Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2017r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO Wiesław Rodziewicz

Protokolant: Malwina Rajter

Prokurator Dolnośląskiego Wydziału Zamiejscowego Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej we Wrocławiu Dariusz Sobieski

po rozpoznaniu w dniach 23.II, 27.III, 6, 20.IV, 24.V, 19.VI, 11.VII, 29.IX, 3.XI.2017r.

sprawy:

R. M. (1) urodz. (...) w I.

syna M. i M. z domu D.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 13 do 19 października 2011 roku we W. i w C., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) i M. K. (1) posiadającym zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...), co do których toczy się odrębne, sądowe, postępowanie karne, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, posługując się dokumentami rejestrowymi zarejestrowanej działalności gospodarczej pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) i R. M. (1) ,, (...) ‘’ (...) poprzez wprowadzenie w błąd przedstawiciela (...) Spółki Jawnej z siedzibą w C. co do zamiaru wywiązania się z uregulowania ceny sprzedaży z odroczonym terminem płatności zamówionego granulatu tworzyw sztucznych o łącznej wartości 291 832,88 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 69 116,78 zł z dnia 13 października 2013 roku, faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 76 867,31 zł z dnia 19 października 2011 roku wystawionej na rzecz ,, (...) oraz faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 75 192,98 zł z dnia 13 października 2011 roku i faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 70 655,81 zł z dnia 19 października 2011 roku wystawionej na P.H.U. (...) doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem znacznej wartości należącym, do (...) Spółki Jawnej, czym działał na jej szkodę oraz (...)

to jest o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 294§1kk w zw. z art. 65§1kk

II. w okresie od 18 do 20 października 2011 roku we W. i w C., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) M. K. (1), posiadającym zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...), co do których toczy się odrębne, sądowe, postępowanie karne, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, posługując się dokumentami rejestrowymi zarejestrowanej działalności gospodarczej pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) i R. M. (1) ,, (...) ‘’ (...) poprzez wprowadzenie w błąd przedstawiciela (...) Spółki z o.o. Sp.k. z siedzibą w C., co do zamiaru wywiązania się z uregulowania ceny sprzedaży z odroczonym terminem płatności zamówionych paneli podłogowych o łącznej wartości 356 876,52 zł wynikających z faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 37 698,38 zł , faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 107 181, 84 zł oraz faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 82 369, 35 zł wystawionych na rzecz (...) (...) oraz faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 105 988,18 zł i faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 23 638,76 zł wystawionej na P.H.U. (...) doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem znacznej wartości należącym do (...) Spółki z o.o. Sp. k , czym działał na szkodę przedmiotowej Spółki oraz (...)

to jest o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 294§1kk w zw. z art. 65§1kk

III. w okresie od 19 do 26 października 2011 roku we W. i w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) i M. K. (1), posiadającym zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...), co do których toczy się odrębne, sądowe, postępowanie karne czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, posługując się dokumentami rejestrowymi zarejestrowanej działalności gospodarczej pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) i R. M. (1) ,, (...) ‘’ (...) poprzez wprowadzenie w błąd przedstawiciela (...) SA z siedzibą w K. co do zamiaru wywiązania się z uregulowania ceny sprzedaży z odroczonym terminem płatności zamówionego 44 950 kg (...) o łącznej wartości 307 096,87 zł wynikających z faktury VAT faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 107 163,75 zł z dnia 19 października 2011 roku wystawionej na PHU (...) oraz z faktury nr (...) opiewającej na kwotę 152 212.50 zł z dnia 21 października 2011 roku, faktury VAT nr (...) opiewającej na kwotę 47 720 ,00 zł z dnia 26 października 2011 roku wystawionych na rzecz (...) doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem znacznej wartości należącym do (...) SA, czym działał na szkodę przedmiotowej Spółki oraz Towarzystwa (...) SA,

to jest o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 294§1kk w zw. z art. 65§1kk

* * *

I.  oskarżonego R. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach I, II i III części wstępnej wyroku, przy czym ustala, że czynów tych oskarżony dokonał wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami oraz przyjmuje, że stanowią one ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 25 listopada 2016r. tj. jeden dzień;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego R. M. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym odstępuje od wymierzenia mu opłaty.

Sygn. akt III K 346/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Okręgowy we Wrocławiu ustalił następujący stan faktyczny:

Od stycznia 2011r. A. K. (1) działał w spółce (...). Spółka ta wykorzystywana była przez niego do celów związanych z działaniami doprowadzającymi do niekorzystnego rozporządzania mieniem jej kontrahentów.

Dowód:

- zeznania R. K. (1) k. 2201-2211, 2212-2225, 2647-2648,

- odpis KRS firmy (...) k. 86-89,

- kopie akt rejestrowych spółki (...) k. 2124-2199.

W czerwcu 2011 roku A. K. (1) we W. poznał R. M. (1), który posiadał zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) oraz M. K. (1) posiadającego zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą (...). Do spotkania A. K. (1) z M. K. (1) i R. M. (1) doszło we (...) Hotelu (...). W spotkaniu tym uczestniczył również J. G. i mężczyzna o imieniu M.. R. M. (1) został przedstawiony jako osoba posiadająca doświadczenie w prowadzeniu działań nielegalnych z uwagi na uprzednią działalność związaną z obrotem złomu metalowego, która ma odpowiednio przygotowane dokumenty finansowe wskazujące na duże obroty i duży zysk. Dokumenty te pozwalały na wytworzenie przed dostawcą fałszywego obrazu firmy wiarygodnej z dużym obrotem i potencjałem. Podczas spotkania mężczyźni ustalili plan działań mających doprowadzić do szybkiego wyprowadzenia pieniędzy od firm – przyszłych kontrahentów spółek (...) – wskutek oszukańczych zabiegów. Miało dojść do wyłudzenia towarów oraz ubezpieczeń, a następnie sprzedaży tych towarów po zaniżonych kosztach do innych podmiotów. W tym celu postanowiono również stworzyć, dla większego uwiarygodnienia firm, fałszywe strony internetowe.

Zgodnie z przyjętymi podczas spotkania ustaleniami plan działalności A. K. (1) z M. K. (1) i R. M. (1) zakładał poszukiwanie firm, które dokonywałyby im sprzedaży, po ewentualnym ubezpieczeniu transakcji, towarów w szczególności (...), z odroczonymi terminami płatności, a następnie odwlekanie płatności i spłacanie wierzycieli niewielkimi kwotami. Miało to spowodować, iż pokrzywdzone firmy, mimo iż zostałyby oszukane, nie składałyby zawiadomień o popełnieniu przestępstw. Liczono przy tym na to, że tworząc pozory i manipulując kontrahentami oszustwo nie wyjdzie na jaw,
a spółki (...) uznane zostaną jako firmy niemające szczęścia
w interesach, a problem jaki powstanie będzie wyłącznie gospodarczy. Działanie windykacyjne miały doprowadzić do bankructwa spółek.

Po uzyskaniu pełnomocnictw od M. K. (1) i R. M. (1) A. K. (1) miał rozpocząć poszukiwanie firm mogących zbyć towary
z odroczonymi terminami płatności, w tym w szczególności zajmujących się produkcją lub importem (...). A. K. (1) znał bowiem tą grupę sprzedawców, producentów i importerów, gdyż prowadził z nimi interesy.

Jednocześnie ustalono model postępowania na wypadek weryfikacji przez ubezpieczycieli wiarygodności firm (...). Ustalono jak mają zachowywać się M. K. (1) i R. M. (1) na wypadek kontaktu przedstawicieli firm ubezpieczeniowych.

Podczas spotkania ustalono również jak będzie wyglądał podział zysków uzyskanych z tego rodzaju działalności. M. K. (1), R. M. (1) i mężczyzna
o imieniu M. mieli otrzymać połowę kwoty, zaś A. K. (1) i J. G. drugą połowę.

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599,

- zeznania W. M. k. 2414-2417, 2616v-2617.

W dniu 1 lipca 2011r. M. K. (1) i A. K. (1) zawarli umowę zlecenia współpracy, w ramach której A. K. (1) miał podejmować na rzecz PHU (...) działania z zakresu doradztwa, pozyskiwania inwestorów, prowadzenia rozmów handlowych, negocjacji, pozyskiwania klientów, pośrednictwa przy transakcjach handlowych, w tym kupna i sprzedaży.

W tym też dniu M. K. (1) udzielił A. K. (1) pełnomocnictwa do reprezentowania i zaciągania zobowiązań w imieniu firmy (...).

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599,

- umowa zlecenia współpracy k. 58-61,

- pełnomocnictwo k. 976-977.

M. K. (1) sporządził pod datą 1 września 2011r. pełnomocnictwo dla A. K. (1) do reprezentowania firmy (...) przy negocjowaniu kontraktów, podejmowania samodzielnej decyzji przy ich przygotowaniu, składania zamówień bez możliwości ich samodzielnej realizacji oraz bez możliwości podpisywania w imieniu (...).

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599,

- pełnomocnictwo k. 56-57.

Następnie w dniu 30 września 2011r. zawarto umowę handlową między PHU (...) a K. na dostarczenie przez (...) w okresie do 05.01.2012r. 500 ton granulatu p. do produkcji mebli ogrodowych. Dostawa surowca miała nastąpić do (...).

Dowód:

- umowa handlowa z dnia 30.09.2011r. k. 62-65.

A. K. (1) przygotował z internetu listę firm zajmujących się produkcją bądź importem (...) i rozpoczął systematyczne nawiązywanie kontaktów z firmami.

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599.

Na początku października 2011 roku A. K. (1), przebywając we W., skontaktował się z (...) Spółką jawną z siedzibą
w C. z ofertą zakupu (...) przez reprezentowane przez niego firmy (...). W dniu 5 października 2011 roku wysłał drogą elektroniczną zapytanie ofertowe w imieniu (...), w treści której deklarował przygotowanie do zakupu dużych partii (...) szacując „swoją" sprzedaż na poziomie 2000 do 2500 ton. Tego samego dnia drogą elektroniczną przekazał dokumenty rejestrowe i finansowe M. K. (1) i R. M. (1),
w tym wyciągi z rachunków bankowych. W dniu 6 października 2011 roku A. K. (1) za pośrednictwem poczty elektronicznej złożył pierwsze zamówienie na zakup tworzywa w postaci (...) o symbolu (...) w ilości 48 ton. Jednocześnie A. K. (1) przekazał drogą elektroniczną do zamówienia niezbędne dokumenty.

W trakcie korespondencji J. A. - handlowiec (...) Spółki z o.o. m.in. udzielił A. K. (1) informacji na temat tworzywa- (...). Po złożeniu zamówienia przez A. K. (1) J. A. przed wysłaniem towaru skontaktował się telefonicznie
z R. M. (1), który potwierdził wszystkie ustalenia dotyczące dostarczenia towaru pod wskazany adres.

