Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 4/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2017 r. w G. sprawy z powództwa Z. K. (1) przeciwko Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda Z. K. (1) na rzecz pozwanego Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 247 zł (dwieście czterdzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 4/17

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

Z. K. (1) był dłużnikiem Spółdzielczej (...) w G. w uwagi na treść prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 1 sierpnia 2011 r. (sygn. I C 741/10). Na podstawie tegoż tytułu egzekucyjnego (zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w stosunku do Z. K.) była prowadzona przez wierzyciela egzekucja (sygn. KM 352/15, komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kłodzku – A. S.), m.in. w zakresie potrąceń z renty lub emerytury.

Dowód: wezwanie, k. 8

Pełnomocnik dłużnika – radca prawny R. A. G. – pismem z dnia 5 lutego 2016 r. wezwał komornika do umorzenia egzekucji na podstawie art. 825 pkt 2 k.p.c. z uwagi na fakt, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 5 czerwca 2015 r. w sprawie I C 532/16 pozbawiony został wykonalości w części, tj. co do 89,69 zł wraz z odsetkami od tej kwoty od 21 grudnia 2010 r. tytuł wykonawczy, na podstawie którego była prowadzona egzekucja.

Dowód: wezwanie, k. 9

Komornik postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2016 r. umorzył egzekucję na podstawie art. 825 pkt 2 k.p.c.

Dowód: postanowienie, k. 10

Radca prawny R. A. G. wystawił Z. K. (1) w dniu 5 lutego 2016 r. fakturę VAT obejmującą obowiązek zapłaty 30 zł tytułem zastępstwa procesowego w w/w postępowaniu egzekucyjnym. Ponadto została uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w tym postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 17 zł i poniesiony koszt przelewu (3 zł) oraz opłaty za dwa listy (5,50 zł oraz 2,35 zł).

Dowód: faktura VAT, k. 12

przelew, k. 13

wydruk transakcji, k. 14

odpis koperty ze znaczkiem, k. 15

Mimo wezwania wierzyciel odmówił zwrotu w/w kosztów.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Po pierwsze, należy zauważyć, że w niniejszym postępowaniu powód przedstawił wyłącznie sentencję wyroku z dnia 5 czerwca 2015 r. (k. 7). Treść tego orzeczenia nie wywiera zamierzonego przez powoda skutku, gdyż uznanie, że pozytywny finał rozpoznania powództwa przeciwegzekucyjnego wniesionego przez jednego z dłużników solidarnych nastąpił w wyniku uwzględnienia zarzutu wspólnego wszystkim dłużnikom solidarnym (art. 375 § 2 k.c.) może wynikać wyłącznie z treści uzasadnienia tego orzeczenia, którego jednak w niniejszym postępowaniu nie przedstawiono. Oznacza to, że w niniejszym postępowaniu Sąd nie mógł dokonać ustalenia faktycznego, że ów wyrok jest realizacją wspólnego dłużnikom solidarnym zarzutu, gdyż byłoby ustalenie całkowicie bezpodstawne.

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie, sąd nie jest związany zarówno ustaleniami faktycznymi poczynionymi w innej sprawie jak i poglądami prawnymi wyrażonymi w uzasadnieniu zapadłego w niej wyroku. Przedmiotem prawomocności materialnej (art. 365 § 1 k.p.c.) jest bowiem ostateczny rezultat rozstrzygnięcia, a nie przesłanki, które do niego doprowadziły (por. m.in. wyrok SN z dnia 24 stycznia 2017 r., V CSK 164/16). Tymczasem sama sentencja wspomnianego wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy (z dnia 5 czerwca 2015 r.) w ogóle nie dotyczy Z. K., który nawet nie był stroną owego postępowania. Nawet więc jeżeli komornik na podstawie treści sentencji tego orzeczenia umorzył egzekucję, to – zdaniem Sądu – uczynił to bez należytej podstawy prawnej.

Pozostałe ustalenia faktyczne wynikają z dołączonych dokumentów prywatnych i urzędowych.

Kwalifikacja prawna

Powództwo było bezzasadne. Po pierwsze, powód nie udowodnił, że egzekucja była wszczęta lub kontynuowana z naruszeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa (powód jako causa petendi wskazuje wyraźnie czyn niedozwolony, vide k. 3). Egzekucja była prowadzona do jego zakończenia na podstawie tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności przeciwko Z. K. (klauzuli tej względem Z. K. nie uchylił wyrok SR w Świdnicy z dnia 5 czerwca 2015 r.).

Wykazane przez powoda koszty reprezentacji postępowaniu egzekucyjnym nie są więc podlegającą naprawieniu szkodą majątkową w rozumieniu art. 415 k.c.

Trzeba w tym miejscu wyjaśnić, że generalnie nie jest wykluczone, że określonych sytuacjach wszczęcie postępowania egzekucyjnego stanowić dokonanie przez wierzyciela czynu niedozwolonego (por. np. wyrok SN z dnia 15 października 2015 r., II CSK 716/14), lecz w niniejszym przypadku z pewnością tak nie jest.

Po drugie, jak słusznie zauważa pozwany – orzeczenie o kosztach stron postępowań regulowanych przepisami Kodeksu postępowania cywilnego następuje „wewnątrz” (w ramach) właściwych postępowań. Przepis art. 770 k.p.c. wyklucza możliwość zastosowania – choćby na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. – ogólnej reguły rozstrzygania o kosztach procesu przez wzgląd na jego ostateczny wynik (art. 98 § 1 k.p.c.). W postępowaniu egzekucyjnym jego kosztami może być bądź obciążony dłużnik, bądź też można odstąpić od obciążania go tymi kosztami (w całości lub określonej części). Nie ma natomiast prawnej możliwości zasądzania w postępowaniu egzekucyjnym kosztów od wierzyciela na rzecz dłużnika.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na mocy art. 415 k.c. a contrario ( punkt I. sentencji)

Koszty

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzone od przegrywającego proces powoda na rzecz pozwanego składa się: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej w postępowaniu pierwszoinstancyjnym (120 zł, § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu pierwotnym), opłata minimalna za czynności radcy prawnego w postepowaniu zażaleniowym w postępowaniu przed sądem okresowym (120 zł, § 10 ust. 2 pkt 1 w/w rozporządzenia) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

I C 4/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE