Pełny tekst orzeczenia

Sygn. Akt II K 292/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant; Magdalena Buczyńska

Przy udziale oskarżyciela Prokurator Anna Jeznach-Żeromska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23.11.2016r, 09.01.2017r. 06.07.2017r, 22.03.2017r. 17.05.2017r, 03.07.2017r, 07.09.2017r, 18 września 2017 roku w L. sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Legionowie

przeciwko M. M. s. T. i J. zd. D. urodzonego (...) w N.

oskarżonemu o to, że:

1.  W dniu 3 stycznia 2016 roku w msc. G. województwo (...) prowadził pojazd mechaniczny m-ki C. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie 0,30 mg/l II badanie 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178a§1k.k.

2.  W dniu 3 stycznia 2016 roku w msc. W. woj. (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy Komisariatu Policji w W. sierż. D. B. oraz st. post. E. P. podczas i w związku z pełnieniem przez w/w obowiązków służbowych w ten sposób, że w trakcie przeprowadzenia interwencji wielokrotnie uderzał sierż. D. B. i st. post. E. P. łokciami w brzuch oraz uderzył sierż. D. B. rozpiętą częścią kajdanek w lewą dłoń pokrzywdzonego powodując u w/w stłuczenie palców ręki lewej stanowiące naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni tj. o czyn z art. 222§1k.k. w zw. z art. 157§2k.k. w zw. z art. 11§2k.k.

Orzeka:

I.  Oskarżonego M. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 1 a/o czynu i za to na podstawie art. 178a§1kk skazuje go na karę 5(pięciu) miesięcy kary ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20(dwudziestu) godzin miesięcznie;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. M. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3(trzech) lat ;

III.  Na podstawie art. 43a§2 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. M. do zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  Na podstawie art. 43§3k.k. zobowiązuje oskarżonego do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego wydziału komunikacji;

V.  Oskarżonego M. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 a/o czynu i za to na podstawie art. 222§1kk w zw. z art. 11§3 k.k. skazuje go na karę 5(pięciu) miesięcy kary ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20(dwudziestu) godzin miesięcznie;

VI.  Na podstawie art. 85§1k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. wymierzone kary ograniczenia wolności łączy i orzeka karę 10(dziesięciu) miesięcy kary ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20(dwudziestu) godzin miesięcznie

VII.  Na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwalnia oskarżonego M. M. z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

VIII.  Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie (...)(tysiąc osiemset czterdzieści osiem) złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonego z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wyroku SR w Legionowie z dnia 18 września 2017r. Sygn. akt II K 292/16

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 stycznia 2016 roku około godziny 00.10 pełniący służbę w patrolu zmotoryzowanym funkcjonariusze Komisariatu Policji w W. sierż. D. B. i st. post. E. P. zauważyli samochód marki C. (...) o nr rej. (...), który jechał bez włączonych świateł mijania ulicą (...) w miejscowości G.. Zatrzymali go do kontroli drogowej. Kierujący samochodem M. M. od którego wyczuwalna była woń alkoholu, nie posiadał przy sobie prawa jazdy, polisy OC ani dowodu rejestracyjnego samochodu oraz odmówił poddania się badaniu A.. Oskarżony nie chciał wykonywać żadnych wydawanych mu przez funkcjonariuszy poleceń bo jak twierdził „i tak nic mu policja nie zrobi”. Oskarżony został przewieziony do Komisariatu Policji w W., gdzie starał się uniemożliwić zbadanie go Alkomatem. W trakcie zakładania mu kajdanek był agresywny, uderzał funkcjonariuszy sierż. D. B. i st. post. E. P. łokciami w brzuch, szarpał się, wyrwał rękę, na która zapięto już kajdanki i rozpiętą częścią kajdanek uderzył w lewą rękę sierż. D. B.. W wyniku uderzenia D. B. doznał stłuczenia palców lewej ręki. Z uwagi na zachowanie oskarżonego wezwano do pomocy funkcjonariuszy Wydziału Ruchu Drogowego KPP L. T. M. i T. G.. Przy pomocy załogi Wydziału Ruchu Drogowego został wsadzony do radiowozu i przetransportowany do KPP L.. Oskarżony podczas interwencji krzyczał, że „specjalnie coś sobie zrobi a policjanci będą za to odpowiadać”. Podczas prowadzenia go do celi w KPP L. oskarżony celowo podkulił nogi i upadł, uderzając głową w futrynę drzwi. Po poinformowali go, iż w razie odmowy zgody na badania zostanie mu pobrana krew ostatecznie oskarżony poddał się badaniu A. A..0. W KPP L. oskarżony podczas badań specjalnie wdmuchiwał zbyt małą ilość powietrza do A., co uniemożliwiało pomiar stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Ostatecznie oskarżony został zbadany Alkometrem A2.0 który wykazał u niego stężenie 0,30 mg/l o godzinie 02.20 i 0,30 mg/l o godzinie 02.25. Przed osadzeniem w (...) oskarżony został przewieziony na badania lekarskie. W trakcie jazdy radiowozem uderzał głową i twarzą w plastikowe elementy wyposażenia. Lekarz, który zbadał M. M. wydał zaświadczenie, iż może on być osadzony w (...) L..

Oskarżony M. M. ma 40 lat, był uprzednio karany za przestępstwa z art. 158§1 kk, art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jest kawalerem, nikogo nie ma na utrzymaniu, posiada wykształcenie średnie z zawodu jest optykiem elektronikiem, utrzymuje się z prac dorywczych i osiąga dochód 500 złotych netto miesięcznie, jest właścicielem samochodu marki C. (...). Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Alkometr A 2.0, którym wykonano badanie zaopatrzony był w aktualne w chwili badania świadectwo wzorcowania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

- częściowych wyjaśnień oskarżonego M. M. (k.54)

- zeznań świadków E. P. (k. 11-12, 51,55), D. B. (k. 15, 55), T. M. (k. 73, k. 193-195 akt sprawy PR 1 Ds. 207.2016 Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim), T. G. (k.74, k. 188-190 akt sprawy PR 1 Ds. 207.2016 Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim), J. M. (k. 88-89) oraz dokumentów :

Ze zbioru A:

k. 1 – notatka urzędowa,

k. 3 – protokół zatrzymania osoby

k. 5 – protokół użycia alkometru,

k. 6 – świadectwo wzorcowania,

k. 8-9 – KRK,

k. 26 – dane osobo poznawcze,

k. 27 – kserokopia karty pobytu w SOR,

k. 28 – stwierdzenie tożsamości,

Z akt Sądowych:

k. 31 – opinia,

k. 30-31 – KRK

k. 60-63 – kserokopia dokumentacji medycznej,

k. 76 – 85 – kserokopia akt sprawy sygn. PR 1 Ds. 207.2016 PR w N. w postaci opinii lekarskiej biegłego M. O. (1) i protokołów zeznań świadków T. G. i T. M..

M. M. został oskarżony o przestępstwa z art. 178a§1 kk. oraz o przestępstwo z art. 222§1 k.k. w z art. 157§2k.k. w zw. z art. 11§2k.k.