Przedmiotowa dokumentacja została przekazana do (...) w celu ustalenia limitu ubezpieczeniowego transakcji. Po przyznaniu limitów (...), na podstawie polisy ubezpieczeniowej nr (...), doszło do transakcji, na podstawie których G. C. - Spółka jawna sprzedała R. M. (1),
z odroczonym do dnia 12 listopada 2011 roku terminem płatności, w dniu 13 października 2011 roku polipropylen (...) w ilości 11375 kg o wartości 69 116,78 zł wystawiając fakturę nr (...), a M. K. (1) także
z odroczonym do dnia 11 listopada 2011 roku terminem płatności identyczny polipropylen w ilości 12375 kg o wartości 75 192,98 zł wystawiając fakturę nr (...). Natomiast w wyniku działań A. K. (1) w dniu 19 października 2011 roku, z odroczonym do dnia 18 listopada 2011 roku terminem płatności, R. M. (1) nabył (...) IX 302 w ilości 12 375 kg
o wartości 76 867,31 zł. Z tytułu tej transakcji została wystawiona przez (...) Spółkę jawną faktura nr (...). W identyczny sposób nabyty został także (...) IX 302 w ilości 12 375 kg o wartości 70 655,81 zł, za który wystawiono fakturę nr (...).

Zamówienia firmy (...) zostały połączone i wysłane wspólnym transportem do firmy (...).

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599,

- zeznania A. C. k. 69-70, 286a, 2246, 2644-2644v,

- zeznania J. A. k. 287a, 2359, 2580v-2581,

- zeznania B. Ż. k. 498-499, 2581v,

- faktura VAT nr (...) k. 54, 290,

- faktura VAT nr (...) k. 55, 293,

- faktura VAT nr (...) k. 291,

- faktura VAT nr (...) k. 292,

- wydanie na zewnątrz do faktury nr (...) k. 52,

- wydanie na zewnątrz do faktury (...) k. 52,

- list przewozowy CMR k. 77, 2267,

- zlecenia transportowe k. 295-296,

- wydruki korespondencji e-mail 300-432,

- zapytanie ofertowe k. 2349.

Mimo upływu terminów płatności, zgodnie z przyjętym wcześniej planem działania A. K. (1), M. K. (1) i R. M. (1) nie uregulowali zaciągniętych zobowiązań. R. M. (1) nie odbierał telefonów z firmy (...). Spowodowało to skierowanie przez pokrzywdzoną Spółkę w dniu 10 stycznia 2012r. monitu o zapłatę faktur (...) oraz w dniu 11 stycznia 2012 roku wniosku o interwencję do (...) dot. ubezpieczonych transakcji.

Dowód:

- zeznania A. C. k. 69-70, 286a, (...), (...)-2644v,

- zeznania J. A. k. 287a, (...),

- monit z dnia 10.01.2012r. k. 71,

- wniosek o interwencję k. 2250-2251,

- monit k. 2256.

Pismem z dnia 24 stycznia 2012r. (...) S.A. zwróciła się do M. K. (1) o niezwłoczne uregulowanie należności wynikających z faktur (...)
i (...)w łącznej kwocie 145.848,79 zł. W dniu 25 stycznia 2012 roku (...) wysłała do R. M. (1) pismo, w którym poinformowała
o istniejących zobowiązaniach, w łącznej kwocie 145 984,09 zł w stosunku do (...) Spółki jawnej. W dniu 25 stycznia 2012 roku R. M. (1) wysłał pismo do (...), w treści którego poprosił o przedłużenie terminu zapłaty do dnia 21 lutego 2012r. z uwagi na złą kondycję finansową kontrahentów, która spowodowała w jego firmie zatory płatnicze. (...) S.A. pismem z dnia 27 stycznia 2012 roku wyraziła zgodę na spłatę zobowiązania do dnia 21 lutego 2012 roku. R. M. (1) nie uregulował w tym terminie należności. Natomiast M. K. (1)
w dniu 10 lutego 2012 roku wysłał do (...), podobne w treści co R. M. (1) z dnia 25 stycznia 2012 roku, pismo zapewniając o zamiarze spłaty
w ratach istniejących zobowiązań i tak w dniu 10 marca 2012 roku kwoty 20 000 zł, 10 maja 2012 roku kwoty 60 000 zł, a w dniu 10 czerwca 2010 roku kwoty 67 000 zł.

Kolejne pismo M. K. (1) wysłał w dniu 12 marca 2012 roku informując, iż nie jest w stanie spłacić pierwszej raty gdyż jego firma nie zdołała zdobyć środków na spłatę w formie gotówki, proponując rozliczenie w postaci towaru - drzwi oraz granulatów, którymi może dysponować. W dniu 22 maja 2012 roku Sąd Okręgowy
w C. Wydział V Gospodarczy, sygn. akt V GNc 99/12 wydał nakaz zapłaty, na podstawie którego nakazał M. K. (1) zapłatę kwoty 145 848,79 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Natomiast w dniu 24 maja 2012 roku Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział V Gospodarczy, sygn. akt V GNc 96/12 wydał nakaz zapłaty, na podstawie którego nakazał R. M. (1) zapłatę kwoty 145 984,09 zł wraz odsetkami i kosztami procesu. W dniu 3 lipca 2012 roku z tytułu ubezpieczenia transakcji z firmą (...) S.A. wypłaciła odszkodowanie w wysokości 89 999,99 zł, a z tytułu transakcji dot. M. K. (1) kwotę 90 000 zł.

Dowód:

- zeznania A. C. k. 69-70, 286a, 2246, 2644-2644v,

- zeznania B. Ż. k. 498-499, 2581v,

- pisma (...) S.A. k. 574, 586,

- pisma M. K. (1) do (...) S.A. k. 575-577,

- nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w Częstochowie w sprawie V GNc 99/12 k. 43-44,

- nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w Częstochowie w sprawie V GNc 96/12 k. 2261,

- pozew z dnia 15.05.2012r. k. 74-75, 2258-2260,

- pismo z dnia 25.01.2012r. k. 2252,

- pismo (...) S.A. z dnia 27.01.2012r. k. 2253,

- korespondencja mailowa k. 2254,

- wezwanie do zapłaty k. 2257.

Następnie zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne. Zajęcia dokonywane przez komornika nie przynosiły rezultatu z uwagi na brak nadpłaty podatku, zbieg egzekucji, brak środków na rachunku bankowym.

Dowód:

- zeznania M. M. (2) k. 2273-2274,

- wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego k. 78-79, 2262-2263,

- informacja komornika k. 2264, 2314,

- akta postepowania egzekucyjnego KM 2081/12 k. 242-285,

- zawiadomienie komornika o wszczęciu postępowania KM 2438/12 k. 2280, 2286.

Kolejną spółką, z którą A. K. (1) działając wspólnie
i w porozumieniu z M. K. (1) i R. M. (1), nawiązał niemal
w tym samym czasie kontakt, były (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą
w C.. Również i w tej spółce przedstawiono jako kontrahentów firmy (...) posługując się dokumentami przedmiotowych firm.

Po dostarczeniu dokumentów finansowych (...) na wniosek (...) Spółka z o.o. Sp.k. przyznała w dniu 21 września 2011 roku limit kredytowy firmie (...) w wysokości 70 000 dolarów amerykańskich, zmieniony następnie na kwotę 220 000 zł. Natomiast na wniosek z dnia 4 września 2011 roku firmie (...) SA przyznała limit kredytowy w wysokości 40 000 dolarów amerykańskich, zmieniony następnie na kwotę 130 000 zł. Po przyznaniu limitów kredytowych A. K. (1) w dnu 12 października 2011 roku złożył zamówienie na podłogi bambusowe. (...) Spółka z o.o. Sp. k. sprzedała
w dniu 18 października 2011 roku, z odroczonym terminem płatności do dnia 19 grudnia 2011 roku, na rzecz reprezentowanej przez A. K. (1) firmy (...) panele podłogowe o wartości 37 698,38 zł (faktura nr (...) ), w dniu 20 października 2011 roku, z odroczonym terminem płatności do dnia 19 grudnia 2011 roku, panele podłogowe o wartości 107 181,84 zł ( faktura nr (...) ) i 82 369,35 zł (faktura (...)). Natomiast na rzecz firmy (...) sprzedała w dniu 20 października 2011 roku, z odroczonym terminem płatności do dnia 19 grudnia 2011 roku, panele podłogowe o wartości 105 988,18 zł (faktura nr (...)), a w dniu 20 października 2011 roku panele o wartości 23 638,76 zł (faktura nr (...)). Zamówiony przez A. K. (1) w imieniu firm (...) towar w postaci podłóg został wydany i był kilkukrotnym transportowany do różnych miejsc przeznaczenia, w tym na polecenie mailowe M. K. (1) dla firmy (...).

Dowód:

- zeznania E. S. k. 437-438,

- zeznania R. L. k. 488, 490,

- zeznania B. Ż. k. 498-499, 2581v,

- zeznania A. S. k. 848-850,

- zeznania B. T. k. 812-818,

- wniosek o ustalenie limitu kredytowego k. 503-515, 533-563,

- raporty handlowe (...) S.A. k. 516-524, 564-568,

- ustalenia limitów kredytowych dla PHU (...) II k. 528-531, 609,

- ustalenia limitów kredytowych i ubezpieczeniowych dla (...) k. 569-570, 572,

- zamówienie handlowe k. 479,

- faktura VAT nr (...) k. 474,

- faktura VAT nr (...) k. 475,

- faktura VAT nr (...) k. 476,

- faktura VAT nr (...) k. 481,

- faktura VAT nr (...) k. 482,

- dokumenty WZ k. 477-478, 480, 484-485,

- wydruk wiadomości email z dnia 29 listopada 2011r. k. 880,

- wiadomość e-mail z dnia 23 września 2011r. k. 2403.

Po pewnym czasie M. K. (1) i R. M. (1) zorientowali się, że A. K. (1) nie rozlicza się z nimi w sposób planowany. Doprowadziło to do cofnięcia pełnomocnictw.

Dowód:

- zeznania A. K. (1) k. 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599.

W tym czasie niesprzedany był nadal towar pobrany od firmy (...).

W dniu 17 stycznia 2012 roku, już po upływnie terminu płatności, panele zostały przetransportowane z G. i M. do magazynu (...) Spółki z o.o. w G.. W zaleceniu spedycyjnym jako dysponenta ładunku wskazano firmę (...). Odbiór ładunku w G. na sporządzonym przez kierowcę dokumencie CMR pokwitował M. K. (1).
W G. towar był składowany do dnia 20 styczna 2011 roku. Zamówienie na usługę logistyczną złożył drogą elektroniczną A. K. (1) występując jako pełnomocnik (...) Spółki z o.o. Po odbiorze towarów w magazynie w (...) Spółka z o.o. wystawiła w dniu 23 stycznia 2012 roku na rzecz (...) Spółki z o.o. fakturę VAT nr (...) na kwotę 793,53 zł z terminem płatności
w dniu 6 lutego 2012 roku. A. K. (1) nie uregulował płatności,
w związku z czym w dniu 12 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy (...) VI Wydział Cywilny wydał przeciwko (...) Spółki z o.o. nakaz zapłaty kwoty 793,35 zł. Prowadzone z wniosku (...) Spółki z o.o. przez Komornika Sądowego przy Sadzie Rejonowym dla Wrocławia Śródmieścia postępowanie egzekucyjne Km 19413/12 zostało umorzone w dniu 30 września 2013 roku wobec bezskuteczności egzekucji.

