Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 801/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Alina Kowalewska

Protokolant:

Joanna Kucharska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko TUZ Towarzystwo (...) w W.

o zapłatę

Zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwo (...) w W. na rzecz powoda M. G. kwotę 9.200,00 zł (dziewięć tysięcy dwieście złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 09.02.2017r. do dnia zapłaty oraz kwotę 460,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 801/17

UZASADNIENIE

Powód M. G. wniósł przeciwko TUZ Towarzystwu (...) z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 9.200 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 09.02.2017 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę majątkową doznaną w wyniku kolizji drogowej w dniu 15.12.2016 r. Nadto domagał się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.

Powód w uzasadnieniu pozwu podał, iż w sprawie zostało przeprowadzone postępowanie likwidacyjne, w toku którego pozwany ubezpieczyciel wypłacił powodowi kwotę 19.450 zł tytułem odszkodowania za szkodę. Twierdził, że pozwany niesłusznie zaniżył wartość pojazdu w dniu kolizji, bowiem wartość ta powinna być odniesiona do kwoty realnie wydatkowanej przez powoda na zakup pojazdu w dniu 28.11.2016 r.

(pozew – k. 2-3)

Pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pełnomocnik pozwanego podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda z uwagi na cesję wierzytelności na rzecz osoby trzeciej. Twierdził, że wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowanie w całości pokrywa szkodę, której doznał powód. Podał także, iż powód nie przedstawił żadnego dokumentu, z którego wynikałaby wartość pojazdu bezpośrednio przed powstaniem szkody.

(odpowiedź na pozew – k. 90-94)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 listopada 2016 r. powód M. G. nabył od LeasePlan F. (...) (Polska) Sp. z o. o. w W. samochód używany marki S. (...), nr nadwozia (...), za cenę 63.000 zł.

( dowód : faktura VAT nr (...) – k. 39)

W dniu 15 grudnia 2016 r. powód uczestniczył w kolizji drogowej. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego w pozwanym TUZ Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne)

Powód poniósł koszt naprawy pojazdu w serwisie (...) w B. w wysokości ok. 25.000 zł . Umowa cesji wierzytelności z tytułu naprawy pojazdu zawarta przez powoda i B. T. została rozwiązana w dniu 07.02.2017 r.

( dowód : umowa cesji – k. 75, oświadczenie z 07.02.2017 r. – k. 48, przesłuchanie powoda – k. 99)

Po zdarzeniu powód zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi sprawcy wypadku. W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel przyznał i wypłacił powodowi odszkodowanie za poniesioną szkodę w wysokości 19.450,00 zł ustalając wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na kwotę 53.800 zł, wartość wraku na kwotę 34.350 zł oraz kosztów naprawy pojazdu na kwotę 54.165,37 zł.

( dowód : korespondencja elektroniczna – k. 4-16, 19-38, 45-47, 49-51, 61-62, 71-74, 76-77, decyzja z dnia 09.03.2017 r. – k. 18, potwierdzenie przelewu – k. 17, arkusz ustalenia wartości pojazdu – k. 41-44, kalkulacja naprawy – k. 52-60)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i jako takie podlegało uwzględnieniu w całości.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów sporządzonych w toku postępowania likwidacyjnego, faktury z dnia 28.11.2016 r. stanowiącej dowód nabycia pojazdu oraz przesłuchania powoda na okoliczność kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Wskazane dowody nie były kwestionowane przez stronę pozwaną, zatem Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Bezsporne pomiędzy stronami były okoliczności zdarzenia, które spowodowało szkodę, w tym winy za jego spowodowanie, która leżała po stronie osoby ubezpieczonej od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego w pozwanym (...) Towarzystwie (...) z siedzibą w W.. Kwestię sporną stanowiła natomiast wysokość doznanej przez powoda szkody majątkowej, do której naprawienia zobowiązany jest pozwany w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060). Pozwany nie kwestionował przy tym istnienia uszczerbku w postaci uszkodzenia pojazdu i zakresu przedmiotowego uszkodzenia.

W pierwszej kolejności należy jednak odnieść się do podniesionego w sprawie zarzutu braku legitymacji czynnej powoda. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił ustalić, iż powód jest legitymowany czynnie do wystąpienia z powództwem obejmującym roszczenie odszkodowawcze w stosunku do pozwanego. Nie budzi bowiem wątpliwości, iż poniósł on szkodę na skutek zdarzenia z dnia 15 grudnia 2016 r. Przedłożona w sprawie umowa cesji przedmiotowej wierzytelności z dnia 5 stycznia 2017 r. została natomiast skutecznie rozwiązana przez strony umowy w dniu 7 lutego 2017 r. w formie pisemnej (k. 48), wobec czego wierzytelność w dniu wniesienia pozwu i na chwilę zamknięcia rozprawy przysługiwała powodowi.