Oskarżony nie przyznał się do obu zarzucanych mu występków i wyjaśnił, że nie spożywał żadnego alkoholu w dniu zatrzymania. Przyznał, że został zatrzymany w miejscowości G. do kontroli drogowej, bo jechał bez włączonych świateł mijania. Wskazał, że jest chory na astmę, dlatego nie chciał się poddać żadnemu badaniu Alkomtem bo ma skrócony oddech. Wskazał, że policjanci przymuszali go do badania zakładając mu reklamówki na głowę, które przegryzał. Podał, że został przewrócony na ziemię, skuty i musiał „oddychać do reklamówki”. Podał, że jeden policjantów wybił sobie palec podczas interwencji, bo go uderzył. Przyznał, że do Komisariatu w W. przybyło do pomocy dwóch funkcjonariuszy z KPP L., bo stawił opór podczas wykonywanych z nim czynności. Następnie oskarżony zmienił wyjaśnienia i wskazał, że tylko przykładano mu do ust woreczki foliowe wielkości A-4 bez uchwytów. Wskazał, że nie spożywał alkoholu wiec nie wie, dlaczego w badaniu Alkomatem wykazano stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu. Zaprzeczył, aby podczas skuwania go, wyrywał się i uderzał policjantów. Oskarżony zaprzeczył również, aby podczas doprowadzenia go do KPP L. umyślnie przewrócił się i uderzał głową o framugę. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego albowiem są nielogiczne i sprzeczne z pozostałymi dowodami zebranymi w postępowaniu, którym Sąd dał wiarę tj. zeznaniami świadków: E. P., D. B., T. M., T. G., opinią biegłego M. O., co do mechanizmu i okoliczności powstania stwierdzonych u oskarżonego obrażeń ciała. Zauważyć należy, że oskarżony nie wskazał ani nie przedłożył żadnych dowodów, które uprawdopodobniałyby wersję, że to on został brutalnie przewrócony, pobity i skopany przez funkcjonariuszy. Należy zauważyć, że w sprawie PR 1 Ds. 207.2016 Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim powołany biegły lekarz M. O. wskazał, że oskarżony M. M. w dniu 03.01.2016 roku doznał obrażeń ciała w postaci podejrzenia złamania kości skroniowe lewej, stłuczenia ręki lewej oraz potłuczeń ogólnych. Biegły wskazał, że powyższe obrażenia mogły powstać zarówno w okolicznościach podawanych przez oskarżonego, jak również podczas obezwładniania go przez funkcjonariuszy policji. Biegły w swojej opinii wskazał jednakże, że choć oskarżony w złożonych zeznaniach podawał, że był również bity i kopany przez funkcjonariuszy policji m.in. uderzany pięścią i kopany w twarz i tułów twardymi butami, nie posiadał on podbiegnąć krwawych, ani innych obrażeń na częściach ciała, w które miał być brutalnie bity i kopany tj. żebrach, klatce piersiowej ,plecach, głowie, które potwierdzałyby tego rodzaju działanie policji. Biegły zauważył również, że choć M. M. twierdził ponadto, iż został podczas interwencji spsikany gazem, w jego dokumentacji medycznej nie opisano zaczerwienionych oczu, charakterystycznych dla tego rodzaju środka obezwładniającego (k.77-79). Zauważyć należy, że prezentowane przez oskarżonego wersje zdarzenia zmieniały się również przed Sądem, gdzie najpierw twierdził, że był duszony reklamówką, a później z kolei zmienił wersję i podawał, że policjanci naciskając jego klatkę piersiową kolanami, wyciskali powietrze do woreczków, które przystawiali mu do ust, aby je następnie wtłoczyć do A.. Ostatecznie nie był w stanie wyjaśnić skąd stwierdzone u niego stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu.

Świadek E. P. zeznał, że w dniu 03 stycznia 2016 roku pełniąc służbę w patrolu zmotoryzowanym wspólnie z sierż. D. B. zauważyli samochód marki C. (...) o nr rej. (...), który jechał bez włączonych świateł mijania. Postanowili zatrzymać go do kontroli drogowej. Kierującym okazał się M. M.. Oskarżony nie posiadał przy sobie prawa jazdy ani dowodu rejestracyjnego samochodu oraz odmówił poddania się badaniu A.. Od mężczyzny wyczuwalna była woń alkoholu. Świadek podał, że oskarżony nie chciał wykonywać żadnych wydawanych mu poleceń, bo jak twierdził „i tak nic mu nie zrobimy”. Oskarżony został przewieziony do Komisariatu Policji w W., gdzie w trakcie zakładania mu kajdanek był agresywny, uderzał ich łokciami w brzuch, szarpał się, wyrwał rękę, na którą zapięto już kajdanki i rozpiętą ich częścią uderzył w lewą rękę sierż. D. B.. Przy pomocy załogi Wydziału Ruchu Drogowego został wsadzony do radiowozu i przetransportowany do KPP L.. Oskarżony podczas interwencji krzyczał, cyt „ że specjalnie coś sobie zrobi a policjanci będą za to odpowiadać”. Wskazał, że podczas prowadzenia go celi w KPP L., oskarżony celowo podkulił nogi i upadł uderzając głową w futrynę drzwi. W trakcie jazdy radiowozem uderzał głową i twarzą w plastikowe elementy wyposażenia. W KPP L. został zbadany A. A..0, który wykazał u niego stężenie 0,30 mg/l i 0,30 mg/l/. Przed osadzeniem oskarżony został zadany przez lekarza, który wydał zaświadczenie, iż może on być osadzony w (...) L.. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, które są konsekwentne oraz skorelowane z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w postępowaniu m.in. zeznaniami świadka D. B., T. M., T. G., którym, Sąd dał wiarę.