Przedmiotowe panele zostały następnie na polecenie A. K. (1) odebrane z firmy (...) i przewiezione do Z..

A. K. (1) zaproponował ich kupno W. M.. Zastrzegł, że dostarczenie tego towaru ureguluje jego zobowiązania wobec W. M. oraz, że M. K. (1) i R. M. (1) dostaną z tego tytułu około 100 tys zł.

Doszło do spotkania R. M. (1), M. K. (1) i W. M., podczas którego mężczyźni ustalili szczegóły transakcji. Następnie towar został wydany W. M.. Faktura wystawiona została na rzecz K., a A. K. (1), mimo że nie odpowiadało to prawdzie, podpisał druki KW potwierdzające otrzymanie przez niego pieniędzy za panele.

Za towar W. M. nie zapłacił R. M. (2)
i M. K. (1) żadnej kwoty.

Dowód:

- zeznania A. K. (1) 1352-1357, 1610-1619, 2591v-2599,

- zeznania R. L. k. 488, 490,

- zeznania S. M. k. 684-686, 2582,

- zeznania M. T. k. 694-696, 2581-2581v,

- zeznania W. R. (1) k. 697-698, 2582,

- zeznania W. M. k. 2414-2417, 2616v-2617,

- zeznania K. T. k. 711-715,

- zeznania A. D. (1) k. 806-807,

- dokumenty wydania towaru k. 617-619,

- dokument wydania zewnętrznego k. 620,

- listy przewozowe k. 621, 701,

- zlecenie spedycyjne i transportowe k. 688-689, 705, 716-717,

- pisma (...) Sp. z o.o. k. 786-787, 799,

- korespondencja mailowa k. 788-789, 793,

- faktura VAT (...) k. 800,

- nakaz zapłaty z dnia 12 lipca 2012r. k. 802,

- postanowienie Komornika sądowego z dnia 30 września 2013r. k. 803-804.

Pismem z dnia 24 stycznia 2012r. M. K. (1) został przez (...) S.A. wezwany do uregulowania zaległych płatności wynikających z faktur za zakupione panele podłogowe. Pismem z dnia 9 lutego 2012 roku (...) wysłała do R. M. (1) pismo, w którym poinformowała o istniejących zobowiązaniach wobec (...) Spółki z o.o. Sp. k. w łącznej kwocie 227 249,57 zł wzywając go do niezwłocznego uregulowania należności lub przedłożenia harmonogramu spłaty zadłużenia. W odpowiedzi R. M. (1), podobnie jak w przypadku (...) Spółki jawnej, pismem z dnia 13 lutego 2012 roku poinformował (...), iż czyni starania, by spłacić zobowiązania, co się nie udało, oraz powstały pewne problemy wewnętrzne, co spowodowało utrudnienia w przepływie gotówki. Jednocześnie zaproponował harmonogram spłat rat: do dnia 13 marca 2012 roku - kwoty 15 000 zł, do dnia 13 maja 2012 roku - kwoty 65 000 zł, do dnia 13 lipca 2012 roku - kwoty 100 000 zł, a do dnia 13 sierpnia 2012 roku - kwoty 47 249,57 zł. R. M. (1) nie dotrzymał deklarowanych terminów, co spowodowało, iż (...) skierował pismo do (...) Spółki z o.o. Sp. k., w którym między innymi polecił skierowanie pozwu do Sądu przeciwko dłużnikowi.

W dniu 17 maja 2012 roku (...) Spółka z o.o. Sp. k. złożyła do Sądu Okręgowego w P. pozew przeciwko R. M. (1) o zapłatę kwoty 227 250 zł. W dniu 12 marca 2013 roku Sąd Okręgowy w P. Wydział IX Gospodarczy, sygn. akt IX Gc 597/12 wydał wyrok zaoczny, na podstawie którego zasądził od R. M. (1) na rzecz (...) Spółki z o.o. Sp. k. zapłatę kwoty 227 249,57 zł wraz odsetkami i kosztami procesu.

Identyczna procedura została zachowana wobec M. K. (1). W dniu 26 lipca 2012 roku Sąd Okręgowy w P. Wydział IX Gospodarczy, sygn. akt IX GNc 829/12 wydał nakaz zapłaty, na podstawie którego nakazał M. K. (1) zapłatę na rzecz P. V. Spółki z oo0. Sp.k. kwoty 129 626,94 zł wraz odsetkami i kosztami procesu.

Postanowieniem z dnia 11 marca 2013 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w L. umorzył, wobec bezskuteczności, postępowanie egzekucyjne
o sygn. akt Km 2596/12, prowadzone z wniosku (...) Spółki z o.o. Sp. k. przeciwko M. K. (1). Natomiast postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2013 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w L. umorzył, wobec
bezskuteczności, postępowanie egzekucyjne o sygn. akt Km 1224/13, prowadzone
z wniosku (...) Spółki z o.o. Sp. k. przeciwko R. M. (1). W dniu 29 maja 2013 roku z tytułu ubezpieczenia transakcji z firmą (...) SA wypłaciła odszkodowanie w wysokości 197 999,99 zł.

Dowód:

- zeznania E. S. k. 437-438,

- zeznania R. L. k. 488, 490,

- zeznania B. Ż. k. 498-499, 2581v,

- pisma (...) S.A. k. 596, 598,

- pismo R. M. k. 597,

- pozew o zapłatę z dnia 5 czerwca 2012r. sygn. akt IX Gnc 829/12 k. 446-448,

- pozew o zapłatę z dnia 17 maja 2012r. sygn. akt IX Gc 597/12 k. 459-461, 599-601,

- nakaz zapłaty z dnia 26 lipca 2012r. sygn. akt IX GNc 829/12 k. 449-450,

- wyrok zaoczny z dnia 12 marca 2013r. sygn. akt IX Gc 597/12 k. 462-463,

- wnioski o wszczęcie postepowania egzekucyjnego k. 453-455, 465-467,

- postanowienie o umorzeniu postepowania egzekucyjnego w sprawie Km 2596/12 k. 456-457,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 1224/13.

A. K. (1) działając razem z M. K. (1) i R. M. (1), w identyczny sposób, dokonał wyłudzeń (...) z (...) SA z siedzibą w K.. A. K. (1) złożył w (...) SA ofertę zakupu z odroczonymi terminami płatności, przekazując jednocześnie dokumenty firm (...) w celu ustalenia przez towarzystwo ubezpieczeniowe możliwości i wysokości przyznania limitu kredytowego. Towarzystwo (...) SA z siedzibą w W. przyznało ochronę ubezpieczeniową transakcji z (...) SA w wysokości 199 933,12 zł
w zakresie (...) M. R., a w zakresie M. K. (1) w wysokości 107 163,75 zł. Decyzje ubezpieczyciela umożliwiły (...) SA dokonanie sprzedaży (...) z odroczonymi terminami płatności. (...) SA sprzedała w dniu 19 października 2011 roku firmie (...) reprezentowanej przez A. K. (1), z odroczonym do dnia 18 grudnia 2011 roku terminem płatności, (...) (...) 35 (...)
w ilości 17 425 kg o wartości 107 163,75 zł (faktura nr (...)), a firmie (...), także z odroczonym do dnia 18 grudnia 2011 roku terminem, płatności polipropylen N. H. (...) w ilości 7775 kg o wartości 47 720,62 zł (faktura nr (...) ).

Dowód:

- zeznania J. K. k. 919-920, 985-986, 1040-1041,

- zeznania S. D. k. 952, 3615v-2616,

- zeznania M. K. (2) k. 1025-1026, 2616-2616v,

- zeznania E. G. k. 921,

- faktura (...) k. 956,

- wizytówka A. K. (1) k. 1042,

- wyciąg z konta (...) S.A. k. 1068-1069,

- ustalenie limitu kredytowego dla (...)u k. 1070,

- wiadomości e-mail k. 2409-2412.

Zakupiony towar został wydany i za pośrednictwem firmy spedycyjnej przewieziony do W..

Dowód:

- zeznania S. K. k. 1045-1050,

- zeznania M. M. (4) k. 1056-1061,

- zeznania E. G. k. 921,

- informacja firmy (...) k. 948,

- faktura (...) k. 957.

Natomiast w dniu 21 października 2011 roku, z odroczonym do dnia 20 grudnia 2011 roku terminem płatności, (...) SA zbyła firmie (...) polipropylen hono total (...) (...) w ilości 24750 kg o wartości 152 212,50 zł wystawiając z tego tytułu fakturę nr (...). Jak w poprzednich wypadkach A. K. (1), jak i R. M. (1) i M. K. (1), zgodnie
z przyjętym wcześniej planem, nie uregulowali wymienianych wyżej należności, co
w pierwszej kolejności skutkowało wszczęciem postępowania sądowego zakończonego wydaniem w dniu 8 maja 2012 roku przez Sąd Okręgowy w K. Wydział IX Gospodarczy nakazu zapłaty w sprawie IX GNc 334/12 przeciwko M. K. (1) kwoty 107 163,75 zł wraz z ustawowymi odsetkami, a w dniu 29 maja 2012 roku nakazu zapłaty przeciwko R. M. (1) kwoty 199 933,12 zł wraz ustawowymi odsetkami, sygn. akt IX GNc 499/12. Następnie Spółka (...) wystąpiła w dniach 17 maja 2012 roku i 21 czerwca 2012 roku do Towarzystwa (...) SA ze zgłoszeniem szkody. Po przeprowadzonym postępowaniu Ubezpieczyciel wypłacił (...) SA w dniu 3 lipca 2012 roku z tytułu ubezpieczenia transakcji z R. K. (2) kwotę 90 000 zł, a w dniu 23 lipca 2012 roku kwotę 179 939,81 zł z tytułu ubezpieczenia transakcji przeprowadzonej z R. M. (1). Wyłudzony polipropylen został przewieziony do firmy (...) w K., gdzie, podobnie jak w innych wypadkach, transakcji sprzedaży i jej rozliczenia dokonał A. K. (1).

Dowód:

- zeznania J. K. k. 919-920, 985-986, 1040-1041,

- zeznania S. D. k. 952, 2615v-2616,

- zeznania M. K. (2) k. 1025-1026, 2616-2616v,

- zeznania E. G. k. 921,

- informacja firmy (...) k. 948,

- faktura VAT (...) k. 955,

- załącznik do faktury k. 958,

- informacje E. H. k. 963-964, 967-970, 973-974,

- zgłoszenie szkody E. H. k. 966, 972,

- nakaz zapłaty z dnia 29 maja 2012r. k. 965,

- nakaz zapłaty z dnia 8 maja 2012r. k. 971,

- dokument WZ k. 979, 982, 983,

- potwierdzenia przelewów E. H. na rzecz (...) S.A. k. 996, 1014,

- wyciąg z konta (...) S.A. k. 1071-1072,

- ustalenie limitu kredytowego dla (...) II k. 1073.

