Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: sekr. sąd. Barbara Salamondra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 roku

sprawy z powództwa małoletniej O. Ż. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową M. Ż. (1)

przeciwko M. Ż. (2)

o alimenty

1.  zasądza od M. Ż. (2) na rzecz jej małoletniej wnuczki O. Ż. ur. (...) alimenty w kwocie po 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dziecka M. Ż. (1) poczynając od dnia 10.04.2017 r.,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  znosi wzajemnie między stronami kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 44/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 marca 2017 roku małoletnia powódka O. Ż., reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową M. Ż. (1) oraz radcę prawnego A. N. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. Ż. (2) alimentów w kwocie po 500 złotych miesięcznie, na małoletnią powódkę, płatnych do dnia 10. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie wniosła o zabezpieczenie na okres trwania postępowania kosztów utrzymania małoletniej O. Ż. przez zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kwoty 500 zł miesięcznie z góry do dnia 10. każdego miesiąca.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż ojciec małoletniej M. Ż. (3) nie płaci zasądzonych alimentów w kwocie 700 zł miesięcznie wyrokiem rozwodowym wydanym przez Sąd Okręgowy w Łodzi II Wydział Cywilny z dnia 10 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II C 1065/16 a egzekucja wobec niego jest bezskuteczna. Przedstawicielka ustawowa małoletniej nie dysponuje jego adresem zamieszkania. Pozwany nie utrzymuje kontaktów z córką. Przedstawicielka ustawowa ponosi w całości koszt utrzymania córki. Otrzymuje wsparcie od swojej matki oraz dziadka. Nie stać ją na zaspokojenie wszystkich jej niezbędnych potrzeb. Pozwana ma możliwości majątkowe do świadczenia alimentów, jest właścicielką domu jednorodzinnego i mieszkania. (k. – 2 – 4).

Postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2017 roku Sąd oddalił wniosek powódki o zabezpieczenie roszczenia alimentacyjnego (k. 30). Powódka w terminie prawem przewidzianym wniosła zażalenie na niniejsze postanowienie (k. 36 – 37). Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017 r. postępowanie zażaleniowe zostało umorzone wobec cofnięcia zażalenia (k. 59).

W odpowiedzi na pozew M. Ż. (2) reprezentowana przez adwokata T. S. wniosła o oddalenie powództwa. Powołała się na to, iż sama okoliczność, że uzyskanie alimentów od ojca małoletniej uprawnionej nie przesądza o powstaniu obowiązku alimentacyjnego krewnej w dalszej kolejności, tj. babki powódki. Przesłanką warunkującą uprawnienia alimentacyjne jest w takim wypadku tylko ten, kto znajduje się w niedostatku, a małoletnia O. nie znajduje się w niedostatku, bowiem przedstawicielka ustawowa spełnia pokrywa w całości koszty jej utrzymania. Ponadto przedstawicielka ustawowa nie podjęła żadnych kroków, aby wyegzekwować alimenty należne od ojca pozwanej. Dodatkowo wskazała, że utrzymuje się z renty rodzinnej i nie ma możliwości alimentowania wnuczki (k.39 - 40 )

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2017 roku oraz w dniu 17 sierpnia 2017 roku, podobnie w dniu 6 października 2011 roku strona powodowa poparła powództwo, zaś pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zajmując stanowisko, jak w odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

O. Ż. urodzona dnia (...), jest córką M. Ż. (1) i M. Ż. (3) oraz wnuczką M. Ż. (2) po synu. Rodzice powódki są po rozwodzie, nie mieszkają razem. Powódka wraz z przedstawicielką ustawową mieszka w domu babki macierzystej, w którym mieszka jeszcze dziadek M. Ż. (1).

(dowód: kopia odpisu skróconego aktu urodzenia – k. 6, kopia wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi II C 1065/16 z dnia 10.01.2017 r. – k. 7; zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ż. (1) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:03:06 – k. 55w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:29:59 – k. 112)

