25 lutego 2016 r. środkami komunikacji zbiorowej, organizowanej przez powódkę Gminę O. – Zarząd Dróg, Z. i (...) w O., bez ważnego biletu na przejazd. W związku z tym tego samego dnia - na podstawie uchwały Nr (...)Rady Miasta O. z dnia 25 sierpnia 2015 r. i uchwały Nr (...)Rady Miasta O. z dnia 26 października 2011 r., wystawione zostało wezwanie do zapłaty – opłata dodatkowa serii (...). Opłata dodatkowa wynosiła 150,00 zł. a opłata przewozowa – 2,90 zł., łącznie 152,90 zł. Pozwany, składając własnoręczny podpis na powyższym wezwaniu, przyjął wezwanie do zapłaty, potwierdził jego odbiór oraz oświadczył, że dane w nim zawarte są zgodne ze stanem faktycznym, polegającym na braku biletu na przejazd kursem (...), co zostało ujawnione na ul. (...) o godz. 14.51 w dniu 25 lutego 2016 r.

(okoliczności niesporne, dodatkowo dowód: wezwanie do zapłaty, k. 13)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka udokumentowała zarówno zdarzenie, z którego wynika dochodzone roszczenie, jak również jego wysokość. Pozwany przyznał wszystkie składające się na stan faktyczny okoliczności, jedynie podniósł, że złożył pisemną dyspozycję, dotyczącą wypłaty z jego konta na konto powódki dochodzonej kwoty. Powódka nie potwierdziła wpłaty.

Sąd miał na uwadze rozkład ciężaru dowodu w procesie. I tak stosownie do ogólnej reguły dowodowej, zawartej w przepisie art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 k.c. jest przepis art. 232 k.p.c., który stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

O ile powódka uczyniła zadość swemu obowiązkowi, przedkładając podpisane przez pozwanego wezwanie do zapłaty należności za korzystanie z komunikacji miejskiej bez ważnego dokumentu przewozu, o tyle stanowisko pozwanego nie zostało poparte żadnymi dowodami.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe, przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu. Ust. 3 cyt. przepisu stanowi natomiast, że w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu, przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.

Wobec stwierdzenia przez powódkę, że pozwany w dniu 25 lutego 2016 r. korzystał ze środków komunikacji miejskiej, nie posiadając ważnego dokumentu przewozu, zasadne było obciążenie go zarówno opłatą przewozową w wysokości 2,90 zł., jak i kwotą 150,00 zł. z tytułu opłaty dodatkowej, zgodnie z uchwałami Rady Gminy O..

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że pozwany nie wykazał, aby uiścił dochodzoną w niniejszej sprawie należność, Sąd orzekł, jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na zasądzoną w punkcie 2 wyroku kwotę 150,00 zł. składa się opłata od pozwu w wysokości 30,00 zł. oraz koszty zastępstwa procesowego, wynoszące 120,00 zł., zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu, obowiązującym w dniu wniesienia pozwu, tj. w dniu 21 września 2016 r. (Dz.U. 2015, poz. 1804).

SSR Agnieszka Brzoskowska