(...) S.A. wszczęła postępowanie egzekucyjne przeciw M. K. (1) i R. M. (1). Postępowanie egzekucyjne prowadzone
z wniosku wierzyciela (...) SA przeciwko R. M. (1) zakończyło się w dniu 19 kwietnia 2013 roku umorzeniem wobec jego bezskuteczności.

Dowód:

- zeznania E. G. k. 921,

- kopie akt postępowania egzekucyjnego KM 6918/12 k. 122-200,

- postanowienie Komornika z dnia 19 kwietnia 2013r. k. 1009.

Jednocześnie w toku współpracy z A. K. (1) zgodnie
z poczynionymi ustaleniami M. K. (1) i R. M. (1) wystawiali faktury na spółkę (...), przefakturowywując je z minimalnym zyskiem. Następnie A. K. (1) kierował towar do firmy (...) tworząc fikcyjne dokumenty, gdzie wykazywał sprzedaż z minimalnym zyskiem. Wypracowano model działania, że pieniądze za towar były przelewane spółce (...) w wysokości około 100 -120 tys. zł, pozostała kwota księgowana była na dowodach KP-Kw. W ten sposób zgadzała się kwota w dokumentacji, a K. nie żądał dodatkowej zapłaty za dostarczony towar.

Z uwagi na problemy i zadłużenie w środowisku przestępczym A. K. (1) nie dokonywał podziału zgodnie z ustaleniami poczynionymi podczas spotkania w hotelu we W.. Przekazywał on M. K. (1) i R. M. (1) znacznie mniejsze kwoty niż wynikające z ustaleń, zatrzymując nadwyżkę dla siebie i przekazując na swoje zadłużenie. Przekazał M. K. (1) i R. M. (1) jedynie po około połowie z kwoty 100-130 tys zł.

W związku z tym po dokonanych wyłudzeniach M. K. (1) i R. M. (1) przyjeżdżali do W. domagając się od A. K. (1) wypłaty przypadających im zysków ze sprzedaży wyłudzonych towarów. Do spotkań dochodziło między innymi w restauracji (...). Podczas jednej z wizyt we W. A. K. (1) przekazał R. M. (1) kwotę ok. 50 000 zł gotówką. Doszło także do spotkania we W. R. M. (1)
i M. K. (1) z W. M. w celu wyjaśnienia kwestii ich rozliczeń z A. K. (1), a także uspokojenia związanej z tym sytuacji.

Dowód:

- zeznania A. K. (1) (...)- (...), 1610- (...), 2591v- (...),

- zeznania W. M. k. 2414-2417, 2616v-2617.

W dniu 23 października 2012r. M. K. (1) z ramienia PHU (...)
i A. K. (1) działając w imieniu K. zwarli ugodę, w której stwierdzili, że ich wzajemne zobowiązania wynikają z faktur zakupowych PHU (...): faktura nr (...) z dnia 20.10.2011r. na kwotę 23 638,76 zł, faktura (...) z dnia 18.10.2011r. na kwotę 105 988,18 zł, faktura (...) JA
z dnia 13.10.2011r. na kwotę 75 192,98 zł, faktura (...) JA z dnia 19.10.2011r. na kwotę 70 665,81 zł, faktura (...) z dnia 19.10.2011r. na kwotę 107 163,75 zł, faktura na rzecz firmy (...) na kwotę 29 175,31 zł oraz faktura nr (...) z dnia 23.08.2011r. na kwotę 19 545,30 euro. Jak wskazali do dnia podpisania ugody K. uregulowała kwotę 72 593,06 zł udokumentowaną fakturami (...). Jednocześnie uregulowania zobowiązania mogło nastąpić poprzez dostarczenie granulatu (...) o różnych właściwościach fizyko-chemicznych w ilości odpowiadającej kwocie zobowiązania.

Dowód:

- ugoda z dnia 23.10.2012r. k. 49-50, 2345-2346,

- faktury k. 2431, 2432, 2434, 2435, 2437, 2438, 2439,

- dowody wpłaty KP k. 2433, 2436.

W dniu 20 grudnia 2012r. A. K. (1) złożył oświadczenia wskazujące, iż wszelkie zobowiązania na rzecz PHU (...)
i (...) wynikające z niezapłaconych faktur, a wskazane w ugodzie z dnia 23.10.2012r. są wynikiem działań noszących znamiona przestępstwa, w wyniku których pokrzywdzona została firma (...). Zobowiązania nie wynikały
z celowych i umyślnych działań A. K. (1), który nie działał z zamiarem doprowadzenia M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Dowód:

- oświadczenie z dnia 20.12.2012r. k. 51, 2342, 2347.

M. K. (1) na dzień 5 marca 2013r. posiadał zadłużenie w podatku od towarów i usług w kwocie 45 728 zł z odsetkami w wysokości 15 682 zł oraz z tytułu podatku dochodowego w wysokości 8 375 zł wraz z odsetkami w wysokości 2 158 zł. Posiadał on również zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
w łącznej kwocie 57 259,91 zł wraz z odsetkami.

Nadto w 2012r. toczyło się przeciw niemu postępowanie egzekucyjne
z wniosku (...) Sp. z o.o., które zakończyło się umorzeniem z uwagi na bezskuteczność.

Dowód:

- informacja z Urzędu Skarbowego k. 90,

- informacja z ZUS k. 100,

- akta postepowania egzekucyjnego KM 1420/12 k. 206-240.

W czasie współpracy z firmami (...) S.A., V. i G. C. Sp. j. R. M. (1) posiadał zawartą umowę o kredyt gotówkowy w wysokości 139 000 zł, dwie umowy pożyczki na kwoty 117 711,49 zł oraz 5 044,00 zł. Nadto posiadał on kartę kredytową z limitem 30 000 zł.

Umowa o kredyt, umowa o kartę kredytową i umowa pożyczki na kwotę 117 711,49 zł nie zostały spłacone, a bank skierował ich egzekucje do komornika sadowego. Egzekucja okazała się bezskuteczna.

Dowód:

- informacja z (...) Bank S.A. k. 1739-1753.

R. M. (1) ma (...) jest kawalerem. Na utrzymaniu posiada dwoje małoletnich dzieci. Z zawodu jest piekarzem, posiada wykształcenie zawodowe. Obecnie nie posiada zatrudnienia.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 2099, 2559v.

R. M. (1) był karany:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w I. z dnia 26 października 2011r. sygn. akt VI K 512/11 za czyn z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby oraz karę 50 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w I. z dnia 23 stycznia 2012r. sygn. akt VI K 30/12 za czyn z art. 244 k.k. na karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w I. z dnia 25 października 2012r. w sprawie VI K 137/12 za czyn z art. 62 ust 2 k.k.s. na karę 60 stawek dziennych grzywny po 80 zł każda,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 18 kwietnia 2013r.
w sprawie o sygn. II K 536/12 za czyn z art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 244 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 19 kwietnia 2017r. sygn. akt III K 218/16 za czyny z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 k.k.s. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 299 § 1 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. na karę łączną roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby.

Dowód:

- karta karna k. 2059-2061,

- protokół oględzin akt postępowania VI K 137/12 k. 1759-1942,

- protokół oględzin akt sprawy II K 536/12 k. 1944-2042,

- odpis wyroku w sprawie VI K 30/12 k. 2062,

- odpis wyroku zaocznego w sprawie VI K 512/11 k. 2063,

- odpis wyroku zaocznego w sprawie VI K 137/12 k. 2064-2076,

- odpis wyroku w sprawie II K 536/12 k. 2077-2078,

- odpis wyroku w sprawie III K 218/16 k. 2660-2661.

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony R. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów i początkowo odmówił składania wyjaśnień.

Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił, że A. K. (1) poznał przez M. K. (1). Znalazł jego nazwisko w internecie. Było to w 2011r. Znajdowały się tam informacje, że jest doradcą biznesowym, ma kontakty biznesowe, pomaga kilku firmom. Później M. K. (1), który pierwszy nawiązał z nim kontakt i się z nim bezpośrednio kontaktował poznał z nim oskarżonego.

Znalazł do niego numer telefonu w internecie i zadzwonił do niego umawiając się na spotkanie we W.. K. wtedy reprezentował firmę (...), on nie mówił, że jest właścicielem tej firmy, posiada pełnomocnictwo do reprezentowania, on ogólnie mówił, że to jego firma, ale nie jest to udokumentowane. K. jak zadzwonił M. od razu zaproponował spotkanie. Spotkanie odbyło się we W. przy hotelu (...). Na to spotkanie oskarżony przyjechał z M. K. (1). Kiedy dojechali K. był
w obecności jakiegoś mężczyzny. który ma na imię J.. Ogólnie chcieli się spotkać z K., bo miał do zaoferowania kontakty biznesowe, chcieli rozwinąć firmę, wówczas prowadzili obydwoje działalności, oskarżony miał firmę (...), a M. K. (1) firmę (...). Spotkanie trwało około 2-3 godzin. Na tym spotkaniu były rozmowy, co K. może załatwić, jak może pomóc. Oferował podłogi z firmy (...), oferował granulat, oferował płytki, olej z H.. K. mówił, że ma kontakty w (...), w Przedsiębiorstwie (...), może załatwić na termin płatności granulat. Jak mówił K. ten zamówiony granulat miał jechać do firmy (...) we W., a następnie być przerobiony na meble ogrodowe, tutaj miał być według jego tłumaczeń cały zysk. Tłumaczył, że jest w stanie zamówić podłogi firmy (...) również na odroczony termin płatności i sprzedać z zyskiem do K., mówił coś o tym, że zorganizuje transport pociągiem. Oskarżony z M. K. (1) pojechali wtedy do I., rozmawiali i stwierdzili, że jest to dobry pomysł, że warto się umówić na drugie spotkanie.

Drugie spotkanie odbyło się w Hotelu (...) niedaleko P. R.. Odbyło się w 2011 roku, mógł to być czerwiec 2011 roku. Na to spotkanie oskarżony przyjechał razem z M. K. (1). Pojechali na spotkanie,
porozmawiać z nim o tym jak on to widzi, jakie miałby czerpać z tego
korzyści. K. stwierdził, że on z każdej transakcji będzie chciał procent dla siebie, nie było żadnych liczb uzgodnionych, rozmawiali ogólnie. Wtedy się nie pojawiły żadne pomysły, K. powiedział, że potrzebuje od oskarżonego i od M. K. (1) pełnomocnictwa firm, jeżeli się zgadzają na współpracę. K. twierdził, że nie może prowadzić działalności, bo ma zadłużenia w Urzędzie Skarbowym, nie mówił, że posiada zakaz prowadzenia działalności. Oskarżony
z M. zgodzili się na taką formę współpracy.