M. Ż. (1) pracuje w szpitalu w S., jako specjalista i zarabia około 2500 zł netto miesięcznie. Nie otrzymuje świadczeń z pomocy społecznej. Wraz z małoletnią powódką mieszka w domu jednorodzinnym będącym własnością jej matki W. G.. Dom składa się z sutereny, piętra, gdzie jest duży pokój wypoczynkowy, kuchnia i łazienka oraz piętra, gdzie znajdują się trzy pokoje. Jeden z nich zajmuje dziadek przedstawicielki ustawowej, drugi matka a trzeci przedstawicielka ustawowa z małoletnią powódką. W pokoju jest stara meblościanka oraz podwójne łóżko, na kto rym powódka śpi ze swoją mamą. Na utrzymanie domu babka macierzysta W. G. wydaje miesięcznie: 200 zł – energia elektryczna, 500 zł – ogrzewanie, 20 zł – podatek, ponadto 200 zł - gaz, śmieci, woda. Łącznie 920 zł miesięcznie. Koszt utrzymania domu przypadający na małoletnią powódkę to kwota około 250 zł miesięcznie. Ponadto na miesięcznie koszty utrzymania małoletniej składają się następujące pozycje: 300 zł – wyżywienie, 200 zł – opłaty za przedszkole wraz z wycieczkami, 100 zł – leczenie (bańki, inhalator, leki, wizyty prywatne, stomatolog), 100 zł – środki higieniczne i chemiczne, 200 zł – ubranie, 100 zł – zabawki, rozrywka. Łącznie jest to kwota 1.250 zł. Podkreślała, że nie może zaspokoić wszystkich potrzeb małoletniej powódki. Nie stać ją na sfinansowanie udziału powódki w dodatkowych zajęciach odpłatnych, jak również na urządzenie pokoju dla córki. Babcia macierzysta zabrała wnuczkę na wyjazd wakacyjny 3-dniowy nad morze.

Dziadek M. Ż. (1) ma 80 lat, pobiera emeryturę w wysokości 1.400 zł, przekazuje pieniądze na ogrzewanie domu, wydaje 120 – 150 zł miesięcznie na leki. Ponadto wspiera finansowo M. Ż. (1).

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ż. (1) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:03:06 – k. 55w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:29:59 – k. 112; zeznania W. G. rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:56:04 – k. 57)

M. Ż. (3) mieszka w Ł.. Nie łoży na utrzymanie małoletniej powódki. W okresie małżeństwa mieszkali w mieszkaniu pozwanej przy ul. (...) w Ł. oraz w jej domu całorocznym w J.. Zostali wyrzuceni z tych lokali. Ma na utrzymaniu poza małoletnią powódką także syna z pierwszego małżeństwa wobec, którego nie wywiązywał się ze zobowiązań alimentacyjnych. Za co został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Pabianicach w sprawie VI K 715/06 i osadzony w C.. M. Ż. (1) zaciągnęła kredyt na pokrycie długów alimentacyjnych swojego byłego męża oraz na bieżące potrzeby, z uwagi na to, że jej były mąż nie łożył na utrzymanie rodziny. Obecnie spłaca ten kredyt, którego rata wynosi 750 zł miesięcznie. Ponadto przedstawicielka ustawowa wydaje około 400 zł na dojazdy do pracy, 250 zł – przekazuje matce na utrzymanie domu oraz 300 zł – na wyżywienie.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ż. (1) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:03:06 – k. 55w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:29:59 – k. 112; zeznania W. G. rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:56:04 – k. 57; harmonogram spłaty kredytu – k. 63)

M. Ż. (3) odmówił składania zeznań. M. Ż. (3) został zobowiązany do łożenia na rzecz małoletniej powódki alimentów w kwocie 700 zł miesięcznie wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie o sygn. akt II C 1065/16. M. Ż. (3) nie płaci alimentów a prowadzona przeciwko niemu od 10 lutego 2017 r. egzekucja komornicza prowadzona przez Komornika Sądowego D. N. przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w sprawie Kmp 6/165 zakończyła się przekazaniem do dalszego prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, R. C.. Zaległość dłużnika na rzecz wierzyciela wynosiła 6.513,55 zł, odsetki 207,99 zł. M. Ż. (3) pracuje w (...) Sp. z o.o. w Ł. na umowę zlecenie ze zmiennym wynagrodzeniem miesięcznych około 700 zł netto. Mieszka w Ł. przy ul. (...). Jego wynagrodzenie za pracę zostało wcześniej zajęte do sprawy Km 100/07 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, R. C.. Dokonane zajęcia rachunków bankowych dały odpowiedź, że M. Ż. (3) nie posiada środków finansowych i występują zbiegi egzekucji z innymi komornikami. Został wydziedziczony notarialnie przez rodziców. Nadal ma zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą C. Kancelaria (...).