Świadek D. B. zeznał, że podczas pełnienia służby patrolowej wraz z st. post. E. P. zauważyli oskarżonego, który kierował samochodem marki C. (...) o nr rej. (...). Zeznał, że jego uwagę zwróciło zachowania oskarżonego, który jechał nocą bez włączonych świateł mijania. Podał, że po zatrzymaniu oskarżonego, wyczuwalna była od niego silna woń alkoholu i nie chciał on podać im żadnych swoich danych. Powiedział, że nie będzie wykonywał żadnych poleceń bo” i tak mu nic nie będzie udowodnione”. Oskarżony nie miał przy sobie prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego ani polisy OC. Wskazał, że wezwano na pomoc załogę (...) L.. Na miejsce przybyła również konkubina oskarżonego K. S., która potwierdziła, że zatrzymanym jest M. M.. Oskarżonego przewieziono do KP W., gdzie został umieszczony w pomieszczeniu przejściowym, jednak nie zgodził się on na badanie Alkomatem. D. B. zeznał, że aby przewieść oskarżonego do KPP L. wraz z st. post. E. P. próbowali go ponownie skuć, jednak oskarżony był agresywny, uderzał ich łokciami w brzuch, wyrwał jedną rękę, na której miał zapięte kajdanki i rozpięta częścią uderzył go w lewą dłoń, w wyniku czego ręka mu spuchła. Świadek podał, że aby obezwładnić M. M. musieli użyć chwytów obezwładniających. Po skuciu oskarżonego podczas prowadzenia go do K. M. M. podkulił nogi i upadł na podłogę, specjalnie uderzając głową w futrynę drzwi i powodując obrażenia twarzy. W KPP L. oskarżony został zbadany Alkomatem A2.0, który wykazał u niego stężenie 0.30 mg/l i 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Przed osadzeniem w (...) oskarżony został przewieziony do lekarza. W trakcie jazdy do KPP L. oskarżony zachowywał się agresywnie, uderzał głową w plastikowe elementy radiowozu. Po stwierdzeniu braku przeciwwskazań do osadzenia, M. M. został osadzony w (...) L.. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, albowiem są one logiczne, jasne i precyzyjne. Zeznania świadka korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego. Jest on dla oskarżonego osobą obcą, zatem w ocenie Sądu nie miał żadnych powodów aby niesłusznie obciążać oskarżonego.

Świadkowie T. M. i T. G. zgodnie zeznali, że z poleceni dyżurnego KPP L. udali się do miejscowości G. na miejsce kontroli drogowej, aby przypilnować pozostawiony przez zatrzymanego nietrzeźwego kierującego pojazd C. (...). Podali, że na miejsce przywieźli konkubinę oskarżonego, która odebrała samochód i potwierdziła tożsamość oskarżonego. Następnie wrócili do swoich czynności i ponownie zostali wezwani przez dyżurnego w celu udzielenia asysty przy przewożeniu oskarżonego, który był agresywny i utrudniał czynności. Świadek T. M. i T. G. podali, że jeden z funkcjonariuszy z KP W. miał obrażenia ręki i mówił, iż doznał ich w wyniku obezwładniania agresywnego oskarżonego. Wskazali, że na miejscu oskarżony zachowywał się spokojnie ale starał się odwlec badanie Alkomatem, nie chciał się na nie zgodzić. Podali, że asystowali przy przewożeniu oskarżonego do KPP L.. M. M. przy wprowadzaniu do pomieszczenia nagle specjalnie uderzył głową w futrynę. Ostatecznie oskarżony po poinformowaniu, że zostanie przewieziony na badania krwi, poddał się badaniu Alkomatem, który stwierdził stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu . Sąd dał wiarę zeznaniom świadków jako konsekwentnym, spójnym i logicznym oraz korespondującym z zebranymi w sprawie dowodami. Powyższe zeznania potwierdzają, protokół zatrzymania osoby oraz protokół użycia alkometru.