Kilka dni później oskarżony razem z M. K. (1) udał się do notariusza z I., podpisali mu pełnomocnictwa, K. nie było
u notariusza. Jak już mieli pełnomocnictwa, to umówili się na spotkanie
z K. we W.. Mogło to być w sierpniu 2011 roku. To spotkanie również odbyło się w R.. To spotkanie trwało krótko, stwierdził, że jak posiada pełnomocnictwo to zaczyna działać. Powiedział, że odezwie się o granulat do przedsiębiorstwa (...), mówił też o firmie (...), mówił
o kafelkach z P., oliwie z H.. Mówił, że będzie informował o swoich zamiarach.

K. przez dłuższy czas się nie odzywał, więc dzwonili do niego, zawsze twierdził, że wszystko jest w toku i będzie informował. Któregoś dnia zadzwonił, że mają z M. K. (1) przyjechać do W., bo przyjechała oliwa z H.. Pojechali do jakiegoś hotelu, gdzie K. pokazał im zdjęcia uszkodzonej palety z oliwą, stwierdził, że nie przyjmują towaru i odsyłają go do H.. Po kilku dniach M. K. (1) otrzymał telefon lub maila informacyjnego firmy (...) związanego z uiszczeniem opłaty za bilety lotnicze, które były wystawione z odroczonym terminem płatności na firmę (...), bilety były zakupione do A. na dane W. M. z jakąś kobietą. To była kwota około 26.000 złotych. Zorientowali się z M. K. (1), że to K. dokonał rezerwacji biletu, więc dzwonili do niego, żeby wyjaśnił tą sytuację. K. twierdził, że to jego kolega biznesowy i twierdził, że nie ma teraz jak zapłacić, ale pokryje wszystkie koszty. Następne spotkanie odbyło się w restauracji (...) we W. przy ul. (...), K. zaprosił oskarżonego
i M. K. (1) na obiad, K. na tym spotkaniu twierdził, że to było nieporozumienie, twierdził, że to było działanie celowe, aby pomogło to w biznesie. Mówił, że (...) to jest partner biznesowy. K. nie mówił, że posiada zobowiązania finansowe wobec (...). Na tym spotkaniu również był poruszany temat oliwy z H.. K. twierdził, że wysłał ten transport i czeka na odpowiedź z H.. Twierdził cały czas, że przyślą nowy towar, więc M. K. (1) i oskarżony czekali. Na tym spotkanie się zakończyło.

Jak wyjaśnił, później okazało się, że do biura firmy oskarżonego przychodzą faktury z firmy (...), podłogi (...), to było w odstępnie kilku dni. Nie pamiętał, która faktura była pierwsza, ale kiedy do niego dotarła ta faktura zadzwonił do K. i umówił się z nim na spotkanie. K. twierdził, że ten granulat od firmy (...) wziął na termin płatności około 200.000 złotych, tam chyba były dwa samochody, łącznie około 50 ton granulatu, które zostały przetransportowane do (...), tam miały być przerobione na meble ogrodowe, twierdził, że ma nawet kupca na meble. Stwierdził, że jak sprzedadzą z zyskiem te meble, spłacą firmę (...), a ponadto
z zysku zapłaci za te bilety do A..

Jak wyjaśnił, kilka dni później przyszła do jego biura kolejna faktura od (...) na około 100.000 złotych, była ta sama rozmowa. K. twierdził, że przerobią granulat na meble. K. twierdził, że są terminy w (...), że to nie jest tak szybko, produkują się meble z granulatu z firmy (...), trzeba czekać. Byli z M. K. (1) w firmie (...), żeby sprawdzić, czy faktycznie ma miejsce produkcja, lecz nie zastali właściciela firmy. Później przyszła do oskarżonego faktura z firmy (...) na zamówienie podłóg. To były drogie podłogi, faktura była wystawiona na ponad 200.000 złotych. Oskarżony zadzwonił ponownie do K., który stwierdził że dostał super cenę i wziął na termin płatności na firmę oskarżonego podłogi bambusowe. Oskarżony zapytał dlaczego K. nadal to robi skoro wypowiedział mu pełnomocnictwo. K. twierdził, że wszystko popłaci. Oczywiście G. C. i spółką (...) nie zostały przez niego spłacone w momencie, kiedy zamówił podłogi (...).

Po tym telefonie razem z M. zaczął naciskać na spotkanie
z K. we W.. Podczas tego spotkanie wymusili od niego, żeby pokazał im, gdzie są zamówione podłogi. Pojechali do magazynu i kiedy zobaczyli te podłogi, przekazali pracownikowi magazynu, by nie wydawał ich K.. Po pewnym czasie zadzwonił K. zdenerwowany, bo ma klienta i potrzebuje teraz podłóg, których nie chcą mu wydać z magazynu. Spotkali się w restauracji (...), przyjechał mężczyzna o imieniu P., który miał pomóc w sprzedaży podłóg. K. twierdził, że jego przyjaciel może im pomóc sprzedać podłogi do K..

Podał, że później było tak, że oskarżony nie informował K., że jedzie na spotkanie do W., po prostu jak był z M. K. (1) na miejscu, to przychodzili do K., aby ten spłacał zadłużenie, które wziął na ich firmy.
Z tego co wie oskarżony, to K. na firmę (...) wyłudził oliwę
z H., bilet lotniczy, G. z firmy (...) oraz panele firmy (...). Po jakimś czasie K. zapłacił im jakieś pieniądze. Oskarżonemu zapłacił 50 lub 60.000 złotych. Mówił, że jakaś część z tych mebli ogrodowych została sprzedana.

Oskarżony podpisywał mu dokument KP. K. cały czas twierdził, że potrzebne są mu podłogi, ponieważ ma nadal na nie kupca, wtedy właśnie przedstawił M. ps. (...). Spotkanie pierwsze odbyło się przy (...), wtedy na tym spotkaniu S. twierdził, że to robi K., to jest na jego polecenie, twierdził, że wszystkie pieniądze K. zapłaci za granulaty do firmy (...). S. powiedział, że pomoże sprzedać panele podłogowe. Podłogi zostały przez oskarżonego i M. K. (1) przewiezione do magazynów w G., bo się bali, że K. w jakiś sposób wyciągnie je z magazynu. W. M. w pewnym momencie stwierdził, że ma kupca z P.. Spotkanie odbyło się w G., na miejscu był oskarżony, M., ten pan z P.. Dogadali się na cenę, stwierdził, że mu pasuje i bierze podłogi na odroczony termin płatności za kwotę, która pokrywała firmę (...). Po oczekiwaniu na pieniądze około dwóch tygodni odezwali się do S., że żadne pieniądze nie wpłynęły i chcą się spotkać, aby to wyjaśnić. S. stwierdził, że odda pieniądze, bo coś mu nie poszło lub da coś innego w zamian. Stwierdził, że da papierosy, bo handluje papierosami. Z M. K. (1) rozmawiali i stwierdzili, że biorą byle tylko zarobić pieniądze. Umówili spotkanie ze S.. Na to spotkanie pojechał z M. i ze swoim kolegą busem. Chwilę później pod restaurację podjechały trzy samochody. Z samochodu wyszedł mężczyzna, którego oskarżony nazywał (...), przedstawił sytuację, że mają „(...)"
z W. i nic nie dostaną. Ten mężczyzna miał broń. Tych mężczyzn było 8. Odjechali. Dodał, że na spotkaniu powiedzieli, że mają się nie zbliżać do K., bo on dla nich pracuje. Potem poprosili o spotkanie z M.. Wpadli na pomysł z K., żeby wziąć kilku chłopców z I., chcieli, żeby S. oddał im podłogi lub pieniądze za nie. Na tym spotkaniu pojawił się S. z tym A.. Stwierdził, że odda wszystkie pieniądze i przeprosił za sytuację dodając, że będą w kontakcie. Później nie odbierał telefonów i zbywał oskarżonego. Ani W. ani K. do dnia dzisiejszego nie oddali im pieniędzy i się nie spotkali. Jeżeli chodzi o spółkę (...) oskarżony nic nie spłacił, natomiast C. wpłacił 3.000 złotych. Wyjaśnił, że nie miał świadomości, że K. celowo oszukuje te spółki, nie miał zamiaru nikogo oszukać, jego zamiarem było zarobienie pieniędzy i rozwinięcie firmy, chciał nawiązać większe kontakty biznesowe, K. i S. ich oszukali.

Podczas kolejnego przesłuchania dodał, że pierwszą działalność gospodarczą założył w X.2006r., a w III.2007r. rozpoczął jej prowadzenie. Była to działalność związana z handlem złomem. W 2009r. poznał M. K. (1), który prowadził firmę (...) i też zajmował się złomem. Postępowania karne wynikały z prowadzonej działalności. Pierwsze w 2008r. lub 2009r. za nierzetelną księgowość. Urząd Skarbowy zarzucał mu nadużycia w podatku VAT na ponad 20 mln zł. Przyznał, że w Prokuraturze Rejonowej w B. toczy się postępowanie dotyczące wyłudzeń podatku VAT, w którym występuje jako podejrzany. Nie wiedział, że jest również poszukiwany przez Prokuraturę w T. w związku
z postępowaniem dotyczącym wyłudzeń podatku VAT. Działalność handlu złomem zakończył w 2011r. Przez okres jednego miesiąca nic nie robił i w tym czasie znalazł w internecie informację na temat K.. Równolegle taką informację znalazł K.. Ogłoszenie dotyczyło doradztwa w nawiązywaniu kontaktów biznesowych. Nawiązali z nim kontakt. Nikt przy tym nie pośredniczył. M. Ł. nie miał
z działalnością oskarżonego żadnego związku. J. G. przyjeżdżał
z K. na spotkania. Był na pierwszym spotkaniu. Gdy doszło do pierwszego spotkania z K., oskarżony nie miał sprecyzowanego planu czym się zająć i jaką działalność prowadzić.

Wyjaśnił, że w przywiezionych K. pełnomocnictwach nie było mowy o tym, że K. będzie w ich imieniu mógł przeprowadzać transakcje tzn. kupować i sprzedawać towary, wystawiać faktury i używać pieczątek. Miał to robić oskarżony i M. K. (1). Jak się później okazało K. sam dorobił sobie pieczątki firm i posługiwał się nimi, a także wystawiał i przyjmował faktury. Cofnięcie pełnomocnictw miało miejsce po tym jak wyszło, że K. sprowadził z H. oliwę z oliwek. Oskarżony wręczył mu pismo wypowiadające pełnomocnictwo,
a K. potwierdził odbiór wypowiedzeń. K. jakoś przejął oryginały tych pełnomocnictw. Oskarżony był pewny, że pełnomocnictwo K. zostało cofnięte zanim on dokonał wyłudzeń granulatów z (...) i (...) C. i paneli podłogowych V.. Potwierdził, że od K. otrzymał 50.000 zł i było to już, gdy nie był jego pełnomocnikiem. To było tak, że oskarżony wystawił do firmy (...) faktury za to, że sprzedaje mu niby towar. To chodziło o granulaty i podłogi. Za te faktury zapłacił w gotówce. Kiedy K. przekazał oskarżonemu pieniądze, to nie wiedział, że są już przez niego pobrane towary, za które nie było zapłacone. Wiedział, że on te towary wziął, bo faktury przysłano do firmy oskarżonego, ale miały one odroczony termin płatności. K. mówił, że zapłaci za te faktury. K. nie wyjaśnił za co dał oskarżonemu pieniądze.