(dowód: kopia wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi II C 1065/16 z dnia 10.01.2017 r. – k. 7; zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ż. (1) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:03:06 – k. 55w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:29:59 – k. 112; zeznania pozwanej M. Ż. (2) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:26:20 - k.56 w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:35:14 – k. 112; pismo komornika do wierzyciela – k. 64, wydruk z (...) k. 68; dochodzenie należności wobec M. Ż. (3) przez innych wierzycieli – k. 69 - 109 )

Pozwana ma 66 lat, z zawodu jest ekonomistką wraz z mężem prowadziła działalność gospodarczą w postaci baru. Mając 42 lata przeszła na rentę inwalidzką II grupy. Obecnie pobiera rentę rodzinna w wysokości 1.378 zł miesięcznie. Jest właścicielką dwupokojowego, mieszkania w Ł. o pow. 43 mkw. oraz działki leśnej w J. zabudowanej całorocznym domem o pow. 114 mkw. składającym się z trzech pokoi i kuchni oraz dwóch łazienek. Łazienka wyposażona jest w wannę z hydromasażem oraz prysznic z telefonem. Pozwana ma samochód marki H. i 125 rocznik 2010. Zimą dom w J. pozostaje pod opieką sąsiada S. W.. Sąsiad uiścił czynsz za mieszkanie pozwanej w Ł. na jej prośbę. Wpłaty dokonał w A..

Na koszty utrzymania pozwanej składają się miesięcznie następujące pozycje: 341 zł – czynsz za mieszkanie, 39 zł – woda w J., 162 zł – energia elektryczna w J., 182,80 zł – kredyt, 49 zł – Internet, 13 zł – śmieci, 52 zł – gaz, 34,99 zł – telefon, 130 zł – leki, 45 zł – wymiana baterii w aparacie słuchowym, 50 zł – środki higieniczne. Łącznie jest to 1.000 zł, pozostałą kwotę przeznacza na wyżywienie.

Pozwana nie zna wnuczki, nie utrzymuje z nią kontaktu. M. Ż. (3) nie życzył sobie, aby jego rodzice byli zaproszeni na chrzest córki. M. Ż. (1) mieszkała czasowo w mieszkaniu pozwanej oraz domu w J.. W. G. była w J. gościnnie. Pozwana ma ponadto wnuka M. Ż. (4), ur. (...). Powództwo o alimenty na rzecz małoletniego wnuka zostało oddalone przez Sąd Rejonowy w Pabianicach w sprawie o sygn. akt III RC 222/11 wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2012 r. z uwagi na fakt spłaty przez M. Ż. (3) zaległości alimentacyjnych na rzecz syna oraz bieżącego uiszczania alimentów. Pozwana nie utrzymuje kontaktu z synem.

(dowód: zeznania pozwanej M. Ż. (2) rozprawa z dnia 07.06.2017 r. czas: 00:26:20 - k.56 w zw. z zeznaniami z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:35:14 – k. 112; decyzja o waloryzacji renty rodzinnej – k. 43, załącznik do zawiadomienia o wysokości miesięcznych opłat – k. 44, F. Vat ZGM Z. – k. 45, F. (...) S.A. – k. 46, harmonogram spłat kredytu – k. 47, umowa abonencka – k. 48, potwierdzenie zapłaty – k. 49, rachunek za telefon – k. 50, zeznania świadka S. W. rozprawa z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:02:07 - k.111; zeznania świadka M. Ż. (5) rozprawa z dnia 17.08.2017 r. czas: 00:30:07 - k.112; dokumenty z załączonych akt sprawy III RC 222/11 Sądu Rejonowego w Pabianicach)

Sąd uznał za wiarygodne przedstawione w sprawie dowody z dokumentów oraz dowody z zeznań stron (tj. przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki i pozwanej), które to zeznania w zasadniczej części pokrywały się. Sąd uznał za wiarygodne także zeznania świadków co do pomocy jaką przedstawicielka ustawowa otrzymuje od W. G. i swojego dziadka, które znalazły potwierdzenie w zeznaniach pozwanej oraz jej syna, jak również przedstawicielki ustawowej powódki. Sąd uznała za wiarygodne także zeznania świadka S. W. oraz M. Ż. (5), jako kompatybilne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo O. Ż. zasługuje na uwzględnienie co do zasady, ale nie co do wysokości. Żądanie zgłoszone przez powódkę, reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową, oparte zostało na treści art. 132 i 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Rodzice zobowiązani są w pierwszej kolejności do alimentowania swoich dzieci. Zgodnie z art. 132 obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności np. dziadków powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Jednak ustawodawca odmiennie określił przesłanki obowiązku alimentacyjnego rodziców względem ich małoletnich dzieci a inaczej dalszych krewnych. W przypadku obowiązku rodziców jest on uzależniony od braku samodzielności dziecka, które nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, w pozostałych przypadkach - zgodnie z art. 132 § 2 k.r.o. - uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. Sąd podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, o tym, że niedostatek nie musi wiązać się z sytuacją, w której wierzyciel alimentacyjny nie ma żadnych środków utrzymania, gdyż wystarczy, aby nie był on w stanie samodzielnie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w zakresie utrzymania i wychowania (wyrok SN z dnia 20 lutego 1974 r., III CRN 388/73, OSNCP 1975, nr 2, poz. 29).