Dalej należy wskazać, iż obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela powstał w momencie wyrządzenia szkody i jest niezależny od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu i czy zamierza go naprawić. Odszkodowanie winno bowiem wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku wypadku, istniejący od chwili powstania szkody do momentu wypłacenia poszkodowanemu sumy pieniężnej odpowiadającej szkodzie ( vide uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01, OSNC 2002/6/74). Zgodnie z art. 363 § 2 k.c. i art. 361 § 2 k.c. wysokość odszkodowania winna odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w majątku poszkodowanego przed szkodą i po szkodzie. Rozliczenie szkody w przypadku uszkodzenia pojazdu może polegać na ustaleniu pełnych kosztów naprawy – tj. przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego, bądź w przypadku wystąpienia „szkody całkowitej” odliczeniu od wartości pojazdu przed szkodą wartości wraku pojazdu.

W niniejszej sprawie w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, iż wystąpiła „szkoda całkowita”, bowiem koszty naprawy pojazdu (54.165,37 zł) przewyższały wartość pojazdu sprzed zdarzenia (53.800 zł). Podana wartość w zakresie kosztów naprawy została ustalona przez pozwanego ubezpieczyciela w oparciu o profesjonalny, informatyczny system wyceny kosztów naprawy A. przy uwzględnieniu koniecznych prac naprawczych oraz kosztów części zamiennych i robociznych. Nie była ona kwestionowana przez strony. Wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym została natomiast ustalona na podstawie danych identyfikacyjnych pojazdu przy uwzględnieniu jego wieku, współczynnika amortyzacji i zbywalności nowego pojazdu. O ile metodykę ustalenia kosztów naprawy pojazdu należy uznać za prawidłową, to sposób ustalenia wartości pojazdu nieuszkodzonego w świetle pozostałych okoliczności sprawy jest w ocenie Sądu nieprawidłowy. Samochód był bowiem 17 dni przed zdarzeniem przedmiotem sprzedaży na rynku wtórnym. Sprzedający - Salon (...) w W. - prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych sprzedał powodowi pojazd za kwotę 63.000 zł (k. 39). Brak jest w sprawie okoliczności, które w jakimkolwiek stopniu podważałyby wiarygodność ustalonej przez strony ceny nabycia pojazdu uwzględniającej jego stan w dniu sprzedaży zgodnie z informacjami zawartymi w Fakturze VAT nr (...). Nie sposób także przyjąć, by cena uległa zmniejszeniu w przeciągu 17 dni, skoro pozwany nie wykazał, iż stan pojazdu znacząco się zmienił w tym czasie. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniami powoda, iż wartość pojazdu przed zdarzeniem wynosiła 63.000 zł.

Powyższe ustalenie wpłynęło na sposób rozliczenia szkody doznanej przez powoda, gdyż szkoda całkowita ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy koszt naprawy pojazdu przekracza wartość pojazdu sprzed wypadku ( vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 r., III CZP 76/05, nr Lex 175463). Taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie, gdyż ustalony koszt naprawy pojazdu (54.165,37 zł), nie przekroczył wartości pojazdu przed szkodą (63.000 zł). Ustalić zatem należało, iż na szkodę poniesioną przez powoda składa się całość kosztów związanych z przywróceniem pojazdu do stanu poprzedniego – tj. kwota 54.165,37 zł, która była przez strony niekwestionowana.

Odnosząc się do kosztów poniesionych przez powoda na naprawę pojazdu należy wskazać, iż w toku postępowania sądowego nie ustalono ich dokładnej wysokości oraz zakresu dokonanej naprawy, a zatem czy na jej skutek przywrócono pojazd do stanu poprzedniego, czy jedynie doprowadzono go do takiego stanu, który umożliwia korzystanie z niego. Sąd miał także na uwadze, iż wartość pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji, a następnie naprawionego, jest niewątpliwie niższa, niż wartość pojazdu przed szkodą.

Uwzględniając kwotę wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym (19.450 zł), Sąd ustalił, iż kwota należnego uzupełniającego odszkodowania przewyższa kwotę dochodzoną pozwem (54.165,37 zł – 19.450 zł = 34.715,37 zł). Mając na uwadze zasadę związania Sądu żądaniem pozwu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem – tj. 9.200 zł.

Sąd zasądził odsetki od przyznanej kwoty zgodnie z żądaniem pozwu – tj. od dnia 09.02.2017 r. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia zgłoszenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.
W przedmiotowej sprawie brak jest dokumentu stwierdzającego datę zgłoszenia szkody pozwanemu. W toku przesłuchania powód podał jednak, iż prawdopodobnie zgłosił szkodę dnia 16.12.2016 r. Nadto w aktach sprawy znajduje się umowa cesji z dnia 05.01.2017 r. obejmująca wierzytelność przysługującą w związku ze szkodą komunikacyjną zarejestrowaną w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń pod numerem (...), co pozwala przyjąć, iż szkoda została zgłoszona przed dniem 05.01.2017 r. Wobec powyższego w dniu 09.02.2017 r. pozwany niewątpliwie pozostawał w opóźnieniu, a żądanie w zakresie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od tego dnia należało uznać za zasadne w świetle regulacji art. 481 § 1 k.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. W niniejszej sprawie stroną przegrywającą jest pozwany. Powód poniósł w sprawie koszty procesu w postaci opłaty sądowej w kwocie 460 zł, wobec czego Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego wskazaną kwotę.