Dodał, że K. w ramach współpracy z firmą oskarżonego nie dysponował żadnym rachunkiem bankowym firmy. Nie miał żadnej wiedzy o tym, że K. ubiegał się o uzyskanie na firmę oskarżonego kredytu kupieckiego.

Ponadto wyjaśnił, że z otrzymanej od K. kwoty ponad 100.000 zł zapłacił kwotę 3 000 zł (...) na poczet zapłaty faktury za polipropylen. To była jedna z faktur. Pozostałym nic nie zapłacił, bo nie miał pieniędzy. Pieniądze, które dostał od K., rozeszły się na koszty życia
i firmy. W czasie gdy udzielił pełnomocnictwa K., to sam nie prowadził żadnych działań. Nie przeprowadził w tym czasie żadnych transakcji handlowych. Po rozstaniu się z K. również ta firma nie działała.

Dowód:

- wyjaśnienia R. M. (1) k. 2099, 2102-2107, 2422-2430.

Ustalając stan faktyczny Sąd w głównej mierze oparł się na dowodach
z zeznań A. K. (1) i dokumentacji zgromadzonej w niniejszej sprawie. Dodatkowo pomocne były w jego ustaleniu zeznania pozostałych świadków. Z dużą ostrożnością Sąd podszedł do wyjaśnień oskarżonego. W ocenie Sądu wyjaśnienia R. M. (1) są w przeważającej mierze niewiarygodne. W szczególności
w ich najistotniejszej części, a to okolicznościach nawiązania współpracy
z A. K. (1) i ustaleń z nim poczynionych, wyjaśnienia oskarżonego nie polegają na prawdzie i stanowią wyłącznie przyjętą linię obrony.
W wyjaśnieniach oskarżonego widoczne są przy tym nieścisłości i częściowa nielogiczność. R. M. (1) wskazywał, iż udzielił jedynie pełnomocnictwa do nawiązywania kontaktów handlowych, a nie zawierania umów. Mimo to A. K. (1) posiadał dostęp do wydruków z rachunków bankowych firmy oskarżonego, z księgi przychodów i rozchodów, do decyzji o nadaniu numeru NIP, REGON, zeznań podatkowych. Dostęp do tej dokumentacji, potwierdzony zgromadzonymi w sprawie dokumentami, wskazuje na to, iż współpraca
z A. K. (1) była szersza niż wskazuje to oskarżony i wymagała od niego aktywnego działania, w szczególności poprzez przekazanie przedmiotowych dokumentów. Wszak A. K. (1) nie miał dostępu do w/w dokumentów,
w tym kserokopii dowodu osobistego oskarżonego (k. 503-515). Również treść korespondencji, jaką oskarżony prowadził z pokrzywdzonymi firmami, nie wskazuje na to, by jego relacja polegała na prawdzie. W żadnym z pism oskarżony nie wskazywał na nierzetelne działanie A. K. (1) i podejmowanie przez niego działań niezgodne z udzielonym pełnomocnictwem. Logiczne jest, że w sytuacji opisanej przez oskarżonego firma (...) dążyłaby do wykazania, że nie doszło do nawiązania umowy wskutek niezgodnego z porozumieniem działania pełnomocnika, a przynajmniej poinformowałaby o tym kontrahenta. W niniejszej sprawie oskarżony tego nie zrobił, wręcz przeciwnie w swoich pismach zapewniał jedynie
o przejściowych problemach w uregulowaniu należności.

Sąd oparł się zatem na zeznaniach A. K. (1). Świadek
w sposób konsekwentny i spójny opisał swe kontakty z oskarżonym i charakter popełnianych przestępstw. W sposób znajdujący potwierdzenie w dokumentach opisał transakcje, do jakich dochodziło z udziałem pokrzywdzonych firm. Podkreślenia wymaga przy tym to, iż co do znajdujących potwierdzenie
w dokumentacji transakcjach finansowych zeznania świadka i oskarżonego są zbieżne. R. M. (1) nie przeczył udzieleniu pełnomocnictwa A. K. (1), temu że w imieniu jego firmy nabywał towar i że za towar ten nie zapłacono. Oskarżony w sposób całkowicie odmienny od świadka przedstawił jednak okoliczności związane z zamiarem i swą świadomością dotyczącą wywiązania się
z zaciągniętych zobowiązań.

Sąd miał przy tym w polu widzenia to, że dowód z pomówienia powinien podlegać szczególnie wnikliwej i ostrożnej ocenie. Zeznania A. K. (1) są jednak konsekwentne i stanowcze, zgodne są przy tym z doświadczeniem życiowym oraz logiką wypadków. Nie bez znaczenia dla oceny jego zeznań miało
i to, iż mimo obciążania oskarżonego świadek nie dążył do przedstawienia siebie
w korzystnym świetle, lecz wręcz przeciwnie w sposób szeroki opisał swą wiodącą rolę w przestępstwach.

Zdaniem Sądu nie ma żadnych podstaw co do tego, by nie dać wiary świadkowi również w zakresie, w jakim opisał sposób nawiązania współpracy
z R. M. (1) i jego świadomość co do charakteru ich znajomości
i rodzaju prowadzonych interesów. Okoliczności takie jak udzielenie szerokiego pełnomocnictwa w niedługi czas po nawiązaniu znajomości, brak doświadczenia firmy oskarżonego w branży granulatów, okoliczności spotkania z A. K. (1) w sposób logiczny potwierdzają wersję zdarzeń przedstawioną przez świadka.

Zeznania A. K. (1) w sposób pośredni znajdują częściowe potwierdzenie w zeznaniach M. K. (1), który zgodnie z zeznaniami świadka przedstawił, jakie osoby uczestniczyły w spotkaniu, w tym potwierdził jego zeznania co do udziału w spotkaniu J. G., wskazując przy tym, że do zapoznania mężczyzn doszło za pośrednictwem tej osoby (k. 2415). Dodatkowo zeznania świadka M. K. (1), w części pomijającej jego świadomość niezgodne
z prawem działania, są co do zasady zbieżne z zeznaniami A. K. (1). Świadek potwierdził bowiem nawiązanie kontaktów handlowych przez A. K. (1) z pokrzywdzonymi firmami oraz przedstawił jak przebiegała ich współpraca, w tym również w późniejszym okresie, gdy w ich relacje włączył się W. M..

Zeznania A. K. (1) potwierdził również świadek W. M.. Świadek w sposób korelujący z zeznaniami A. K. (1) przedstawił swe związki z oskarżonym. Potwierdził okoliczności, w jakich miało dojść do poznania oskarżonego i do nabycia przez świadka paneli V.. Świadek zgodnie z zeznaniami świadków i częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego przedstawił okoliczności spotkań, do jakich dochodziło we W. w związku z działalnością A. K. (1), wskazując, że chodziło o „odgonienie wszystkich osób od K., które próbowały K. windykować” (k. 2415). Jednocześnie świadek ten pośrednio potwierdził zeznania A. K. (1) wskazujące na wiedzę oskarżonego co do przestępczego charakteru podejmowanej działalności oraz rolę J. G. w poznaniu się mężczyzn. Jak wskazał posiada tą wiedzę „albo od K. albo oni sami (R. M. (1) i M. K. (1)) mu o tym powiedzieli” (k. 2617). Nadto świadek wskazał, iż „współpraca K. z firmami (...) polegała najogólniej mówiąc na tym, że ktoś udostępnił mu te firmy do posługiwania się nimi przy wyłudzeniu towarów. Nie wiem do końca, jaka była świadomość i wiedza właścicieli tych dwóch firm w zakresie tego co się z tymi firmami działo. Wiem na pewno, że w zakresie wyłudzenia desek i jakiejś partii tworzywa z K., to właściciele tych firm działali w porozumieniu
z K.. Natomiast po jednej z rozmów z samym K. dowiedziałem się, że nie wiedział na przykład o zamówieniu przez K. na jego firmę biletów dla mnie do A. i innych” (k. 2114). Powyższa relacja jest w całości zbieżna
z zeznaniami A. K. (1) wskazującymi, że przedmiotowe bilety zostały nabyte przez niego poza świadomością właścicieli firm (...),
a w pozostałym zakresie wspólne porozumienie obejmowało nabywanie towarów bez zamiaru uiszczenia za nie ceny. Korespondujące ze sobą zeznania W. M. i A. K. (1) stanowiły zatem w tym zakresie podstawę dla czynienia ustaleń stanu faktycznego.

Potwierdzeniem wiarygodności zeznań A. K. (1)
i jednocześnie okolicznością przemawiającą za niedaniem wiary wyjaśnieniom oskarżonego są zeznania J. K.. Oskarżony twierdził bowiem, iż nie wiedział o przestępczej działalności i nie kontaktował się z pokrzywdzonymi firmami. Jak zaś zeznał świadek K. „nawiązał kontakt z tymi firmami i tam również nastąpiła sprzedaż. Z firmą (...) kontaktowałem się z M. K. (1) (…),
a z firmy (...) z R. M. (1)” (k. 919v). Świadek w sposób tworzący spójną całość z zeznaniami A. K. (1) opisał zatem ustalony sposób działania mający polegać na ewentualnym potwierdzaniu okoliczności wskazywanych przez A. K. (1) przez oskarżonego.

Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom M. K. (1). Choć zeznania te są zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego, to nie można tracić z pola widzenia tego, iż
w stosunku do świadka toczy się równoległe postępowanie, które jest bezpośrednio związane z czynami zarzucanymi R. M. (1). Sytuacja procesowa świadka zdaniem Sądu bezpośrednio wpływała na jego wyjaśnienia. Świadek
w sposób zbieżny z wyjaśnieniami R. M. (1) przedstawił okoliczności,
w jakich poznał A. K. (1) i w sposób zbieżny z nim twierdził, iż nie doszło do żadnego porozumienia mającego na celu oszukańcze działania względem kontrahentów firm oskarżonego i M. K. (1). Mając na uwadze przedstawione argumenty przemawiające za daniem wiary zeznaniom A. K. (1) Sąd uznał, iż zeznania M. K. (1) stanowią przyjętą przez niego i oskarżonego R. M. (1) linię obrony zmierzającą do umniejszenia swej roli w zdarzeniu
i uniknięcia odpowiedzialności karnej. Za takim uznaniem przemawia również widoczna nielogiczność w zeznaniach świadka, który z jednej strony przedstawia się jako osobę mającą doświadczenie w prowadzeniu jednoosobowej działalności gospodarczej, a z drugiej strony wskazuje, iż już po jednym spotkaniu ze świadkiem K. zdecydował się nie tylko na nawiązanie z nim współpracy, ale udzielił mu przy tym szerokiego pełnomocnictwa, które upoważniało go do rzeczywistego prowadzenia działalności jego firmy (...). Takie działanie jawi się jako całkowicie nielogiczne tak z gospodarczego punktu widzenia, jak i zasad doświadczenia życiowego. Co więcej takie działanie nie znajduje żadnego uzasadnienia w świetle zasad prowadzenia działalności gospodarczej, a jego logicznym wytłumaczeniem są okoliczności wskazywane przez A. K. (1). Takie przekonanie wzmacnia i to, że jak przyznał M. K. (3) mimo otrzymania od A. K. (1) kwoty 130 000 zł nie dokonał żadnej wpłaty na poczet zaległych płatności P. I. w stosunku do pokrzywdzonych firm. Gdyby twierdzenia świadka polegały na prawdzie logicznym byłoby jego działanie zmierzające do uregulowania zadłużenia i poczynienia ustaleń z pokrzywdzonymi firmami. Takich działań świadek M. K. (1) nie podjął.

Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę zeznaniom E. S.. Świadek w zgodzie z dokumentami zgromadzonym w aktach sprawy przedstawiła jak kształtowała się współpraca firmy (...) z firmą (...). W szczególności świadek przedstawił ilość i koszt pobranego od spółki towaru oraz działania podjęte w celu dochodzenia należności. Świadek korelując z zeznaniami R. L.
i A. K. (1) przedstawił kto w imieniu spółek (...) kontaktował się z V. Panele, w tym składał zamówienia i przekazywał informacje potrzebne do realizacji zamówienia.

Odnośnie zamówień z firmy (...) Sąd ustalając stan faktyczny dał wiarę zeznaniom J. A., który potwierdzając złożenie zamówienia na towar przez A. K. (1) w imieniu firmy oskarżonego
i M. K. (1) konsekwentnie przedstawił, jaki udział w składaniu i realizacji zamówienia miał oskarżony. Z jego zeznaniami korelują wiarygodne zeznania A. C., który w oparciu o dokumenty i wiedzę posiadaną od świadka J. A. opisał współpracę firmy (...) z firmami (...).

Zamówienia dokonane w firmie (...), ilość wydanego towaru, brak zapłaty i czynności podjęte przez firmę celem dochodzenia należności w sposób zgodny z pozostałym materiałem dowodowym przedstawił świadek S. D. i J. K.. Ich zeznania korelują z zeznaniami M. K. (2), który z ramienia firmy (...) zajmował się ubezpieczeniem transakcji. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by nie dać wiary powyższym świadkom, których zeznania znajdują oparcie w dokumentach zgromadzonych
w sprawie. Z ich zeznaniami korespondują w pełni zeznania E. G., która zgodnie ze zgromadzoną dokumentacją przedstawiła przebieg współpracy oskarżonego z firmą (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom pracowników firm spedycyjnych i kierowców, którzy dokonywali przewozów towarów będących przedmiotem niniejszego postępowania. M. T. w sposób konsekwentny przedstawił okoliczności przewozu paneli podłogowych z G. do G., a jego zeznania potwierdził dokument CMR (k. 692). Dokument ten potwierdził również odbiór towaru przez M. K. (1) w magazynie w G.. Z jego zeznaniami korespondują zeznania S. M., który w ramach prowadzonej firmy zlecił przewóz ładunku oraz W. R. (2) – właściciela firmy spedycyjnej (...). Dodatkowo świadkowie ci zgodnie wskazali, iż dysponentem przewożonego towaru była firma (...).

Podobnie zeznania K. T. pozwoliły ustalić jak przebiegało zlecenie przewozu paneli podłogowych z miejscowości M. do magazynów firmy (...) w G.. Zeznania świadka, oparte na dokumentach zgromadzonych w sprawie, Sąd uznał za wiarygodne. Za takie uznano również zeznania A. D. (1), który będąc pracownikiem magazynu (...) zeznał na okoliczność przechowywania w magazynie przedmiotowych podłóg.

Również zeznania A. S. i B. T. będącego pracownikiem firmy (...), w której przez pewien czas przechowywano panele V., pozwoliły na poczynienie ustaleń w tym zakresie. Nadto świadek ten zgodnie
z zeznaniami A. K. (1) wskazał na to, iż oskarżony i A. K. (1) zachowywali się jak wspólnicy, „ale jednocześnie on sam działał dla siebie, i ci dwaj młodsi dla siebie. Był między nimi jakiś konflikt, jakaś sprzeczność interesów” (k. 849). Jego zeznania potwierdziły zatem z jednej strony wspólne podejmowanie decyzji co do zakupionego towaru, a z drugiej pogorszenie stosunków między świadkiem K. i oskarżonym, które nastąpiło w późniejszym czasie współpracy.

S. K. i M. M. (4) przedstawili, w jaki sposób została zamówiona usługa przewozu granulatu zakupionego w firmie (...). Sąd nie znalazł żadnych okoliczności podważających zeznania świadka.

Pomocne przy ustaleniu stanu faktycznego były również zeznania B. Ż., który opisał działania, jakie w związku z niniejszą sprawą podjęła firma (...) S.A. Jego zeznania w pełni korelują tak z dokumentacją zgromadzoną
w sprawie, jak i zeznaniami pracowników pokrzywdzonych firm (...)
i (...).

Świadek M. M. (7) przedstawił przebieg postępowania egzekucyjnego, jakie w stosunku do oskarżonego toczyło się z wniosku wierzyciela (...). W tym zakresie zeznania świadka jako w pełni wiarygodne posłużyły do ustalenia stanu faktycznego.

Niewiele do sprawy wniosły zeznania P. M.. Świadek co prawda przyznał, że jest właścicielem firmy (...) i współpracował z A. K. (1) w zakresie dostaw granulatu. Podał również, że niejednokrotnie A. K. (1) działał w oparciu o udzielone pełnomocnictwa. Świadek nie posiadał jednak, wskazując na upływ czasu, wiedzy na temat transakcji związanych
z oskarżonym i firmami (...).

Podobnie ocenić należało zeznania R. K. (1). Świadek posiadał jedynie wiedzę w zakresie związanym z powstaniem spółki (...), nie posiadał natomiast żadnej wiedzy na temat współpracy tej spółki z firmą oskarżonego oraz roli jaką w tym odgrywał A. K. (1).

Żadnych pomocnych w ustaleniu stanu faktycznego informacji nie posiadali świadkowie: M. F., R. F., T. S., A. D. (2), R. K. (3), K. K., B. S., Ł. N., M. D., D. L., E. K. i J. W.. Niczego do sprawy nie wniosły również zeznania N. W., W. P., A. K. (2), K. G., M. D., Ł. S.. Świadkowie nie posiadali żadnych istotnych informacji pomocnych w ustaleniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność pozostałych dowodów w postaci dokumentów, które nie budziły zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności. Nadto wszelkie czynności procesowe podjęte
w sprawie były zgodnie z prawem, a z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, ich wyniki zaś nie budziły żadnych wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Analiza i ocena całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego daje pełne podstawy do stwierdzenia, iż w związku z zakupem towarów od (...), (...) doszło do popełnienia przez R. M. (1) przestępstw oszustwa.

Oszustwem jest, zgodnie z art. 286 k.k., motywowane celem korzyści majątkowej, doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. W sytuacji wprowadzenia w błąd sprawca wywołuje w świadomości pokrzywdzonego lub innej osoby, której mienie stanowi przedmiot rozporządzenia dokonywanego przez wprowadzonego w błąd, fałszywe wyobrażenie (rozbieżność między rzeczywistością, a jej odzwierciedleniem
w świadomości dokonującego rozporządzenia mieniem), zaś przy wyzyskaniu błędu wykorzystuje już istniejącą rozbieżność między stanem świadomości dokonującego rozporządzenia mieniem, a rzeczywistością, której sprawca nie koryguje, lecz używa dla uzyskania przez siebie lub kogo innego osiągnięcia korzyści majątkowej, wynikającej z niekorzystnego dla pokrzywdzonego rozporządzenia mieniem (wyrok SN z 2 grudnia 2002 r., IV KKN 135/00, LEX nr 74478). Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej. Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej. Najogólniej mówiąc, przez korzyść majątkową należy rozumieć przysporzenie majątku albo uniknięcie strat lub obciążeń majątku, a więc zarówno zwiększenie aktywów, jak i zmniejszenie pasywów majątkowych. Korzyścią majątkową są pieniądze, papiery wartościowe, rzeczy mające wartość majątkową, świadczenia i prawa majątkowe.

Natomiast od strony podmiotowej przypisanie czynu z art. 286 § 1 k.k. wymaga wykazania, że oskarżony działał wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, szczególnie zabarwionym, obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania sprawcy.

W realiach niniejszej sprawy, w świetle dokumentów, zeznań świadków
i wyjaśnień samego oskarżonego nie może budzić żadnych wątpliwości Sądu to, że za pośrednictwem A. K. (1) doszło do nabycia przez spółki (...)
i P. I. od (...), (...) i (...) towarów, za które nie nastąpiła zapłata. Bez wątpienia w majątku pokrzywdzonych spółek nastąpiło zatem niekorzystne rozporządzenie mieniem zmniejszające aktywa przedsiębiorstwa. Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala przy tym na wysnucie logicznego wniosku, że wydanie towaru, a zatem rozporządzenie mieniem, nastąpiło wskutek wprowadzenia pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych w błąd przez oskarżonego, co objęte było jego zamiarem bezpośrednim kierunkowym.

Wprowadzenie w błąd może przejawiać się w różnych formach. Może zostać dokonane słowem, pismem, gestem, a także w jakikolwiek inny sposób.
O zamiarze sprawcy przesądza całokształt tak podmiotowych, jak i przedmiotowych okoliczności sprawy. Dopiero bowiem na podstawie wszystkich okoliczności dotyczących danego wypadku i osoby sprawcy możliwe jest odtworzenie rzeczywistych przeżyć sprawcy i ustalenie, co czego zmierzał, czego chciał. Okoliczności podmiotowe i przedmiotowe sprawy prowadzą zaś do wniosku, że oskarżony pobierając towar nie miał zamiaru wywiązania się z obowiązku zapłaty ceny.

W realiach niniejszej sprawy zamiar ten wynika wprost z zawartego przez oskarżonego, M. K. (1) i A. K. (1) porozumienia co do popełniania przestępstw. Oskarżony od samego początku nawiązania współpracy
z A. K. (1) miał świadomość, że jego firma i firma (...) zostaną wykorzystane w celu wyłudzenia towarów bez zamiaru uiszczenia za niego ceny. Co więcej taki był cel nawiązania między mężczyznami współpracy i w takim wyłącznie celu udzielono pełnomocnictwa A. K. (1).