Jednakże, obowiązek alimentacyjny babki nie polega na przerzuceniu na nią niespełnionego obowiązku alimentacyjnego ojca dzieci, może ona bowiem być zobowiązana jedynie do takich świadczeń na jakie pozwalają jej możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również jej usprawiedliwionych potrzeb (art. 135 § 1 k.r.o.), (wyrok SN z dnia 8.10.1976 r., III CRN 205/76, LEX nr 7853).

Określenie zakresu obowiązku alimentacyjnego powinno być dokonane przy uwzględnieniu przepisu art. 135 § 1 kro, z którego wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych
i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Możliwości świadczenia alimentów nie ma ten, kto nie posiada majątku, nie jest, ze względu na stan zdrowia, zdolny do pracy zarobkowej i nie otrzymuje świadczeń. Nie dotyczy to sytuacji przewidzianej w art. 136 k.r.o., gdy osoba zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych w ciągu trzech ostatnich lat przed sądowym dochodzeniem alimentów, bez ważnego powodu, zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo gdy zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć bieżące potrzeby w zakresie utrzymania (tj. mieszkania, wyżywienia, ubrania itd.) oraz w zakresie wychowania (tj. odpowiednie wykształcenie, rozwijanie zainteresowań i uzdolnień itd.). Podkreślić trzeba, że niezdolne do samodzielnego utrzymania dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że małoletnia O. Ż. nie jest zdolna do samodzielnego utrzymania. W tej sytuacji zobowiązanymi do zapewnienia jej wychowania i środków utrzymania, a w późniejszym okresie wykształcenia jest jej matka, tj. przedstawicielka ustawowa M. Ż. (1) oraz ojciec M. Ż. (3), który odmówił składania zeznań w tej sprawie. Nie przedstawił swojej sytuacji majątkowej i przyczyn uchylania się od realizacji obowiązku wobec małoletniej córki O.. Egzekucja komorniczka prowadzona wobec niego z wniosku powódki jest nieskuteczna. M. Ż. (3) jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym także na starszego syna M. Ż. (4), ur. (...). Powództwo o alimenty na rzecz małoletniego wnuka zostało oddalone przez Sąd Rejonowy w Pabianicach w sprawie o sygn. akt III RC 222/11 wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2012 r. jednakże w innych okolicznościach faktycznych, niż te będące podstawą orzekania przez sąd meriti, a to z uwagi na fakt spłaty przez M. Ż. (3) zaległości alimentacyjnych na rzecz syna oraz bieżącego uiszczania alimentów.

Jak wskazano powyżej alimenty są to bieżące środki na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb. Zasadniczy ciężar opieki nad małoletnią powódką spoczywa na jej matce, która pokrywa większość wydatków związanych z utrzymaniem dzieci: kupuje środki czystości i pielęgnacyjne, żywność, ponosi opłaty związane przedszkolem, wyjazdami na wycieczki. Nie wystarcza jej jednak pieniędzy na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb O. Ż., tj. na dodatkowe zajęcia pozwalające na wszechstronny rozwój, wyjazdy wakacyjne i feryjne, remont pokoju i dostosowanie do potrzeb małoletniej powódki, która niebawem rozpocznie edukację szkolną. Przedstawicielka ustawowa korzysta w z pomocy swojej matki. W. G. pomaga w opiece nad wnuczką, odprowadzając do przedszkola i odbierając z niego. Dzięki temu M. Ż. (1) może dojeżdżać do pracy i pracować w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto otrzymuje od swojej matki i dziadka pomoc finansową.

W ocenie Sądu wskazane przez M. Ż. (1) w zestawieniu kosztów utrzymania kwoty, jakie przeznaczana utrzymanie małoletniej córki nie są wygórowane, jednakże w zakresie kosztów leczenia i ubrania przekraczają możliwości zarobkowe przedstawicielki ustawowej. Sąd ustalając wysokość kosztów utrzymania małoletniej powódki uwzględnił, iż uczęszcza ona do przedszkola, jednak przedstawicielka ustawowa nie jest w stanie – nawet z pomocą babki macierzystej – zapewnić jej zajęć dodatkowych, z których korzystają dzieci z grupy przedszkolnej małoletniej powódki. Nie jest w stanie zaspokoić jej potrzeb w zakresie wyposażenia pokoju oraz urządzenia oddzielnego pokoju dla małoletniej powódki. O. Ż. nie ma zaspokojonych potrzeb także w zakresie wyjazdów wakacyjnych i feryjnych. Ostatnio była tylko 3 dni nad morzem z babcią macierzystą. Dodatkowo O. Ż. znajduje się w fazie intensywnego wzrostu, co wiąże się z częstszym zakupem ubrań. Sąd uznał za usprawiedliwione i odpowiadające poziomowi życia, w jakim dziecko jest wychowywane.

Jednakże jak zaznaczono powyżej obowiązek alimentacyjny pozwanej M. Ż. (2) nie jest prostym przełożeniem obowiązku alimentacyjnego ojca. Dlatego też biorąc pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanej Sąd uznał, iż jest ona w stanie łożyć na utrzymanie wnuczki kwotę 350 zł miesięcznie. Strona powodowa nie wykazała w nieniejszym postępowaniu, aby pozwana rzeczywiście poza dochodem z renty rodzinnej czerpała dodatkowe przychody z wynajmu mieszkania lub domu, jednakże to, że tego nie czyni nie determinuje jej możliwości zarobkowych. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę iż dom w J. jest całorocznym domem o powierzchni 114 mkw. (przekraczającej powierzchnię domu, w którym obecnie mieszka małoletnia powódka ze swoją mamą, babcią i pradziadkiem) M. Ż. (2) może czerpać dochody z wynajmu domu albo mieszkania. Nie będzie wówczas ponosiła kosztów utrzymania obu lokali mieszkalnych a zyska dodatkowe dochody. Koszty utrzymania pozwanej miesięcznie wynoszą obecnie 1.100 zł wraz z 250 zł przeznaczanymi na wyżywienie, wyczerpując kwotę renty rodzinnej. Sąd wziął też pod uwagę fakt, iż pozwana w żaden inny sposób nie wypełnia swojego obowiązku alimentacyjnego, jako zobowiązanej w dalszej kolejności, jak to czyni babcia macierzysta. Pozwana przyznała, że nawet nie zna wnuczki. Małoletnia O. nie powinna ponosić natomiast konsekwencji za postępowanie swojego ojca M. Ż. (3), który nie utrzymuje kontaktu z rodzicami i został przez nich wydziedziczony.

Przyjmując zatem jako zasadne, w świetle obowiązujących przepisów, żądanie wsparcia finansowego ze strony babki małoletniej na wspomniane wydatki, Sąd uznał, iż kwota 350 zł na O. Ż. (jako połowa obowiązku alimentacyjnego nałożonego na ojca) płatna miesięcznie będzie sumą adekwatną do zaspokojenia jej potrzeb i oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane w stosunku do wyartykułowanych potrzeb uprawnionej. Należy w tym miejscu podkreślić, iż w kosztach utrzymania dzieci w pierwszej kolejności powinna uczestniczyć matka dziecka oraz ojciec, dopiero w dalszej kolejności zobowiązaną do alimentacji jest babka dziecka.

Biorąc pod uwagę nie tylko dochody osiągane przez pozwaną, ale również te które mogłaby osiągną wykorzystując posiadany majątek nieruchomy zasądzenie kwoty 350 złotych miesięcznie na O. Ż. jest kwotą adekwatną tj. z jednej strony pozostającą w odpowiedniej relacji do dochodów pozwanej, a z drugiej wystarczającą do zaspokojenia bieżących potrzeb powódki. W ocenie Sądu kwota alimentów 350 złotych miesięcznie zasądzona od pozwanej na rzecz powódki nie przekracza możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanej, stanowi bowiem ¼ jej miesięcznego dochodu, który nie wyczerpuje jednak możliwości zarobkowych pozwanej. Na podkreślenie zasługuje fakt, że M. Ż. (2) jest bowiem właścicielką domu jednorodzinnego i mieszkania, jeden z lokali może wynająć celem ograniczenia kosztów utrzymania i osiągania dodatkowych dochodów. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane w stosunku do potrzeb uprawnionej.

Alimenty zasądzono od dnia 10 kwietnia 2017 roku, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanej, uznając, iż wówczas pozwana została wezwana do niezwłocznego spełnienia świadczenia. Z chwilą doręczenia odpisu pozwu na pozwanej, jako dłużniku, zaczął ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia – płacenia podwyższonych alimentów. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

W oparciu o art. 100 k.p.c. Sąd zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa adwokackiego i radcowskiego.

Stosownie do art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części zasądzającej świadczenia alimentacyjne.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.