Świadek J. M. zeznała, że w dniu (...) syn M. M. przyjechał do niej do mieszkania, gdzie siedzieli i rozmawiali. Świadek zaprzeczyła, aby w jej obecności oskarżony spożywał alkohol. Podała, że przed wyjazdem syna położyła się spać i nie widziała kiedy dokładnie od niej wyszedł. O sprawie dowiedziała się gdy syn zadzwonił do niej, że źle się czuje. Podała, że oskarżony przebywał w szpitalu, a kiedy jeździła do niego, widziała u niego siniak i zapuchnięte lewe oko oraz siniaki na rękach i nogach. Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie w jakim podała, że w jej obecności oskarżony nie spożywał alkoholu. Należy jednak zauważyć, że świadek wskazała, że nie przebywała z oskarżonym do końca. W trakcie jego pobytu w mieszkaniu położyła się spać i nie wie, co M. M. potem robił oraz o której dokładnie wyszedł. W ocenie Sądu jej zeznania nie wykluczają zatem okoliczności, iż oskarżony będąc sam po położeniu się przez matkę spać, przed wyjściem z jej mieszkania lub po jego opuszczeniu spożywał alkohol, którego obecność stwierdzono u niego w badaniu A. A 2.0.

Sąd dał wiarę opinii biegłego lekarza M. O. (1) sporządzonej w sprawie PR 1 Ds. 207.2016 Prokuratury Rejonowej w Nowym Dworze Mazowieckim. Biegły stwierdził w niej, że oskarżony M. M. w dniu 03.01.2016 roku doznał obrażeń ciała w postaci podejrzenia złamania kości skroniowe lewej, stłuczenia ręki lewej oraz potłuczeń ogólnych. Biegły wskazał, że powyższe obrażenia mogły powstać zarówno w okolicznościach podawanych przez oskarżonego, jak również podczas obezwładniania go przez funkcjonariuszy policji. Biegły w swojej opinii wskazał, że choć oskarżony w złożonych zeznaniach podawał, że był również bity i kopany przez funkcjonariuszy policji m.in. uderzany pięścią i kopany w twarz i tułów nie posiadał on podbiegnąć krwawych ani innych obrażeń na tych częściach ciała tj. żebra, klatka piersiowa, plecy, które potwierdzałyby tego rodzaju działanie policji. Biegły zauważył również, że choć M. M. twierdził, iż został podczas interwencji został spikany gazem w dokumentacji medycznej nie opisano zaczerwienionych oczu charakterystycznych dla tego rodzaju środka obezwładniającego (k.77-79)

Sąd dał wiarę opinii biegłego lekarza M. R., w której stwierdził on , że pokrzywdzony D. B. w dniu 03.01.2016 roku doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia palców ręki lewej i stanowią naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni w myśl art. 157§2k.k. Przedmiotowe opinie nie były przez strony kwestionowane.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów, gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 178 a § 1 kk stanowi, iż karze podlega, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi w ruchu lądowym pojazd mechaniczny.

Występek ten ma charakter umyślny. Ze względu na powszechny charakter przestępstw opisanych w art. 178a §1kk dopuścić się ich może każdy podmiot zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Jak w przypadku każdego przestępstwa umyślnego dla bytu odpowiedzialności karnej niezbędne jest występowanie po stronie sprawcy świadomości realizacji wszystkich znamion, a zatem i świadomości znajdowania się w stanie nietrzeźwości lub odurzenia. Nie oznacza to oczywiście wymogu obejmowania zamiarem elementów ilościowych przesądzających o odpowiedzialności (sprawca nie musi uświadamiać sobie stężenia alkoholu we własnej krwi, wystarczy obiektywna postrzegalność stanu nietrzeźwości).

Z treści art. 178 a § 1 kk wynika więc, że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion: po pierwsze sprawca winien prowadzić pojazd mechaniczny, po drugie – prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, wreszcie – po trzecie –prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Należy stwierdzić iż, wszystkie wyżej wskazane przesłanki zostały spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

Po pierwsze niewątpliwym jest iż oskarżony M. M. kierował pojazdem mechanicznym. Kierował bowiem samochodem marki C. (...) nr rej. (...) .

Po drugie w ocenie Sądu nie ma wątpliwości, iż oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdował się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z treścią dyspozycji art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy: zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza. Wynik I badania wykazał u oskarżonego stężenie 0.30 mg/l miligrama alkoholu w jednym decymetrze sześciennym wydychanego powietrza o godzinie 02.20, II badania 0,30 miligrama alkoholu w jednym decymetrze sześciennym wydychanego powietrza o godzinie 02.25.