O zamiarze niewywiązania się z obowiązku zapłaty za dostarczony towar świadczy również chronologia zdarzeń i ich dynamika, w tym zachowanie oskarżonego po dostarczeniu mu wezwania do zapłaty. Oskarżony poinformował pokrzywdzone spółki o trudnościach finansowych i tym uzasadniał brak zapłaty
w terminie. Jednocześnie mimo dysponowania pieniędzmi otrzymanymi od A. K. (1) nie dokonał żadnej realnej wpłaty na poczet należności swej firmy. Nie bez znaczenia dla takiej oceny jest również chronologia zdarzeń wskazująca na to, iż tak jak wskazywał świadek K., zamiarem oskarżonego
i osób współdziałających z nim w przestępstwie było szybkie nawiązanie współpracy z możliwie dużą liczbą dostawców i szybkie wyłudzenie towaru bez zamiaru zapłaty.

Reasumując Sąd doszedł do wniosku, że oskarżony z osobami współdziałającymi w przestępstwach wprowadzili w błąd reprezentantów pokrzywdzonych spółek, zapewniając o możliwości i zamiarze zapłaty za dostawy zamówionych towarów, gdy tymczasem w chwili zawierania umowy i odbierania zamówień nie mieli ani takiej możliwości ani zamiaru.

Sąd uznał przy tym, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu
z M. K. (1) i A. K. (1). Zdaniem Sądu wszyscy wymienieni mieli zamiar pobrania towaru bez zapłaty. Mężczyźni wspólnie ustalili mechanizm działania, wspólnie ustalili również role każdego z nich w procedurze zamówienia towaru oraz przyjęli wspólny plan podziału zysków. Choć to A. K. (1) miał prawie wyłączny kontakt z pokrzywdzonymi spółkami, to jednak R. M. (1) również miał z nimi ograniczony kontakt, udostępniał swą firmę do składania zamówień, udostępniał jej dokumentację, swą świadomością obejmując brak zamiaru zapłaty za dostarczony towar.

Zamiar, o jakim mowa w art. 286 § 1 k.k., choć istnieje wyłącznie
w świadomości sprawcy może być dowodzony wszelkimi okolicznościami, te zaś
w niniejszej sprawie wskazują, że R. M. (1) działał w zamiarze wprowadzenia w błąd (...), (...) i K. co do zamiaru
i możliwości uregulowania należności za zakupiony towar. Jego działanie łącznie
z współdziałającymi w przestępstwach doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia:

- przez (...) sp. j. mieniem w łącznej kwocie 291 832,88 zł,

- przez (...) Sp. z o.o. mieniem w łącznej kwocie 356 876,52 zł,

- przez (...) S.A. mieniem w łącznej kwocie 307 096, 87 zł,

co wyczerpało w każdym z przypadków znamiona art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Jednocześnie zgromadzony materiał dowodowy, w tym w szczególności dowody związane z sytuacją finansową i majątkową oskarżonego oraz zeznania A. K. (1) wskazują, iż oskarżony przyjęty sposób działania traktował jako stale źródło dochodu, co uzasadniało uzupełnienia kwalifikacji prawnej o art. 65 § 1 k.k.

Kierując się przedstawionymi argumentami Sąd uznał, iż sprawstwo oskarżonego co do wyżej opisanych czynów nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd nie znalazł również żadnych przyczyn, które ograniczałyby lub wyłączały winę oskarżonego. Oskarżony miał możliwość postrzegania elementarnych dystynkcji pomiędzy dobrem i złem, a co za tym idzie władny był dokonywać wyborów między zachowaniem pożądanym z ogólnospołecznego punktu widzenia i sprzecznym modelem poprawnych społecznie relacji międzyludzkich. Będąc przy tym osobą dorosłą i wyposażoną w odpowiedni bagaż życiowych doświadczeń winien także dysponować takim zasobem wiedzy, który pozwoliłby mu dostosować zachowanie do wiążących norm społecznych i prawnych. Zdawał więc sobie sprawę
z podejmowanych działań i skutków, jakie mogą one wywołać. Z tych też powodów stwierdzając brak przyczyn wyłączających zawinienie Sąd uznał oskarżonego za winnego czynów z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. opisanych w punktach I, II i III części wstępnej wyroku.

Zdaniem Sądu przypisane oskarżonemu działania zakwalifikować należało jako ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Zgodnie z tym przepisem jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego
o połowę.

Sformułowanie "takiej samej sposobności" odnosi się do okoliczności tworzących kontekst popełnienia każdego z przestępstw, tworzących warunki, czy też możliwość popełnienia przestępstw, lub też okoliczności jego popełnienia, które charakteryzują się tymi samymi cechami. Zwrot ten przesądza, że muszą to być okoliczności tworzące "taką samą" co do rodzaju i gatunku sposobność popełnienia przestępstwa w odniesieniu do każdego z czynów spiętych klamrą ciągłości. Taką też sposobność wykorzystywały osoby współdziałające w popełnianiu przestępstw oszustwa w niniejszej sprawie. Sposób działania, ustalenie mechanizmu popełniania przestępstw, rola każdej z osób współdziałających w przestępstwie świadczą, że współdziałający, w tym R. M. (1), wykorzystywali taką samą sposobność.

Kierując się powyższym oraz tym, iż przestępstwa przypisane oskarżonemu zostały popełnione w przeciągu dwóch tygodni, a zatem w krótkich odstępach czasu, Sąd uznał, że oskarżony R. M. (1) dopuścił się ciągu przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda.

Wymierzając oskarżonemu R. M. (1) karę za ciąg przestępstw Sąd kierował się wskazaniami z art. 53 k.k. i wymierzył karę według swego uznania w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekroczyła stopnia winy.

Wymierzając karę Sąd kierował się zatem tym by kara odzwierciedlała stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu. Przy wymiarze kary Sąd kierował się także znacznym stopniem społecznej szkodliwości dokonanych przez oskarżonego czynów, wyrażającym się w rodzaju dobra naruszonego przestępstwem, a chronionego przez prawo. Przestępstwa zostały bowiem popełnione przeciwko mieniu. Charakter czynu zarzuconego oskarżonym
i okoliczności jego popełnienia powodują nadto, że ich działaniem naruszone zostały takie dobra prawem chronione jak pewność obrotu gospodarczego i zaufanie między instytucjami gospodarczymi w stosunkach handlowych.

Tak wymierzona kara uwzględniała również zindywidualizowane cechy czynów przypisanych oskarżonemu. Sąd nie tracił bowiem z pola widzenia tego, jaką rolę w przestępstwach odgrywali poszczególni współdziałający w przestępstwach. Większa rola w kontaktach z pokrzywdzonymi A. K. (1) i mniejsza rola w przestępstwie oskarżonego, który udostępnił swoją firmę do popełniania przestępstw, zdaniem Sądu winny mieć wpływ na wysokość wymierzonej kary. Choć bowiem ustawowy wymiar kary dla poszczególnych sprawców nie różni się, to nie oznacza to, że sąd wymierzając karę nie powinien różnicować wymiaru kary
w zależności od stopnia przyczynienia się do wykonania przestępstwa. Indywidualizacja kary w przypadkach przestępstw popełnionych przez większą liczbę osób, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, ma istotne znaczenie z punktu widzenia wewnętrznej sprawiedliwości orzeczenia.

Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę, iż oskarżony był wcześniej kilkakrotnie karany. Dotychczasowa droga życiowa oskarżonego winna bowiem również znaleźć swe odzwierciedlenie w wymierzonej karze.

Nie bez znaczenia dla wymiaru kary pozostawało również zachowanie oskarżonego po dokonaniu przestępstwa. Oskarżony nie podjął żadnych realnych, choć najmniejszych prób naprawienia szkody, co winno również znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze kary.

Zdaniem Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonej wysokości będzie wystarczająco dolegliwa i spełni w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary pozbawienia wolności ma na celu odstraszenie sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie jego postawy zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. Kara pozbawienia wolności w takiej wysokości ma skłonić oskarżonego do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. W ramach prewencji ogólnej wymierzona kara będzie
w ocenie Sądu utwierdzać w świadomości społecznej przekonanie
o obowiązywaniu normy prawnej i dawać gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości. Ponadto orzeczona wobec oskarżonego kara ma działać odstraszająco na potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. Względy na społeczne oddziaływanie kary jako jeden z celów kary są podyktowane potrzebą przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa.

Nadto z uwagi na działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd działając na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu obok kary pozbawienia wolności karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 100 zł każda. Ustalając liczbę stawek dziennych Sąd kierował się tożsamymi okolicznościami co przy wymiarze kary pozbawienia wolności. Ustalając zaś wysokość stawki dziennej Sąd miał na względzie przesłanki opisane w art. 33 § 3 k.k.

Z tych też względów orzeczone kary spełniają wszelkie wymogi określone
w art. 53 k.k.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu R. M. (1) na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 25 listopada 2016r.

Sąd nie znalazł przy tym podstaw do uwzględnienia wniosku rzecznika oskarżenia publicznego złożonego w trybie art. 49a k.p.k. i orzeczenie obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przypisanymi R. M. (1) przestępstwami. Zdaniem Sądu na przeszkodzie temu stoi bowiem treść art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k., zgodnie z którym nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono. Zakaz ten odnosi się do każdego określonego w ustawie wypadku orzekania karnoprawnego obowiązku naprawienia szkody, nie ma przy tym znaczenia, czy roszczenie zasądzone
w postępowaniu cywilnym zostało skutecznie wyegzekwowane, oraz czy zasądzono je w pełnej wysokości.

W realiach niniejszej sprawy orzeczenia cywilne zapadłe przed Sądem Okręgowym w Częstochowie w sprawach V GNc 99/12 i V GNc 96/12, Sądem Okręgowym w P. w sprawach IX GNc 597/12 i IX GNc 829/12 oraz przed Sądem Okręgowym w K. w sprawach IX GNc 499/12 i IX GNc 334/12 rozstrzygnęły w całości o roszczeniach pokrzywdzonych spółek w związku
z przestępstwami przypisanymi oskarżonemu w tym postępowaniu. Klauzula antykumulacyjna z art. 415 k.p.k. i treść zapadłych orzeczeń w postępowaniach cywilnych czyniły niedopuszczalnym uwzględnienie wniosku w trybie art. 49a k.p.k. Bez znaczenia dla tego rozstrzygnięcia jest to, czy część zasądzonych
w postępowaniu cywilnym roszczeń pokrzywdzonych została zaspokojona przez ubezpieczyciela. Przepis art. 415 k.p.k. nie czyni w tym zakresie żadnego wyłomu,
a ubezpieczycielowi pozostaje roszczenie regresowe skierowane do oskarżonego,
o którym jednak nie jest władny rozstrzygać Sąd w postępowaniu karnym.

Nadto na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd, mając na uwadze sytuację osobistą oskarżonego oraz wysokość wymierzonej kary, zwolnił R. M. (1) od ponoszenia kosztów postępowania zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa i odstąpił od wymierzania mu opłaty.