W omawianej sytuacji również spełniona została trzecia przesłanka. Oskarżony kierował samochodem w ruchu lądowym, poruszał się bowiem ulicą (...) w miejscowości G.. Z tych względów zarówno okoliczności jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

Mając powyższe na uwadze przyjął, że zachowanie oskarżonego stanowi przestępstwo z art. 178a § 1kk . M. M. został również oskarżony o to, że w dniu 03.01.2016 roku w naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy policji w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób, że trakcie interwencji wielokrotnie uderzał sierż. D. B. i st. post. E. P. w brzuch oraz poprzez uderzenie rozpiętą częścią kajdanek w lewą dłoń spowodował u D. B. stłuczenie palców lewej ręki tj. o czyn z art.222§1 kk w zw. z art. 157§2kk. w zw. z art. 11§2k.k. Przepis art. 222§1kk stanowi, iż karze podlega kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Jest to typ kwalifikowany w stosunku do określonego w art. 217kk przestępstwa naruszenia nietykalności człowieka, przy czym zaostrzenie odpowiedzialności następuje ze względu na związek naruszenia nietykalności funkcjonariusza podczas pełnienienia przez niego obowiązków służbowych. Przedmiotem ochrony przedmiotowego przepisu jest nie tylko w nietykalność cielesna funkcjonariusza publicznego, lecz także powaga reprezentowanego przez niego urzędu i niezakłócona realizacja zadań związanych z pełnioną funkcją. Naruszenie nietykalności funkcjonariusza jest przestępstwem umyślnym, przy czym do zastosowania przepisu art. 222 § 1 kk konieczne jest ustalenie, że sprawca obejmował swoją świadomością, iż jego działanie skierowane jest przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu lub osobie do pomocy mu przybranej oraz że ma ono związek z pełnieniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych . Oskarżony został zatrzymany w wyniku kontroli drogowej przez umundurowanych funkcjonariuszy policji. Szarpiąc się i uderzając łakociami pokrzywdzonych starał się uniemożliwić jego skucie i doprowadzenie go na badania stanu trzeźwości. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że pokrzywdzony jest funkcjonariuszem policji, a mimo to naruszył jego nietykalność próbując przeszkodzić mu w wykonaniu czynności służbowej, dążąc do uniknięcia odpowiedzialności karnej za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynów przejawiający się w brutalnym zachowaniu oskarżonego, który podczas zatrzymania dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszy Policji . Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył uprzednią karalność oskarżonego oraz nagminność tego rodzaju przestępstw. Oskarżony prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości narażał bowiem zarówno bezpieczeństwo ruchu drogowego jak i zdrowie oraz życie innych uczestników ruchu drogowego. Mając powyższe na uwadze Sąd za występek z art. 178a§1k.k. wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Skazując M. M. na podstawie art. 11§3 k.k. w zw. z art. 222§ k.k. na karę 5 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Na podstawie art. 85§1k.k w zw. z art. 86§1 i 2 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. Wymierzając takie kary Sąd uwzględnił stopień społecznej szkodliwości jego czynów oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kary te winny spełnić. Sąd opierając się na wszystkich okolicznościach czynów oskarżonego doszedł do przekonania, że zachodzi po jego stronie pozytywna prognoza na przyszłość uzasadniająca wymierzenie kary wolnościowej. Zauważyć należy, że zarówno postawa sprawcy, jego właściwości, warunki osobiste uzasadniają przypuszczenie, że pomimo orzeczenia kary nieizolacyjnej będzie on przestrzegał porządku prawnego tj. w szczególności nie popełni w przyszłości przestępstwa. Skazując oskarżonego za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk Sąd obowiązany był orzec wobec niego na podstawie art. 42 § 2 kk zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz zobowiązał go do zwrotu posiadanego prawa jazdy do właściwego wydziału komunikacji. Tylko taka kara spełni wobec oskarżonego funkcję prewencyjną i wychowawczą oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Na podstawie art. 43a§2k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego M. M. do zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Sytuacja majątkowa oskarżonego, fakt iż zobowiązano go do zapłaty świadczenia pieniężnego , przemawiały w ocenie Sądu za zwolnieniem go z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie .Orzeczenie w tym przedmiocie znajduje uzasadnienie w treści art.624§1kpk. Na podstawie art. 618§1 pkt 11 k.pk. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonego z urzędu.